ANTYBIOTYKI.
Oporność naturalna: jest spowodowana niedostępnością dla leku receptorów w komórce bakteryjnej.
Oporność nabyta: jest zakodowana w chromosomach lub pozachromosomalnych cząsteczkach DNA (plazmidach).
Mechanizmy oporności drobnoustrojów:
Synteza enzymów degradujących lek,
Modyfikacja struktury receptorów,
Zmniejszenie przepuszczalności zewnętrznych struktur komórki bakteryjnej (bakterie Gram - ujemne),
Tolerancja na lek spowodowana zablokowaniem funkcji autolizy komórki bakterii (Gram - dodatnie),
Oporność krzyżowa:
Całkowita - polega nadym, że bakterie oporne na jeden antybiotyk danej grupy są również oporne na pozostałe antybiotyki tej grupy (penicyliny izoksazolilowe, penicyliny naturalne, tetracykliny naturalne),
Częściowa - polega nadym, że bakteria oporna na jeden antybiotyk danej grupy, może być wrażliwa na inny antybiotyk tej grupy np.: bakteria oporna na benzylopenicylinę, może być wrażliwa na ampicylinę, zaś oporna na ampicylinę jest również oporna na benzylopenicylinę (penicyliny oraz antybiotyki aminoglikozydowe),
Minimalne stężenie hamujące, (MIC): określa się za pomocą szeregu kolejnych rozcieńczeń antybiotyku, w którym okiem nieuzbrojonym nie stwierdza się wzrostu kolonii bakteryjnych (należy tak prowadzić leczenie, aby stężenie wolnego antybiotyku we krwi nie było mniejsze niż MIC).
Efekt poantybiotykowy: to zjawisko długotrwałego zahamowania wzrostu bakterii po krótkotrwałej ekspozycji na działanie leku przeciwbakteryjnego (antybiotyki aminoglikozydowe, fluorowane chinoliny, antybiotyki P - laktamowe - bakterie Gram - dodatnie, karbapenemy - bakterie Gram - dodatnie i ujemne, makrolidy, antybiotyki glikopeptydowe - bakterie Gram - dodatnie).
Próby uczuleniowe:
Testarpen (antygen penicyloilopolilizynowy) 10 j.m. w 0,1 ml roztworu s.c. lub penicylina krystaliczna 5 - 10 j m. w 0,1 ml roztworu + 0,1 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu s.c. (próba kontrolna), gdy wywiadzie choroba alergiczna,
Testarpen - próba ujemna + penicylina krystaliczna s.c. 5 - 10 j.m. w 0,1 ml roztworu + 0,1 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu s.c. u osób z nadwrażliwością na penicyliny,
Testarpen lub penicylina krystaliczna + prokaina 0,1 ml 2% roztworu prokainy + 0,1 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu s.c., gdy stosujemy penicylinę prokainową,
Próby odczytujemy po 30 min., gdy odczyn wątpliwy ponownie po 60 min.
Odczyn ujemny - w miejscu wstrzyknięcia nie występują zmiany lub, gdy zmiany nie są większe od zmian w próbie kontrolnej.
Odczyn wątpliwy - grudka obrzękowa lub rumień o średnicy większej niż w próbie kontrolnej, lecz nieprzekraczającej średnicy l cm.
Odczyn dodatni - wystąpienie grudki obrzękowej lub rumienią o średnicy większej niż l cm.
Zespół Hoigne'a: występuje po domięśniowym podaniu penicyliny prokainowej (1 - 3:1000 wstrzyknięć). Dawniej sądzono, że jest on spowodowany tworzeniem się mikrozatorów w płucnych i mózgowych naczyniach tętniczych z cząsteczek prokainy, obecnie wiadomo, że zależy raczej od działania samej prokainy na układ nerwowy.
Objawy zespolił Holgue'a: niepokój chorego, lęk przed śmiercią (50 - 75 %), zaburzenia słuchu (60 - 75 %), widzenia, smaku, zawroty głowy, częstoskurcz serca, niewielki wzrost ciśnienia tętniczego, uczucie gorąca parestezje, sporadycznie nudności i wymioty. Objawy te występują nagle 15 s - 3 min od chwili wstrzyknięcia i trwają 15 - 60 min. ustępują samoistnie. Rokowanie dobre.
ANTYBIOTYKI B - LAKTAMOWI.
Penicyliny:
Naturalne:
Benzylopenicylina (Benzylpenicillin, Penicillinum crystallisatum):
Wskazania: zapalenie płuc, angina, ostre i przewlekłe zapalenie wsierdzia, kiła, rzeżączka, meninogokowe zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych.
