Instalacje sanitarne

Wykład 25/11/2010

Obliczanie hydrauliczne sieci wodociągowej.

Należy sprawdzić w jakich zakresach waha się ciśnienie. Najniższe gwarantowane podaje zawsze dostawca (musi być takie, aby woda dotarła do najmniej korzystnego punktu czerpalnego i zachowane było tam odpowiednie ciśnienie wypływu). Projektant musi tak zaprojektować, żeby ciśnienie zaprojektowane było równe lub większe od tego podanego przez dostawcę.

Uwzględnia się przepływ wody. Obliczenia wykonuje się zgodnie z normą. Podawane są tam wzory, według których trzeba obliczać instalacje. Instalacje dzieli się na odcinki obliczeniowe, na których zmienia się przepływ. Analizujemy kolejne odcinki, zbliżając się do najmniej korzystnego miejsca (rozpatrywanego punktu).

Wyznacza się przepływ na odcinkach - dla każdego z punktów obliczeniowych podaje się wypływy normatywne. Mając przepływy na odcinkach (zsumowane poszczególne wypływy) dopiera się odpowiednie średnice, aby była zachowana odpowiednia prędkość. (np. za pomocą nomogramu).

Liczymy straty od początku przewodu do punktów najbardziej niekorzystnych (wysokość geometryczna, suma strat ciśnienia na długości, strat miejscowych na przeszkodach: kolankach, trójnikach - straty liniowe zwiększa się o 30%na konto strat miejscowych, nie wyznacza się ich dokładnie obliczeniowo). Oblicza się także straty na wodomierzach.

Porównujemy rzeczywiste (wyliczone) ciśnienie z podanym przez dostawcę - musi ono być większe lub równe od podanego przez dostawcę.

Układy instalacyjnej wodociągowej sieci wewnętrznej.

Instalacja może być zaopatrywana w wodę z sieci poziomej dolnej, sieci poziomej górnej lub z sieci pierścieniowej. Jeżeli ciśnienie w sieci miejskiej jest wystarczające (tzn. woda dotrze do najmniej korzystnego punktu pod odpowiednim ciśnieniem) to stosujemy bezpośrednie zaopatrzenie instalacji w wodę.

W przypadku, gdy ciśnienie w sieci jest za duże, to Stosujemy reduktory ciśnienia (gdy w instalacji panuje za duże ciśnienie, to jest ona nieekonomiczna, wzrasta zużycie wody).

Gdy ciśnienie jest za małe, stosujemy pośrednie zaopatrzenie instalacji w wodę:

• Poprzez zbiornik wyrównawczy (tzw. Otwarty, górny) magazynujący wodę. Panuje w nim ciśnienie atmosferyczne (dlatego nazywa się otwarty).

• Dla zmiennych okresowych ciśnień w sieci wodociągowej stosuje się urządzenie hydroforowe. Będzie miało zastosowanie w przypadku, gdy ciśnienie w sieci wodociągowej ulicznej jest stale za małe.

• Stosuje się także wewnętrzna instalacje wodociągową strefową, najczęściej dwustrefową, której dolna strefa (niższe kondygnacje) zaopatrywana jest bezpośrednio z wodociągu ulicznego, a górna pośrednio poprzez urządzenie hydroforowe lub zbiornik wyrównawczy górny otwarty.

Rozdział dolny wody.

Sieć przewodów rozprowadzających wodę do pionów jest w piwnicy. Bezpośrednie zaopatrzenie w wodę, brak urządzeń zwiększających ciśnienie po drodze. W rozdziale dolnym woda pionami płynie do góry (przewody mają coraz mniejsze średnice), z przewodów umieszczonych najczęściej pod stropem piwnicy. Rozdział dolny zapewnia sprawne odpowietrzanie instalacji (w przeciwieństwie do górnego).

Rozdział dolny wody z urządzeniem hydroforowym przy pośrednim zaopatrzeniu w wodę.

Pompa i zbiornik są podstawowymi elementami układu hydroforowego. Na rurociągu umieszcza się pompę, za nią zawór zwrotny i zbiornik hydroforowy. Urządzenie hydroforowe podnosi nam ciśnienie. Stosuje się to rozwiązanie gdy ciśnienie w sieci ulicznej jest za małe.

Rozdział dolny wody ze zbiornikiem wyrównawczym górnym.

