KSZTAŁCENIE
PRZED I PODYPLOMOWE
PIELĘGNIAREK
W UNII EUROPEJSKIEJ
Dr n. med. MARIOLA GŁOWACKA
Deklaracje
i porozumienia
25.05.1998 r. kilka krajów Europy Zachodniej zostało sygnowanych Deklaracją Sorbońską
18.06.1999 r. we Włoszech podpisane zostało Porozumienie Bolońskie. Zawierało priorytety z zakresu szkolnictwa wyższego pielęgniarek.
Dotyczyło
dwustopniowości systemu edukacji pielęgniarek, podzielonego na kształcenie licencjackie i kształcenie magistersko-doktoranckie
wprowadzenia punktów kredytowych dla studentów
Kształcenie w krajach europejskich
W Danii, Belgii, Holandii i UK, kształcenie pielęgniarek trwa od 3 do 4 lat.
Ośrodki kształcenia podyplomowego, szkoły,
stowarzyszenia zawodowe, prowadzą kursy specjalistyczne, podyplomowe, mono- i wielotematyczne w systemie modułowym.
Każdy kurs prócz wiedzy, wnosi nowe umiejętności i kompetencje,
a co za tym idzie nowe
obowiązki i odpowiedzialność, stopień kwalifikacji i
uposażenia.
Kształcenie- cd.
Pierwszym etapem jest zdobycie dyplomu i zdobycie kwalifikacji.
W umowie o pracę istnieje punkt mówiący, o obowiązku
ciągłego doskonalenia zawodowego, co jest respektowane
przez stowarzyszenia zawodowe, a przede wszystkim
pielęgniarki.
Zajęcia prowadzone są metodami aktywizującymi
( CASE STUDY, PROBLEM BASIC LEARNING),
a praktyczne umiejętności zdobywa się w laboratoriach
umiejętności (SKILLSLAB).
KSZTAŁCENIE PIELĘGNIAREK W WIELKIEJ BRYTANII
System kształcenia pielęgniarek
podzielony jest na etapy:
przedrejestracyjny,
porejestracyjny (po uzyskaniu kwalifikacji).
W Wielkiej Brytanii
studenci pielęgniarstwa
mogą się kształcić w College'ach
i na Uniwersytetach.
Istnieje tam możliwość zdobycia dyplomu lub dyplomu studiów pierwszego stopnia.
Istnieje również
możliwość kształcenia podyplomowego (postgraduate), m.in.
z
pielęgniarstwa klinicznego,
organizacji,
kształcenia pielęgniarek.
Są także studia kończące się stopniem master
(magister) oraz PhD (doktor).
Kształcenie przedrejestracyjne
Pielęgniarki w UK,
które uzyskały kwalifikacje
to
registered nurse (pielęgniarki dyplomowane).
Wszystkie pielęgniarki pracujące w zawodzie, znajdują się w rejestrze zawodowym
pielęgniarek i położnych oraz pielęgniarek środowiskowych, prowadzonym przez
Nursing and Midwifery Council.
Po ukończeniu
kursu przedrejstracyjnego,
absolwentki otrzymują kwalifikacje akademickie (dyplom lub dyplom studiów stopnia pierwszego - degree) oraz kwalifikacje zawodowe.
Kwalifikacje pielęgniarki
dyplomowanej można
uzyskać poprzez:
kurs przedrejestracyjny na poziomie dyplomu,
studia na poziomie degree połączone z kształceniem przedrejestracyjnym,
przyśpieszony kurs dający posgraduate diploma połączony z kształceniem przedrejestracyjnym, przeznaczony dla absolwentów studiów na poziomie degree z przedmiotu związanego ze zdrowiem,
studia na stopień Master's połączone z kształceniem na poziomie degree z przedmiotu związanego ze zdrowiem .
Kształcenie porejestracyjne
Na poziomie kształcenia
porejestracyjnego
istnieją kursy
z każdej dziedziny
pielęgniarstwa klinicznego, np:
pielęgniarstwo ratunkowe,
pielęgniarstwo w stanach zagrożenia życia,
opieka geriatryczna, onkologiczna lub ginekologiczna,
opieka hospicyjna.
