PROGRAM
ROZWIJAJĄCY TWÓRCZĄ AKTYWNOŚĆ PLASTYCZNĄ
„JESTEM MAŁYM ARTYSTĄ”
„Każdy człowiek jest na swój sposób artystą”
H. Read
opracowała:
mgr Anna Paligaca
WPROWADZENIE
W każdym dziecku kryją się zdolności, siła wyobraźni i kreatywność, trzeba je tylko ożywić, rozwijać i wspierać.
Program „Jestem małym artystą” jest wyrazem zainteresowania i troski o dziecko oraz o rozwój jego zdolności. Jednym z wielu zadań przedszkola jest stymulowanie rozwoju takich zdolności dzieci, dzięki którym kształtują one swoją osobowość, zwiększając szansę powodzenia w szkole i w życiu. Ma ono również stworzyć dzieciom warunki, w których znajdą odwagę, aby podjąć wyzwania i wykorzystać własne możliwości.
Uniwersalnym sposobem wspomagającym wszechstronny rozwój dziecka, w tym osobowość twórczą, są zajęcia plastyczne.
Realizacja programu przyczyni się do ogólnego rozwoju dziecka, wielowarstwowego poznawania przez niego rzeczywistości. Pozwoli na rozwój zdolności i indywidualności dziecka, a także na przeżywanie przez niego radości i szczęścia. Umożliwi mu aktywne poznawanie świata zgodnie z jego potrzebami, zainteresowaniami i dążeniami.
Program zawiera:
główne cele edukacyjne oraz wskaźniki osiągnięcia założonych celów;
materiał nauczania i uczenia
sposoby rozwijania ekspresji plastycznej dzieci i warunki realizacji
przykładowe działania twórcze z dziećmi;
propozycje literatury pomocnej w organizacji zajęć plastycznych.
Program „Jestem małym artystą” może być realizowany w każdej placówce przedszkolnej z małą grupą dzieci (6-10 osób) 5, 6 - letnich, które wykazują uzdolnienia i zainteresowania plastyczne.
UZASADNIENIE
Każde dziecko rodzi się z wieloma możliwościami, do grupy których zaliczane są także zdolności. Tak naprawdę przeważająca większość dzieci jest uzdolniona, różnią się one między sobą rodzajami zdolności oraz wielkością potencjałów, które w późniejszym czasie umożliwiają maksymalny poziom rozwoju zdolności jednostki. Zróżnicowanie biologiczne występujące na początku życia zwiększa się znacznie w trakcie rozwoju dziecka. Związane jest to z jednej strony z uwarunkowaniami środowiska, a z drugiej strony z warunkami osobowościowymi dzieci, które mogą spowodować nierównomierny rozwój możliwości.
Uważa się, że tyle jest różnych zdolności, ile jest rodzajów aktywności człowieka, co oznacza, że każdy człowiek może i powinien rozwijać swoje zdolności w maksymalnym dla niego poziomie.
Twórcza aktywność dziecka wynika z potrzeby wyrażania siebie, swoich myśli, uczuć i przeżyć. Jego wewnętrzny świat jest możliwy do ujawnienia poprzez różnorodne formy ekspresji słownej, ruchowej, muzycznej i plastycznej.
Twórczość plastyczna jest jedną z ważniejszych form działalności dziecka w wieku przedszkolnym. Poprzez rysunek i inne prace plastyczne poznajemy naszego wychowanka: jego emocje, rozwój intelektualny, zainteresowania.
Dzieciństwo, to taki okres w życiu, w którym wszystko jest ciekawe, kiedy ruchliwość i energia, chęć poznania i samodzielnego działania jest niespożyta. Czas dziecka spędzony w sposób twórczy, pełen radości i niespodzianek, będzie procentował w jego dorosłym życiu. Dlatego też zrodził się pomysł opracowania programu edukacyjnego dla dzieci uzdolnionych plastycznie przeznaczony do realizacji w przedszkolu w formie zajęć indywidualnych.
Sztuka dla niektórych dzieci może być terapią, dla innych realizowaniem siebie i rozwijaniem talentów, ale dla wszystkich dzieci powinna być znakomitą zabawą.