Przeciwwskazania: odczyn uczuleniowy, wstrząs anafilaktyczny, po podaniu i.v. ponad 10 min j.m. mogą wystąpić drgawki.
Dawkowanie: 600 tyś. do l min j.m. co 6 h, maksymalnie 20 min do 25 min j.m./ 24 h. U dzieci do 3 lat 50 - 80 tyś. j.m./kg m.c./ 24 h. Dzieciom 3 - 12 lat 900 tyś. j.m./24 h.
Działania niepożądane: skórne odczyny alergiczne, uszkodzenie nerek, upośledzenie agregacji płytek krwi.
Penicylina prokainowa (Penicillinum procainicum):
Jest to połączenie benzylopenicyliny z prokainą, co powoduje wolniejsze wchłanianie i wydalanie. Po podaniu i. m. 1 - 3 razy/ 1000 wstrzyknięć występuje zespół Hoigne'a.
Dawkowanie: 1200 tyś. do 2400 tyś. j.m. co 12 - 24 h. W pediatrii dawkowanie tak jak benzylopenicyliny. Polbicillinum połączenie 1:3 benzylopenicyliny krystalicznej z penicyliną prokainową. Benzylopenicylina benzatynowa (Debecylina) - powoli wchłania się i wydala z organizmu.
Wskazania: choroba reumatyczna, kiła, rzeżączka, przewlekłe zakażenia układu oddechowego,.
Dawkowanie: 600 - 1200 tyś. j.m. co 7 dni lub 1,8 min j.m. co 14 dni
Fenoksymetylopenicylina (V - cylina) - podawana doustnie.
Wskazania: zapalenie dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, powikłania pooperacyjne, w stomatologii.
Dawkowanie: 400 tyś., co 4 h p.o. l h przed lub 2 h półsyntetyczne posiłku.
Penicyliny półsyntetyczne:
O wąskim zakresie działania - penicyliny izoksazolilowe (oporne na działanie penicylinazy): oksacyklina, kloksacyklina (Syntarpen), dikloksacyklina, flukloksacyklina.
Wskazanie: zakażenia gronkowcowe.
Działania niepożądane: skórne odczyny alergiczne, zaburzenia ze strony układu pokarmowego i krwiotwórczego, zakrzepowe zapalenie żył.
Dawkowanie: p.o., i.m., i.v.
O szerokim zakresie działania:
Aminopenicyliny:
Ampicylina (Ampicylin): wchłania się w 50 - 60% z układu pokarmowego.
Wskazania: ostre i podostre zakażenia dróg moczowych, żółciowych, przewodu pokarmowego, przewlekłe zapalanie oskrzeli i płuc, w nosicielstwie duru i paraduru. Przeciwwskazania: uczulenie.
Dawkowanie: 500 mg - l g co 6 h p.o., i.m. 4 - 8 g/ 24 h i.v. l h przed lub 2 h półsyntetyczne posiłku.
Działanie niepożądane: skórne objawy uczuleniowe, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunka oraz nadkażenia, rzadziej zaburzenia ze strony układu krwiotwórczego: niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia.
Sultamycylina połączenie 1:1 ampicyliny z sułbaktamem (inhibitorem p - laktamaz) p.o,
Unasyn połączenie 2:1 ampicyliny z sułbaktamem i.m., i.v. 1,5 - 6 g co 6 h,
Estry ampicyliny: piwampicylina (Pivampicylin), bakampicylina, talampicylina (Talpen) lepiej i szybciej wchłaniają się od ampicyliny z przewodu pokarmowego,
Amoksycyklina (Hiconcii, Duomox): szybciej od ampicyliny i prawie w całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Słabiej działa na bakterie z rodzaju Shigella,
Dawkowanie: 500 mg - l g co 8 h p.o., 500 mg co 8 h i.m., Ig co 6 h i.v.
Augmentin (Amoksiklay) połączenie amoksycykliny z kwasem klawulanowym (inhibitorem p - laktamaz).
Działanie niepożądane: kwas klawulanowy może uszkadzać wątrobę.
Dawkowanie: p.o. jak amoksycyklina, i. v. 600 mg - 1,2 g co 6 - 8 h.
Karboksypenicyliny:
Karbenicylina (Carbenicillin):
Podaje się domięśniowo i dożylnie, bo nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Wydalana głównie przez nerki.