Oferowane są także kursy
nauczania i oceniania innych,
kurs pielęgniarki międzynarodowej (Certificate In Professional Studies For International Nurses).
Kursy takie trwają od kilku dni do roku.
Kształcenie podyplomowe
(postgraduate)
Są oferowane
kursy akademickie (taught)
dające postgraduate diploma (9 miesięcy)
i stopień Master's (12 miesięcy) oraz kursy badawcze (dwuletnie Mphil i trzyletnie PhD).
KSZTAŁCENIE PIELĘGNIAREK
W HOLANDII I BELGII
Pielęgniarką zostaje się po 4-letniej szkole wyższej lub
szkole działającej na terenie szpitala ( system zaoczny- IN
SERVICE).
Absolwentki mogą kontynuować naukę przez 2 lata na
uniwersyteckich wydziałach pielęgniarskich. Kształcą się w kierunku:
pielęgniarstwa klinicznego
zarządzania i organizacji w ochronie zdrowia
kierowania procesem nauczania
Absolwentki otrzymują tytuł DOCTORANTUS- będący odpowiednikiem naszego magistra.
KSZTAŁCENIE PIELĘGNIAREK-cd.
Kształcenie IN SERVICE- to nauka w szkole na terenie szpitala i wiąże się z posiadaniem umowy o pracę, ze szpitalem na okres kształcenia.
W Holandii i Belgii istnieją trzy rodzaje szkół:
pielęgniarka A- to osoba zatrudniona w szpitalu ogólnym, która odbyła 3,5- letnie szkolenie zawodowe ( 1320 godzin teorii). Obowiązki zawodowe może odbyć po 2-letnim szkoleniu.
pielęgniarka psychiatryczna- to osoba, będąca pracownikiem szpitala psychiatrycznego, po 3- letnim szkoleniu ( 1320 godzin teorii) oraz po 2-letnim szkoleniu zawodowym.
pielęgniarka do opieki nad niepełnosprawnymi umysłowo- wymagane jest ukończenie 3- letniej nauki w szkole przyszpitalnej i 2 lata praktyki zawodowej.
KSZTAŁCENIE PIELĘGNIAREK- cd.
Pielęgniarki są zobligowane do:
podnoszenia kwalifikacji ( wyjazdy, szkolenia finansowane przez szpitale, konferencje naukowe, sympozja)
uzyskanie specjalizacji: onkologicznej, pediatrycznej, ginekologicznej, chirurgicznej lub środowiskowej
Tytuł pielęgniarki w Holandii to: VERPLEEGKUNDIGE, a w Belgii: HOSPITALIERE/ INFIRMIERE.
KSZTAŁCENIE PIELĘGNIAREK
W DANII
W Danii jest około 22 tysięcy pielęgniarek. Do zawodu przygotowują 33 szkoły pielęgniarskie.
Czas trwania nauki to 3 i ľ roku.
Najlepszą duńską uczelnią jest Szkoła Edukacji Pielęgniarskiej Stopnia Wyższego, na Uniwersytecie w Aarhus.
Pielęgniarka w Danii to SYGEPLEJERSKE.
KSZTAŁCENIE PIELĘGNIAREK W NIEMCZECH
Po ukończeniu średniej szkoły zawodowej
( REALSCHULE ), w wieku 17 lat, można rozpocząć
3-letnią naukę zawodu pielęgniarki.
Na tym etapie można już się specjalizować w kierunku pielęgniarki, pielęgniarza/ opiekunki, opiekuna ( geriatrycznego lub pediatrycznego).
Specjalizację otrzymuje się po kursach dokształcających w zakresie: profesjonalna pielęgniarka, pielęgniarka ambulatoryjna, pielęgniarka anestezjologiczna, pielęgniarka środowiskowa, pielęgniarka psychiatryczna, rehabilitantka.
Studia pielęgniarskie trwają 4 lata. Kończą się one pracą dyplomową i całościowym egzaminem ( ustnym, pisemnym i praktycznym).
KSZTAŁCENIE PIELĘGNIAREK
W USA
W Stanach Zjednoczonych
zawód pielęgniarki może być
wykonywany na trzech
rodzajach stanowisk, które
wymagają pogłębienia wykształcenia.
