UWAGA: prawidłowa jest tylko jedna odpowiedź!

Efekt przeciwkrzepliwy doustnych antykoagulantów jest zwiększony

A. w nadczynności tarczycy

B. w trakcie antybiotykoterapii

C. podczas gorączki

D. w niewydolności wątroby

E. we wszystkich wymienionych sytuacjach

rł Działanie przeciwkrzepliwe doustnych antykoagulantów będących pochodnymi kumaryny polega na

A. zwiększaniu aktywności antytrombiny III

B. zaburzaniu karboksylacji biatek regulatorowych - C i S

C. hamowaniu wchłaniania witaminy K w przewodzie pokarmowym

D. hamowaniu cyklu przemian witaminy K, czego wynikiem jest

wytwarzanie w wątrobie czynników krzepnięcia II, VII, IX i X

o zmniejszonej aktywności prokoagulacyjnej E. hamowaniu czynności płytek krwi

Po przyjęciu dużej dawki witaminy Ki oporność na doustne antykoagulanty może się utrzymywać nawet przez

A. 12 h B. 3 dni C. tydzień D. 2 tygodnie E. miesiąc

Lm Leczenie doustnym antykoagulantem monitoruje się laboratoryjnie, oznaczając

A. czas tromboplastyny częściowej po aktywacji (APTT)

B. czas protrombinowy (INR)

C. czas krwawienia

D. dowolny z wymienionych

E. żaden z wymienionych

Które stwierdzenie dotyczące rozpoczynania leczenia doustnym antykoagulantem jest prawdziwe?

A. rutynowe stosowanie dawki nasycającej u większości pacjentów nie

jest potrzebne B. rozpoczynając od średniej dawki podtrzymującej, zwykle uzyskuje się

INR 2,0 w ciągu 5 dni C. jeśli trzeba niezwłocznie uzyskać efekt przeciwkrzepliwy, stosuje się

jednocześnie heparynę, którą się odstawia, gdy wartość INR

w 2 kolejnych pomiarach w odstępie co najmniej 24 godzin mieści

się w przedziale terapeutycznym D. PT zazwyczaj kontroluje się codziennie, aż INR będzie się mieścił

w przedziale terapeutycznym co najmniej przez 2 kolejne dni,

następnie 2-3 razy w tygodniu przez 1-2 tygodni, później rzadziej,

zależnie od stabilności wyników E. wszystkie prawdziwe

f-ł U chorego leczonego przewlekle acenokumarolem stwierdzono INR 4,6, bez objawów krwawienia. W takiej sytuacji zaleca się

A. opuszczenie następnej dawki acenokumarolu i wstrzyknięcie i.v.

50 mg protaminy B. kontynuowanie leczenia bez zmniejszania dawki acenokumarolu,

i podanie p.o. 1 mg witaminy K, C. zmniejszenie dawki lub opuszczenie następnej dawki acenokumarolu

i wznowienie leczenie mniejszą dawką, gdy INR osiągnie pożądaną

wartość D. przerwanie leczenia acenokumarolem, podanie p.o. 3-5 mg witaminy

K, i gdy INR osiągnie przedział terapeutyczny (w razie potrzeby

powtórnie podać witaminę k]), wznowienie leczenie

acenokumarolem w mniejszej dawce E. przerwanie leczenia acenokumarolem, podanie 10 mg witaminy K^

w powolnym wlewie dożylnym i przetoczenie świeżo mrożonego

osocza

U chorego leczonego przewlekle acenokumarolem stwierdzono INR 21,5, rozlegle podskórne wylewy krwi i krwawienie z błon śluzowych. W takiej sytuacji zaleca się

A. opuszczenie następnej dawki acenokumarolu i wstrzyknięcie i.v.

50 mg protaminy B. kontynuowanie leczenia bez zmniejszania dawki acenokumarolu,

i podanie p.o. 1 mg witaminy K^ C. zmniejszenie dawki lub opuszczenie następnej dawki acenokumarolu

i wznowienie leczenie mniejszą dawką, gdy INR osiągnie pożądaną

wartość D. przerwanie leczenia acenokumarolem, podanie p.o. 3-5 mg witaminy

Ki i gdy INR osiągnie przedział terapeutyczny (w razie potrzeby

powtórnie podać witaminę K,), wznowienie leczenie

acenokumarolem w mniejszej dawce E. przerwanie leczenia acenokumarolem, podanie 10 mg witaminy K^

w powolnym wlewie dożylnym i przetoczenie świeżo mrożonego

osocza

U U chorego leczonego przewlekle acenokumarolem wystąpił niedowład połowiczy lewostronny. Stwierdzono INR 12,5 i masywne krwawienie z przewodu pokarmowego. W takiej sytuacji zaleca się