GŁÓWNE CELE EDUKACYJNE
Głównym celem tego programu jest wspomaganie i ukierunkowanie rozwoju dziecka w zakresie:
jego wrodzonych możliwości twórczych,
poznawania i wyrażania siebie w formie ekspresji plastycznej,
kształtowania twórczej postawy.
Z celów i zadań ogólnych wynikają cele i zadania szczegółowe, które ukierunkowują działalność nauczyciela oraz odpowiadają potrzebom i oczekiwaniom rozwojowym dziecka działającego w sposób aktywny i twórczy.
Do celów szczegółowych należą:
uwrażliwianie na piękno otaczającego świata;
wzbudzanie przeżyć estetycznych;
wspieranie aktywności plastycznej poprzez wyposażanie dzieci w różne środki wyrazu,
wyrażanie przeżyć i wiedzy o otaczającym świecie za pomocą różnych środków i technik plastycznych,
wzbogacanie przeżyć i wyzwalanie emocji dzieci,
stwarzanie swobodnej, akceptującej i twórczej atmosfery,
odkrywanie przez dzieci własnych możliwości twórczych,
rozwijanie wrażliwości estetycznej,
rozwijanie umiejętności odbierania przedmiotów i zjawisk w sposób polisensoryczny,
rozwijanie dyspozycji psychicznych - samodzielności, wytrwałości, umiejętności planowania, dokonywania właściwych wyborów,
obcowanie ze sztuką,
obcowanie z przyrodą w różnych porach roku,
poznawanie różnych technik plastycznych.
WSKAŹNIKI OSIĄGNIĘCIA ZAŁOŻONYCH CELÓW
Dziecko:
jest aktywne, chętnie podejmuje działania, tworzy i wyraża siebie;
wyraża swoje przeżycia i wiedzę za pomocą różnych środków wyrazu;
zna swoje możliwości twórcze;
zna różne techniki plastyczne;
jest samodzielne i wytrwałe;
jest pomysłowe i oryginalne;
jest pełne inicjatywy i inwencji;
stosuje wiele kolorów i kształtów;
prawidłowo posługuje się różnymi przyborami plastycznymi;
umiejętnie planuje pracę;
pracuje z ochotą i radością;
ogląda, dostrzega i analizuje różne zjawiska, odtwarza je w pracach rysunkowych i malarskich;
ogląda, dostrzega i analizuje dzieła plastyczne.
ZADANIA NAUCZYCIELA
Nauczyciel w czasie pobytu dziecka w przedszkolu tak powinien planować czas, aby miała miejsce swobodna działalność dziecka. Dzieci powinny mieć czas na doświadczenie, eksperymentowanie. Rola nauczyciela musi sprowadzać się do zachęcania wychowanka do tworzenia, odkrywania, wypowiadania się na swój dziecięcy sposób.
Wspierająca działania dzieci rola nauczyciela powinna polegać na:
budowaniu poczucia bezpieczeństwa;
budowaniu poczucia swobody pracy;
inspirowaniu do pracy twórczej poprzez wyzwalanie ciekawości i aktywności;
tworzeniu klimatu sprzyjającego pracy twórczej;
zaspokojeniu potrzeby bezpieczeństwa, akceptacji, uznania, przynależności;
tworzeniu sytuacji edukacyjnych sprzyjających rozwiązywaniu problemów plastycznych w sposób twórczy;
organizowaniu miejsca pracy do działań plastycznych, zawierające różnorodne materiały;
zachęcaniu do samodzielnego myślenia i rozwiązywania zadań;
motywowaniu dzieci, rozbudzaniu ich ciekawości, wyobraźni, zachęcaniu do samodzielnego generowania oryginalnych pomysłów;
zapewnieniu dziecku pozytywnych przeżyć;
docenianiu wkładu pracy poszczególnych dzieci;
podążaniu za grupą w sensie bycia otwartym na potrzeby grupy.
Nauczyciel powinien mieć świadomość celu prowadzonych zajęć, być autentycznym w kontaktach z dziećmi, przez cały czas obserwować grupę, dobierać ćwiczenia umożliwiające nabywanie nowych doświadczeń w pracy, nowych wrażeń. Powinien być wrażliwy i empatyczny w stosunku do dzieci, mieć elastyczne podejście do proponowanych dzieciom zajęć.
