Scenariusz inscenizacji

„ŚWIĘTO BAJEK”

Klasa: trzecia

Występują: narrator, Jaś i Małgosia, Ptaszek, Baba Jaga, Wróżka, Kopciuszek, Kurka, Łabędź, Krasnale, Śnieżka, Sowa, Kasienia, Czerwony Kapturek, Wilk, Wiewiórka, Janek, Żaba, Calineczka, Dzieci z widowni.

Scenografia: chatka Baby Jagi, w tle ilustracje przedstawiające słońce, księżyc, las.

Cele inscenizacji:

• wzbogacenie i uaktywnienie języka dziecka;

• kształtowanie umiejętności wyrazistej mowy z naturalną intonacją;

• wyrabianie pamięci językowej i pamięci logicznej;

• pogłębienie zrozumienia i odczucia treści tekstów;

• kształcenie wyobraźni plastycznej poprzez wykonanie dekoracji, rozwijanie zdolności konstrukcyjnej i pobudzanie twórczej aktywności;

• rozwijanie zainteresowań czytelniczych;

• zaspakajanie naturalnej potrzeby ruchu i zabawy;

• wyrobienie świadomej dyscypliny;

• kształcenie wrażliwości estetycznej;

• wzmocnienie więzi koleżeńskiej, nauka społecznego współżycia i współdziałania;

• ośmielenie dzieci.

Plan inscenizacji

Dziecko I: Maj to kwiatów i ptaków opiekun,

Maj majowe ma obowiązki

i choć przywykł do nich od wieków

dziś oprócz kwiatów przynosi nam książki.

Nasza pani powiedziała nam, że w maju

zawsze są Dni Oświaty, Kultury, Książki i Prasy.

Te dni są po to, żeby ludzie się zaprzyjaźnili z książkami.

Zapraszamy na przedstawienie pt. ”ŚWIĘTO BAJEK”.

Narrator: Dziś jest wielkie święto bajek.

Żadna w książce nie zostaje:

idą sobie leśną drogą,

by w to święto pobyć z sobą.

Jak uważnie popatrzycie

i uważnie posłuchacie,

gdy się tu za chwilę zjawią,

to z pewnością je poznacie.

Wszyscy: (śpiew) Jak to przyjemnie maszerować.

Słoneczko głaszcze nas po głowach

i jasnym blaskiem świeci,

bo słonko lubi dzieci.

Dzień dobry słonko, jeśli chcesz

to z nami na wycieczkę śpiesz.

Słoneczko, jeśli chcesz

to z nami wędruj też.

La, la, la, ... (bis)

Narrator: Teraz spójrzcie tam, gdzie dróżka...

Idzie chłopiec i dziewuszka.

Chcecie lepiej poznać dzieci?

Patrzcie! Oto ptaszek leci

i o bajce wam opowie.

Ptaszek: Całą bajkę mam już w głowie.

Zaraz tu sprawdzicie sami.

Oto dzieci:

znaczą drogę okruchami,

łamią chlebek na okruchy,

aby znaleźć w lesie głuchym

drogę do swojego domu.

Pssyt... Nie mówcie nic nikomu,

ale to zawodne znaki,

bo okruchy zjedzą ptaki.

(Zbiera okruchy po wejściu na scenę.)

Napotkali chatkę w lesie.

(Dzieci zatrzymują się pod chatą.)

Małgosia: Słodki zapach wiatr tu niesie...

Jaś: Chatka ze słodyczy cała.

Dam ci piernik smaczny z dachu,

zjedz go sobie, siostro mała.

Ptaszek: Nagle ktoś otwiera drzwi...

(Wychodzi z chaty Baba Jaga.)

Baba Jaga: Kto chatynkę zjada mi?

(Dostrzega dzieci i gestem oraz słowami zaprasza je do środka.)

Nie potrzeba domku zjadać,

lecz do stołu proszę siadać...

Gospodyni pięknie prosi...

(Wchodzą do chaty lub siadają w jej pobliżu.)

Narrator: O kim bajka? Czy już wiecie?

Dzieci z widowni: O Jasiu i Małgosi!

Ptaszek: Brawo, zgadłyście, dzieci!

Wszyscy: (śpiew) Na niebie jasny księżyc,

a wyżej milion gwiazd.

Za chwilę będzie północ,

ucieczki nadszedł czas.

Bucik zostanie na schodach.

Królewicz znajdzie go,

więc dobrze skończy się przygoda.

Wróżka pomoże w tym.

