JAN KOWALSKI
Katedra Hydrauliki i Hydrologii
wynik analizy
a jakość informacji środowiskowej
opracowanie monograficzne
z uwzględnieniem prac własnych
Gdy promieniowanie elektromagnetyczne pada na roztwór zawierający substancję rozpuszczoną, zaobserwować można co najmniej dwa zjawiska: rozpraszanie i pochłanianie, czyli absorpcję. Oba procesy stały się podstawami użytecznych technik eksperymentalnych, stosowanych także powszechnie do charakterystyki i analizy biocząsteczek - nefelometrii i spektrofotometrii absorpcyjnej. Materiały, które w ostatecznej formie stanowić
WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE SKŁADU ZESZYTÓW NAUKOWYCH
Materiały, które w ostatecznej formie stanowić będą podstawę do reprodukcji, powinny być napisane w edytorze Word for Windows i wydrukowane na drukarce laserowej. Matryce przygotowane wg niniejszej instrukcji zostaną zreprodukowane w skali 1:1, format kolumny (pole zadruku wraz z numerem strony) wynosi 130 × 200 mm - maksymalna dł. 205 mm.
Przykładowe ustawienie strony - marginesy (dla formatu B-5):
górny 3,7 cm
dolny 6,2 cm
lewy 4,0 cm
prawy 4,0 cm
nagłówek 2,7 cm
stopka 1,25
dla drukarek laserowych o rozdzielczości 600 × 600.
Poszczególne elementy artykułu umieszczamy w następującym porządku:
streszczenie (w języku pracy) (9 p.)
wykaz oznaczeń i skrótów (9 p.)
tekst artykułu (10 p.)
Otrzymano 23.04.2011 (9 p. kursywa do prawej)
bibliografia (9 p.)
streszczenie w j. angielskim (9 p.)
Recenzenci: ...................... (9 p. kursywa)
Strony numerujemy u góry, po zewnętrznej stronie kolumny, lewa - parzysta (imię i nazwisko), prawa - nieparzysta (początek tytułu) i podkreślamy. Numer czcionką 11 p., treść 9 p. Każdy kolejny artykuł zaczyna się od strony nieparzystej.
Stronę tytułową (s. 3) należy przygotować wg poniższego wzoru
11 p. wers. pogrub.
Z E S Z Y T Y N A U K O W E P O L I T E C H N I K I G D A Ń S K I E J
Nr tytuł serii 11 p. pogrub. 2011
światło od kreski do dolnej linii nazwiska - 38 p.
(IMIĘ I NAZWISKO) 11 p. wers. pogrub.
światło między dolną linią nazwiska a dolną linią nazwy katedry - 10 p.
Katedra 10 p. pogrub.
światło między dolną linią katedry a dolną linią tytułu - 24 p.
(TYTUŁ PRACY) 13 p. wers. pogrub.
światło między dolną linią tytułu a dolną linią 1. wiersza streszczenia - 28 p.
Tekst główny należy pisać krojem pisma Times NR, czcionką 10 p.; z pojedynczym odstępem między wierszami., automatyczne dzielenie wyrazów (strefa przenoszenia 0,75). Wcięcie akapitowe 0,7 cm (ustawienie tylko w Format→ Tabulatory→ Położenia domyślne) Należy wyłączyć w oknie: Narzędzia→Opcje→ „Dokonywanie wcięć z lewej klawiszami Tab i Backspace”.
Nie należy robić żadnych dodatkowych świateł między poszczególnymi akapitami tekstu. Wykaz oznaczeń, podpisy pod rysunkami, tablice, przypisy1), opisy do wzorów, bibliografię, streszczenia należy pisać czcionką 9 p., odstęp pojedynczy).
Tytuły są opatrzone cyfrową numeracją wielorzędową, do numeracji używa się wyłącznie cyfr arabskich,. im ich więcej, tym niższy jest rząd tytułu.
światło nad tytułem − 20 p.
1. BUDOWNICTWO − 11 p. TNR wers. pogrub. (wyśrodkowane)
pod tytułem − 10 p.
światło nad tytułem − 16 p.
1.1. Materiały budowlane − 11 p. TNR pogrub. (do lewej)
pod tytułem − 8 p.
światło nad tytułem − 14 p.
1.1.1. Pokrycia dachowe − 10 p. TNR pogrub. (do lewej)
pod tytułem − 6 p.
światło nad tytułem − 12 p.
1.1.1.1. Pokrycia dachowe − 10 p. TNR kursywa pogrub. (do lewej)
pod tytułem − 4 p.
