Ramka ETERNIT

• Preambuła składająca się z 7 bajtów zawierających na przemian zera i jedynki. Preambuła używana jest jedynie do synchronizacji, gdyż transmisja w sieciach Ethernet o szybkości 10Mb/s odbywa się asynchronicznie.

• Kolejnym polem jest znacznik początku ramki (SFD) o długości 1 bajta, zawiera sekwencję bitów 10101011.

• Pierwsze 6 bajtów, o numerach od 0 do 5, właściwej ramki Ethernetu to adres MAC urządzenia docelowego.

• Kolejne bajty o numerach od 6 do 11 zawierają adres źródłowy - urządzenia nadawcy.

• Bajty o numerach 12 i 13 określają długość części ramki, w której są zawarte przesyłane dane.

• DSAP (Destination Service Access Point) - punkt dostępu do usługi docelowej znajdujący się w bajcie o numerze 15. Wskazuje adres bufora pamięci, w którym odbiorca powinien składować odbierane dane.

• Kolejny bajt zawiera punkt dostępu do usługi źródłowej SSAP (Source Service Access Point)

• Bajt kontrolny - bajt numer 17 opisuje typ ramki LLC.

• Bajty o numerach od 43 do 1497 zawierają właściwe dane, które mają zostać przesłane.

• Ostatnie 4 bajty to suma kontrolna CRC ramki. Gdy odbiorca dostanie ramkę, sprawdza jej poprawność obliczając sumę kontrolną i porównując ją z sumą kontrolną zapisaną w ramce.

• Wysoka liczba błędów CRC pochodzących z jednego urządzenia zwykle wskazuje na wadliwą kartę sieciową kabel łączący to urządzenie z siecią.

IEEE standaryzując Ethernet nadało poszczególnym mediom ujętym w standardzie identyfikatory składające się z trzech części. Na ten identyfikator składa się: prędkość przesyłania danych, typ sygnalizacji oraz rodzaj i dopuszczalną odległość medium sieciowego.

---