Zastosowanie przy zmiennych okresowych ciśnieniach w sieci ulicznej, porą nocną ciśnienie w przewodzie sieci ulicznej jest wystarczające, woda płynie do rozdziału dolnego i zaopatruje piony, woda może dopłynąć do zbiornika wyrównawczego górnego (instalowanego ponad najwyższą kondygnacja). Zbiornik oddaje wodę w dzień, gdy ciśnienie jest za małe w sieci i woda płynie pionem w dół do rozdziału dolnego. Zbiornik musi mieć odpowiednią pojemność, żeby woda w nim zgromadzona starczyła potem podczas dnia. Objętość ta to tzw. pojemność użytkowa.

Rozdział górny wody.

Sieć przewodów rozprowadzających wodę znajduje się nad najwyższą kondygnacją. Ma zastosowanie w sieciach instalacyjnych wielostrefowych ze zbiornikami otwartymi górnymi. Porą nocną ciśnienie jest wystarczające, żeby woda dopłynęła do sieci przewodów rozdzielających (do rozdziału górnego), przez dzień zbiornik oddaje wodę. Zawór zwrotny przed zbiornikiem zapobiega cofaniu się wody.

Wodociągowa instalacyjna sieć pierścieniowa.

Najkorzystniejsza pod względem pewności dostawy i rozdziału wody, sieć instalacyjna o jednocześnie górnym i dolnym rozdziale (tzw. sieć instalacyjna pierścieniowa) co wskazane jest przy wodociągowych instalacjach przeciwpożarowych, wielostrefowych.

Instalacja wodociągowa dwustrefowa o sieci instalacyjnej pierścieniowej z urządzeniem hydroforowym.

Do strefy pierwszej, dolnych kondygnacji, woda dopływa z sieci, występuje rozdział dolny; do strefy górnej za pomocą urządzenia hydroforowego, rozdział górny.

Urządzenia zbiornikowe.

Zbiorniki mogą być otwarte lub zamknięte ciśnieniowe. Przykładem zbiornika ciśnieniowego jest zbiornik hydroforowy.

Zbiorniki otwarte górne umieszczane są w najwyższej części budynku, tak aby zapewnić minimalne ciśnienie wylotowe w najbardziej niekorzystnym punkcie. Zbiornik wykonany jest ze stali, ma określoną objętość, której częścią jest tzw. pojemność martwa V_m przeznaczona na osady. Przewód odprowadzający wodę jest wyniesiony ponad dno. Wyżej jest V_u czyli objętość użytkowa (zapas wody). Całkowita pojemność to V_m + V_u [m³]. Woda dopływająca podnosi zawór pływakowy, w momencie zapełnienia zostaje automatycznie zamknięty dopływ z sieci. W przypadku awarii zaworu pływakowego, woda zostaje odprowadzona poprzez przewód przelewowy, na którym nie ma żadnego odcięcia odpływu. Nieco niżej znajduje się przewód sygnalizacyjny, z zaworem, który służy do sprawdzenia, czy zbiornik wypełnia się wodą. Zbiornik wyposażony jest także w zawór spustowy. W pokrywie zbiornika znajduje się przewód napowietrzająco - odpowietrzający. Podczas opadania wody, powietrze wchodzi, podczas zapełniania zbiornika powietrze uchodzi tym przewodem. Vu zbiornika uzupełnianego za pomocą pomp uruchamianych i zatrzymywanych automatycznie zależy od czasu pracy pomp i ich wydajności i powinna wynosić:

V_u = Q_p/4*n

V_u - objętość użytkowa

Q_p - średnia wydajność pompy

n - liczba włączeń lub wyłączeń pompy w ciągu jednej godziny (n = 4 ~ 6).

Wykład 09/12/2010

Zbiornik ciśnieniowy - nadciśnienie, jest tam sprężone powietrze, stalowy, zamknięty.

Zbiornik hydroforowy - wypełniony sprężonym powietrzem i wodą:

• W podziemiach budynku

• W połączeniu z zespołem pomp i silników elektrycznych uruchamianych i zatrzymywanych samoczynnie tworzą urządzenie hydroforowe

• Przerwy pracy pomp potrzebne są dla ekonomicznej ich pracy, na ten czas zbiornik hydroforowy gromadzi potrzebną ilość wody

• Sprężenie znajdującego się w zbiorniku powietrza utrzymuje w nim ciśnienie wystarczające do doprowadzenia wody do najwyższego punktu czerpalnego - dostawa wody nawet w przypadku postoju wody.