Aby prowadzone zajęcia przyniosły efekt w postaci rozwiniętej wyobraźni twórczej i pomysłowości, nauczyciel powinien prowadzić je systematycznie.
Dzieciom potrzebny jest nauczyciel przyjacielski, łagodny i sprawiedliwy, pragnący im pomóc w rozwiązywaniu problemów, interesujący się tym co rysują, ale nie zakładający nigdy z góry, jak powinien wyglądać rysunek, koncentrujący się na pobudzaniu ich do poszukiwań, a nie za nie myślący.
Nauczyciel na zajęciach plastycznych wchodzi razem z dzieckiem w świat sztuki i jej wartości, będąc przewodnikiem i współtowarzyszem poszukiwań - wychowuje przez sztukę.
SPOSOBY ROZWIJANIA EKSPRESJI PLASTYCZNEJ DZIECI
I WARUNKI REALIZACJI
Rozwijanie ekspresji plastycznej dziecka w przedszkolu polega na:
kształtowaniu zaangażowanej postawy wobec otaczającego świata oraz uwrażliwianiu na piękno i wzbudzaniu przeżyć estetycznych;
pobudzaniu inicjatywy i inwencji w spontanicznej twórczości plastycznej poprzez oddziaływanie na wyobraźnię, fantazję, sferę uczuciowo-intelektualną oraz dostarczaniu różnorodnych środków wyrazu;
subtelnym i sugestywnym stawianiu dziecku zadań plastycznych i zachęcaniu go do swobodnego rozwiązywania.
Dziecko może osiągnąć dobre rezultaty w twórczości plastycznej wtedy, gdy jego wysiłek wypływać będzie z wewnętrznej potrzeby wyrażania swoich przeżyć emocjonalnych, wyobrażeń, spostrzeżeń, których często nie byłoby w stanie wyrazić słowami.
Podczas tworzenia dziecko przeżywa wrażenia wywołane harmonią barw, kształtem, linią, ich układem, fakturą. Przeżycia te dopingują dziecko w czasie tworzenia, a także wzbogacają jego doświadczenia plastyczne.
W celu uzyskania jak najlepszych wyników w twórczej pracy dziecka, należy zwracać uwagę na to, aby:
zajęcia odbywały się w atmosferze zachęty, życzliwości, spokoju;
każde dziecko miało swobodę pracy, bez przymusu, ingerencji, narzucania woli dorosłego;
osoba dorosła, zarówno na początku, jak i w trakcie zajęć, powinna inspirować dziecko - różnymi środkami (materiał, narzędzia, opowiadania, piosenka) wspierać je w pracy, dodawać pewności;
dziecko miało możliwość dokończenia swojej pracy bądź odpoczynku, jeśli tego potrzebuje.
Zatem planując zajęcia plastyczne należy uwzględnić fakt, że nie mogą one być oderwane od codziennego toku pracy, od tego co się wokół dzieje, od treści programowych i programu pracy przedszkola.
Techniki plastyczne stosowane podczas zajęć muszą być różnorodne, a pomoce do zajęć atrakcyjne, estetyczne, zaś same zajęcia muszą przypominać wspaniałą zabawę.
Aby zajęcia były owocne, istotna jest odpowiednia motywacja do podjęcia zadania przez dziecko. Należy w nim wzbudzić zaufanie do własnych sił oraz przekonać je o słuszności wyrażania się wybranymi przez siebie formami.
Wokół twórczych skłonności każdego dziecka trzeba stwarzać dobrą atmosferę, w której początkowo nikłe i nieśmiałe wypowiedzi przybierać będą coraz to wspanialszą formę.
Dziecka nigdy nie należy zmuszać. Nie może również pracować „pod dyktando”. Wszelki przymus stwarzać będzie konflikt między własną a cudzą intuicją. Nauczyciel w tym momencie nie może być mentorem, który wie jak wykonać zadanie, lecz powinien wczuwać się w okoliczności, jakie sprzyjają dziecięcej aktywności.
