KF PŚk	Imię i nazwisko: Daniel Buczyński			WBiIŚ, gr. 101a
Symbol ćwiczenia: O4		Temat: WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ZA POMOCĄ MIKROSKOPU.
Data wykonania: 11.05.2010			Data oddania do poprawy:		Ocena:

WSTĘP

Rozchodzenie się fal o rozmaitych kształtach powierzchni falowych, jak również zjawiska ugięcia, odbicia i załamania fal można ujmować z punktu widzenia tzw. zasady Huygensa. Według tej zasady każdy punkt ośrodka, do którego dociera czoło fali, staje się samodzielnym źródłem wysyłającym fale kuliste cząstkowe. Powierzchnia styczna do wszystkich fal kulistych cząstkowych stanowi nowe czoło fali.

Na granicy dwóch ośrodków fala ulega zazwyczaj częściowemu odbiciu, a jeśli ośrodek drugi również jest `przezroczysty' dla danego typu fali, to równocześnie
z odbiciem występuje załamanie . Oba zjawiska podlegają następującym prawom :

• Promień fali padającej , fali odbitej i normalna wystawiona w punkcie padania leżą w jednej płaszczyźnie.

• Kąt padania α równa się kątowi odbicia α^' . Kat padania α jest to kąt zawarty miedzy promieniem padania AO i normalną ON do powierzchni odbijającej, wystawioną w punkcie padania. Kąt odbicia α^' jest to kąt zawarty między promieniem OB. Fali odbitej i normalną ON.

• Promień fali padającej, fali załamanej i normalna wystawiona w punkcie padania leżą w jednej płaszczyźnie.

• Stosunek kąta padania α do sinusa kąta załamania β równa się stosunkowi prędkości rozchodzenia się fali w ośrodku pierwszym do prędkości rozchodzenia się fali w ośrodku drugim.

Kąt załamania β jest to kat zawarty miedzy promieniem załamanym OC i normalną ON'.

Treść ostatniego prawa możemy zapisać następująco :

sinα ÷ sinβ = ν₁ ÷ ν₂ = n_1/2

Stałą wartość tego stosunku dla dwóch danych ośrodkowych i danego rodzaju fali nazywamy współczynnikiem załamania załamania ośrodka względem pierwszego i oznaczamy literą n. Wprowadzamy też pojęcie bezwzględnego współczynnika załamania. Jest to współczynnik załamania danego ośrodka względem próżni . W próżni wszystkie rodzaje promieniowania rozchodzą się z taką samą prędkością c.

Jeżeli kąt padania światła na płytkę płaskorównoległą jest bardzo mały wtedy zachodzi

sinα = tgβ = α

i podobnie dla kąta β

sinα = tgα = a ÷ h

sinβ = tgβ = a/d

n = sinα / sinβ = d / h

OBLICZENIA I RACHUNEK BŁĘDÓW

Płytka I

	d	h^g	h^d	h = h^g - h^d
	2,66 mm	8,16	6,49	1,67
	2,69 mm	8,25	6,49	1,76
	2,67 mm	8,15	6,47	1,68
	2,66 mm	8,19	6,53	1,66
	2,64 mm	8,16	6,47	1,69
	2,64 mm	8,17	6,48	1,69
	2,64 mm	8,23	6,49	1,74
	2,64 mm	8,22	6,51	1,71
	2,65 mm	8,19	6,48	1,71
	2,67 mm	8,21	6,52	1,69
ŚREDNIA:	2,66 mm	8,19	6,49	1,70

Δd= 0,04

Δh = 0,03

n = d/h

n = 2,66/1,70

n = 1,56

Płytka II

	d	h^g	h^d	h = h^g - h^d
	4,65	7,72	5,00	2,72
	4,64	7,70	4,94	2,76
	4,65	7,68	4,98	2,70
	4,64	7,70	4,88	2,82
	4,64	7,76	5,00	2,76
	4,65	7,7	4,99	2,71
	4,63	7,73	5,02	2,71
	4,64	7,71	5,03	2,68
	4,64	7,73	5,02	2,71
	4,64	7,72	5,01	2,71
ŚREDNIA:	4,64	7,72	4,99	2,73

Δd= 0,04

Δh = 0,03

n = d/h

n = 4,64/2,73

n = 1,7

WNIOSKI

??????????????????

---