• Stacja hydroforowa - zbiorniki hydroforowe, pompy - dostarczanie wody do kilku budynków, rejonu miasta

• Woda do zbiornika hydroforowego jest pobierana np. ze studni, wodociągu ulicznego - poprzez zbiornik dolny, żeby nie obniżać ciśnienia w wodociągu poprzez bezpośrednie pobieranie wody z niego

• Zmienne ciśnienie w zbiorniku i w sieci instalacji

• Gdy lustro wody w zbiorniku jest minimalne to mamy też ciśnienie minimalne

• gdy pompa dopełni zbiornik do poziomu maksymalnego wody, panuje w zbiorniku ciśnienie maksymalne

• pompa włącza się, gdy poziom wody w zbiorniku jest minimalny, a wyłącza się, gdy poziom wody w zbiorniku jest maksymalny

• pobierając wodę, powietrze się rozpręża i wypycha wodę ze zbiornika

• zbiornik hydroforowy stosuje się dla oszczędzenia energii elektrycznej - żeby pompa nie musiała na okrągło pracować, podczas braku rozbioru wody pompa niepotrzebnie by pracowała

• trzeba uzupełniać powietrze w zbiorniku, gdyż ubywa go, bo rozpuszcza się w wodzie

• zbiornik może być wyposażony w manometr i rurkę wodowskazową

• uzbrojenie: zbiornik posiada zawór bezpieczeństwa, zawór spustowy (służący do spuszczania wody), właz dla celów oczyszczania zbiornika od wewnątrz

• zbiornik hydroforowy ciśnieniowy nie jest zbiornikiem zapasowo - wyrównawczym lecz regulatorem ciśnienia w sieci instalacyjnej w granicach od ciśnienia minimalnego (p_min) do ciśnienia maksymalnego (p_max) oraz częstotliwości włączeń i wyłączeń pompy.

• Gdy silnik elektryczny pompy się wyłączy to nie może się od razu włączyć znowu - pojemność zbiornika powinna być taka, żeby nagromadził taką ilość wody, która starczy na czas, dopóki uzwojenie silnika nie ostygnie - czas stygnięcia silnika to minimum 10 minut (silnik przy włączaniu pobiera 5 razy więcej energii niż podczas działania)

• Na kolektorze tłocznym pomp za pompami montuje się niewielki zbiornik (lub zbiorniki) ciśnieniowy, który służy jako amortyzator dla zmian ciśnienia.

• W dużym zbiorniku znajduje się membrana kauczukową pomiędzy powietrzem a wodą, zapobiegająca rozpuszczaniu się powietrza w wodzie

• Pompy są włączane i wyłączane w zależności od potrzeb przez wielokanałowy elektroniczny wyłącznik ciśnieniowy

• Pompa może być instalowana wraz z falownikiem. Falownik (przetwornica) zmienia prędkość obrotową wirnika pompy, co wpływa na zmienność wydatku z jakim pracuje pompa

Zbiorniki pośrednie.

• Współpracują z urządzeniem hydroforowym

• Sieć -> zbiornik pośredni -> urządzenie hydroforowe

• Aby uniemożliwić pobieranie z rurociągu ulicznego przez pompę dużych ilości wody w jednostce czasu powodujących obniżanie się w wodociągu ulicznym ciśnienia poniżej wartości gwarantowanej, instaluje się w tym celu pomiędzy przewodem ulicznym i pompą hydroforową tzw. wyrównawczy zbiornik pośredni (w tym przypadku dolny).

• W okresach spoczynku pompy dopływająca w jednostce czasu w niewielkich ilościach z wodociągu ulicznego woda wypełnia powoli zbiornik. Po uruchomieniu pompy, pompa pobiera ze zbiornika pośredniego duże ilości wody w jednostce czasu i poziom wody w zbiorniku pośrednim obniża się

• Pompa pobiera duże ilości wody - obniża ciśnienie w wodociągu ulicznym - żeby to nie następowało przed pompą montujemy dolny zbiornik otwarty - gdy jest on pusty pompa wyłącza się.

Wewnętrzne wodociągi strefowe.

