Propozycja scenariusza uroczystości
przeznaczona dla uczniów klas I-III
DZIEŃ NAUCZYCIELA
Opracowała: Marianna Kumor.
Nowa Era nauczycielom - scenariusze lekcji
http://www.nowaera.com.pl
Osoby:
- narrator (uczeń kl. VI, np. przedstawiciel samorządu szkolnego),
- 11 dzieci z klas pierwszych (role oznaczone: Dziewczynka 1., Chłopiec 1. itd.),
- 8 osób z klas drugich (role oznaczone: Uczeń 1., Uczeń 2. itd.),
- 10 dzieci z klas trzecich (role oznaczone: Dziewczynka I, Chłopiec I itd.).
Scenografia: związana tematycznie z treścią widowiska, zgodna ze zwyczajami danej szkoły, np. duża kurtyna, na niej duży, ozdobny napis, a pod nim bukiet kwiatów z bibuły.
Dodatkowe akcesoria: serduszka dla wykonawców np. z zapisanymi na nich życzeniami dla nauczycieli, bukiet kwiatów dla Dziewczynki 2., nagrania magnetofonowe odgłosów wykorzystywanych w trakcie widowiska.
Na scenę wychodzi dwoje dzieci - chłopiec i dziewczynka.
Chłopiec 1.
Dziś niezwykłe święto mamy,
wesoły dzień!
Dziewczynka 1.
Ten dzień powitamy
wierszem i piosenką.
Ten dzień powszedni, zwyczajny
to jednak milszy
od niejednej niedzieli.
Razem
Bo dzisiaj przecież mamy
Święto naszych Nauczycieli!
Chłopiec 1.
Przystroimy więc dzisiaj w złote liście
ławki i ściany,
żeby było milej, weselej...
Dziewczynka 1.
Tego dnia przywitamy z uśmiechem
tych, którzy zawsze są z nami -
Razem
Naszych Nauczycieli!
(B. Ostromęcki „Ten dzień”)
Do obecnych na scenie dzieci dołącza dziewczynka, która trzyma bukiet kwiatów w ręku.
Dziewczynka 2.
Idzie ścieżyną złocista jesień
i tysiąc liści w fartuszku niesie.
A w każdym liściu pani Jesieni
zaklętych tysiąc słońca promieni.
O jeden listek jak serce złote
poproszę Jesień - w bukiet go wplotę.
I dam go naszej Pani. Bo wiecie:
Ta nasza Pani najlepsza w świecie.
(I. Kwintowa „W święto naszej Pani”)
Na scenie pojawia się grupa dzieci (chórek szkolny lub klasowy) i śpiewa piosenkę „Nasza Pani”, do której muzykę
i słowa napisała M. Szreder; piosenka jest zamieszczona na kasecie lub płycie do pakietu „Już w szkole” Wyd. Nowa Era, klasa I, semestr 1.
Dziewczynki: Ile słoni jest w Afryce,
Chłopcy: Czy są ludzie na Księżycu,
Dziewczynki: Co król jada na śniadanie,
Chłopcy: Gdzie nietoperz ma mieszkanie,
Wszyscy: Nasza Pani wszystko wie!
Dziewczynki: Co król jada na śniadanie,
Chłopcy: Gdzie nietoperz ma mieszkanie.
Wszyscy: Nasza Pani wszystko wie!
Dziewczynki: Za to dzisiaj w dzień świąteczny,
Chłopcy: Każdy z nas jest bardzo grzeczny,
Wszyscy: Dziś piosenkę zaśpiewamy,
na bębenku zastukamy, (bis)
bo dziś Pani Święto jest.
(M. Szreder „Nasza Pani”)
Chłopiec 2.
Nasza Pani lubi się śmiać.
Nasza Pani ma oczy wesołe.
My lubimy naszą Panią
i klasę,
i całą, całą szkołę.
Dziewczynka 3.
Nasza Pani ma tyle serca -
i my Pani odpłacamy też sercem.
Nasza Pani nas kocha, my ją też,
nawet w naszej dziecięcej piosence.
(T. Kubiak „Piosenka o naszej Pani”)
Dziewczynka 4.
(...) To Ona, czujna, cierpliwa,
z troską serdeczną i szczerą
czuwa nad piórem i ręką,
nad twoją pierwszą literą.
Chłopiec 3.
To Ona wita cię w progu,
jak własne wita się dzieci.
To Ona uczy cię patrzeć,
słyszeć, i myśleć, i świecić!
Chłopiec 4.
To Ona ma serce matki,
które się cieszy i trudzi,
w drogę wyprawia cię mądrze,
uczy cię świata i ludzi...
