![]() | Pobierz cały dokument fizyk7E15.agh.agh.programinski.laborki.laborki.doc Rozmiar 161 KB |
EAiE |
Imię i Nazwisko: 1.Paweł Antoszek 2. Marcin Blacha |
ROK I |
GRUPA 1 |
ZESPÓŁ 8 |
|
Pracownia fizyczna I |
TEMAT: Moment bezwładności bryły sztywnej
|
Nr ćwiczenia 1 |
|||
Data wykonania:
|
Data oddania:
|
Zwrot do poprawy:
|
Data oddania:
|
Data zaliczenia:
|
OCENA
|
Wahadłem fizycznym nazywamy dowolne ciało sztywne zawieszone tak, że może się wahać dookoła pewnej osi przechodzącej przez to ciało.
Przykład takiego ciała został narysowany poniżej:
Jest to bryła sztywna o masie m., środku ciężkości w puncie S, zawieszona w punkcie O, wychylona o kąt Puszczona swobodnie, będzie wykonywać drgania zwane ruchem wahadłowym. Jest to obrót bryły sztywnej wokół osi O pod wpływem momentu siły ciężkości. Dla wychylenia moment tej siły jest równy - mgasin ( skierowany przeciwnie do kierunku wychylenia). Według II zasady dynamiki dla ruchu obrotowego iloczyn momentu bezwładności I i przyspieszenia kątowego jest równy działającemu momentowi siły, czyli . Jeżeli wychylenie jest małe (kilka stopni) to sin ≈ . Przy tym założeniu:,gdzie . Rozwiązaniem tego równania jest ruch harmoniczny prosty: . Amplituda m. i zależy od warunków początkowych. Okres drgań T związany z częstością w0 wynosi . Io- moment bezwładności względem osi obrotu przechodzącej przez punkt zawieszenia O. Io - moment bezwładności względem środka ciężkości S. Twierdzenie Steinera wyznacza zależność między Io i Is : Io= Is +ma2.
Celem naszego ćwiczenia było wyznaczenie momentu bezwładności pręta i pierścienia względem osi obrotu O i środka ciężkości S. Zrobiliśmy to poprzez pomiar okresu drgań tych brył sztywnych. Otrzymując konkretną wartość T obliczyliśmy moment bezwładności Io. Wykorzystując twierdzenie Steinera policzyliśmy Is.
Obliczenia dla pierścieni:
W przypadku gdy wzór z którego obliczamy szukaną wielkość można zapisać w postaci iloczynu stosunek błędu tej wartości do średniej wartości tej wielkości jest dany wzorem:
(1)
Pierscień metalowy
Obliczamy wartość T i średni T: