Prawo administracyjne II GRUPA, Prawo administracyjne (część szczególna)


Prawo Administracyjne - część szczególna

Administracja świadcząca -jej podstawowy element to pomoc społeczna -instytucja polityki państwa, która ma na celu umożliwienie pojedynczym osobom lub rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są wstanie pokonać, wykorzystują własne możliwości, zasoby i uprawnienia.

Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, organy te współpracują w tym zakresie z organizacjami społecznymi, pozarządowymi, kościołem katolickim i innymi organizacjami. Zadaniem pomocy społecznej jest pobieganie trudnym sytuacjom poprzez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia się. Forma i rodzaj świadczenia musza być dostosowane do okoliczności.

Do trudnych sytuacji, które powodują udzielenie pomocy społecznej ustawa zalicza: ubóstwo, bezdomność, sieroctwo, niepełnosprawność, choroba, przemoc w rodzinie, potrzeba ochrony macierzyństwa lub wielodzietności, trudności przystosowaniu się po wyjściu z zakładu karnego z placówki opiekuńczo-wychowawczej, alkoholizm, narkomania, zdarzenia losowe, sytuacje kryzysowe, klęski żywiołowe, klęski ekologiczne itp.

Pomimo wystąpienia wcześniej opisanych sytuacji pomoc społeczna może zostać wyeliminowana, ograniczona, przyznana w innej formie np. rzeczowej, jeżeli wystąpi:

  1. fakt marnotrawienia świadczenia lub ich celowego niszczenia,

  2. korzystanie ze świadczeń w sposób niezgodny z ich przeznaczeniem,

  3. marnotrawienie własnych zasobów finansowych,

  4. brak współdziałania osoby uprawnionej z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji rzeczowej,

  5. odmowa podpisania kontraktu lub niedotrzymaniem postanowień,

  6. odmowa wykonywania prac społecznie użytecznych

  7. odmowa podjęcia zatrudnienia przez osobę bezrobotną lub innej pracy zarobkowej,

  8. nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego przez osobę uzależnioną,

  9. stwierdzenia przez pracownika socjalnego dysproporcji pomiędzy udokumentowanym wysokościom dochodu a sytuacją majątkową osoby uprawnionej.

Gmina lub powiat zobowiązane są do świadczeń z zakresu pomocy społecznej nie może odmówić tych świadczeń pomimo istniejącego obowiązku innych osób do zaspokajania innych życiowych potrzeb tej osoby.

Świadczenia z zakresu pomocy społecznej dzielą się na dwie grupy:

  1. pieniężne

- zasiłek okresowy

- zasiłek celowy

- zasiłek specjalny celowy

- zasiłek i pożyczka na ekonomiczne usamodzielnianie się

- pomoc dla rodzin zastępczych

- pomoc na usamodzielnienie i kontynuowanie nauki

-świadczenie pieniężne dla uchodźców na utrzymanie się i pokrycie kosztów nauki języka polskiego

  1. niepieniężne

- prace socjalne,

- sprawienie pogrzebu,

- interwencja kryzysowa,

- schronienie,

- posiłek,

- niezbędne ubranie,

- usługi opiekuńcze,

- mieszkanie chronione,

- pobyt w domu pomocy społecznej,

- pobyt i opieka w rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej.

Przesłanki uzyskania zasiłku stałego:

  1. Całkowita niezdolność do podjęcia pracy albo powodu wieku lub niepełnosprawności.

  2. Kryterium dochodowe musi być spełnione.

Zasiłek stały- przeznaczany jest w wysokości różnicy pomiędzy uzyskanymi dochodami a kryterium dochodowe.

Przesłanki uzyskania zasiłku okresowego:

  1. Długotrwała choroba

  2. Niepełnosprawność lub bezrobocie

  3. Możliwość otrzymania lub nabycia uprawnień do świadczenia z innych systemów zabezpieczenia finansowego

  4. Spełnienie kryterium dochodowego

Ośrodek Pomocy Społecznej ustala długość przyznania zasiłku okresowego na podstawie całokształtu okoliczności.