Strefowanie w wewnętrznych instalacjach wodociągowych stosujemy wówczas, jeżeli:

1. Ciśnienie w sieci miejskiej zawsze lub w pewnych okresach czasu jest niewystarczające, na skutek czego wyższe kondygnacje muszą być zaopatrywane w wodę dodatkowo

• Pierwsza strefa zaopatrywana bezpośrednio z wodociągu

• Druga strefa zaopatrywana za pomocą zbiornika wyrównawczego górnego lub urządzenia hydroforowego

2. Gdy z powodu znacznej wysokości budynku zaopatrzenie jednostrefowe wywołałoby zbyt duże ciśnienie (ponad 0,6 MPa = powyżej 60 m słupa wody - nie może tego przekroczyć) w sieci wewnętrznej

• Każdą ze stref zaopatrujemy oddzielnie

• Możliwe są różne rozwiązania: wodociąg instalacyjny wielostrefowy z:

• równoległym zasilaniem stref - każda ze stref ma swój zbiornik wypełniany za pomocą pompy

• Szeregowym zasilaniem stref - z jednego zbiornika do drugiego jest przepompowywana woda (ze zbiornika strefy 1 do zbiornika strefy 2)

Próba szczelności i odbiór wewnętrznej instalacji wodociągowej wody zimnej

(badanie szczelności przewodów i armatury)

Próba wodna na ciśnienie:

1. W najwyższych punktach sieci instalacyjnej należy zamontować odpowietrzniki, a podejścia do armatury czerpalnej zamknąć korkami gwintowanymi.

2. Napełnianie woda instalacji należy przeprowadzać od najniższego punktu, odpowietrzając jednocześnie przewody (otwarte odpowietrzniki).

3. Podwyższenie ciśnienia w przewodach do ciśnienia wymaganego należy wykonać za pomocą pompy hydraulicznej (przy zamkniętych odpowietrznikach) sprawdzając wskazania manometru tarczowego.

4. Przewody wodociągowe należy badać na ciśnienie o 0,2 MPa (20 m słupa wody) wyższe od ciśnienia statycznego w przyległym punkcie miejskiej sieci wodociągowej, mierzonego od poziomu przewodu wodociągowego w miejscu wprowadzenia do budynku. Wyniki próby należy uznać za pozytywne, jeżeli ciśnienie w sieci instalacyjnej nie opadnie w ciągu 20 minut więcej niż 5% ciśnienia próbnego, a przewody, armatura i połączenia nie wykażą przecieków.

5. Po wykonaniu próby całość instalacji płucze się z prędkością 2 m/s, następnie chloruje (20-30 mg czynnego chloru na litr wody) - przetrzymujemy zachlorowaną wodę w przewodach instalacyjnych przez około 48 godzin, a następnie płucze się.

6. Do odbioru końcowego należy dostarczyć: zaświadczenie wydane przez sanepid dotyczące jakości i przydatności badanej wody do celów pitnych.

Wykład 16/12/2010

Instalacje gazowe

Gaz jak i jego spaliny są trujące, dla zabezpieczenia użytkowników przed zatruciem gaz ziemny (bezwonny) jest nawaniany, poprzez dodanie substancji o charakterystycznym ostrym zapachu, który informuje o nieszczelności.

Rodzaje gazów użytkowych:

• Gaz ziemny, nie zawiera tlenków węgla, dlatego nie jest trujący, przy większych ilościach człowiek odczuwa brak tlenu i dusi się. Przy zmieszaniu z powietrzem tworzy mieszaninę wybuchową, wystarczy około 4% tego gazu w powietrzu i już mamy mieszaninę wybuchową. Towarzyszy złożom ropy naftowej. Lżejszy od powietrza 0,75kg/m3. Wysokokaloryczny 35MJ/m³. Składa się głównie z metanu.

• Gaz węglowy (tzw. miejski), wytwarzany w gazowniach podczas odgazowywania węgla w wysokiej temperaturze bez dostępu powietrza. Jest trujący, lżejszy od powietrza 0,65 kg/m³, wartość opałowa 12MJ/m³. Produktem ubocznym wytwarzania gazu węglowego jest koks.

• Gaz płynny (propan, butan), składa się głównie ze skroplonego propanu i butanu, otrzymywany w dużej ilości podczas rafinacji ropy naftowej. Gaz płynny ma dużą wartość opałową: 100-120MJ/m³. Bezwonny. Nie zawiera tlenków węgla. Bardzo silnie wybuchowy, cięższy od powietrza 2,3kg/m³.