A. opuszczenie następnej dawki acenokumarolu i wstrzyknięcie i.v.

50 mg protaminy B. kontynuowanie leczenia bez zmniejszania dawki acenokumarolu,

i podanie p.o. 1 mg witaminy K, C. zmniejszenie dawki lub opuszczenie następnej dawki acenokumarolu

i wznowienie leczenie mniejszą dawką, gdy INR osiągnie pożądaną

wartość D. przerwanie leczenia acenokumarolem, podanie p.o. 3-5 mg witaminy

K, i gdy INR osiągnie przedział terapeutyczny (w razie potrzeby

powtórnie podać witaminę K^), wznowienie leczenie

acenokumarolem w mniejszej dawce E. przerwanie leczenia acenokumarolem, podanie 10 mg witaminy K^

w powolnym wlewie dożylnym i przetoczenie koncentratu czynników

zespoły protrombiny lub świeżo mrożonego osocza

Po doustnym podaniu witaminy K choremu leczonemu doustnym antykoagulantem można oczekiwać istotnego zmniejszenia INR w ciągu

U chorego leczonego przewlekle acenokumarolem z powodu trwałego migotania przedsionków, z INR 3,0, bez udaru mózgu i innych czynników ryzyka zakrzepowo-zatorowego w wywiadzie, zaplanowano operację wycięcia gruczołu krokowego. W takiej sytuacji zaleca się

A. zmniejszenie dawki acenokumarolu na 4 dni przed operacją

1 wykonanie operacji przy INR ok. 1,5 B. odstawienie acenokumarolu na 4 dni przed operacją C. odstawienie acenokumarolu na 4 dni przed operacją i podanie p.o.

2 mg witaminy k] D. odstawienie acenokumarolu na 4 dni przed operacją i przez 2 dni przed

operacją podawanie heparyny niefrakcjonowanej w dawce 5000 j.

s. c. raz dziennie lub heparyny drobnocząsteczkowej w dawce

profilaktycznej E. odstawienie acenokumarolu na 4 dni przed operacją i przez 2 dni przed

operacją podawanie heparyny niefrakcjonowanej lub

drobnocząsteczkowej w dawce terapeutycznej

U kobiety leczonej przewlekle acenokumarolem po wszczepieniu mechanicznej protezy zastawki mitralnej, zaplanowano wykonanie cholecystektomii. W takiej sytuacji zaleca się

A. zmniejszenie dawki acenokumarolu na 4 dni przed operacją

1 wykonanie operacji przy INR ok. 1,5 B. odstawienie acenokumarolu na 4 dni przed operacją C. odstawienie acenokumarolu na 4 dni przed operacją i podanie p.o.

2 mg witaminy k) D. odstawienie acenokumarolu na 4 dni przed operacją i przez 2 dni przed

operacją podawanie heparyny niefrakcjonowanej w dawce 5000 j.

s.c. raz dziennie lub heparyny drobnocząsteczkowej w dawce

profilaktycznej E. odstawienie acenokumarolu na 4 dni przed operacją i przez 2 dni przed

operacją podawanie heparyny niefrakcjonowanej lub

drobnocząsteczkowej w dawce terapeutycznej

im Działanie przeciwzakrzepowe kwasu acetylosalicylowego jest głównie wynikiem

A. trwałego zahamowania cyklooksygenazy 1 w płytkach B. hamowania cyklooksygenazy 2 w śródbtonku C. zablokowania receptora dla ADP na płytkach D. zahamowania generacji trombiny E. pobudzenia fibrynolizy

Które stwierdzenie dotyczące kwasu acetylosalicylowego jest fałszywe?

A. jest bardzo szybko wchłaniany w żołądku i bliższym odcinku jelita

cienkiego B. stosowanie leku w postaci tabletek powlekanych pozwala uniknąć

szkodliwego działania na błonę śluzową żołądka C. w razie konieczności szybkiego uzyskania efektu przeciwptytkowego

należy lek w postaci tabletki powlekanej rozgryźć D. efekt przeciwzakrzepowy leku jest następstwem zahamowania

wytwarzania tromboksanu A; w płytkach E. po upływie ok. tygodnia od jednorazowego przyjęcia leku niemal

potowa płytek krwi funkcjonuje prawidłowo

IŁ! Efekt przeciwzakrzepowy tiklopidyny i klopidogrelu jest prawdopodobnie wynikiem

A. zablokowania receptora dla ADP na płytkach

B. zablokowania płytkowej glikoproteiny GP llb/llla

C. bezpośredniego zahamowania syntazy tromboksanu A; w płytkach

D. upośledzenia syntezy czynników krzepnięcia w wątrobie

E. hamowania trombiny

Przyczyną cukrzycowej kwasicy ketonowej może być

A. zbyt mała dawka lub opuszczenie dawek insuliny

B. uraz

C. zapalenie płuc

D. nadużycie alkoholu

E. wszystkie wymienione

(Q Które stwierdzenie dotyczące hiperglikemicznego stanu

hiperosmolarnego i kwasicy ketonowej u chorych na cukrzycę jest fałszywe?