Wskazania: zakażenia dróg moczowych, zakażenia dróg oddechowych, żółciowych, zapaleniach opon mózgowych, w zakażeniach oparzeń i ran pooperacyjnych. W stanach bardzo ciężkich podaje się razem z gentamycyną i tobramcyną (oddzielnie).
Działania niepożądane: przy dużych dawkach trombocytopenia i zaburzenia krzepnięcia krwi.
Przeciwwskazania: uczulenie, ból i podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia. Nie podawać kobietom w ciąży.
Dawkowanie: domięśniowo, 2 g co 6 h, dożylnie w ciężkich zakażeniach i posocznicach 2 - 4 g, co 4 - 6 h. W dożylnym wlewie kroplowym nie więcej jak 60 g/ 24 h.
Karindacylina i karfecylina:
Estry karbenicyliny są trwalsze w środowisku kwaśnym i mogą być podawane doustnie: 500 mg - l g co 6 - 8 h p.o. W stanach ciężkich nie należy przekraczać dawki 16 g/ 24 h.
Wskazania: zakażenia dróg moczowych wywołane przez Pseudomonas aeruginosa i pałeczki jelitowe.
Tikarcylina:
Wskazania: ciężkie zakażenia wywołane przez Pseudomonas aeruginosa i indolo - dodatnie gatunki Proleiis.
Dawkowanie: 15 - 20 g/ 24 h i.m., i.v.
Timentin: połączenie tikarcyliny z kwasem klawulanowym.
Dawkowanie: i.v. 3,2 g co 6 - 8 h, w posocznicach co 4 h.
Ureidopenicyliny:
Azlocylina (Azlin), mezlocylina (Mezlin) i piperacylina(Piperacillin). Szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego.
Wskazania: zakażenia wywołane przez bakterie rodziny Enterohacteriaceae, beztlenowce (Kacillusfragilis laseczki zgorzeli gazowej) oraz Pseudomonas aeruginosa. Ciężkie zakażenia dróg oddechowych, moczowych, żółciowych, zapaleniach opon mózgowo - rdzeniowych, zakażeniach kości i tkanek miękkich, zakażeniach pooperacyjnych wywołanych bakteriami Gram - ujmenymi oraz zakażeniach mieszaną florą bakteryjną.
Przeciwwskazania: uczulenie na penicyliny.
Dawkowanie: i.m. lub i.v. 3 - 4 g co 6 h (200 - 300 mg/kg m.c./ 24 h), max. 16 g/ 24 h.
Amidynopenicyliny:
Mecylinam (Selexidin) i jego estry.
Wskazania: zakażenia E. coli,. oraz innymi drobnoustrojami z rodziny Enterohacteriaceae, nie działają na Pseiidomonas aeniginosa.
Dawkowanie: i. m, i. v. 5 - 15 mg/ kg m.c. co 6 - 8 h.
Penicyliny oporne na p - laktamazy wytwarzane przez bakterie Gram - ujemne: Temocylina (Temopen) i formidocylina.
Wskazania: zakażenia drobnoustrojami z rodziny Enterohacteriaceae, H. influenzae i Neisseria. Nie działają na Pseiidomonas aeniginosa i Serratia.
Dawkowanie: i.m., i.v. 1 - 2 gco 12 h.
Cefalosporyny:
U 5 - 15 % chorych uczulonych na penicyliny występuje nadwrażliwość na cefalosporyny (częściowe uczulenie krzyżowe):
I generacja: cefazolina (Kefzol), cefradyna (Sefrii), cefaleksyna (Keflex), cefalotyna (Keflin), cefacetrii (Celespor), cefadroksyl (Durocef). Wskazania: zapalenia płuc (Klebsiella pneiiomoniae), zakażenia ziarenkowcami odpornymi na penicyliny, zakażenia pooperacyjne i nadwrażliwość na penicyliny, słabiej działają na Haemophiliis inflnenzae, pałeczki Salmonella i nieskuteczne w zakażeniach przez indolo - dodatnie gatunki Proteiis oraz Pseiidomonasaemginosa. Dawkowanie: 500 mg, co 6 - 8 h p.o., i.m., i.v.
II generacja: cefaklor (Ceclor), cefuroksym (Zinacef), cefamandol (Mandol), cefonicid. Wskazania: cefaklor i cefamandol szczególnie skuteczne w zakażeniach wywołanych przez H. influenzae i bakterie Gram - ujemne, nie stosowane w zakażeniach OUN. Cefuroksym stosowany min. w zakażeniach OUN. Dawkowanie: 2 g co 4 - 6 h i.m., i.v., cefuroksym (Zinnat) 500 mg co 12 h p.o.