Paliwa gazowe

podzielone są na grupy w zależności od ich własności fizyko-chemicznych. Podstawowymi parametrami są oprócz ich składu:

• Ciepło spalania

• Wartość opałowa

• Liczba WOBBEGO

Gaz ziemny wysoko metanowy GZ50 (obecnie grupa E) stosowany w Polsce.

Gaz ziemny zaazotowany GZ41,5 (grupa L_w); GZ35 (L_s).

W zależności od rodzaju gazu podaje się ciśnienie przed urządzeniami (palnikami).

Odbiorniki gazu które nie wymagają osobnego odprowadzenia spalin nazywamy przyborami gazowymi.

Odbiorniki gazu, które muszą mieć przewody odprowadzające spaliny na zewnątrz (przewody spalinowe) nazywamy paleniskami gazowymi (podgrzewacze wody przepływowe gazowe, piece gazowe, kotły gazowe).

Pozostałe paleniska do podgrzewania wody: pojemnościowe/ przepływowe.

Podgrzewacz gazowy wody

Wewnętrzna instalacja gazowa

Stanowią wszelkiego rodzaju przewody gazowe wraz z uzbrojeniem począwszy od kurka głównego aż do odpowiedniego odbiornika gazowego włączając w to gazomierze jak również rury i kanały spalinowe. Odbiorniki łączy się z instalacją rurami gazowymi. Przed przyborem/odbiornikiem musi być kurek odcinający, również przed gazomierzem (możemy odciąć wtedy całą instalację mieszkaniową. Na dopływie do budynku też jest kurek. Każdy odbiornik można odłączyć od instalacji bo jest przyłączony do instalacji za pomocą śrubunku- dwuzłączki. W budynkach jednorodzinnych zezwala się na prowadzenie przewodów gazowych na zewnątrz budynku. Jeżeli gaz zawiera parę wodną to nie można przewodów umieszczana zewnątrz- bo para wodna będzie zamarzała.

Elementy instalacji gazowej

• Przyłącze gazowe- dopływ główny, oprócz głównego kurka ma jeszcze zasuwę (przy większej średnicy przewodów (d min 50mm).

• Dopływ rozdzielczy- przewody poziome od kurka głównego do poszczególnych pionów.

• Połączenie do gazomierza (przewody gazomierzowe)

• Gazomierz

• Przewody za gazomierzem

• Przewód główny użytkowy- rozprowadza gaz do poszczególnych pomieszczeń

• Odgałęzienia od przewodu głównego użytkowego do poszczególnych odbiorników gazowych

• Krótkie przewody zwane podłączeniami, dostarczające gaz do odbiorników

Rury stalowe czarne najczęściej stosowane w instalacjach wewnętrznych gazu, spawane (względy bezpieczeństwa- szczelność). Połączenie gwintowe stosowane jedynie w przypadkach jak kurek gazowy. Stosuje się rury stalowe ciągnione (bez szwu). Przewody mocuje się na ścianach podobnie jak wodociągowe.

Przewody gazowe poziome w budynkach prowadzi się w odległości nie mniejszej niż 15cm od rur ciepłej wody, centralnego ogrzewania (pod nimi), oraz ponad przewodami wody zimnej i kanalizacji.

Przewody pionowe gazowe prowadzi się w odległości jak 10cm od pionowych przewodów centralnego ogrzewania, wodno - kanalizacyjnych. itd., 20cm od przewodów telekomunikacyjnych i 60cm od iskrzących urządzeń elektrycznych (wyłączniki, gniazda).

Przewody gazowe prowadzimy po wierzchu ścian w obejmach stalowych (uchwytach) zachowując odległość 2cm od tynku. W pomieszczeniach wilgotnych i piwnicy- 3cm. Przewód gazowy nie może być układany pod tynkiem. Piony gazów lżejszych od powietrza można prowadzić razem z pozostałą instalacją w budynku (wodną, kanalizacyjną) we wspólnych szybach instalacyjnych. Szyby instalacyjne (tzw. szachty) są dostępne jedynie od strony pomieszczeń niemieszkalnych. Powinny być podzielone na odcinki przez przesklepienia w poziomie stropów każdej kondygnacji. Każdy odcinek musi mieć zapewnioną należytą wentylację od strony pomieszczeń niemieszkalnych.