Są to:
Licencjonowana Praktykantka Pielęgniarstwa
(Licensed Practical Nurse - LPN),
Pielęgniarka Rejestronowana (Registered Nurse - RN),
Pielęgniarka Zaawansowana w Praktyce (Advenced Practice Nurse - APN).
Licencjonowana Praktykantka Pielęgniarstwa (Licensed Practical Nurse - LPN)
Stanowisko to można
uzyskać po zdobyciu wykształcenia
na uczelniach o charakterze
regionalnych college'ów zawodowych. Program kształcenia trwa 12 miesięcy.
LPN są zatrudniane głównie w szpitalach.
Do ich obowiązków należy wykonywanie podstawowej obsługi przyłóżkowej pod okiem lekarzy lub pielęgniarek zarejestrowanych.
Pielęgniarka Rejestronowana (Registered Nurse - RN)
Stanowisko to uzyskuje się
po 2-letnich studiach w college'u
po otrzymaniu tzw. Stopnia Asystentki (Associate Degree in Nursing) lub po studiach 3-letnich uzyskując Stopień Pielęgniarki Dyplomowanej lub po 4-letnich studiach
kończących się uzyskaniem stopnia Absolwenta Studiów Licencjackich z Zakresu Pielęgniarstwa (Bachelor of Science Degree
in Nursing - BSN).
Nauka w college'u kończąca się uzyskaniem uprawnień
Pielęgniarki Rejestrowanej
jest poprzedzona 12-letnia edukacją szkolną.
Program pierwszych dwóch lat
studiów 4-letnich, obejmuje
nauki podstawowe, humanistyczne
oraz psychologię i wiedzę o społeczeństwie. Kolejne dwa lata kształcenia Pielęgniarki Rejestrowanej poświęcone są wykładom
z zakresu podstaw pielęgniarstwa, praktykom w szpitalach,
klinikach i przychodniach.
Absolwent Studiów Licencjackich
może pracować na wszystkich
rodzajach stanowisk medycznych
zarówno w szpitalach, placówkach intensywnej opieki medycznej jak i placówkach opieki podstawowej, placówkach psychiatrycznych
i innych placówkach zdrowia publicznego.
Może on również rozpocząć
Policencjackie Studia Uniwersyteckie.
Pielęgniarka Zaawansowana
w Praktyce
(Advenced Practice Nurse - APN)
Stanowisko to wymaga na ogół
posiadania tzw. Stopnia
Magistra z Zakresu Pielęgniarstwa.
Pielęgniarka Zaawansowana w Praktyce pełni funkcje tzw. Praktyka Pielęgniarstwa (NP).
Dokonuje ona badań fizykalnych pacjenta, interpretuje wyniki badań laboratoryjnych, diagnozuje i leczy pacjentów, może zapisywać większość leków oraz doradzać w zakresie wyboru możliwych opcji opieki medycznej.
Ukończenie tych studiów
uprawnia do pełnienia
funkcji zwanych:
Specjalista Pielęgniarstwa Klinicznego,
Uprawniona Położna,
Uprawniona Rejestronowana Pielęgniarka Anestezjologiczna.
Po ukończeniu któregokolwiek
z wymienionych typów kształcenia,
absolwent jest zobowiązany przystąpić
do egzaminu stanowego przed odpowiednim organem Stanowej Izby Pielęgniarstwa. Pomyślne zdanie egzaminu daje
uprawnienia do wykonywania zawodu
na terenie określonego stanu.
Dziękuję za uwagę
Problemy polskich pielęgniarek na emigracji
Dr n. med. Mariola Głowacka
Migracja
wędrówka ludności mająca na celu zmianę miejsca pobytu.
Przemieszczanie się ludności jest całkowicie naturalnym zjawiskiem i występowało we wszystkich czasach.
Nasilenie się migracji może nastąpić m.in. z
przyczyn
złej sytuacji gospodarczej w miejscu zamieszkania (migracje ekonomiczne),
sytuacji politycznej nieodpowiadającej migrującym (migracje polityczne),
wychwytywania przez większe korporacje ludzi dobrze wykształconych i oferowania im lepszych warunków pracy w zamian za przeniesienie się do kraju związanego z działalnością tych firm (drenaż mózgów).