Zasiłek celowy-jest przyznawany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej w szczególności:

- na pokrycie kosztów zakupów żywności

- leków

- leczenia

-opalu

- odzieży

- niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów, napraw

- pokrycie kosztów pogrzebu

Zasiłek ten może być również przyznawany osobie, która poniosła straty w wyniku zdarzenia losowego, klęski żywiołowej, czy ekologicznej w tym przypadku jest on przyznawany niezależnie od dochodu i może nie podlegać zwrotowi.

Specjalny zasiłek celowy- może być przyznawany również takiej osobie lub rodzinie, która przekracza kryterium dochodowe.

Pomoc na usamodzielnienie się - może być przyznana w formie pieniężnej lub rzeczowej; formie pieniężnej może być przyznana jako jednorazowy zasiłek albo też jako nieoprocentowana pożyczka. Warunki spłaty pożyczki określa się w umowie z gminą. Pożyczka taka może być w całości lub części umorzona. Pomoc w formie rzeczowej polega na udostępnianiu maszyn i narzędzi pracy, które pozwolą na zorganizowanie własnego skutku pracy. Przedmioty te są udostępniane na podstawie umowy użyczenia.

Praca socjalna-polega na takim działaniu, które zmierza do poprawy funkcjonowania osób i rodziny w środowisku społecznym. Praca socjalna jest świadczeniem niezależnie od posiadanego dochodu. Poradnictwo specjalistyczne zaś obejmuje porady prawne, psychologiczne, rodzinne, jest świadczone tym osobom, które mają trudności lub wykazują potrzebę wspierania w rozwiązywaniu swoich problemów. Poradnictwo to jest udzielone bez względu na dochód.

Interwencja kryzysowa- obejmuje zespół różnych działań podejmowanych na rzecz osób i rodzin będących w kryzysie. Celem tej interwencji jest przywrócenie równowagi psychologicznej i umiejętności samodzielnego radzenia sobie. W ramach interwencji udziela się natychmiastowej pomocy psychologa, poradnictwa prawnego, zawodowego, schronienia do 3mcy.

Prawo do schronienia i posiłku, ubrania- każda osoba i rodzina ma prawa do schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania, jeżeli jest tego pozbawiona. Udzielenie schronienia następuje poprzez przyznanie tymczasowego miejsca noclegowego w noclegowniach, schroniskach, domach dla bezdomnych czy innych miejscach do tego przeznaczonych. Każda osoba ma prawo do jednego gorącego posiłku dziennie, jeżeli własnym staraniem nie może sobie tego zapewnić. Ta forma dla dzieci młodzieży uczącej się może być realizowana poprzez zakup posiłków.

Program wychodzenia bezdomności- osoba bezdomna może zostać objęta tzw. indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności, który polega na rozwiązywaniu jej problemów życiowych, tj. rodzinnych, mieszkaniowych, związanych z zatrudnieniem. Program taki jest indywidualnie dla drugiej osoby przez pracownika socjalnego, musi być zatwierdzony przez kierownika ośrodka. Program ten powinien uwzględnić sytuacje osoby bezrobotnej. Ośrodek płaci składki na ubezpieczenie zdrowotne za te osobę, która jest objęta tymże programem. Osobie samotnej, która powodu wieku, choroby czy innych przyczyn wymaga pomocy osób trzecich, a jest ich pozbawiona przysługuje pomoc w formie usług opiekuńczych lub też specjalistycznych usług opiekuńczych. Pomoc ta obejmuje również takie osoby, które mają rodziny, lecz rodzina ta nie może zapewnić niezbędnej pomocy. Usługi opiekuńcze obejmują:

- pomoc w zaspokojeniu codziennych potrzeb życiowych

- opieki higienicznej

- w razie potrzeby pomoc pielęgniarską czy lekarską

Ośrodek Pomocy społecznej przyznając te formę określa ich zakres, miejsce świadczenia, formę Rada Gminy określa szczegółowe warunki przeznaczenia usług opieki odpłatność za nie.

