Zjawisko sumowania się cieni

Cechy charakteryzujące obraz rtg

• Najważniejszymi cechami charakteryzującymi jakość obrazu rentgenowskiego są:

• kontrastowość,

• ostrość

• zdolność rozdzielczą przestrzenną.

Pojęciem kontrastu określa się różnice w zaczernieniu (gęstości optycznej) naświetlonej i wywołanej błony rentgenowskiej spowodowane przez osłabienie promieniowania

Kontrastowość obrazu

• W celu obiektywnego pomiaru kontrastowości mierzy się natężenie światła przechodzącego przez 2 sąsiadujące obszary zdjęcia za pomocą przyrządu działającego na zasadzie fotokomórki. Wartość liczbową kontrastu określa się według wzoru:

K=I1 : I2

I1- natężenie światła przenikającego przez cień części miękkich

I2- natężenie światła przenikającego pole płucne

• Różnice w jasności szczegółów widocznych na zdjęciu rozróżnialne wzrokiem nazywa się kontrastem podmiotowym (subiektywnym). Między kontrastem przedmiotowym (obiektywnym) określanym za pomocą odpowiednich przyrządów a kontrastem podmiotowym nie zawsze istnieje pełna zgodność.

Kontrastowość obrazu zależy od wielu czynników:

• od twardości i natężenia promieniowania,

• budowy obiektu,

• czułości błony

• rodzaju folii wzmacniającej,

• od ilości promieniowania rozproszonego,

• stopnia zadymienia błony

• warunków obróbki chemicznej naświetlonej błony.

• W radiografii cyfrowej wprowadzono pojęcie zdolności rozdzielczości kontrastowej. Jest ono związane z liczbą stopni szarości, które może odzwierciedlić system. Liczba stopni szarości między
  czernią i bielą wynosi w nowoczesnych zestawach cyfrowych od 256 (8 bitów) do 4096 (12 bitów).

Ostrość obrazu

• Ostrość obrazu jest to zdolność do wyraźnego zarysowania granic badanych struktur anatomicznych. Jest to ważna cecha obrazu, gdyż każda postać nieostrości powoduje obniżenie poziomu technicznego zdjęcia i utrudnia rozpoznanie szczegółów.

Rodzaje nieostrości

• Odróżnia się 4 rodzaje nieostrości:

• geometryczną,

• fotograficzną,

• ruchową,

• od promieniowania rozproszonego.

Nieostrość geometryczna

• . Zależy od wielkości ogniska optycznego lampy rentgenowskiej oraz od odległości ogniska i badanego przedmiotu od błony

• Aby uniknąć tego rodzaju nieostrości, należy się zawsze posługiwać najmniejszym ogniskiem lampy, możliwym do obciążenia przy danym typie badania, a badany obiekt umieszczać możliwie blisko błony halogenosrebrowej lub innego detektora promieniowania.

Nieostrość z astygmatyzmu

• Przyczyną astygmatyzmu są różne wymiary ogniska optycznego na przykatodowych i przyanodowych brzegach wiązki promieniowania X. W praktyce wymieniony rodzaj nieostrości odgrywa niewielką rolę.

• Nieostrość fotograficzna

• Przyczyny nieostrości fotograficznej.Są to:

• wielkość ziarna luminoforu folii wzmacniającej,

• wielkość ziarna i grubość emulsji błony fotograficznej,

• zjawisko paralaksy,

• niewłaściwe przyleganie ekranu wzmacniającego do błony rentgenowskiej.

• Wielkość ziaren luminoforu folii wzmacniającej w zasadniczym stopniu wpływa na stopień nieostrości fotograficznej. Ich średnica wynosi 3-50µm i znacznie przewyższa wielkość kryształów bromku srebra w emulsji błony rentgenowskiej (0,2-1,5 µm )

• Zjawisko paralaksy ma miejsce przy skośnym padaniu promieni X na film o dwustronnej emulsji. Przyczyną nieostrości jest przesunięcie obrazów na bliższej i dalszej, w stosunku do źródła promieniowania, warstwie emulsji.

---