Gazociągi można podzielić ze względu na panujące w nich ciśnienie na:

• Niskiego ciśnienia, do 10kPa (1m słupa wody)

• Średniego ciśnienia, powyżej 10kPa do 0,5MPa.

• Podwyższonego średniego ciśnienia, powyżej 0,5MPa do 1,6MPa

• Wysokiego ciśnienia, powyżej 1,6MPa do 10MPa. Służą do przesyłu gazu na dalekie odległości.

Najczęściej gazociągi niskiego i średniego ciśnienia wykonane z rur PE. Te o wyższym ciśnieniu są z rur stalowych, wytrzymałych na ciśnienie.

Najprostsze sieci gazowe uliczne mają układ rozgałęziony (promienisty). W większych miastach stosuje się układ obwodowy (pierścieniowy). Zwykle jednak jest to układ mieszany- centrum ma pierścieniowy a peryferie rozgałęziony.

Gazociągi prowadzące gazy zawilgocone układa się poniżej głębokości przemarzania (ze względu na skraplanie się pary wodnej i zamarzanie). Gazociągi gazu suchego można układać z przykryciem 0,6m ale bezpieczniej jest stosować 1m ze względu na jeżdżące pojazdy. Przechodząc pod jezdnią stosuje się rury osłonowe.

Sieć miejska składa się zazwyczaj z gazociągów średniego i podwyższonego średniego ciśnienia oraz z gazociągów rozdzielczych niskiego ciśnienia.

Średnice gazociągów:

• Ulicznego- wynika z obliczeń, nie może jednak być mniejsza niż 50mm dla wszystkich sieci niskoprężnych (niskiego ciśnienia) oraz 40mm dla sieci średnioprężnej dla gazu węglowego, 32mm dla sieci średnioprężnej przy gazie ziemnym.

• Dla średniego ciśnienia minimalna średnica przyłącza wynosi 20mm przy gazie węglowym i 15mm przy gazie ziemnym.

Wykład 13/01/2010

Instalacje gazowe

Gazomierze - nie można ich instalować w szafce z licznikiem prądu, musi być w oddzielnej szafce. Licznik elektryczny musy być zainstalowany poniżej licznika gazowego (bo gaz jako lżejszy od powietrza - unosi się do góry).

Główny kurek gazowy - 0,5 metra od krawędzi okna i od poziomu terenu.

Gazomierze należy umieszczać na wysokości 1,6 - 1,8 metrów nad podłogą, głównie na klatce schodowej. Gazomierze zakładamy bezpośrednio przed zasiedleniem budynku. (W nowych budynkach dostawca gazu montuje wszystko przed zasiedleniem budynku i oddaje administracji w obecności wykonawcy)

*mogą być instalacje gazu węglowego - na parę wodną, instaluje się odwadniacze z powodu gromadzenia się w nich pary wodnej

Odbiorniki gazu płynnego: nie mogą być lokalizowane poniżej poziomu terenu, pomieszczenia wyposażone w palniki do gazu (propan-butan) nie mogą mieć wypustów podłogowych kanalizacyjnych, bo propan-butan jest cięższy od powietrza i gromadzi się na dole.

Odbiór robót/próba szczelności instalacji gazowej

Przed próbą szczelności oczyścić instalację od wewnątrz - przedmuchiwanie sprężonym powietrzem (0,5 - 0,6 MPa), nie można wodą, ponieważ przewody mogą stracić szczelność.

Próbę wykonuje się przed pomalowaniem przewodu oraz przed ustawieniem gazomierzy; oddzielnie dla przewodów przed i za gazomierzem.

Próba szczelności:

• Wstępna - przeprowadzana przez wykonawcę - większe ciśnienie.

• Komisyjna - ciśnienie 50 kPa = 5 m H₂0, w ciągu 30 min manometr ciśnieniowy nie może wykazać spadku ciśnienia.

Nieszczelności wykrywamy powlekając badane miejsca wodą mydlaną przy pomocy pędzla i obserwujemy czy tworzą się pęcherze. Jeśli połączenie jest nieszczelne: należy je rozebrać i wykonać od początku jeszcze raz.