Usługi opieki mogą być świadczone:

  1. W ośrodku wsparcia, który jest jednostką pomocy społecznej pobytu dziennego jednakże mogą tam być prowadzone miejsca pobytu okresowe.

  2. W rodzinnym domu pomocy, który to dom jest formą usług opiekuńczych i bytowych świadczonych członkostwo przez osobę w jej miejscu zamieszkania dla nie mniej niż 3 osób i nie więcej niż 8 osób.

Pobyt w mieszkaniu chronionym- forma pomocy społecznej przygotowującą osobę tam przebywająca pod opieką specjalistów do prowadzenia samodzielnego życia lub zastępującej pobyt w placówce zapewniającej całodobową opiekę.

Pobyt w domu pomocy społecznej- dotyczy takich osób, które z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, a udzielenie im usług opiekuńczych wcześniej wymienionych jest niewystarczające, w takiej sytuacji osobom tym przysługuje prawo do całodobowej opieki w domu pomocy społecznej. Dom Pomocy Społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające, edukacyjne. W zależności od potrzeb takiej osoby może być ona umieszczona w domu dla osób w podeszłym wieku, przewlekle chorych somatycznie, psychiatrycznie, dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie, dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, osób niepełnosprawnych fizycznie.

Domy Pomocy Społecznej mogą być prowadzone przez jednostki samorządu terytorialnego, kościół katolicki inne kościoły, osoby prawne, osoby fizyczne po uzyskaniu zezwolenia wojewody. Pobyt w Domu Pomocy społecznej jest odpłatny. Do odpłatności zobowiązani są mieszkaniec domu, małżonek, zstępni, wstępni, gmina, z której osoba została skierowana do Domu Pomocy Społecznej.

Świadczenia - przysługują rodzinie, która ma problemy w wypełnianiu swoich zadań oraz dziecku z tej rodziny udziela się pomocy, która może przybrać formę poradnictwa rodzinnego, terapii rodzinnej, czyli działań psychologicznych, terapeutycznych, pracy socjalnej z rodziną, zapewnienia dzieciom opieki i wychowania poza rodziną. Dziecko może zostać objęte opieką placówkach wsparcia dziennego, tj. opiekuńczej lub specjalistycznej placówki opiekuńczej (świetlice, kluby, ogniska wychowawcze, gdzie organizuje się dzieciom wolny czas i pomaga w nauce). Natomiast placówki specjalistyczne realizują program psychokorekcyjny, psychoprofilaktyczny(opieka pedagogiczna, psychologiczna, rehabilitacyjna, socjalizacja). Dziecko, które jest pozbawione całkowicie lub częściowo opieki rodzica zapewnia się opiekę wychowanie w rodzinie zstępczej. Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na wniosek sądu.

Rodziny zastępcze dzielą się na:

  1. spokrewnione z dzieckiem

  2. nie spokrewnione z dzieckiem

  3. zawodowe nie spokrewnione z dzieckiem w ramach, których wyróżniamy:

    1. wielodzietne

    2. specjalistyczne

    3. charakterze pogotowia rodzinnego (przygotowanie rodziny na przyjęcie dziecka nagle na jakiś czas).

Rodzinie zastępczej udziela się pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania każdego dziecka. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej może być umieszczone również w palcówce opiekuńczo-wychowawczej.

Placówki opiekuńczo- wychowawcze dzielą się na:

  1. interwencyjne

  2. rodzinne

  3. socjalizacyjne

USTAWA Z DNIA 28.XI O ŚWIADCZENIACH RODZINNYCH

Świadczeniami są:

  1. Zasiłek rodzinny i dodatki do zasiłku rodzinnego- świadczenie, które ma na celu częściowe pokrycie wydatków na utrzymanie dziecka. Prawo do zasiłku rodzinnego przysługuje rodzicom, jednemu z rodziców lub opiekunowi dziecka, opiekunowi faktycznemu dziecka i osobie uczącej się. Zasiłek rodzinny przysługuje jedynie tym osobom, u których dochód rodziny na jedną osobę nie przekracza kryterium dochodowego 504zł. Zasiłek rodzinny przysługuje do ukończenia przez dziecko albo18 roku życia albo nauki szkole nie dłużej niż do 2 roku życia, albo do 24 roku życia, jeżeli kontynuuje naukę i jednocześnie legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności lub osobie uczącej się w szkole wyższej do 24 roku życia ( 48-60złmiesięcznie).

Dodatki do zasiłku rodzinnego:

    1. z tytułu urodzenia dziecka- przysługuje matce, ojcu, jednorazowe świadczenie w wysokości 1000 zł.

    2. z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego- przysługuje matce, ojcu, opiekunowi faktycznemu i prawnemu dziecka, jeżeli dziecko jest pod jego faktyczną opieką -400 zł miesięcznie.

    3. z tytułu samotnego wychowywania dziecka- przysługuje samotnie wychowującemu dziecko matce, ojcu, opiekunowi prawnemu, faktycznemu pod warunkiem, że świadczenie alimentacyjne nie zostało zasądzone bo drugi z rodziców jest nieznany, nie żyje lub powództwo o alimenty zostało oddalone.

    4. z tytułu wychowywania dziecka w rodzinie wielodzietnej - przysługuje matce, ojcu, opiekunowi prawnemu dziecka, opiekunowi faktycznemu. 80zł miesięcznie na 3 i każde następne dziecko.

    5. z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego- przysługuje matce, ojcu, opiekunowi prawnemu, faktycznemu, osobie uczącej się na pokrycie zwiększonych wydatków związanych z rehabilitacja i kształceniem dziecka do 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem stopniu niepełnosprawności, powyżej 16 roku życia do 24 roku życia, jeżeli legitymuje się umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności.

    6. z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego- przysługuje na pokrycie wydatków związanych z rozpoczęciem roku szkolnego, wniosek należy złożyć wciągu 4miesiecy od rozpoczęcia roku szkolnego. 100zł na każde dziecko.

    7. z tytułu podjęcia nauki poza miejscem zamieszkania - przysługuje w związku dodatkowym wydatkiem związanym z dojazdem do szkoły. 10 miesięcy roku szkolnego wynosi 50-90zł miesięcznie w zależności od tego czy osoba dojeżdżaczy zamieszkuje miejsce gdzie będzie się uczyć.

  1. Świadczenia opiekuńcze (zasiłek pielęgnacyjny i świadczenie pielęgnacyjne)

Zasiłek pielęgnacyjny- przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji przysługuje:

  1. niepełnosprawnemu dziecku

  2. osobie powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności

  3. osobie, która ukończyła 75lat

  4. osobie niepełnosprawnej powyżej 6 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem umiarkowanym stopniu niepełnosprawności pod warunkiem, że ta niepełnosprawność powstała do 21 roku życia- 153 zł.

Świadczenie pielęgnacyjne- przysługuje matce, ojcu dziecka albo opiekunowi faktycznemu, prawnemu, jeżeli są spełnione następujące przesłanki:

  1. osoba ta nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej

  2. czyni to w celu sprawowania opieki nad dzieckiem

  3. dziecko to legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami pomocy innej osoby albo tez legitymującej się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności

  4. w rodzinie spełnione jest kryterium dochodowe

  1. Zapomoga wpłacana prze gminy na podstawie uchwały gminy - przysługuje matce, ojcu, opiekunowi faktycznemu, prawnemu niezależnie od wysokości dochodówwwysokosci1000 zł. Wniosek o wypłatę tej zapomogi składa się terminie 12miesiecy od urodzenia się dziecka.

  2. Jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka - osoba w rodzinie ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury na to dziecko albo w rodzinie ma ustalone prawo do dodatku rodzinnego o sprawowaniu opieki w okresie urlopu wychowawczego albo do świadczenia pielęgnacyjnego na to lub inne dziecko w rodzinie.

Administracyjno- prawne formy ograniczenia praw rzeczowych

Ochrona własności w polskim ustawodawstwie podciągnięta jest do rangi prawa konstytucyjnego.

Art. 21 chroni bowiem własność i prawa dziedziczenia. Kolejny przepis stanowi, że własność może być ograniczana, ale tylko w drodze ustawy w takim zakresie, w jakim nie narusza ona istoty własności. Wynika z tego, że ingerencja administracji publicznej sferę praw własności jest dopuszczalna w sytuacjach wyjątkowych i przewidzianych w ustawach. Ustaw takich, które w jakiś sposób ograniczenie własności jest sporo, np. przepisy ustawy o łączności na mocy, których zezwala się pracownikom PITP ( Państwowa Inspekcja Telekomunikacji Pocztowej) na dostęp do obiektów i nieruchomości, na której są urządzenia sieci telekomunikacyjnej; ustawa o transporcie kolejowym wprowadza określenie ograniczone przepisy dotyczące właścicieli gruntów w sąsiedztwie linii kolejowej, dotyczące pasów ochronnych, zasłon odśnieżnych, zadrzewiania, możliwości zabudowy; ustawa o ochronie przyrody również wprowadza ograniczenia w zakresie praw właścicielskich, które podyktowane są troską o ochronę przyrody.

Fundamentalne znaczenie w zakresie administracyjno-prawnych form ograniczenia praw rzeczowych mają ustawy:

  1. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27.03.2003r.

  2. Ustawa o gospodarce nieruchomościami z dnia 21.08.1997r.

  3. Ustawa prawo budowlane z dnia 7.07.1994r.

USTAWA O PLANOWANIU I ZAGOSPODAROWANIU PRZESTRZENNYM

Z punktu widzenia ograniczania przez administracje praw rzeczowych bardzo duże znaczenie ma tzw. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego decyzje ustalające warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Ustawa przewiduje planowanie na różnych stopniach samorządu terytorialnego. Największe znaczenia ma planowanie przestrzenne w gminie. Polityka przestrzenna gminy określana jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium sporządza się dla obszarów w granicach administracyjnych gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jego ustalenia są wiążące dla organów przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Burmistrz sporządza studium zawierające część tekstową graficzną. Sporządzając studium burmistrz zobowiązany jest uwzględnić następujące kwestie:

  1. zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju

  2. ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa

  3. ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego w gminie

  4. ustalenia uwarunkowania, które wynikają z wymogów: ochrony środowiska, z warunków i jakości życia mieszkańców, możliwości rozwoju gminy, stanu prawnego gruntów, zasobów wód podziemnych .

Przygotowując studium należy w nim określić:

Etapy sporządzania studium:

      1. Rada Gminy musi podjąć uchwalę o przystąpieniu do sporządzenia studium.

      2. Burmistrz ma obowiązek zamieszczenia ogłoszenia w miejskiej prasie oraz przez obwieszczenie czy w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia studium.

      3. Należy umożliwić mieszkańcom składanie wniosków odnośnie przeznaczenia gruntów, termin do składania wniosków nie może być krótszy niż 21 dni od ogłoszenia.

      4. Obowiązek zawiadomienia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia studium tych instytucji i organów, które są właściwe do opiniowania i uzgadniania projektów studium.

      5. Rozpatrywanie przez burmistrza wniosków.

      6. Sporządzanie przez burmistrza studium.

      7. Uzgadnianie projektu studium z zarządem województwa w zakresie jego zgodności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa.

      8. Wystąpienie o stosowne opinie dotyczące rozwiązań przyjętych w projekcie studium do wskazanych w ustawie podmiotów.

      9. Ogłoszenie o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu z zastrzeżeniem, że musi być ono zamieszczone co najmniej 14 dni przed dniem wyłożenia.

      10. Wyłożenie projektu studium do publicznego wglądu na okres, co najmniej 30 dni i organizowanie w tym czasie dyskusji publicznych nad przyjętymi w projekcie rozwiązaniami.

      11. Wyznaczenie w ogłoszeniu terminu, w którym osoby prawne, osoby fizyczne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu studium. Termin wnoszenia uwag nie może być krótszy niz21 dni od zakończenia okresu wyłożenia studium.