Aby uzyskać dobre wyniki w zaplanowanej dla dziecka działalności plastycznej, należy wybrać odpowiedni sposób wykonania pracy. Decyzja zależy od wieku i sprawności manualnej dziecka. Również od tego, czy będzie to praca samodzielna, pod kierunkiem, czy zespołowa.
Należy przewidzieć, ile czasu, potrzebne będzie na wykonanie zadania. Mali twórcy pracują w różnym tempie, zgodnie z ich własnymi potrzebami i możliwościami oraz chęcią tworzenia. Przyspieszanie i popędzanie prowadzi do zniechęcenia dziecka, do realizacji powierzchownych, nieoryginalnych działań, skłania do naśladowania.
Dobrze, jeżeli dziecko i dorosły wspólnie uznają pracę za skończoną, bądź uzgodnią, że dziecko powróci do niej w innym czasie (jeżeli pracę można podzielić na kilka etapów). Niektóre dzieci szybko się męczą, nudzą, ale nigdy nie należy ich zachęcać do ukończenia pracy.
Nauczyciel może sprzyjać rozwojowi spontanicznej działalności dzieci, między innymi przez:
Zorganizowanie w sali kącika plastycznego, w którym zgromadzone będą różnorodne materiały, przybory i narzędzia potrzebne do prowadzenia zajęć. Materiały te powinny być dostępne dzieciom w ciągu całego dnia ich pobytu w przedszkolu.
Prowadzenie przez nauczyciela zajęć z wybraną grupą dzieci w zorganizowanej przez niego sali do zajęć. Odbywać mogą się one po zajęciach zorganizowanych dla całej grupy. Udział w nich będą brały dzieci, którym nauczyciel zaproponuje wspólną zabawę lub same wyrażą chęć udziału w niej.
Stwarzanie dzieciom swobody w wyborze tematu pracy, materiału potrzebnego do realizacji, także w doborze kolegów, z którymi będą współpracować oraz miejsca wykonywania pracy (stół, podłoga, sztalugi).
Czas potrzebny do wykonywania pracy plastycznej powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka i jego zaangażowania.
Nie powinno się oceniać prac dzieci.
Jedynie oceniamy wszelkie dokonania plastyczne dzieci, ich pomysły i próby rozwiązań, wysiłek, dążenie do celu, zmaganie z opornym tworzywem i środkami wyrazu plastycznego, ciekawe, niebanalne pomysły, stosowanie wielu kolorów, kształtów, indywidualne traktowanie tematu.
Pozytywne opinie potęgują starania dziecka, wyposażają je w motywację do działania, utrwalają zainteresowania. Należy tak prowadzić zajęcia, taką stworzyć atmosferę, aby dzieci poczuły się swobodne, rozluźnione i nabrały ochoty do pracy. Trzeba pokazać, jak prawidłowo wykonać trudne czynności, chwalić i zachęcać do ponawiania prób, jeśli się coś nie udaje. Jednocześnie należy uczyć przyjmowania uwag krytycznych i rozumnego ich wykorzystania. A kiedy dziecko samo z zapałem szuka właściwego tematu, rozwiązania, sposobu wykonania - nie należy narzucać swojej woli.
Ważną funkcją oceny jest jej działanie motywacyjne. Serdeczna zachęta i uznanie, pozwoli dziecku nabrać wiary we własne siły i podejmować nowe zadania. Negatywne uwagi mogą być stosowane w przypadku niesamodzielnego wykonania pracy, ale należy dociec dlaczego dziecko nie pracuje samodzielnie. Spontaniczne, samodzielne działanie jest najbardziej wartościowe z punktu widzenia rozwoju dziecka.
Sztuka małego dziecka jest zbliżona sztuce współczesnej, dlatego trzeba się na niej znać choć odrobinę, by nie wyrządzić krzywdy dziecku i nie żądać tego, czego nie potrafi. Dziecku trzeba pozwolić myśleć, mieć oryginalne pomysły. Nie wolno tłumić jego inicjatywy, zmuszać do schematycznego myślenia, do szablonowego sposobu działania. Twórczość plastyczną dziecka należy traktować z szacunkiem i powagą, oceniać na miarę jego psychiki i możliwości.