Dziewczynka 5.
To z Nią rozpoczynasz podróż
po świecie pięknym i wielkim,
w tej ławce - łódeczce kruchej -
pod okiem Nauczycielki.
Dziewczynka 6.
To z Nią wędrujesz codziennie
po globie pełnym tajemnic,
przez oceany i dżungle,
i dalej, wyżej - na Księżyc.
Chłopiec 5.
Bez Niej nie ruszyłbyś w drogę,
tkwiłbyś jak kamień na miejscu.
Po latach jeszcze pamiętać będziesz
o ciepłym Jej sercu.
(T. Kubiak „Laurka dla Twojej Pani”)
Scenę opuszczają uczniowie klasy I, wchodzi 8-osobowa grupa drugoklasistów.
Uczeń 1.
Inne klasy wciąż się chwalą,
że ich szkolne panie
są kochane, dobre, miłe,
mądre niesłychanie,
że gdy z dziećmi czasem gwarzą,
to - prawie tak samo,
jakby dzieci rozmawiały
ze swą drugą mamą.
Uczeń 2.
My nie mamy swojej pani,
ale mamy za to...
swego pana, co jest dla nas
jakby drugim tatą.
Uczeń 3.
Sprawiedliwy zawsze bywa,
czy chwali, czy gani.
A jak zacznie opowiadać -
wszyscy zasłuchani!
Uczeń 4.
Jeśli czegoś nie rozumiem,
cierpliwie tłumaczy,
gdy coś sknocę - to pokaże,
jak zrobić inaczej.
Uczeń 5.
A gdy z nami dokazuje
i gra w piłkę czasem,
to na pewno zazdrość bierze
każdą inną klasę!
Uczeń 6.
Mówi o nas „moje dzieci”.
Jak tatuś. A zatem
dzisiaj go uściskać chcemy
jak drugiego tatę.
(H. Łochocka „A my mamy swego Pana”)
Uczeń 7.
On mnie nauczył
pierwszych liter.
On księgę otworzył
i zobaczyłem,
jak gorące i burzliwe
były dzieje ojczyste.
On mi pokazał
piękno krajobrazów.
Nazwy drzew odczytywałem
z listów - liści.
Poznawałem głosy ptaków.
Ich radosną rozmowę.
On mnie nauczył wypowiadać słowa
o miłości, dobroci, o krainie słońca.
(Z. Jerzyna „Nauczyciel”)
W tle słychać szum fal, krzyk mew i inne odgłosy związane z treścią wiersza, utrwalone na taśmie magnetofonowej lub improwizowane przez wykonawców.
Uczeń 8.
Pan nauczyciel od geografii
tak nam o świecie mówić potrafi,
że aż na mapie niebieskie plamy
szumią jak morza i oceany.
Uczeń 1.
A co jest plamką żółto-czerwoną,
wyrasta górą wielką i stromą...
Przed nami mapy arkusz nieduży
a my jesteśmy w wielkiej podróży!
Uczeń 2.
Co było obce, będzie nam znane.
Bo nauczyciel jest kapitanem,
co na okręcie dokoła świata,
płynie wraz z nami przez szkolne lata.
(J. Ficowski „Wielka podróż”)
Grupa drugoklasistów opuszcza scenę przy dźwiękach muzyki z kasety lub płyty, np. utwór „Dla Elizy” Beethovena.
Pojawia się 10 dzieci z klasy trzeciej, dzieci są ubrane i ucharakteryzowane na tzw. rozrabiaków.
Razem
My jesteśmy najzwyklejsze dzieci.
Mowa! Aniołkami nas nie nazwiesz.
Zdarza się nam bić, przeszkadzać, śmiecić
i po prostu robić Pani na złość.
Dziewczynka I
Zdarza nam się lekcji nie zrobić,
brudne ręce mieć i kleks w zeszycie.
Pani wie, to się zdarzyć może,
inni nie będziemy. To jest życie.
Chłopiec I
Więc się dla porządku trochę zżyma,
głos podnosi... nieraz dwóję wlepi.
Ale długo w gniewie nie wytrzyma,
i za chwilę...
znowu się uśmiecha. Już jest lepiej.
Dziewczynka II
Jest zła, to człowiek też się boczy,
dobra - to jej gotów wejść na głowę,
no i tak się nasze życie toczy,
czasem szare, czasem kolorowe!
Chłopiec II
Ale nie jest tajemnicą dla niej,
że choć często się czubimy,
w gruncie rzeczy my i nasza Pani,
co tu gadać, bardzo się lubimy!
(W. Woroszyński „My i nasza Pani”)
Dziewczynka III
Umie sobie radzić z nami nasza Pani!