Narrator: Z innej bajki goście idą,

czy ich wszyscy dobrze widzą?

Wróżka: Czy to dziewczę wszyscy znacie?

Kopciuszek: Czy mnie jeszcze pamiętacie?

Może coś o sobie powiem...

Wróżka: Ja historię jej opowiem.

Kiedy była sama w domu,

przyszłam do niej po kryjomu.

Tą laseczką pomachałam,

na bal pannę wnet wysłałam...

Kopciuszek: Tam spotkałam królewicza,

a bal cały mnie zachwycił.

Narrator: Wiecie, o kim mówi Wróżka?

Tak, królewicz wziął za żonę

biednego...

Dzieci z widowni: Kopciuszka!

Wszyscy: (śpiew) Odleciały już łabędzie

hen w dalekie strony.

Tylko jeden mały został

bardzo opuszczony.

Kwa, kwa...

Dokuczają mu tu kury,

dokuczają gęsi.

Nawet indyk nie daruje,

że on jest odmieńcem.

Kwa, kwa...

Narrator: Idzie bajka na spotkanie.

Bardzo szare ma ubranie.

Bo ubranie to są piórka...

O tej bajce powie Kurka,

która bajkę tę widziała

i dobrze zapamiętała.

( Wbiega Kurka. chodzi wokół Łabędzia mówiąc teks. )

Kurka: Mały łabędź z szyją długą

z kaczkami przebywał długo...

Na podwórku wyśmiewany

poszedł szukać nowej mamy.

Z mamą kaczką się rozstaje,

z łabędziami już zostaje...

Czy już wiecie, jaka bajka?

Czy mam mówić od początku?

Narrator: Dzieci pewnie wiedzą o tym,

że to bajka o...

Dzieci z widowni: Brzydkim Kaczątku!

Wszyscy: (śpiew) Hej ho, hej ho,

do pracy by się szło,

hej ho, hej ho, hej ho, hej ho,

do pracy by się szło. (3 razy)

Narrator: Dużo gości z innej bajki.

To dzieweczka i krasnalki.

Ale cóż to jest za dziewczę?

Krasnale: (razem) Sami opowiemy resztę.

Krasnal 1: Bardzo piękna.

Krasnal 2: Pracowita.

Krasnal 3: Prać potrafi.

Krasnal 4: Książki czyta.

Krasnal 5: Sprzątać umie.

Krasnal 6: Śpiewa pięknie.

Krasnal 7: Sprawdza, czy są czyste ręce...

Krasnal 1: Dobrze z nią nam razem było.

Krasnal 2: Aż nieszczęście się zdarzyło.

Krasnal 3: Otruć ją macocha chciała.

Krasnal 4: Zatrute jej jabłko dała.

Krasnal 5: Złe macochy są na świecie.

Krasnal 6: Nie udało się jej przecież.

Krasnal 7: Wszystko dobrze się skończyło...

Śnieżka: I wesele się odbyło.

Narrator: Z królewiczem w zamku mieszka

bo to jest...

Dzieci z widowni: Królewna Śnieżka!

Wszyscy: (śpiew) Na polanie w lesie

chodzi sobie jesień,

różne dary niesie. (bis)

Małej Kasi też pomoże,

co zgubiła gąski swe.

Złote listki podaruje

i nieszczęście skończy się.

Narrator: Oto inna znów dzieweczka,

cicha, skromna, w chacie mieszka.

A z nią idzie Sowa - mądra głowa,

która powie też trzy słowa.

Sowa: Powiem więcej, a nie trzy.

Więc posłuchaj ty i ty

o dzieweczce, co dla zwierząt dobra była.

Raz gąseczki swe straciła.

Uszyłam jej wtedy nową

sukieneczkę pióreczkową.

Kasienia: A muchomor, co w mchu stał,

swój kapelusz też mi dał.

Zaś zajączki z leśnej łączki

poszły ze mną na polanę...

Tam ujrzałam piękną panią...

A ta piękna pani - Jesień

pięć listeczków mi podała...

Sowa: Z tych listeczków czary - mary

gęsiareczka gęsi miała...

Narrator: Znacie imię gęsiareczki?

Kto w tytule je wymieni?

To dziewczynka z pięknej bajki o...

Dzieci z widowni: Gęsiareczce Kasieni...

Wszyscy: (śpiew) Moja babcia jest kochana,

zawsze ma dla wnuczki czas,

więc, gdy chora leży sama

idę do niej przez ten las.