      12. Przedłożenie przez burmistrza projektu studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag Radzie Gminy do uchwalenia.

      13. Uchwalenie studium przez Radę Gminy, która jednocześnie rozstrzyga o sposobie rozpatrywania tych uwag, które nie zostały uwzględnione przez burmistrza.

      14. Przedłożenie uchwały o uchwaleniu studium wojewodzie w celu oceny jej zgodności z przepisami prawa.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

Zawiera ustalenia przeznaczenia terenów oraz określenia sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy. Ustalenie planu zagospodarowania przestrzennego wraz z innymi przepisami kształtują sposób wykonywania prawa własności, przy czym ustawa gwarantuje każdemu prawo do:

- zagospodarowania terenu, do którego nabył tytuł prawny zgodnie warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego lub praw osób trzecich,

- ochrony interesu własnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych,

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zawiera normy powszechnie obowiązujące. Uchwala się go w celu ustalenia przeznaczenia terenu, w tym dla inwestycji celu publicznego oraz określenia sposobu zagospodarowania terenów i ich zabudowy. Uchwałę o przystąpieniu podejmuje Rada Gminy. W stosunku do studium różnica jest taka, że plan miejscowy jest aktem prawa, w którym określa się przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Obowiązkowo należy określić zasady ochrony przyrody, środowiska, krajobrazu, kulturowe. Parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy, w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów, wskaźniki intensywności zabudowy, szczególne warunki zagospodarowania i ograniczania użytkowania ich terenów.

Etapy uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego:

  1. Burmistrz ogłasza miejscowej prasie oraz przez obwieszczenie czy w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego.

  2. Burmistrz określa formę, miejsce i termin składania wniosków do planu miejscowego.

  3. Burmistrz zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały te instytucje i organy, które są właściwe do opiniowania i uwzględnienia planu miejscowego.

  4. Burmistrz rozpatruje wnioski złożone do planu, termin składania wniosków jest nie dłuższy niż 21dni od dnia upływu terminu ich składania.

  5. Burmistrz składa projekt planu miejscowego wraz z prognoza oddziaływania na środowisko, przy czym złożony projekt musi być zgodny z ustaleniami studium.

  6. Burmistrz jest zobowiązany sporządzić prognozę skutków finansowych uchwalonego planu miejscowego ( roszczenia stosunku do gminy lub roszczenia gminy w stosunku do właścicieli gruntów).

  7. Należy uzyskać opinię o projekcie te organy i instytucje, które są określone w ustawie.

  8. Wprowadzenie zmian wynikających z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień.

  9. Zamieszczenie ogłoszenia o wyłożeniu planu miejscowego do publicznego wglądu.

  10. Wyłożenie projektu planu do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni, organizowanie dyskusji nad uregulowaniami przyjętymi w planie miejscowym.

  11. Zamieszczenie ogłoszenia o terminie, którym osoby prawne, osoby fizyczne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnieść uwagi dotyczące projektu planu miejscowego.

  12. Składanie uwag doprojektuj planu miejscowego, w terminie nie krótszym niz14 dni od zakończenia wyłożenia projektu.

  13. Rozpatrzenie uwag przez burmistrza w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu składania uwag.

  14. Wprowadzanie ewentualnych zmian w projekcie planu miejscowego po rozpatrzeniu uwag.

  15. Ewentualne wystąpienie instytucji i organów, które są właściwe do uzgadniania i opiniowania projektów planu.

  16. Burmistrz przedstawia Radzie Gminy projekt planu wraz z lista nieuwzględnionych uwag.

  17. Podjecie uchwały przez Radę Gminy o uchwaleniu projektu planu miejscowego, która kontroluje zgodność projektu planu z ustaleniami studium, rozstrzyga nieuwzględnione przez burmistrza uwagi do projektu planu.