MATERIAŁ NAUCZANIA I UCZENIA SIĘ
Program „Jestem małym artystą uwzględnia” tylko niektóre techniki plastyczne. Wykorzystanie ich, wzbogacanie, łączenie z innymi uzależnione jest od inwencji i pomysłowości tak nauczyciela, jak i dzieci.
Rysowanie i malowanie na różnych formatach papieru, na kartonie i płótnie za pomocą różnych technik: rysowanie kredką ołówkową, świecową, pastelową, kredą, mazakiem, świecą, węglem, patykiem i tuszem; malowanie farbą akwarelową, plakatową. Komponowanie całej płaszczyzny, próby stosowania zasad stosowania proporcji i aranżowania perspektywy.
Rysowanie i malowanie inspirowane muzyką, literaturą, własnymi przeżyciami, z zastosowaniem różnych form i technik.
Malowanie różnymi narzędziami: pędzlem, patykiem, gąbką, pęczkiem waty, palcami.
Malowanie inspirowane wyobraźnią, wykorzystywanie zdolności do tworzenia analogii prostej personalnej, fantastycznej, symbolicznej.
Eksperymentowanie z linią. Obserwowanie linii różnych grubości i uzyskanych różnym sposobem, tworzenie konturu.
Eksperymentowanie z barwną plamą. Obserwowanie efektów mieszania kolorów i powstawania barw pochodnych i różnego stopnia nasycenia. Tworzenie waloru barwy poprzez dodanie bieli lub czerni (odcienie jednego koloru), tworzenie pracy z wykorzystaniem tylko jednej barwy w kilku odcieniach.
Tworzenie kompozycji rytmicznych, symetrycznych w różnych układach, tworzenie kompozycji tematycznych, dekoracyjnych, ornamentów z elementów geometrycznych i tworzywa przyrodniczego.
Lepienie z różnych mas plastycznych (glina, plastelina, masa solna, trocinowa, papierowa) rzeźby płaskiej i płaskorzeźby oraz całości skomponowanej z elementów.
Wycinanie z papieru, kartonu, tkaniny różnych wycinanek tematycznych, dekoracyjnych i abstrakcyjnych.
Wydzieranie z papieru różnych kształtów i form tematycznych i dekoracyjnych.
Stemplowanie na papierze, kartonie płótnie kompozycji tematycznych i dekoracyjnych z samodzielnym wykonaniem prostych stempli.
Wykonywanie prac z gazet, bibuły krepiny, szarego papieru. Łączenie za pomocą kleju, taśmy samoprzylepnej, sznurka, zszywaczy i spinaczy.
Komponowanie kolażu inspirowanego wyobraźnią, literaturą, osobistymi wrażeniami i doświadczeniami.
Ilustrowanie utworów literackich i własnych opowiadań.
Projektowanie i wykonywanie elementów dekoracji np. do uroczystości przedszkolnych i akcesoriów np. do teatrzyków i inscenizacji.
Wykonywanie prac z wykorzystaniem systemu Edukacja przez ruch D. Dziamskiej - origami płaskie z koła i kwadratów.
Wykonywanie prac zespołowych - wspólne uzgadnianie treści pracy, planowanie, podział pracy, wybór niezbędnych materiałów.
Oglądanie albumów dzieł plastycznych znanych twórców. Poznawanie najsłynniejszych dzieł w dziedzinie sztuk plastycznych i ich autorów.
Oglądanie tematycznych wystaw organizowanych dla dzieci przez muzea, lokalne ośrodki kultury.
ANEKS
DZIAŁANIA TWÓRCZE Z DZIEĆMI - TEMATY, TECHNIKI
Rozdział ten zawiera przykładowe działania twórcze z dziećmi 5,6 - letnimi. Podane propozycje mają wskazać kierunek pracy i jej istotne znaczenie dla rozwijania wszechstronnej, w tym twórczej osobowości dziecka oraz pomóc nauczycielowi w zorganizowaniu inspirujących wyobraźnię zajęć plastycznych bez szczególnych nakładów finansowych.
„Jesienne portrety”.
Materiały: farby plakatowe, małe jesienne liście o różnych kształtach, kolorowe kartki ksero, kolorowa makulatura, nożyczki, klej, pędzelki.