Wzory matematyczne należy składać na osi kolumny (wyśrodkowane), z numerem wzoru w okrągłym nawiasie, dosuniętym do prawego brzegu kolumny; wzory należy numerować kolejno w ramach rozdziału (np. 1.1, 1.2, 2.1 itd.). Ustawianie wzorów tylko za pomocą tabulatorów: centrycznie dla wzoru i do prawej dla numeru wzoru. Nie należy wypełniać przerwy między wzorem a numerem wzoru spacjami. Opisy do wzorów, jak niżej.
[MPa] (1.1)
gdzie: Rc(i) − wytrzymałość na ściskanie [MPa],
0,0016 − powierzchnia ściskana beczki [m2]. (po opisie 6 p.)
Wzory w tekście bez indeksów lub z jednym indeksem piszemy z klawiatury (nie z edytora równań) np. f(x, y, z) = 0, f(x1, y1, z1) = 0, f(x2, y2, z2) = 0.
Oznaczenia przywoływane w tekście muszą być zgodne (styl czcionki) z oznaczeniami we wzorach (np. Φ, J', I, σbl, σo, H, C, Cmax, Cmin)
Ułamki w tekście piszemy − np. x1 = 1/2.
W indeksach nie należy stosować małej litery o (Mo) zamiast zera (M0).
Liczbę całkowitą od dziesiętnych w tekstach polskojęzycznych oddzielamy przecinkiem.
Miana od wartości liczbowej oddziela się spacją (np. 2,5 mm), z wyjątkiem °C i % (np. 5°C, 50%). UWAGA! Znak oznaczający stopień (°) wstawiamy z symboli (nie jako indeks górny).
Elementy pisane czcionką prostą:
symbole jednostek miar, wag, czasu itp., np. m (metr), V (wolt), μA (mikroamper),
symbole stałych fizycznych, jak: Re - liczba Reynoldsa, Pe - liczba Pecleta, Pr - stała Prandla,
nawiasy, tzn. zwykłe ( ), klamrowe [ ], tzw. wąsy { } - niezależnie czy obejmują one wyrażenia złożone pismem prostym, czy pochyłym (kursywą).
UWAGA! W tekstach technicznych nie umieszczamy oznaczeń jednostek w nawiasach kwadratowych.
Wysokość czcionki zmiennych i symboli w edytorze równania ustawiamy w:
Rozmiar →Definiuj →
normalny − 10 p.
indeks górny/dolny − 7 p.
indeks podrzędny − 5 p.
symbol − 16 p.
symbol podrzędny − 10 p.
Styl →Definiuj →
tekst − antykwa
funkcja − antykwa
zmienna − kursywa
grecka mała − kursywa
grecka wielka − antykwa
symbol − antykwa
macierz − antykwa pogrubiona
liczba − antykwa
Światło między tekstem nad wzorem i pod wzorem może być różne, w zależności od długości wiersza przed i po wzorze:
WARIANT 1
Wiersz przed wzorem krótki, po wzorze długi, np.:
„jeśli”
[MPa] (1.1)
gdzie: Rc(i) − wytrzymałość na ściskanie [MPa],
0,16 − powierzchnia ściskana beczki [m2]. (po 6 p.)
10 p. 9 p.
nie dajemy światła przed wzorem, natomiast po wzorze 6 punktów.
WARIANT 2
Wiersz przed wzorem długi, po wzorze krótki, np.:
„opisującej związki pomiędzy napięciami wyjściowymi a wejściowymi.”
(1.2)
„jak w zależności:
nie dajemy światła po wzorze, natomiast przed wzorem 6 punktów.
WARIANT 3
Wiersze przed i po wzorze długie, np.:
„To uzależnienie przedstawia się w postaci następującego wzoru:”
(1.3)
„Wartość Uicom, zwana sygnałem wejściowym wspólnym lub sumacyjnym, jest...”
ustawiamy 6 punktów odstępu przed wzorem i 6 punktów po wzorze.
Tablice należy składać czcionką 9 p. w zależności od jej wielkości i umieszczać we właściwych miejscach tekstu, numerując jak wzory i rysunki; tablicę i jej tytuł należy wyśrodkować, zaś nad tytułem z prawej strony umieścić numer tablicy napisany czcionką 9. p. pogrubioną (np. Tablica 1.1). W tablicach nie określamy wysokości wierszy.
Tablica (9 p. - światło 6 p. „po”) TNR - pogrub.
Tytuł tablicy - czcionka TNR „9” p. − tekst niepogrubiony (światło 6 p. „po”).