III generacja: stosowane i.m. lub i.v.: ceftazidim (Fortum), cefoperazon (Cefobid) - wydalane z żółcią w 80%, cefotaksim (Tarcefoksym) Wskazania: słabiej działają na bakterie Gram - dodatnie od Cefalosporyny I generacji oraz na bakterie rodzaju Salmonella i ShigeHa. Szczególnie skuteczne w zakażeniach wywołanych przez bakterie z rodzaju. H. influenzae, Proteiis, Pseiidomonas aeruyinosa, Neisseria, E. coli. Dawkowanie: 1 - 2 g co 6 - 8 h i.m. i.v. Stosowane p.o.: cefpodoksym (Orelox), cefiksim (Suprax), ceftibuten (Cedax), cefetamet (Tarcevis) Wskazania: takie jak w podawnych i. v. z tą różnicą, że nie działają na Pseiidomonas aeniginosa. Bacteroides fragilis, Clostridiiim difficile. Dawkowanie: 100 - 500 mg, co 12 h p.o.
IV generacja: cefepim (Axepim) i ceftan. Wskazania: szczególnie skuteczne w zakażeniach wywołanych przez Enierohacteriaceae. Dawkowanie. 2 g co 12 h i. v.
Cefamycyny: cefoksytyna (Mefoxin), cefotetan (Cefotan)
Wskazania: szeroki zakres działania, silniej działają na bakterie Gram - ujemne, nie działają na Pseiidomonas aeniginosa. Wydalana z moczem.
Dawkowanie: 1 - 2 g, co 6 - 12 h i.m. lub i.v.
Karbapenemy: imipenem i meropenem. Oporne na działanie p - laktamaz pochodzenia chromosomalnego i plazmidowego,
Tienam: połączenie l: l imipenemu (rozkładany przez dehydropeptydazę I proksymalnych kanalików nerkowych) z ciiastyną (inhibitorem dehydropeptydazy I),
Wskazania: najszerszy zakres działania, działają na bakterie Gram - dodatnie i ujemne, na tlenowce i beztlenowce. Działają bardzo silnie na szczepy Psenaomonas, CIostridium difficile, Proleiis. Wydalany głównie z moczem.
Przeciwwskazania: nadwrażliwość na lek, ciąża, okres laktacji.
Dwkowame: 500 mg - l g, co 6 - 12 h i.v. lub i.m., w zapaleniu opon mózgowo - rdzeniowych Meropenem 2 g co 8 h.
Działanie niepożądane: zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunka oraz rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, reakcje alergiczne, zaburzenia ze strony układu krwiotwórczego: leukopenia, trombocytopenia, zakrzepowe zapalenie żył, ból głowy. Imipenem może wywoływać drgawki, zwłaszcza u osób z chorobami OUN.
Można łączyć z: antybiotykami aminoglikozydowymi i fluorowanymi chinolonami
Nie przygotowywać z rozpuszczalnikami zawierającymi mleczany.
Monobaktamy: azteronam (Azactam), karumonam, tigrmonam.
Wskazania: działają bardzo silnie na bakterie Gram - ujemne, silniej niż cefalosporyny GIII na szczepy Psendomonas, Prolens, Haemophilus influenzae, Enierobacieriaceae, E. coli, KIehsiella pneumoniae, Salmonella i Shigella, N. gonorrhoea. Nie działają na bakterie Gram - dodatnie i beztlenowce.
Działanie niepożądane: zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, reakcje alergiczne, zakrzepowe zapalenie żył.
Dawkowanie: 1 g, co 8 h i.m. lub i.v.
Inhibitory β - laktamaz: kwas klawulanowy, sułbaktam i tazobaktam.
Makrolity - erytromycyna i pochodne (Davercin), oleandomycyna, spiromycyna (Rovamycine), roksitromycyna (Rulid), josamycyna, klaritromycyna (Klaricid), azitromycyna (Sumamed).
Wskazania: w zapaleniach górnych dróg oddechowych i płuc wywołanych przez gronkowce, paciorkowce i streptokoki np.: Mycoplasma pneiimoniae, Ciamydia trachomatis (azitromycyna i klaritromycyna), l.egionella pneumophiłia, Corynebaciermm diphleriae, Bordalella perlłissis, niektóre riketsje, N. gonorrhoeae (spiramycyna), S. pneumoniae. Nie działają na szczepy Enterohactenaceae i Pseudomonas aeruginosa, słabo na H. infliienzae.
