POPRAWA SPRAWOZDANIA.

1. Cel ćwiczenia.

Celem wykonanego ćwiczenia było wyznaczenie molowego przewodnictwa granicznego mocnego elektrolitu (NaCl), poprzez wyznaczenie zależności przewodnictwa od stężenia tego elektrolitu.

2. Aparatura i substancje użyte w doświadczeniu.

Do wykonania doświadczenia użyto naczyńka konduktometrycznego wraz z konduktometrem cyfrowym. Dla utrzymania stałych warunków pomiarów, każdą próbkę przed pomiarem utrzymywano przez ok. 15 min w termostacie, nastawionym na temperaturę 25°C. Substancjami badanymi były: woda destylowana dostępna na pracowni, roztwór wzorcowy HCl o stężeniu
oraz roztwór NaCl o stężeniu
, z którego przez odpowiednie rozcieńczenie, uzyskano roztwory o badanych stężeniach:
.

3. Wyniki pomiarów.

Wyniki pomiarów zgrupowane są w poniższej tabeli:

	Przewodnictwo [S]
0,01
0,001
0,003
0,005
0,01
0,02

Pomiary prowadzono przy 25°C.

4. Obliczenia.

- Obliczenie stałej naczynka konduktometrycznego:

- Obliczenie przewodnictw właściwych
dla badanych substancji (woda, roztwór NaCl):

obliczenia prowadzone są ze wzoru
, odpowiednio dla wody i roztworu NaCl od stężenia najmniejszego do największego:

.

analogiczne obliczenia wykonano dla roztworów NaCl, uzyskując wyniki:

.

- Obliczenie przewodnictw właściwych soli NaCl w roztworach o danych stężeniach:

, analogicznie dla pozostałych stężeń:




.

- Obliczenie przewodnictw molowych soli dla danych stężeń:

, analogiczne obliczenia dla pozostałych stężeń, dały wyniki:

Należy zauważyć, że tylko 3 ostatnie punkty (dla stężeń 0,005; 0,01 i 0,02
) spełniają zależność teoretyczną, czyli malejące
przy rosnącym c (
).

- Pierwiastki stężeń:

0,001	0,032
0,003	0,055
0,005	0,071
0,01	0,100
0,02	0,141

5. Zależność
.

Wykres (linia prosta) został narysowany za pomocą programu MS Excel, po wprowadzeniu danych potrzebnych do jego narysowania (
). Przy wprowadzaniu danych pominięto pierwszy punkt pomiarowy, dla stężenia NaCl równego
(nie jest on naniesiony do układu współrzędnych), ze względu na możliwość powstania dużych błędów. Współczynniki kierunkowe prostej y=ax+b zostały także wyliczone przez ww. program. W tym przypadku

6. Porównanie wielkości
obliczonej jako współczynnik kierunkowy b zależności y=ax+b, z wielkością
, wyliczoną z przewodnictw granicznych poszczególnych jonów.

- Obliczenie błędu względnego wyznaczonej wartości:

7. Wnioski.

Po ponownym wykonaniu obliczeń (za pomocą komputera) i porównaniu wyznaczonej i teoretycznej watości granicznych przewodnictw molowych, mogę dojść do wniosku, że ogromne rozbieżności z pierwszego sprawozdania, między wynikami pomiarów i obliczeń a stanem faktycznym były spowodowane zastosowaniem nieprawidłowych wzorów na metodę najmniejszych kwadratów. Błąd bezwzględny ponownie wyznaczonego molowego przewodnictwa granicznego ma wartość ok. 19%, co jest wynikiem dość przyzwoitym jak na warunki w pracowni.

Nadal jednak wyniki opracowywano z pominięciem pierwszego punktu pomiarowego, który wybitnie nie „pasował” do pozostałych wyników- prawdopodobne przyczyny tego stanu rzeczy są zamieszczone w pierwotnej wersji sprawozdania.

„Nowe” wyniki obliczeń pozwalają stwierdzić, żę ćwiczenie zostało wykonane w miarę poprawnie, bez większych uchybień w technice wykonania.

Maciej Balcerzak

1

---