Podział migracji
ze względu na:
zasięg:
migracje wewnętrzne - przemieszczanie się ludności w granicach danej jednostki administracyjnej lub politycznej (państwo),
migracje zewnętrzne - przemieszczanie się ludności z jednej jednostki administracyjnej lub politycznej do innej,
czas trwania:
czasowe, w tym sezonowe i wahadłowe,
trwałe,
cel:
turystyka, lecznictwo, pielgrzymki, zarobki
Podział migracji
formy migracji:
- emigracja - wyjazd,
imigracja - przyjazd,
reemigracja - powrót z emigracji czasowej,
uchodźstwo - ucieczka,
ewakuacja - zorganizowana przez państwo w celu uniknięcia spodziewanego zagrożenia,
repatriacja - powrót obywateli z obcego terytorium zorganizowany przez ich państwo,
przesiedlenie (transfer) - przesiedlenie obywateli danego państwa w ramach jego granicy,
deportacja - przymusowe przesiedlenie danej osoby lub grupy osób na peryferie danego państwa lub poza jego granice
Czynniki wpływające na migracje
Przy analizie zjawiska migracji bierze się pod uwagę dwie grupy czynników wpływających na nie:
czynniki wypychające - wywołują chęć opuszczenia danego miejsca,
czynniki przyciągające - dają jakąś alternatywę i skłaniają do przyjazdu do danego miejsca.
Przeszkody, które stanowią główne
przyczyny małej mobilności ludności:
bariery polityczne - prawdopodobnie główna przyczyna niskiej mobilności ludności w skali świata,
bariery językowe - jedna z głównych przyczyn niskiego poziomu migracji międzynarodowej w Unii Europejskiej i na innych obszarach bez barier politycznych,
bariery kulturowe,
bariery infrastrukturalne - np. słaby rozwój mieszkalnictwa (ważne w Polsce).
Nowe tendencje w migracji
Nasilenie - migracje będą liczniejsze niż kiedykolwiek przedtem
Zróżnicowanie - brak możliwości określenia konkretnych fal migracji (np. emigracja zarobkowa), imigranci będą należeć do bardzo różnych grup społecznych i etnicznych
Globalizacja - migracje stopniowo obejmą cały świat, wiele krajów będzie źródłem i celem migrantów
Feminizacja - większość migrantów będą stanowiły kobiety.
Emigracja polskich pielęgniarek
Emigracja zarobkowa wśród pielęgniarek i położnych to zjawisko nabierające tempa.
Nasilenie się tych tendencji w kolejnych latach może wpłynąć na znaczne zmniejszenie liczby pielęgniarek w Polsce, zazwyczaj tych najlepiej wykształconych, doświadczonych, otwartych na zmiany.
Migracja jest szczególnie niebezpieczna w
obliczu
braku zainteresowania tym zawodem wśród młodzieży,
znacznego spadku liczby wykształconych pielęgniarek, co oznacza zmniejszenie liczby przedstawicieli tych zawodów na rodzimym rynku pracy.
Światowy popyt na usługi pielęgnacyjno-opiekuńcze powoduje, że gwałtownie rośnie liczba pielęgniarek emigrujących poza granicę swojego kraju w poszukiwaniu lepszych warunków pracy i płacy lub większych możliwości rozwoju zawodowego.
Emigracja polskich pielęgniarek
Polskie pielęgniarki i położne coraz częściej podejmują trud przygotowań związanych z emigracją, głównie w celach zarobkowych. Jest to wynikiem niskiej pozycji materialnej, trudnych warunków pracy, brakiem stabilności w polskim systemie ochrony zdrowia oraz niejasnych perspektyw. Skala zjawiska nie jest w pełni poznana. Liczbę emigrantów szacuje się na podstawie liczby zaświadczeń o kwalifikacjach zawodowych wydawanych przez okręgowe izby pielęgniarek i położnych osobom zamierzającym podjąć pracę w Unii Europejskiej. Z danych tych wynika, że po 1 maja 2004 roku Polskę opuściło ok. 5 tys. pielęgniarek i położnych.