  18. Przedłożenie uchwały wojewodzie w celu zgodności uchwały z przepisami prawa.

Rozstrzygnięcia burmistrza o nieuwzględnieniu uwag dotyczących studium lub planu miejscowego podlegają zaskarżeniu do NSA. Wszelkie zmiany w uregulowaniu studium i planu miejscowego są zatwierdzane takimi samymi etapami, jak etapy ich sporządzania. Zgodnie z ustawą każdy ma prawo wglądu do uregulowania studium planu miejscowego oraz do otrzymywania wypisów i wyrysów z tychże aktów.

Tereny, których znaczenie zostało zmienione przez plan miejscowy mogą być wykorzystane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem.

Roszczenie w wyniku zmiany użytkownika wieczystego

Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego lub jego zmianą korzystanie z nieruchomości lub jej części w sposób dotychczasowy lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub tez istotnie ograniczone właściciel, użytkownik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy albo odszkodowania za poniesiona rzeczywista szkodę lub też może żądać wykupienia nieruchomości lub jej części. Realizacja tych roszczeń może nastąpić również drodze zaoferowania nieruchomości zamiennej.

Roszczenie w wyniku obniżenia wartości nieruchomości

Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego lub jego zmianą wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel lub użytkownik wieczysty ją sprzedaje i nie skorzystał z możliwości omówionej wcześniej może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości. Roszczenie można składać w terminie5 lat od dnia, w którym plan miejscowy lub jego zmiany są obowiązujące.

Roszczenie w wyniku wzrostu wartości nieruchomości

Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego lub jego zmianą wartość nieruchomości wzrasta a właściciel lub użytkownik wieczysty ją sprzedaje burmistrz obligatoryjnie pobiera jednorazową opłatę określoną w palnie miejscowym stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata nie może być wyzna niz30% wartości nieruchomości.

Decyzje o warunkach zabudowy i sposobach zagospodarowania terenu:

Wydaje się w przypadku braku planu miejscowego, określa ona sposób zabudowy i zagospodarowania terenu. Organem właściwym w tym zakresie jest burmistrz, aby mógł on wydąć przedmiotową decyzję muszą istnieć łącznie następujące warunki:

  1. Dobre sąsiedztwo- oznacza, że co najmniej jedna działka sąsiednia dostępna z tej samej drogi publicznej jest zabudowana w taki sposób, który pozwala na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji parametrów oraz cech i wskaźników ukształtowania zabudowy zagospodarowania terenu, gabarytów i formy architektonicznej obiektów.

  2. Teren ma mieć dostęp do drogi publicznej.

  3. Istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego.

  4. Teren nie wymaga uzyskania zgody na przekształcenie gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne.

  5. Decyzja jest zgodny z przepisami.

Postępowanie administracyjne w celu ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niz12m-cy. burmistrz jednak musi podjąć zawieszenie postępowania wydać decyzje o warunkach zabudowy, jeżeli wciągu 2m-cy od zawieszenia postępowania Rada Gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego albo też w sytuacji, gdy w okresie zawieszenia nie uchwalono planu miejscowego lub jego zmiany.

USTAWA O GOSPODARCE NIERUCHOMOŚCIAMI

Wywłaszczenie- polega na ograniczeniu lub pozbawieniu w drodze decyzji prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Cechy wywłaszczenia:

  1. Może być dokonywane tylko i wyłącznie w sytuacji, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie lub ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w formie umowy,

  2. Nieruchomość może być wywłaszczona tylko i wyłącznie na rzecz dwóch podmiotów Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego,

  3. Organem właściwym jest starosta w tym zakresie, w którym wykonuje czynności z zakresu administracji rządowej. Wywłaszczeniem może być objęta cała nieruchomość lub jej część. W sytuacji wywłaszczenia części nieruchomości,gdy pozostała cześć nie nadaje się na prawidłowe wykorzystanie dotychczasowe. Właściciel może zgłosić żądanie wykupu pozostałej części w drodze cywilnoprawnej,

  4. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego musi być obligatoryjnie poprzedzone rokowaniami, których celem jest nabycie nieruchomości w drodze umowy. Efektem rokowań może być zawarcie umowy kupna- sprzedaży lub umowy zamiany nieruchomości,

  5. Wywłaszczenie może nastąpić tylko i wyłącznie za słusznym odszkodowaniem. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego może nastąpić niewczesnej niż po upływie 2m-cy od zakończenia rokowań,

  6. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego następuje z urzędu lub na wniosek. Z urzędu następuje wtedy, gdy wywłaszczenie ma nastąpić na rzecz Skarbu Państwa.. Na wniosek- wywłaszczenie następuje na rzecz jednostki samorządu terytorialnego.