Instalacje ciepłej wody użytkowej:

• Zawiera:

• Urządzenie wytwarzające i dostarczające energie cieplną

• Podgrzewacz wody

• Sieć, przewody dostarczające wodę do punktów odbioru

• Musi spełniać wymagania wody do picia

• Instaluje się ją tak samo jak instalacje zimnej wody

• Temperatura wody ciepłej:

* Woda do mycia twarzy, rąk: 25 - 30 °C

* Do kąpieli w wannie, do mycia pod natryskiem: 35 °C

* Do mycia naczyń kuchennych: 50 - 60 °C

* Maszyny do mycia naczyń stołowych: ok. 90 °C (ale one same podgrzewają wodę)

• Górna dopuszczona temperatura w przewodach: 55 °C (z tolerancją +/- 5 °C)

• Powyżej temperatury 60 °C następuje intensywne wydzielanie się powietrza - utlenianie materiału, ścianek, oraz intensywne wydzielanie soli obecnej w wodzie - tworzenie się kamienia kotłowego

• Czynnik przenoszący ciepło: woda gorąca, czasem para

Zespół zamienników może zaopatrywać kilka budynków lub osiedle - mamy wtedy węzeł grupowy (osiedlowy). Połączenie pojemnościowego podgrzewacza wody (wymiennika ciepła) z siecią cieplną wodną wspólnie (równoległe) z inst. C.O. (Rys.)

Urządzenia pogrzewające wodę: *indywidualne: do 1 mieszkania *centralne: dla większej ilości mieszkań / dla większej ilości budynków

Urządzenia zasilane z sieci wodnych: - z kotłowni, elektrociepłowni, urządzenia mogą być przyłączane do sieci wodnej lub parowej, jeden wspólny węzeł grupowy (osiedlowy)

Podgrzewacz pojemnościowy - bojler, stosowane w urządzeniach, w których rozbiory wody ciepłej użytkowej pogledają wahaniom w czasie użytkowania

Podgrzewacz przepływowy (przeciwprądowy) - stosujemy tam gdzie jest w miarę równomierny rozbiór C.W. użytkowej

• medium grzejne porusza się w wężownicy wymiennika w przeciwnym kierunku jak podgrzewana i pobierana woda.

• medium przepływa jednocześnie przez kilka rurek grzejnych wokół których podgrzewana jest C.W. użytkowa

Układy instalacyjne rozprowadzające ciepłą wodę mogą być projektowane z górnym lub dolnym rozdziałem wody:

• bez cyrkulacji

• z cyrkulacją - wpływa na zmniejszenia zużycia ciepłej wody, bo w przypadku braku poboru wody powraca ona do zbiornika

Cyrkulacja może być:

• grawitacyjna- woda ciepła jako lżejsza unosi się pionami do góry, ochładza się i jako cięższa wraca pionami cyrkulacyjnymi

• pompowa- dla długich budynków, jeżeli ciśnienie czynne nie przewyższa oporów

Przewody trzeba izolować otulinami, np. spieniony polistyren. Gotową otulinę montujemy na rurę.

Próba szczelności instalacji wody ciepłej:

Instalacje ciepłej wody poddajemy próbie na ciśnienie → ciśnienie robocze zwiększone o 50%. Wynik próby uznajemy za pozytywny, jeżeli manometr kontrolny w ciągu 20 minut nie wskaże spadku ciśnienia większego niż 10 hPa. Po próbie ciśnieniowej instalację kilkakrotnie płucze się wodą. Następnie robimy próbę na gorąco → działanie pomp, szczelność, itp.

Instalacje przeciwpożarowe:

• te same zasady co dla instalacji wody zimnej

• może być zasilana z pompowni przeciwpożarowej (pompy czerpią wodę ze zbiornika pośredniego dolnego w budynku lub z p.poż. wodnego usytuowanego poza budynkiem w odległości nie większej niż 100m)

• może być zasilana z wozu strażackiego

Do urządzeń przeciwpożarowych zalicza się następujące instalacje p.poż. :

1. Instalacja nawodniona z hydrantami wewnętrznymi- cała instalacja pod ciśnieniem, zawory hydrantowe w skrzynkach

2. Instalacja sucha p.poż. - nie ma w niej wody, przyjeżdża wóz strażacki i tłoczy wodę z hydrantu do instalacji

3. Instalacja tryskaczowa i zraszaczowi (np. z podwieszonego sufitu).

---