Emigracja personelu medycznego na świecie
Masowy odpływ pielęgniarek, położnych i lekarzy z krajów rozwijających do krajów o lepszym statusie ekonomicznym jest obecnie jednym z najpoważniejszych wyzwań, jakie niesie za sobą międzynarodowa emigracja. Z jednej strony wykwalifikowane kobiety i mężczyźni coraz częściej decydują się na migrację w celu polepszenia własnego życia oraz życia rodzin. Z drugiej strony ich państwa borykają się z bezprecedensowym we współczesnym świecie kryzysem w służbie zdrowia.
Emigracja pielęgniarek na świecie
Motywacje do emigracji są ogromne.
W wielu ubogich krajach systemy ochrony zdrowia upadają; są źle finansowane i borykają się ze stałym niedoborem podstawowego sprzętu i personelu.
Sytuacja jest tym trudniejsza, że obserwuje się tam stały wzrost zapotrzebowania na opiekę zdrowotną.
W Afryce Subsaharyjskiej, obciążonej największą na świecie liczbą zachorowań na choroby zakaźne (25%) zatrudnionych pozostaje jedynie 1.3% pracowników służby zdrowia na świecie.
Emigracja pielęgniarek na świecie
W krajach rozwijających się pielęgniarki gwarantują często jedyną możliwość opieki nad pacjentami. Kiedy opuszczają własny kraj z powodu niskich zarobków, złych warunków pracy czy braku perspektyw, systemy ochrony zdrowia podupadają.
Dla przykładu
w 2000 roku z Ghany wyjechało dwa razy więcej pielęgniarek niż ukończyło szkoły. Dwa lata później Ministerstwo Zdrowia oszacowało wskaźnik zapotrzebowania na pracę pielęgniarek na 57%.
W 2003 roku Jamajka i Trynidad -Tobago zgłosiło niedobór w zatrudnieniu pielęgniarek w wysokości odpowiednio 58 i 53%.
Oszacowano, że w 2003 roku 85% pochodzących z Filipin pielęgniarek pracowało za granicą.
Emigracja pielęgniarek na świecie
powoduje poważne problemy, szczególnie dla krajów rozwijających się.
Światowa Organizacja Zdrowia zaleca by minimalna liczba pielęgniarek na każde 100 tysięcy mieszkańców wynosiła 100,
wiele ubogich krajów nawet nie zbliża się do tego poziomu.
Emigracja pielęgniarek na świecie
Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że w 2008 roku Wielka Brytania potrzebowała o 25 tysięcy lekarzy i 250 tysięcy pielęgniarek więcej niż w 1997 roku.
Rząd Stanów Zjednoczonych przewiduje, że do 2020 roku w Stanach Zjednoczonych zaistnieje potrzeba obsadzenia ponad miliona miejsc pracy dla pielęgniarek.
Kanada i Australia oceniają, że w ciągu kolejnych czterech do pięciu lat wystąpi deficyt w zatrudnieniu pielęgniarek odpowiednio w wysokości 78 i 40 tysięcy.
Wynika to częściowo z procesu starzenia się ludności, niższych wskaźników urodzin i wydłużonej średniej długości życia w krajach uprzemysłowionych.
Przyczyny migracji pielęgniarek
czynniki ekonomiczne,
czynniki ryzyka zdrowotnego,
dążenie do poprawy jakości życia i zwiększenia możliwości rozwoju zawodowego
Przyczyny migracji pielęgniarek
Przyczyn migracji jest wiele -
nawet kraje, które oferują pielęgniarkom relatywnie wysoki poziom wynagrodzeń, np. USA, Norwegia lub Irlandia, nie są w stanie zapewnić sobie odpowiedniej liczby własnych pielęgniarek.
Deficyt w tych krajach może być uwarunkowany
niskimi nakładami na edukację pielęgniarek (USA) lub
tym, że rozwój systemu edukacji nie nadąża za dynamiką rozwoju systemu opieki zdrowotnej (Irlandia).
Do jakich państw najchętniej emigrują polskie pielęgniarki?
Od drugiego półrocza 2005 roku bardzo popularne stały się dwa państwa - Irlandia i Anglia.
Wcześniej prym wśród krajów, do których emigrowały polskie pielęgniarki, wiodły Włochy (340 osób).
Dlaczego?
do Włoch jest zdecydowanie łatwiej wyjechać,
nauka języka jest dość prosta,
wymagania nie takie ostre.