Przeciwwskazania: nie podaje się kobietom w ciąży oraz w okresie laktacji.
Działanie niepożądane: zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunki, żółtaczka cholestatyczna.
Dawkowanie: 200 - 500 mg, co 6 - 12 h p.o.
Linkozamidy: Klindamycyna (Dalacin). linkomycyna (Lincocin)
Wskazania: w zakażeniach wywołanych przez bakterie tlenowe i beztlenowe Gram - dodatnie, nie działają na tlenowe Gram - ujemne, z beztlenowych działają szczególnie na Bacteroides fragilis. Stosowane zakażeniach szpiku, stawów, dróg rodnych, otrzewnej i płuc, w zakażeniach gronkowcowych tkanki kostnej są lekami z wyboru.
Działanie niepożądane: u 10 - 15 % chorych występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunki, zmiany skórne w postaci wysypki, zaczerwienienia. Wstrzyknięcia domięśniowe są bolesne. Niekiedy występują zaburzenia czynnościowe wątroby, żółtaczka, zmiany obrazu krwi - leukopenia, neutropenia.
Najpoważniejszym powikłaniem jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (spowodowane przez toksynę Closiridium difficile) - objawy: silne bóle brzucha, uporczywa biegunka z obecnością śluzu i krwi w stolcu, gorączka. Należy wtedy przerwać podawanie linkosamidów, nawodnić chorego, podać wankomycynę 2 g/ 24 h lub metronidazol.
Dawkowanie: Klindamycyna 150 - 300 mg, co 6 - 8 h i.m., i.v., likomycyna 500 mg co 6 - 8 h p.o., 6000 mg, co 8 - 12 h i.m., i.v., łączy się z antybiotykami aminoglikozydowymi. Nie należy ich łączyć z linosamidami i chloramfenikolemn.
Antybiotyyki aminoglikozydowe:
I - generacja: streptomycyna (Streptomycinum). kanamycyna (Kanamycin). neomydyna (Neomycinum),
II - generacja: amikacyna (Amikin. Biodacyna). gentamicyna (Gentanncin,Garamycin). Tobramycyna (Tobramycin), netilmycyna (Netillin), Sisomicyna (Extramycin),
Wskazania: bakterie z rodziny Enterobacieriaceae (E. coli, Klebsiella, Enterobacter, Proleus) oraz szczepy Pseudomonas aemginosa, Bnicella, Haemophilus, Slaphylococcus aureus.
Dodatkowo: streptomycyna - lek tuberkulostatyczny.
Przeciwwskazania: nadwrażliwość, ostra niewydolność nerek i wątroby, upośledzenie słuchu, ciąża, zapalenie i niedrożność jelit. Raczej nie stosować u dzieci poniżej 3 r.ż. i u osób starszych.
Działanie niepożądane: oto - i nefrotoksyczne, zmiany skórne, hipertermia, bóle stawowe, zaburzenia równowagi, głuchota, drgawki, depresja psychiczna; p.o., zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunki.
Dawkowanie: gentamicyna 2 - 5 mg/kg m.c./ 24 h co 8 - 12 h i.m., kanamycyna 500 mg - l g co 6 h p.o., streptomycyna l g/ 24 h i.m., neomycyna zewnętrznie. Można łączyć z antybiotykami p - laktamowymi. Nie podawać z lekami moczopędnymi.
Tetracykliny:
Tetracykliny naturalne: chlorotetracyklina, oksytetracyklina, tetracyklina,
Tetracykliny modyfikowane: rolitetracyklina (Tetraverinum), metacyklina (Rondomycin), doksycyklina (Vibramycin),
Wskazania: zakażenia bakteriami Gram - dodatnimi: gronkowce, paciorkowce (słabo), dwoinką zapalenia płuc, Ciostndium tytani, Listeria monocylogenes; Gram - ujemne: E coli, Rriicella, Shigella, Vibrio cholerae, Haemophilns, N. gonorrhoeae i maningitidis. Dodatkowo: riketsje, chlamydie i mykoplazmy.
Przeciwwskazania: ostra niewydolność nerek i wątroby, ciąża i laktacja, u dzieci poniżej 12 r.ż.
Działanie niepożądane: zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunki, może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Rzadko występują wysypki skórne, leukopenia, neutropenia, eozynofilia. Po dłuższym stosowaniu wykazują działanie hepatotoksyczne. Tetracykliny, tworząc połączenia chelatowe, mogą być powodem odkładania się w zębach i kościach kompleksu tetracyklinowo - wapniowo - fosforanowego, co powoduje trwałe przebarwienie zębów. Przy stosowaniu tetracyklin może występować nadwrażliwość na światło słoneczne.