Tyle kwiatów wkoło kwitnie,

zaraz zrobię bukiet z nich.

Żeby babci było miło,

żeby zdrowa była w mig. (bis)

Kapturek: Babcia czepek mi uszyła,

a mamusia pelerynkę.

Narrator: Ta dziewczynka koszyk niesie,

a o bajce wnet opowie,

ten, co spotkał dziewczę w lesie.

Wilk: Znam te bajkę doskonale

i choć jestem w bajce ważny,

nie lubią mnie dzieci wcale.

Kapturek: Czy się dziwisz, Wilku z bajki,

że dzieci nie lubią cię?

Wilk: Ale szczerze się przyznaję,

że robiłem bardzo źle.

Kapturek: Nie mów o tym, co zrobiłeś,

bo dzieci przestraszą się.

Narrator: Nie mów dalej, bardzo proszę,

ja też jestem wystraszony,

a dzieci już wiedzą przecież,

że dziewczynka, co tu stoi,

to Kapturek jest...

Dzieci z widowni: Czerwony!

Wszyscy: (śpiew) Jesteśmy jagódki, czarne jagódki,

rośniemy w lesie zielonym.

Oczka mamy czarne, buźki granatowe,

a rączki, rączki seledynowe.

A kiedy dzień nadchodzi, dzień nadchodzi.

Idziemy na jagody, na jagody,

a nasze czarne serca, czarne serca,

biją nam radośnie, bum, tarara bum. (bis)

Narrator: Znów koszyczki w rękach widzę,

chłopiec pewnie też był w lesie...

Wiewiórka: Jeden koszyk z jagodami,

drugi z borówkami niesie.

Janek: Kapelusik mam czerwony,

co odstrasza głodne wrony.

Narrator: Po długim pobycie w lesie

chłopiec mamie prezent niesie.

Wiewiórka: W lesie dziwne miał przygody...

Narrator: Czy już znacie tytuł bajki?

Dzieci z widowni: Na jagody!

Wszyscy: (śpiew) W kolorach łąka majowa,

gdzieś w trawie świerszczyk się schował.

Nastroił skrzypce maleńkie,

gra zielone piosenki.

Dla małej panienki z ziarenka. (4 razy)

Narrator: Jeszcze do nas ktoś przychodzi...

Żaba: Jestem brzydki. Cóż to szkodzi?

Lecz nie chciała mnie dzieweczka.

Calineczka: Wyszłam z kwiatka do słoneczka

i nie chciałam żyć w ciemności,

a on wciąż się na mnie złości...

Narrator: Pozłości się i przestanie,

a twym mężem elf zostanie.

Calineczka: Kocham elfa, kwiaty też...

Jakie noszę imię, wiesz?

Narrator: Wiecie dobrze. Ta dzieweczka

ma na imię...

Dzieci z widowni: Calineczka!

Narrator: Spotkały się bajki wreszcie.

Teraz się za ręce weźcie

i zatańczcie tak radośnie,

jak wam zagra leśny grajek.

Bohaterowie bajek: Niech nam żyje Święto bajek!

Dziecko 1: Ta książka to twój przyjaciel,

przyjaciel prawie żywy.

Ona opowiada cudów moc,

o świecie prawi dziwy.

Wiem, że marzenie nie jedno

dzięki książkom się spełni.

Odkrywają przede mną

wiele pięknych tajemnic.

Wiec cieszę się, że książki mam,

i czytać pragnę wiele.

Nie niszczę ich, bo książki me

• najlepsi PRZYJACIELE!

Dziecko 2: Czemu książka stoi niema?

Może, o czym mówić nie ma?

Jej literek czarne rządki

smutne jak jesienne grządki.

Aż tu nagle, moja miła,

niema książka przemówiła.

I gadała, i śpiewała,

czego nie opowiadała.

O przygodach, awanturach,

ptakach, kwiatach, morzach, górach.

Gdzie to wszystko w niej mieszkało?

Jak to wszystko w niej drzemało?

Chyba nie ma, o co pytać:

NAUCZYLIŚMY SIĘ CZYTAĆ!

Bibliografia

Gałczyńska E., Na szkolnej scenie, Płock 1997.

Gałczyńska E., Uczcimy wierszem i piosenką zawody naszej mamy, Płock 1994.

Kołodziejska I., Teatrzyk dla najmłodszych, Płock 1997.

Smoczyńska - Nachtman U., Kalendarz muzyczny w przedszkolu, Warszawa 1992.

---