Do jakich państw najchętniej emigrują polskie pielęgniarki?
firma, która organizuje 3-tygodniowe, intensywne kursy języka włoskiego dla początkujących i zaawansowanych.
Jeśli zbierze się grupa 8 osób chętnych do nauki, to wykładowca językowy przyjedzie do każdego miasta w Polsce Załatwienie formalności trwa od 2 do kilku miesięcy.
Za wszystko - kurs, tłumaczenia dyplomu, mieszkanie - płaci strona włoska.
Dlaczego polskie pielęgniarki najchętniej emigrują do Irlandii i Wielkiej Brytanii?
Pielęgniarki, które wyjadą za granicę, mogą zarobić miesięcznie:
5 tys. zł, w Hiszpanii
5,5 tys. na Cyprze,
5-6 tys. zł, we Włoszech,
9 tys. zł w Finlandii,
9-15 tys. zł w Szwecji,
10 tys. zł w Irlandii,
11 tys. zł w Wielkiej Brytanii.
Do wyjazdów przygotowują się nie tylko młodzi i wykształceni. Kwalifikacje podnoszą także starsze osoby, które nie mają wyższego wykształcenia.
Na 2-letni kurs specjalizacji anestezjologicznej na jedno miejsce startują aż 3-4 osoby.
Czy polskie Pielęgniarki zostaną zastąpione przez personel ze Wschodu?
Według prognoz w ciągu najbliższych 5 lat na emeryturę będzie przechodziło coraz więcej pielęgniarek. Nie ma ich kto zastąpić.
Pielęgniarki z Ukrainy, Rosji ,Mołdawii, chcąc wykonywać u nas swój zawód, muszą najpierw uzyskać polskie obywatelstwo, a potem nostryfikować swoje dyplomy.
Poza tym nie ma chętnych, bo warunki oferowane przez polskie szpitale pielęgniarkom ze Wschodu nie są dla nich atrakcyjne. (Dziennik Polski)
Przygotowanie do wyjazdu do USA: (opowiada zainteresowana wyjazdem Pielęgniarka)
O legalny wyjazd do pracy w USA zaczęła starać się przed dwoma laty. - Ale wtedy pośrednik nie dawał dobrych warunków. Trzeba było podpisać kontrakt na pięć lat i spłacić 20 tys. dol. pożyczki - opowiada. Przez ten czas doskonaliła język. Przed rokiem dowiedziała się, że na zlecenie amerykańskich szpitali pielęgniarki rekrutuje firma Job Net. Jest jedną z trzech pielęgniarek, które 10 listopada zdawały egzamin we Frankfurcie przeprowadzany przez amerykańską Komisja ds. Absolwentów Zagranicznych Szkół Pielęgniarskich (CGFNS). Egzaminy odbywają się trzy razy do roku, w 40 miejscach na świecie. W kilka godzin kandydatki musiały odpowiedzieć na 260 pytań.
Wyjazd do USA- problemy z nim związane
Problemem jest nie opanowanie materiału, ale język. Uświadamiają też sobie, że jadą do kraju bardzo zróżnicowanego pod względem narodowościowym i kulturowym. Dyskutują, jak rozpoznać sinicę u Murzyna. - To znaczy u Afroamerykanina - poprawiają się automatycznie.
- Sinica to objaw choroby serca. W Polsce to proste: widzę człowieka, jest siny na twarzy - ma problem z sercem.
U Afroamerykanina sinicę widać np. na wewnętrznej stronie ręki - wyjaśnia problem Kasia.
Dowiedziały się też, że przedstawiciele rasy żółtej mają inny typ cukrzycy niż białej.
Relacji c.d.
Jak obchodzić się z pacjentami różnych wyznań w sobotni ranek, uczyła ich Susan Prusinski. - Wiele lat pracowała na oddziale intensywnej terapii w amerykańskim szpitalu.
Po zajęciach panie wiedzą już, że inaczej ustawia się dietę dla Żyda - trzeba koniecznie zamówić koszerne jedzenie, a inaczej u muzułmanina. W amerykańskim szpitalu bierze się pod uwagę tego typu różnice.