Dawkowanie: 250 - 500 mg, co 6 h p.o., tetracyklinę i oksytetracyklinę 100 - 200 mg co 6 h i.m., tetracyklinę 500 mg co 12 h i.v. Zewnętrznie: Oxycort - połączenie oksytetracykliny z hydrokortyzonem. Nie podawać z antybiotykami P - laktamowymi oraz z lekami zawierającymi jony wapnia, żelaza, magnezu i glinu. Tetracyklin naturalnych nie zażywać w czasie posiłku, nie popijać mlekiem i jego przetworami.
Inne antybiotyki:
Chloramfenikol (Detreomycyna):
Wskazania: w zakażeniach pałeczkami duru i paradurów, zapalenie opon mózgowych wywołanych przez Haemophiliis influenzae, zakażenia układu oddechowego wywołane przez Klebsiella pneiimoniae.
Przeciwwskazania: choroby wątroby, ciąża, wiek noworodkowy (zespół szarości).
Działanie niepożądane: powoduje niedokrwistość plastyczną, agranulocytozę, trombocytopenię, pokrzywkę, odczyny neurotoksyczne, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunki, rzadko rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Nie łączyć z antybiotykami p - laktamowymi i makrolidami.
Dawkowanie: 500 mg, co 6 h p.o., 1 g co 6 - 12 h i.m. oraz zewnętrznie.
Antybiotyki polipeptydowe:
Polimyksyny: polimyksyna B (Aerosporin) i kolistyna (Colistin)
Wskazania: bakterie Gram - ujemne - Pseudomonas aeniginosa, E. coli, Haemophiliis influenzae, Shigella, Salmonella
Przeciwwskazania: niewydolność nerek
Działanie niepożądane: działanie neuro - i neurotoksyczne w postaci zawrotów głowy, mrowienia kończyn, zburzenia widzenia, mowy, niezborność ruchów.
Dawkowanie: i.v. 15 tyś. - 25 tyś. j.m/ 24 h Bacitracyna (Bivacyn).
Wskazania: bakterie Gram - dodatnie, nie działa na Pseudomonas aeruginosa i Enterobacteriaceae.
Dawkowanie: zewnętrznie.
Antybiotyki glikopeptydowe:
Wankomycynę (Vancocin) i teikoplanina (Targocid).
Wskazania: bakterie Gram - dodatnie: gronkowce, paciorkowce, enterokoki, także Closiridium difficile
Przeciwwskazania: ciąża, niewydolność nerek, uszkodzenie słuchu.
Działanie niepożądane: oto - i nefrotoksyczne, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego nudności, wymioty, biegunki, wysypki skórne, zespół „czerwonego karku”.
Dawkowanie: 125 - 500 mg co 6 h p.o. lub i. v.
Mupirocyna (Bactroban): miejscowo na gronkowce, paciorkowce i niektóre beztlenowce, Haemophilus infliienzae.
Fusafungina (Bioparox): miejscowo na gronkowce, paciorkowce, Haemophilus infinenzae, K. coli, Proleus
Sulfonamidy:
Leki z wyboru w nokardiozie i wrzodzie miękkim.
Krótko działające; sulfafurazol (Amidoxal), sulfakarbamid (Urenil), sulfadimidyna (Sulfamethazin)
Wskazania: zakażenia paciorkowcami, gronkowcami, ziarenkowcami ziarenkowcami pałeczkami Gram - ujemnymi. Przede wszystkim w zakażeniach dróg moczowych, zapobiegawczo przy małych zabiegach urologicznych.
Dawkowanie: 1 g, co 4 - 6 h p.o., pierwsza dawka dwukrotnie większa.
Długo działające: sulfafenazol (Orisul), sulfametoksydiazyna (Ultrax) Wskazania, zakażenia układu moczowego, oddechowego, dróg żółciowych. Dawkowani:, l g, co 4 - 6 h, pierwsza dawka dwukrotnie większa.
Słabo wchłaniane z układu pokarmowego: sulfasalazyna (Salazopirin), mesalazyna (Salofalk), olsalazyna (Dipentum).
Wskazania: wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego - Crohna, reumatoidalne zapalenie stawów.
Przeciwwskazania: niewydolność nerek i wątroby, ciąża,
Dawkowanie: l - 2 g, co 6 h p.o.
7