  7. Odmowa wszczęcia postępowania następuje w formie decyzji administracyjnej.

We wniosku wszczęcie postępowania należy zamieścić:

- określenie nieruchomości, która ma podlegać wywłaszczeniu

- określeniu celu publicznego do realizacji, którego nieruchomość jest niezbędna

- powierzchnia nieruchomości lub jej części

- dotychczasowy sposób wykorzystania nieruchomości

- określić stan zagospodarowania nieruchomości

- określić lokale zamienne i sposób ich zapewnienia najemcom

- wskazać właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości

- wskazać podmioty, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości

- wskazać nieruchomość zamienna, jeśli jednostka samorządu terytorialnego taką nieruchomość oferuje.

Po wpłynięciu wniosku starosta ma obowiązek złożyć wniosek do sądu o ujawnienie w księdze wieczystej informacji o prowadzonym postępowaniu wywłaszczeniowym. W tych sprawach przeprowadza się obligatoryjnie rozprawę administracyjną.

Decyzja o wywłaszczeniu musi obligatoryjnie zawierać elementy:

Wniosek o dokonaniu wpisu do księgi wieczystej składa starosta lub organ wykonawczy tej jednostki samorządu terytorialnego na rzecz, której nastąpiło wywłaszczenie. Wywłaszczona nieruchomość do czasu wykorzystania jej na cel, na który nastąpiło wywłaszczenie, oddaje się dzierżawę dotychczasowemu właścicielowi, jeśli złoży taki wniosek.

Trzy rodzaje wywłaszczenia, które polegają na ograniczeniu praw rzeczowych do nieruchomości:

  1. Starosta może ograniczyć w drodze decyzji sposób korzystania nieruchomości poprzez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzanie na nieruchomości ciągów drenażowych oraz przewodów i urządzeń do przesyłania płynów, pary, gazów, energii elektrycznej ( rokowania właścicielem). Po zakończeniu prac należy nieruchomość przywrócić do stanu poprzedniego. Jeżeli założenie tychże urządzeń uniemożliwia właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu dalsze prawidłowe korzystanie z nieruchomości, właściciel lub użytkownik wieczysty ma roszczenia żądania wykupu tejże nieruchomości.

  2. Starosta może ograniczyć sposób korzystania z nieruchomości poprzez udzielenie zezwolenia na działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin stanowiących własność Skarbu Państwa, ale nie dłużej niż12m-cy. instytucja ma zastosowanie, gdy właściciel nie wyraża zgody na prowadzenie tego rodzaju prac.

  3. w przypadku siły wyższej lub nagłej potrzeby zapobieżenia powstaniu znacznej szkody można udzielić zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości. Organem właściwym jest starosta. Zezwolenie na formę decyzji administracyjnej, w której określa się okres zajęcia, który nie może być dłuższy niż 6m-cy.pop upływie tego okresu starosta jest obowiązany doprowadzić nieruchomość do stanu poprzedniego.

Wszystkie te formy wywłaszczenia następują za odszkodowaniem wysokość jest ustalona w decyzji. Zaplata odszkodowania następuje jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna. Do zapłaty odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości oraz za szkody powstałe na skutek zakładania urządzeń na nieruchomości, a także zapewnienia nieruchomości zamiennej zobowiązany jest starosta, jeżeli wywłaszczenie nastąpiło na rzecz Skarbu Państwa. Natomiast, gdy wywłaszczenie nastąpiło na rzecz jednostki samorządu terytorialnego obowiązek ten spoczywa na tej jednostce.

8


Wyszukiwarka