Pieniądze to nie jedyny powód emigracji są też inne…
status lekarza i pielęgniarki nie powinien być aż tak różny, jak ma to miejsce w polskich szpitalach.
W Stanach jest pod tym względem inaczej.
Pielęgniarki cieszą się prestiżem - przekonuje
Problemy rodzinne Pielęgniarek emigrujących na Zachód
Rodzina w pełnieniu podstawowych funkcji, jak: funkcja gospodarcza, prokreacyjna, opiekuńcza i socjalizacyjna jest ściśle związana z życiem gospodarczym, politycznym i administracyjnym, a więc z dziedzinami życia, które są najbardziej otwarte na zmiany i w stosunkowo krótkich odstępach czasu stawiają ją w nowych sytuacjach.
Gospodarstwo domowe, będące ściśle powiązane z rodziną i służąc stwarzaniu warunków do realizacji poszczególnych funkcji rodziny, zmienia się wraz z nimi.
Dysfunkcyjność rodzin Emigrantek
Rodzina w wyniku zaistniałych zmian - z powodu zatrudnienia kobiet poza miejscem zamieszkania, nie może albo nie musi spełniać niektórych swych funkcji w takim samym wymiarze jak dawniej, więc je ogranicza.
Niedostateczna opieka nad dziećmi
Znaczenie matki i jej uczuć uwydatniły przeprowadzone porównania rozwoju dzieci otoczonych uczuciem miłości w rodzinie z dziećmi z domu małego dziecka, pielęgnowanych zgodnie z zasadami higieny i psychologii.
Pierwsze rozwijały się szybciej i wszechstronniej, podczas gdy drugie "nie nawykłe do pieszczot, reagowały niekiedy jakby zdziwieniem lub zaniepokojeniem na próby nawiązania z nimi serdecznego bliskiego kontaktu
Problemy rodzinne
Rola matki trwa przez całe życie człowieka,
rzutuje na jego współżycie z innymi ludźmi
Brak matki i jej uczuć niesie za sobą niepowetowane skutki. Już sama rozłąka może wywołać zastój w rozwoju i głębokie zaburzenia w procesie kształtowania się osobowości dziecka.
„ Małe dzieci odseparowane nawet na krótki czas od matki mogą stać się typami niewychowalnymi".
w raporcie WHO czytamy: "Jest rzeczą dla zdrowia psychicznego najistotniejszą, by dziecko miało warunki do nawiązania ścisłej, trwałej, gorącej więzi uczuciowej ze swoją matką, więzi, która dla obojga stanowić ma źródło obopólnego zadowolenia i satysfakcji".
Problemy ekonomiczne Pielęgniarek
bezrobocie lub praca za wynagrodzeniem niepozwalającym na utrzymanie rodziny i wynikająca z tego konieczność emigracji zarobkowej jednego z małżonków czy praca na dwa etaty kosztem rodziny.
Problemy te są w dużej mierze przyczyną słabnięcia więzi, ponieważ małżonkowie za bardzo skupieni są na materialnym wymiarze życia.
Materializm - ci, którzy mają zanadto, zajmują się tylko konsumpcją.
Brakuje zatem czasu dla małżonka, dla dzieci, dla siebie.
brak własnych mieszkań.
Problemy emocjonalne
kruchość więzi małżeńskich, nieumiejętność komunikacji,
budowanie murów między sobą, a to wszystko sprawia, że często byle powód jest pretekstem, żeby odejść.
c.d.
na emigracji łatwiej dać ponieść się instynktom i ulec zakazanym związkom.
Poczucie całkowitej anonimowości, a co za tym idzie bezkarności, to pierwszy krok do dania upustu fantazjom, na które nigdy nie pozwolilibyśmy sobie w Polsce, pod czujnym okiem rodziny, przyjaciół i … współmałżonka.
Psychologowie i socjologowie ostrzegają jednak, że wolność, z której wielu emigrantów tak chętnie korzysta, jest nieprawdziwa i złudna.
Rozpad związków
Najczęstszym powodem rozwodów jest zdrada. Zazwyczaj dochodzi do niej już w pierwszych tygodniach pobytu za granicą. Zdecydowanie częściej dopuszczają się jej mężczyźni. Zdarza się też, że po wyjeździe małżonka kobiety orientują się, że były w toksycznym związku i samym żyje im się lepiej.