Przeglądamy kolorową makulaturę, wycinając ze zdjęć prasowych twarze osób, które nam się spodobają. Następnie przyklejamy wyciętą twarz na kartce ksero. Malujemy liść farbą plakatową i odciskamy go wokół portretu na kartce, tak aby nieco zachodził na portret. Odbijamy jeden, dwa lub więcej liści w różnych kolorach. Jeżeli nałożymy na siebie kształty odbitych liści, uzyskamy ciekawy efekt plastyczny.
Kreatywne rysowanie.
Materiały: kartki, gruby flamaster, kredki pastelowe.
Na kartce rysujemy grubym flamastrem dowolny „zygzak”. Prosimy dzieci, aby wyobraziły sobie dowolne miejsce: na Ziemi, w przestrzeni kosmicznej lub na innej planecie i narysowały swoje wyobrażenia na bazie zaczętej formy rysunku ( np. „Odkrywamy nowe wyspy”, „Projektujemy nowe pojazdy”).
„Wyczarowane z jesiennych liści”.
Materiały: liście jesienne, żelazko, kolorowe kartki ksero, kredki pastele, kalka maszynowa, makulatura.
Przygotowujemy pracę związaną z kalkografią liści. Oglądamy z dziećmi powstałe portrety liści jesiennych, obracając kartkę w różne strony. Dzieci podają pomysły i skojarzenia , po czym dorysowują i pogrubiają potrzebne kształty kredką pastelową.
„Gazetowe stwory”.
Materiały: gazety, taśma lakiernicza.
Rozbudzamy ciekawość dziecka poprzez postawienie tematu-problemu, na przykład „Papierowy świat” lub „Jak zbudować przestrzennie papierowe miasto?”. Zachęcamy do indywidualnych rozwiązań lub pracy w grupach.
„Malowanie kulką”.
Materiały: małe kulki plastykowe, farby plakatowe, kartki z bloku, tekturowe pudełka po czekoladkach, pędzelki.
Kartkę umieszczamy w pudełku po czekoladkach. Kulkę malujemy pędzelkiem jednym kolorem farby, wkładamy do pudełka i poruszając nim w różne strony, malujemy na kartce. Następnie pokrywamy kulkę farbą innego koloru i postępujemy jak wcześniej. Powstałe w ten sposób abstrakcje możemy oprawić w ramy. Można również dorysować symboliczny akcent farbą plakatową.
„Wyczarowane z przydrożnych kamieni”.
Materiały: kamienie o różnych ciekawych kształtach i wielkościach, farby plakatowe, pędzle.
Każde dziecko wybiera sobie kamień, który najbardziej mu się spodobał i za pomocą farb próbuje wyczarować z niego swoje wyobrażenia. Może stworzyć całą rodzinę kamiennych postaci (np. ZOO, Leśna kraina).
„Patyczaki”.
Materiały: patyki z ułamanych gałęzi o ciekawych kształtach, papier kolorowy, podstawki (np.. ziemniaki), klej.
Każde dziecko wybiera sobie patyk, który je zainspirował i próbuje wyczarować z niego wyobrażoną postać, doklejając elementy z kolorowego papieru. Mogą w ten sposób powstać postacie ludzi, zwierząt, drzew i inne. Pracę mocujemy w połówce ziemniaka.
„Podwodny świat”.
Materiały: niebieski tusz, cienkie pędzelki lub patyki, kartki z bloku, miska z wodą.
Na zmoczonej kartce malujemy barwne tło. Po wyschnięciu naklejamy kompozycje wycięte z folii samoprzylepnej lub kolorowego papieru.
Kolaż gazetowy.
Materiały: kolorowa makulatura, kartki z bloku, nożyczki, klej, kredki.
Dzieci wybierają ciekawe ilustracje, które mogą stanowić fragmenty kolażu. Kolaż można tworzyć dowolnie lub na określony temat. Brakujące elementy można dorysować kredkami tak, aby kolaż stanowił całość.
Nakładane obrazy.
Materiały: kolorowa makulatura, klej, nożyczki, kartki z bloku.
Każde dziecko zaczyna pracę od wycięcia kształtu wielkiej głowy (ludzkiej lub zwierzęcej). Następnie wybiera inne elementy nadające się do naklejania na wybraną formę w miejsce oczu, nosa, uszu, włosów (jabłka jako oczy). Można również nakładać elementy wypukłe typu: korki, kapsle, pinezki, rolki papieru.