Tekst wypełniający tablicę piszemy czcionką TNR - 9 p. Linie główne tablic rysujemy kreską grubości 1 p., natomiast linie pomocnicze (w środku) - 0,5 p. Odstęp w główce - między górną krawędzią tablicy a tekstem i dolną krawędzią tablicy powinien wynosić 3 punkty.
Przed i po tablicy powinna być jedna linia wolna (światło).
Wzory tablic
TNR „9” pogrub. (odstęp 6 punktów „po”) Tablica 1.1
TNR „9” Lista związków (odstęp 6 punktów „po”)
Związek |
Substancja |
Substancja |
Substancja |
|||
|
[cm3] |
[%] |
[cm3] |
[%] |
[cm3] |
[%] |
DMS-DR Mitoksantron Ametantron PM3 PB10 |
0,1 0,03 0,002 20,0 200,0 |
0,20 0,02 5,0 10,0 100,0 |
0,004 5,0 2,03 12,09 0,99 |
5,0 50,0 0,05 33,33 99,99 |
200,0 20,0 0,05 9,77 7,777 |
5,0 10,0 0,005 5,0 3,2 |
jedna wolna linia po tablicy
Tablica 1.2
Zmiany przewodności wywołane skurczem komór
Źródło zmian Δσ |
[S/m] |
Lokalizacja |
płuca-naczynia OP1) Δσlv |
0,365 |
Va-l |
mięsień serca-płuca OP Δσhl |
−0,095 |
Vl-hm |
krew-mięsień serca OP Δσbh |
−0,280 |
Vhm-bl |
perfuzja płuc Δσlp |
0,0018 |
Vl |
1) OP oznacza obszar przemieszczenia
Tablica 1.3
Wyniki eksperymentów numerycznych
σla [S/m] |
0,01 |
0,02 |
0,04 |
0,06 |
0,08 |
0,1 |
0,12 |
0,16 |
σlc [S/m] |
0,01 |
0,0201 |
0,0403 |
0,0607 |
0,0802 |
0,099 |
0,119 |
0,158 |
δ [%] |
0,0 |
0,50 |
0,75 |
1,10 |
0,25 |
−0,3 |
−0,83 |
−1,25 |
Oznaczenia: σla − rzeczywista wartość przewodności wzdłużnej, σlc − obliczona z modelu wartość przewodności wzdłużnej, δ − błąd względny
Bibliografię do ZN należy podać w porządku alfabetycznym w postaci ponumerowanego wykazu na końcu zeszytu, wg normy. Powołania na literaturę w tekście podawać w nawiasach kwadratowych, np. [3], [5, 8, 15], [3, 7, 9-13, 21]. Literaturę piszemy czcionką 9 p. z pojedynczym odstępem.
UWAGA! Bibliografii nie należy składać jako przypisu końcowego.
BIBLIOGRAFIA światło 24/8 p.
[1] Baehr H.D.: Thermodynamik. Berlin: Springer-Verlag 1973.
[2] Ćwiczenia laboratoryjne z chemii ogólnej. Red. J. Biernat. Gdańsk: Wyd. Politechniki Gdańskiej 1990.
[3] Kowalski M.: Dwudiodowy wzmacniacz tunelowy. Rozprawa doktorska (20.03.1970). Politechnika Gdańska, Wydział Elektroniki 1970.
[4] Rasiukiewicz M.: Wzmacniacz tunelowe. Warszawa: WKŁ 1985.
[5] Stepowicz W.J., Janke W.: Modele termiczne elementów półprzewodnikowych. Zesz. Nauk. Polit. Gdańskiej 1982, nr 348, Elektronika 51.
........
[10] Woźniak J.: Ocena parametrów kanału asynchronicznego systemu wielodostępnego. W: Materiały, II Krajowe Sympozjum Nauk Radiowych URSI. Gdańsk, 13−14 lutego 1978. Gdańsk: Międzynarodowa Naukowa Unia Radiowa 1978.
[11] Wtorek J.: Techniki elektroimpedancyjne w medycynie. Seria Monografie nr 43. Gdańsk: Wyd. Politechniki Gdańskiej 2003, 166 s.
Rysunki, wykresy i fotografie należy umieszczać między właściwymi częściami tekstu (nie mogą dzielić akapitu) i numerować w ramach rozdziału jak wzory. Rysunki muszą być czytelne, wykonane w jednej skali, mieć opisy proporcjonalne do wielkości rysunku. Powinny być opisane pismem bezszeryfowym nie pogrubionym (np. ARIAL CE). Rysunki i podpisy pod rysunkami należy wyśrodkować.