A. u podłoża obu tych stanów leży zmniejszenie efektywnego stężenia

krążącej insuliny z jednoczesnym wzrostem stężenia hormonów

o działaniu antagonistycznym do insuliny B. obrazy kliniczne obu'tych stanów często się nakładają C. większość chorych ma podwyższoną temperaturę ciała D. cukrzycowa kwasica ketonowa zwykle rozwija się szybko (<24 h),

a śpiączka hiperglikemiczna - wolniej E. śmiertelność chorych z cukrzycową kwasicą ketonową jest mniejsza

Ul Do kryteriów rozpoznania śpiączki hiperglikemicznej u chorego na cukrzycę nie należy

A. stężenie glukozy we krwi >600 mg/dl (33,3 mmol/l)

B. pH krwi tętniczej <7,3

C. całkowitą osmolalność surowicy >330 mOsmAg H^O

D. niewielka ketonemia i(lub) ketonuria

E. luka anionowa >12 mmol/l

|E Cukrzycową kwasicę ketonową należy różnicować z

A. alkoholową kwasicą ketonową

B. zatruciem salicylanami

C. zatruciem metanolem

D. zatruciem glikolem etylenowym

E. wszystkimi wymienionymi stanami

JE W którym z wymienionych stanów stężenie związków ketonowych w osoczu jest na ogół prawidłowe?

A. kwasicy u alkoholika po pijaństwie i głodówce

B. śpiączce hiperosmolarnej

C. śpiączce hipoglikemicznej

D. kwasicy mocznicowej

E. wszystkich wymienionych stanach

FTH Śpiączka występuje zwykle przy efektywnej osmolalności surowicy wynoszącej

A. > 280 mOsmAg H^O B. >300 mOsm/kg H;0 C. >320 mOsm/kg H^O D. > 340 mOsmAg H;0 E. >360 mOsmAg HzO

Jak często należy oznaczać glikemię w początkowym okresie leczenia chorego na cukrzycę z kwasicą ketonową lub śpiączką hiperosmolarną?

A. co 15 min B. co 30 min C. co 1 h D. co 3 h E. co 6 h

v7\ Podsypiającemu choremu z cukrzycową kwasicą ketonową i objawami wstrząsu hipowolemicznego należy w ciągu pierwszej godziny przetoczyć

A. 500 ml 0,9% roztworu Nad

B. 500 ml 0,45% roztworu Nad

C. 1000 ml 0,9% roztworu NaCI

D. 1000 ml 0,45% roztworu NaCI

E. 500 ml 5% glukozy + 500 ml 0,45% roztworu Nad

Jaki płyn należy przetaczać choremu z cukrzycową kwasicą ketonową po wstępnym nawodnieniu roztworem NaCI, gdy stężenie glukozy w surowicy zmniejszyło się do 250 mg/dl (13,8 mmol/1)?

A. tylko 0,45% roztwór NaCI

B. tylko 0,9% roztwór NaCI

C. 0,45% i 0,9% roztwór NaCI w stosunku 1:1

D. 5% roztwór glukozy z 0,45% roztworem NaCI

E. sam 5% roztwór glukozy

Wi\ W przełomie hiperglikemicznym u chorych na cukrzycę dożylne leczenie insuliną krótko działającą polega na

A. wstrzyknięciu 0,01 j./kg + ciągły wlew 0,01 j.Ag/h B. wstrzyknięciu 0,05 j.Ag + ciągły wlew 0,1 j.Ag/h C. wstrzyknięciu 0,15 j.Ag + ciągły wlew 0,1 j.Ag/h D. wstrzyknięciu 0,2 j.Ag, następnie 0,1 j.Ag/h E. wstrzyknięciu 0,4 j.Ag, następnie 0,1 j.Ag/h

j^Q Choremu z cukrzycową kwasicą ketonową należy podawać potas dopiero wówczas, gdy jego stężenie w surowicy zmniejszy się

A. <6,0mmol/l B. < 5,5 mmol/1 C. <4,0 mmol/1 D. <3,3 mmol/1 E. <2,5 mmol/1

Pn Następstwem ciężkiej hipofosfatemii nie jest

A. niedokrwistość hemolityczna

B. ostabienie mięśni szkieletowych

C.tężyczka

D. niewydolność serca

E. utrudnione oddawanie tlenu do tkanek

Które stwierdzenie dotyczące gorączkujących chorych na oddziale intensywnej terapii jest prawdziwe?

A. śmiertelność gorączkujących chorych z posocznicą jest większa niż

chorych bez gorączki

B. u każdego należy stosować leczenie przeciwgorączkowe C. u każdego należy wykonać posiewy krwi D. jeśli gorączka przekracza 39°C, bardziej prawdopodobna jest etiologia

niezakaźna E. wszystkie prawdziwe

Vf\ Przyczyną gorączki u chorych leczonych na oddziale intensywnej terapii może być

Agonistą receptora benzodiazepinowego niebędącym pochodną benzodiazepin, stosowanym w leczeniu bezsenności, jest

---