Jak się chronić przed rozpadem małżeństwa? Specjaliści radzą, by kontaktować się codziennie: telefonicznie bądź mailem.
Małżonkowie powinni też często się spotykać, a wspólnych rozmów nie ograniczać tylko do kwestii związanych z pieniędzmi.
Z danych GUS wynika, że aż 70 procent rozwodów w Polsce kończy się bez orzekania o winie. W 75 proc. przypadków pozew o rozwód wnoszą kobiety. Prawie trzy razy częściej rozwodzą się mieszkańcy miast niż wsi - odnotowuje dziennik "Polska".
Nierówne traktowanie, spór o płeć
Kobiety otrzymują mniejsze wynagrodzenie niż mężczyźni!!!!
Kobiety zarabiają o 15% mniej niż mężczyźni.
pomimo wzrostu liczby kobiet pracujących, proporcja ta utrzymywała się na tym samym poziomie.
Od 2000 r. w UE powstało 8 mln nowych miejsc pracy. W przypadku aż 6 mln spośród nich zatrudniono kobiety. Zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że 59% absolwentów uczelni wyższych to kobiety, zadziwiające wydaje się to, że w kwestii wynagrodzenia kobiet nic się nie zmienia.
Dlaczego młodzi nie chcą się kształcić w zawodzie pielęgniarki?
dysproporcja pomiędzy wysokim poziomem odpowiedzialności, wymagań zawodowych i oczekiwaniami społecznymi a relatywnie niskim statusem społecznym i ekonomicznym zawodu.
Problemy polskiej pielęgniarki na emigracji
Zbyt słaba znajomość języka obcego:
- zajmowanie niższego stanowiska,
- niejasności w administracji i przepisach prawnych,
- liczne nieporozumienia związane z błędami językowymi,
- frustracja
Problemy polskiej pielęgniarki na emigracji
Nieznajomość terenu (miasta, poruszania się środkami komunikacji miejskiej i podmiejskiej)
Tęsknota za rodziną, bliskimi, krajem
Zamykanie się w sobie i swoimi problemami
Samotność
Brak wsparcia
Poczucie niższości
Reportaż polskiej pielęgniarki mieszkającej w Austrii
Ja wyemigrowałam juz 18 lat temu i pracuję w Austrii. Tu pielęgniarka pielęgnuje i dobrze jej z tym. Nie ma pretensji do wykonywania prac = lekarskich. Ona po prostu pielęgnuje, tzn. myje, zmienia pieluchy, podaje baseny, karmi, nie oczekuje na napiwki, ale nie są one potrzebne, gdyż godziwie za swoją pracę jest wynagradzana.
Austria nie ma za wiele swoich pielęgniarek, chociaż tu do szkoły pielęgniarskiej może iść każdy, nie trzeba mieć matury, trzeba tylko po tzw. podstawówce po prostu skończyć 3-letnią szkolę pielęgniarską i juz. Obcokrajowców w tym zawodzie są cale masy. Polki mają bardzo dobrą opinię: pilne, pracowite, bardzo dobrze wykształcone (szkoła pielęgniarską po maturze),
chętne do pracy, mile i serdeczne, potrafiące szanować ludzi starych.
Reportaż polskiej pielęgniarki mieszkającej w Austrii
U polskich pielęgniarek razi mnie zwrot do ludzi starszych: babka, dziadek, to tutaj jest nie do pomyślenia.
Tu matura jest nie byle wyczynem. Ja jestem po studiach pielęgniarskich ukończonych w PL,
Co do innych nacji i kultur to współpraca z takimi osobami wygląda różnie. Życzyłabym polskim pielęgniarkom, aby nie musiały w swoim kraju przyuczać do pracy innych nacji, jak np. Koreanek, Chinek czy Boże bron Filipinek i Indyjek, ani z nimi pracowac. Wtedy zobaczyły by jak dobrze jesteśmy wyuczone i jak pracowite.
Emigracja za chlebem była jest i będzie, szkoda tylko, że w tych czasach, wydawałoby się dużo lepszych, jest znowu tak masowa...
Dziękuję za uwagę