Bartosz Jerzy Mitkowski gr6

Fizjoterapia I rok ,stacjonarne

Biofeedback

( biologiczne sprzężenie zwrotne)

Historia

Już w latach 60. XX wieku N. Miller udowodnił, że funkcje układu autonomicznego można modyfikować za sprawą tzw. warunkowania instrumentalnego. Rewolucja informatyczna lat 90-tych pozwoliła na dokładniejsze pomiary wskaźników fizjologicznych. Tym samym rozszerzono możliwości stosowania Biofeedback'u, dodając elementy wizualne jako informację zwrotną (zamiast pierwotnie stosowanego dźwięku).

Biofeedback został wynaleziony w stanach zjednoczonych . metodę stworzyli naukowcy Ośrodka Treningowego dla Astronautów (NASA). Obecnie staje się coraz bardziej popularnym narzędziem o szerokim zastosowaniu.

Wiele chorób zakłóca czynności ruchowe wyłączając normalny mechanizm regulujący te czynności (na różnych jego poziomach), lub zaburzając jego działanie . w zamkniętym obwodzie sterowania ruchami zasadniczą rolę odgrywa nieustanny dopływ informacji o aktualnej sytuacji na obwodzie , dzięki której możliwe jest dokonywanie niezbędnych korekt dotyczących przebiegu i szybkości ruchu, pozycji. Patologia w przepływie informacji wywołana chorobą doprowadza do przekazywania nieprawidłowych informacji, konsekwencją tego jest nieprawidłowe sterowanie ruchami.

a) b) c)

A- sytuacja normalna (ruch wykonywany)

B -patologia (ruch niewykonywany)

C-biofeedback

Działanie biofeedback'u to ciągły odbiór różnych informacji poprzez odpowiednie narzędzia o zmianach stanu fizjologicznego, czyli o ty co dzieje się aktualnie z organizmem i jakie zmiany fizjologiczne w nim zachodzą, niezbędne do sterowania rozmaitymi aktami fizjologicznymi i przekazywania tych informacji do ośrodkowego układu nerwowego (na ogół za pośrednictwem receptora wzrokowego lub słuchowego (inna droga niż normalna) Dzięki temu można nauczyć się świadomie kontrolować i modyfikować funkcje, które normalnie nie są zależne od naszej woli (m.in. fale mózgowe,napięcie mięśni). Osiągalne są tylko wówczas, gdy mamy do czynienia z precyzyjnym pomiarem, właściwą jego prezentacją i możliwością postrzegania postępów w dążeniu do docelowego stanu.

Metoda ta wykorzystywana jest między innymi w psychologii, w medycynie, ale także w sporcie czy biznesie a także w życiu codziennym.

Biofeedback jest alternatywną formą terapii w stosunku do farmakoterapii. W niektórych schorzeniach ją zastępuje, w innych uzupełnia. Przewagą biofeedbacku jest to, że jest to metoda całkowicie bezpieczna, bez skutków ubocznych. Motorem skuteczności terapii jest silna wola i motywacja pacjenta.

Wskazania i metodyka

1. Zmniejszona siła mięśniowa, która wynosi o-1+

W przypadku jeśli pacjent nie odczuwa napięcia mięśni a napięcie występuje , należy mu ten fakt uzmysłowić wzrokowo i słuchowo. W końcowej fazie Skórczu możemy wzmocnić Skórcz za pomocą symulacji przy aktywnym udziale pacjenta , przy wzmocnieniu mięśnia na 2 odstawiamy stymulator.

2. Nie w pełni drożne szlaki nerwowe łuków odruchowych (zachowana łączność pomiędzy nerwami) należy uruchomić jak najwięcej dróg bocznych (wzrokowych i słuchowych) po poprawie funkcjonowania czynności trzeba utrudniać zadania czynnościowe ,poprzez wydłużenie czasu ich wykonywania , utrudnianie koordynacyjne .

3. Zaburzenia równowagi typu błędnikowego można zamienić na poczucie równowagi pod kontrolą wzrokową

4. Do korekcji wad postawy ciała w celu utrzymywania poprawnej postawy ciała poprzez długotrwała pracę mięśni posturalnych (m. brzucha, m. grzbietu, m. pośladkowe, m. obręczy lędźwiowej)

Zabiegi z wykorzystaniem biofeeback'u powinny być wykonywane 3 - 5 razy w dziennie przez 5 min z przerwami na odpoczynek.

Bibliografia :

1. J. Nowotny „podstawy Fizjoterapii” cz.II str 375

2. A. Zembaty ”kinezyterapia” czII str 92

3. http://www.relaksacja.pl/biofeedback.html

4. http://pl.wikipedia.org/wiki/Biofeedback

5. http://biomed.org.pl/site.php?id=3

6. http://www.psycholab.pl/pages/bio.htm

7. http://www.ravopt.phg.pl/toppage3.htm

8. http://www.easyvoice.pl/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=196

---