Malowanie na określony temat.
Materiały: tempera, pastel suchy lub tłusty (do wyboru), papier biały lub kolorowy umieszczony na sztalugach, pędzle.
Propozycje tematów: „Ja i moja mama”, „Moje ulubione zwierzę”, „Oto ja, mój portret”, „Jestem z mamą na zakupach”, „Ja i moja rodzina”, „Miałem sen”, „Jadę samochodem”, „Ptaki, które znam”, „Mój spacer w deszczu”, „Smoki i dziwadła”.
„Płyną chmurki po niebie”.
Materiały: duże arkusze szarego papieru przylepione do stołu, pędzle, niebieska farba, zmiażdżone kulki papieru do obu rąk, papierowe kółka: białe, różowe, szare o średnicy 100/120 mm, klej w sztyfcie.
Etapy pracy z zastosowaniem systemu „Edukacja przez ruch”: rytmiczne kreślenie kropek oburącz, rytmiczne uderzanie oburącz w pomalowaną płaszczyznę papierowymi kulkami (rytm wyznacza melodia), swobodne wycinanie dużych przestrzeni, komponowanie chmur origami płaskie z koła z zastosowaniem zasady jednego zgięcia na kole, konstruowanie wspólnego obrazu.
„Motyle na łące”.
Materiały: kartki A4 przyklejone w czterech narożnikach do stołu, kolorowe kredki olejowe, pastelowe, papierowe kółka o średnicy 47 i 30 mm, kleje w sztyfcie.
Etapy pracy z zastosowaniem systemu „Edukacja przez ruch”: naprzemienne rytmiczne kreślenie wiązki z punktu, komponowanie motyli z kół, komponowanie wspólnej karty pracy „Motyle na łące”.
BIBLIOGRAFIA
Cybulska-Piskorek J., Twórczość plastyczna dziecka w wieku przedszkolnym, WSIP 1976
Gloton-Clero C., Twórcza aktywność dziecka, WSIP 1988
Samoraj M., Artystą być w przedszkolu w: Edukacja w przedszkolu, Raabe 1999
Wojciechowska I., Twórcza aktywność plastyczna dziecka w: Edukacja w przedszkolu, Raabe 2001
Grodzicka-Łada A. ABC...Program wychowania przedszkolnego XX wieku, WSiP 2000
Lewis D., Jak wychować dziecko zdolne, PZWL 1998
Folejewska R., Zarzycka I., Spróbujmy inaczej. Metody aktywizujące w wychowaniu przedszkolnym, WSiP 2005
Dziamska D., Kropki, kreski, owale, wiązki, WSiP 2004
Nowak-Grobecka K., Pilecka B., Jestem częścią świata. Program wychowania przedszkolnego wspomagający rozwój aktywności twórczej dzieci, Kartex 2000
Landau E., Twoje dziecko jest zdolne, Instytut wydawniczy
Pax 2003
WYBÓR LITERATURY DO ORGANIZACJI ZAJĘĆ PLASTYCZNYCH
Daszyńska M., Malarskie techniki dekoracyjne, WSiP 1992
Daszyńska M., Papieroplastyka, WSiP 1994
Dziamska D.,
Lewicka J., 100 technik plastycznych, N.K. 1973
Michejda-Kowalska K., O dziecięcej wyobraźni plastycznej, WSiP 1993
Misiurska A., Kalendarz plastyczny w przedszkolu, WSiP 1993
Marcinkowska K., Barwne fantazje, WSiP 1993
Marcinkowska K., Wydzieranki, wycinanki, WsiP 1993
Natorff A., Wychowanie plastyczne w przedszkolu, WsiP 1990
Ostrowski S., Malowanie akwarelą, WsiP 1993
Ostrowski S., Malowanie pastelami i kredkami, WsiP 1995
Każde dziecko to potrafi, cz. I, II, III, Świat Książki 1994-95
Kalbarczyk A., Zabawy ze sztuką, Impuls 2005
Jąder M., Techniki plastyczne rozwijające wyobraźnię, Impuls 2005
12