Gdy jesteśmy rozhukani,
nie strofuje nas, nie gani,
lecz po prostu, stojąc w drzwiach, pyta:
Czy już mogę ze swą klasą się przywitać? (Naśladuje głos nauczycielki).
Kiedy lekcji nie umiemy czasem,
Pani smutno spogląda na klasę.
Chłopiec III
Przecież w naszej szkole nie ma leni... (Mówi, naśladując głos nauczyciela).
Kto was, dzieci, tak nagle odmienił?
Może grypa, bo znów szerzy się w mieście?
Tak, na pewno chorzy jesteście!
Dziewczynka IV
A nam wstyd! Już się nikt nie ośmieli
leniuchować do następnej niedzieli.
Lecz gdy klasa do rachunków się przykłada,
kiedy pilnie się uczymy wierszy -
w oczach Pani iskierkami świeci radość
i uśmiechem darzy nas najszczerszym.
Chłopiec IV
Słabszym uczyć się pomaga jak kolega
i na przerwie razem z nami biega.
Gdy nikt Pani nie zasmuci od rana,
każda lekcja jest miła jak święto,
radość Pani jest nagrodą dla nas
i najlepszą do pracy zachętą.
(W. Grodzieńska „Nasza Pani”)
Trzecioklasiści śpiewają piosenkę „Nasza Pani” ze słowami i muzyką Z. Służewskiego, zamieszczoną w „Nauczaniu początkowym”, ZNP, Kielce 6/1985/90.
Nasza Pani jest kolorowa,
uśmiechnięta jak polny kwiat.
Troskę o nas w swym sercu chowa,
wie, że każdy ma trochę wad.
My kochamy naszą Panią
tak na co dzień, nie od święta,
życzymy szczęścia i radości,
żeby była uśmiechnięta.
Dziewczynka V
Ja także mam nie jeden grzech na sumieniu,
Więc wiem, jak wyglądają te sprawy:
- Spokój, Jeremi!
- Nie wierć się, Heniu!
- Teraz jest lekcja, dosyć już zabawy!
Rozchichotała się klasy połowa, (W tle słychać śmiechy dzieci).
Śmieje się wiadomo pod czyim adresem,
Aż Panią rozbolała głowa
I cisza w takiej chwili byłaby kompresem.
(L. J. Kern „Dzień nauczyciela”)
Na scenie pojawia się narrator i zwraca się do trzecioklasistów.
Narrator
A gdy odrobione są lekcje wszystkie
i gdy już sobie od dawna śpicie,
gdy śpią spokojnie książki w tornistrze
ktoś wam zadania sprawdza w zeszycie.
Ktoś za zeszytem przegląda zeszyt,
choć jest zmęczony - jeszcze pracuje.
A przecież co dzień w szkole jest przed dzwonkiem
i wieczorami długo przesiaduje.
(J. Ficowski „Ktoś, kto was kocha”)
Do obecnych na scenie uczniów klasy III dołącza czworo dzieci z klasy pierwszej.
Dziewczynka 1.
Wiele pięknych kwiatów znamy -
tulipanów, róż i bzów.
My dla Nauczycieli mamy
najpiękniejsze kwiaty słów.
Chłopiec 1.
Słowo miłość - za ich troski.
Słowo wdzięczność - za ich trud.
Razem
Dar to skromny, dar uczniowski
Wyśpiewany z serc jak z nut.
Dziewczynka 2.
Wiele gwiazd na niebie błyszczy
i srebrzysty płonie nów.
Dzisiaj dla was mamy wszyscy
najpiękniejsze gwiazdki słów.
Chłopiec 2.
Słowo miłość - za ich troski.
Słowo wdzięczność - za ich trud.
Razem
Dar to skromny, dar uczniowski
Wyśpiewany z serc jak z nut.
Chłopiec 1.
Wszyscy dzisiaj niech wybaczą,
że byliśmy czasem źli,
i z uśmiechem niech popatrzą,
bo co złego - to nie my!
(Cz. Janczarski „Słowa dla naszej Pani”; w ostatniej zwrotce zmieniono formę liczby pojedynczej na liczbę mnogą)
Na scenę wchodzą wszyscy uczniowie biorący udział w inscenizacji i ustawiają się w półkolu.
Uczeń 1.
Dziękujemy, jak każdego roku!
Z każdym rokiem bardziej i goręcej,
bo to dzięki Wam, Nauczyciele,
wiemy i rozumiemy z każdą lekcją coraz więcej.
(R. Przymus „Podziękowanie”)
Uczeń 2.