Plików graficznych nie należy wklejać w utworzone wcześniej pole tekstowe (wyjątkiem są rysunki oblewane tekstem, gdzie rys. i podpis są w polu tekstowym). Należy je wstawić do WORD-a jako obiekt bezpośrednio do tekstu, poprzez <WSTAW/Rysunek z pliku/>; nie używać Ctr+C i Ctr+V.
Fotografie i rysunki muszą być skanowane z zachowaniem kątów prostych w stosunku do krawędzi obiektu, bez zanieczyszczeń i bez tzw. „choinek” - postrzępionych linii itd.; w rozdzielczości 250 dpi dla druku czarno-białego, a 300 dpi dla druku kolorowego (barwy powinny być zapisane jako CMYK, nie RGB). Należy przy tym zwrócić szczególną uwagę na czytelność zeskanowanego rysunku.
Wielkość rysunku i jego rozdzielczość są ze sobą związane (jedno rośnie kosztem drugiego), obiekty pobierane z Internetu mają z reguły rozdzielczość 96 dpi, (zbyt małą jak na druk offsetowy), ale po zmniejszeniu można je wstawić (ewentualnie) do pracy; w innym przypadku wydrukowany obraz będzie rozmyty.
Wykresy pochodzące z EXCEL-a dla druku czarno-białego, muszą mieć zróżnicowane linie (ciągłe, przerywane, kropkowane itd.) oraz kolory (które zamieniane są na gamę szarości). Rysunki w edytorze VISIO mogą być wstawione tylko jako obiekty z rozszerzeniem *.bmp, *.tif, *.gif, *.jpg. (rozdzielczość jw.).
UWAGA!
Wszystkie linie na rysunku muszą być kreślone liniami: ciągłą, kreskową, kropkowaną, przerywaną; w rysunkach w programie EXCEL i GRAPHER nie należy stosować linii wypełnianych - odcinkowych.
Jeśli rysunek składa się z elementów, oznaczenia a), b), c) piszemy czcionką ARIAL
9-punktową i umieszczamy u góry z lewej strony elementu danego rysunku.
Nie zaleca się przygotowywania rysunków w edytorze WORD. Jeśli jednak Autor uczyni tak, należy dopracować je w sposób następujący:
rysunek musi mieć wymiary obowiązujące w formacie B5 (13 × 19,5 cm, łącznie ze światłem i podpisem),
wszystkie pola tekstowe osadzone na rysunku muszą być sformatowane tym samym stylem (czyli: czcionka, rozmiar czcionki, wysokość wiersza, odstępy),
opis ARIAL (rozmiar czcionek jak dla COREL-a - „8 pkt”),
wszystkie opisy muszą być umieszczone w polach tekstowych, a linie i pola zgrupowane,
światło między ramkami a tekstem w schematach blokowych powinno wynosić ok. 2-3 mm.
WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE WYKONYWANIA RYSUNKÓW W COREL-u wersja do 13
Opisy - ARIAL;
opis a), b), c)... - 9 pkt (czcionka prosta);
główne opisy na rys. - czcionka 8 pkt;
indeksy - czcionka 6 pkt (ustawione - nieautomatyczne);
opis skali na osiach - 8 lub 7 pkt (czcionka prosta);
cyfry - piszemy antykwą (czcionka prosta);
linie główne na rys. - 0,4 lub 0,3 mm, jeżeli rys. nie jest skomplikowany (pojedyncza linia);
linie osi - 0,3 mm;
linie pomocnicze - 0,2 mm;
siatka - 0,175 mm.
Aby uniknąć przekłamań w opisach rysunków, należy tekst zamienić na krzywe i plik zapisać (ze względu na potrzeby WORD-a) w wersji 9 COREL-a, lub eksportować obiekt do Metaplik Windows jako *.wmf. Tak utworzone pliki poprzez <WSTAW/Rysunek z pliku/> wstawiamy do tekstu WORD-a.
Przykładowe rysunki
1) Przypisy składamy czcionką 9 p. z odstępem pojedynczym, wcięciem 0,5 cm, odsyłacze w tekście umieszczamy we frakcji górnej w postaci cyfr z nawiasem.
8 Jan Kowalski
Wynik analizy a jakość informacji środowiskowej ... 7
Z E S Z Y T Y N A U K O W E P O L I T E C H N I K I G D AŃ S K I E J
Nr xxx Inżynieria Lądowa i Wodna II 2012
Wyszukiwarka