 | Pobierz cały dokument czytajac.zasady.domowego.kosciola.ania.i.doc Rozmiar 152 KB |
Czytając „Zasady Domowego Kościoła” (1)
Domowy Kościół - ruch świeckich
Czy znamy zasady, którymi kieruje się nasz ruch? Czy przeczytaliśmy je choć raz? Czy przestrzegamy ich na co dzień w naszych małżeństwach, rodzinach, kręgach, parafiach, rejonach, diecezji? Czy potrafimy wychwycić ten moment, kiedy przestajemy się do nich stosować? Czy mamy świadomość, że naruszając je, odrzucając, ignorując - czy to z niewiedzy czy świadomie - w gruncie rzeczy stajemy poza obrębem naszej wspólnoty? Owszem - formalnie nazywamy się Domowym Kościołem, ale niewiele ma to wspólnego z rzeczywistością?
Domowy Kościół jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele („Zasady DK”, pkt. 1).
„Nie mamy księdza, który by się nami zaopiekował”; „Księża nie mają serca dla ruchu”; „Bez księdza wszystko się ”; „Dopóki był z nami ksiądz X, to jakoś to szło, ale potem go przenieśli i wszystko się rozsypało”. Ileż razy słyszymy takie słowa, które mają usprawiedliwić to, że coś nam, „kręgowcom” nie wyszło... Trudno się z nimi zgodzić. Domowy Kościół to ruch świeckich. Kapłani pełnią w nim rolę doradców duchowych, a nie opiekunów, inspiratorów, ”sprężyn” (język łaciński ma na to piękne określenie: „spiritus movens”) od których zależy, czy cokolwiek będzie się „kręcić”. Ich zadaniem jest patrzeć, byśmy nie zeszli na manowce wiary, a nie organizować życie wspólnotowe, dostarczać i realizować pomysły, a mówiąc dosadnie - „niańczyć” nas. Jesteśmy dorośli. Wypełniamy bez szemrania, na czas i do joty różne obowiązki zawodowe, dając piękne świadectwo odpowiedzialności za zlecone nam zadania. Domowy Kościół również jest takim zadaniem, powierzonym nam - głęboko w to wierzymy - przez samego Chrystusa. Czy czujemy się odpowiedzialni za naszą wspólnotę? A może preferujemy tylko ten układ, w którym przychodzimy „na gotowe”. Co jest nam bliższe: „brać” czy „służyć”?
Czytając „Zasady Domowego Kościoła” (2)
Kiedyś za to odpowiemy przed Bogiem...
Ludzie zapomnieli o tej prawdzie, lecz tobie nie wolno zapomnieć. Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś. Jesteś odpowiedzialny za twoją różę.
- Jestem odpowiedzialny za moją różę... - powtórzył Mały Książę, aby zapamiętać.
Antoine de Saint-Exupery, “Mały Książę”
 | Pobierz cały dokument czytajac.zasady.domowego.kosciola.ania.i.doc rozmiar 152 KB |