(...) Za to, że wiemy, dokąd Wisła płynie,
i gdzie się mieści Tatr najwyższy grzbiet,
i jakie nosił król Sobieski imię,
że „rzekę” trzeba pisać przez „er zet”...
Uczeń 3.
Za to, że wiemy, co Kopernik zdziałał
i ile to jest siedem razy trzy...
Gdzie Rzym, gdzie Krym,
gdzie Niedźwiedzica Mała.
Dziewczynka I
Że rok ma trzysta sześćdziesiąt pięć dni...
Że tak dokładnie pamiętamy przecież
o tym, że woda przy stu stopniach wrze,
że polskie statki płyną z portu Szczecin,
że na Wieży Mariackiej strażak w trąbkę dmie...
Chłopiec I
Za wszystko, co jeszcze dla nas tajemnicą
(przed nami wiele szkolnych lat),
za to składamy Wam dziś wiele życzeń,
z nami jesienny, najpiękniejszy kwiat.
(T. Śliwiak „Kwiaty dla nauczycieli”)
Uczeń 4.
(...) Życzymy naszej drogiej Pani,
by każdy dzień był miły dla Niej.
By ranny budzik srebrne dźwięki
układał dla Niej w takt piosenki.
Uczeń 5.
By zaczynała dzień wesoła
i żeby znikła zmarszczka z czoła.
By wiatr Jej pachniał, śmiech jej szumiał,
by każdy w klasie Ją rozumiał.
(Cz. Janczarski „Życzenia dla Naszej Pani”)
Dziewczynka II
(...) A kiedy minie czas i miną lata,
i nie wiesz, ile lat upłynie nawet...
Gdy przyjdzie rozwiązywać trudną sprawę -
wrócą do nas słowa spośród ławek.
(Cz. Kuriata „A kiedy minie czas”)
Chłopiec II
Będziemy pamiętali nawet przez lat wiele,
czego nas uczyli nasi nauczyciele.
Ziarno wiedzy w nasz umysł zasiane
obfitym plonem będzie zbierane.
Dziewczynka III
Wasza ręka życzliwa i szczera,
wyciągnięta ku nam, była niczym dar przyjaciela.
Iskierki miłości w sercach rozniecone
wskazywać nam będą jasne życia strony.
Powiodą każdego drogami prostymi
do tego, co ludzi szczęśliwymi czyni!
( M. Kumor „Nauczycielom w dniu ich święta”)
Chłopiec III
(...) A kiedy staniemy u rozstajnych dróg
i ciężko nam będzie w niejednej chwili,
zrozumiemy, że spłacić trzeba wielki dług,
i wytrwamy, jak ci, co kiedyś nas uczyli.
(Cz. Kuriata „A kiedy minie czas”)
Dziewczynka IV
(...) Niezmierny nasz dług wdzięczności,
więc strof nam potrzeba, jak w słońcu grająca kapela,
żeby po całym świecie rozsławił się, rozgłosił
wysiłek nauczyciela.
Chłopiec IV
Jakże nie pisać wiersza,
jakże nie płonąć w podzięce
za światło, co się rozszerza,
za dar najpiękniejszy, za wiedzę.
Dziewczynka V
Nasz świat jest słonecznym światem,
Nasz świat na wiedzy stoi -
i dlatego dziś wszyscy wieńczą oświatę,
o przyjaciele moi!
(K. I. Gałczyński „Wiersz o wielkiej wdzięczności”)
Wszystkie dzieci śpiewają poniższą piosenkę na melodię piosenki „Nasza Pani” zamieszczonej na kasecie lub płycie dla klasy I, semestr 1. Wyd. Nowa Era; w czasie trwania piosenki dzieci podnoszą w górę serduszka z zapisanymi na nich życzeniami dla nauczycieli.
Dzisiaj wielkie święto Wasze,
niosą dzieci kwiatów kosze,
dziś życzenia wam składamy
i poprawę przyrzekamy,
żyjcie w zdrowiu nam sto lat! (bis)
Za cierpliwość nieprzebraną,
i za noce nieprzespane,
dziś piosenkę zaśpiewamy
i w podzięce serca damy,
bo dziś Wasze święto jest! (bis)
(słowa: M. Kumor)
BIBLIOGRAFIA
J. M. Śnieciński „Bicie serca. Wiersze okolicznościowe dla wszystkich klas szkoły podstawowej”, Wydawnictwo Żak, Warszawa 1996
R. Przymus „Uroczystości pełne radości. Wybór wierszy dla klas I-III”, Wydawnictwo Juka, Warszawa 1994
K. Lenkiewicz „Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I-III”, WSiP, Warszawa 1994
|