Przykłady często używanych formuł
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Formuły warunkowe
Formuły daty i czasu
Formuły finansowe
Formuły matematyczne
Formuły tekstowe
Sprawdzanie, czy liczba jest większa lub mniejsza niż inna liczba
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Użyj funkcji JEŻELI do wykonania tego zadania.
Przykład arkusza
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Wybieranie przykładu z Pomocy
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Aby konstruować bardziej skomplikowane testy, można zagnieżdżać do siedmiu funkcji JEŻELI, używając je jako argumenty wartość_jeżeli_prawda i wartość_jeżeli_fałsz. Zobacz ostatni z następujących przykładów.
Kiedy argumenty wartość_jeżeli_prawda i wartość_jeżeli_fałsz zostaną oszacowane, funkcja JEŻELI zwraca wartość zwróconą przez te instrukcje.
Jeśli jakiś argument funkcji JEŻELI jest tablicą (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.), w trakcie wykonywania instrukcji JEŻELI obliczany jest każdy element tablicy.
Program Microsoft Excel oferuje dodatkowe funkcje, których można używać do analizowania danych na podstawie określonych warunków. Na przykład, aby zliczyć liczbę wystąpień ciągu tekstowego lub liczby znajdującej się wewnątrz zakresu komórek, należy użyć funkcji arkusza LICZ.JEŻELI. Aby obliczyć sumę na podstawie ciągu tekstowego lub liczby znajdującej się wewnątrz zakresu, należy użyć funkcji arkusza SUMA.JEŻELI. Dowiedz się, jak obliczać wartość w oparciu o warunek.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Argumenty powinny być wartościami logicznymi PRAWDA lub FAŁSZ albo tablicami (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.) lub odwołaniami zawierającymi wartości logiczne.
Jeśli którykolwiek z argumentów tabel lub odwołań zawiera tekst lub puste komórki, wartości te są pomijane.
Zwraca wartość błędu #ARG!, jeśli wprowadzony zakres nie zawiera wartości logicznych.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Argumenty powinny być wartościami logicznymi lub tablicami (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.) bądź odwołaniami zawierającymi wartości logiczne.
Jeśli którykolwiek z argumentów tablicowych lub odwołaniowych zawiera tekst lub puste komórki, wartości te są pomijane.
Jeśli określony zakres nie zawiera wartości logicznych, funkcja LUB zwraca wartość błędu #ARG!.
Formuły tablicowej funkcji LUB można użyć do sprawdzenia, czy dana wartość występuje w tabeli. Aby wprowadzić formułę tablicową, naciśnij klawisze CTRL+SHIFT+ENTER.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
W menu Narzędzia kliknij polecenie Opcje, a następnie kliknij kartę Widok.
Wykonaj jedną z następujących czynności:
Aby wyświetlić w komórkach wartości zerowe (0), zaznacz pole wyboru Wartości zerowe.
Aby wyświetlić wartości zerowe jako puste komórki, wyczyść to pole wyboru.
Zaznacz komórki zawierające zera (0), które chcesz ukryć.
W menu Format kliknij polecenie Komórki, a następnie kliknij kartę Liczby.
Na liście Kategoria kliknij pozycję Niestandardowe.
W polu Typ wpisz 0;-0;;@.
Wartości ukryte są wyświetlane tylko na pasku formuły
— albo w komórce, gdy użytkownik edytuje w jej wnętrzu — i nie są drukowane.Aby znowu wyświetlić ukryte wartości, zaznacz komórki, kliknij polecenie Komórki w menu Format, a następnie kliknij kartę Liczba. Na liście Kategoria, kliknij pozycję Ogólne, aby zastosować domyślny format liczbowy. Aby wyświetlić ponownie datę lub czas, zaznacz odpowiedni format daty lub czasu na karcie Liczba.
Zaznacz komórkę zawierającą wartość zerową.
W menu Format kliknij polecenie Formatowanie warunkowe.
W polu po lewej stronie kliknij pozycję Wartość komórki jest.
W drugim polu od lewej kliknij pozycję równa.
W polu po prawej stronie wpisz liczbę 0.
Kliknij przycisk Formatuj, a następnie kliknij kartę Czcionki.
W polu Kolor wybierz kolor biały.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Kliknij raport.
Na pasku narzędzi Tabela przestawna kliknij przycisk Tabela przestawna, a następnie kliknij przycisk Opcje tabeli.
Wykonaj co najmniej jedną z następujących czynności:
W menu Narzędzia kliknij polecenie Dodatki, zaznacz pole Kreator odnośników, a następnie kliknij przycisk OK.
Kliknij komórkę w zakresie.
W menu Narzędzia kliknij polecenie Odnośnik.
Postępuj zgodnie z instrukcjami wyświetlanymi przez kreatora.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Szukana_wartość to wartość, którą należy dopasować do wartości znajdującej się w przeszukiwana_tab. Na przykład poszukując czyjegoś numeru telefonu w książce telefonicznej, jako wartości szukanej używa się nazwiska tej osoby, ale to numer telefonu jest żądaną wartością.
Szukana_wartość może być wartością (liczbą, tekstem lub wartością logiczną) lub odwołaniem do komórki dla liczby, tekstu lub wartości logicznej.
Jeśli argument typ_porównania jest równy 1, funkcja PODAJ.POZYCJĘ znajdzie największą wartość, która jest mniejsza lub równa wartości szukana_wartość. Wartości w przeszukiwana_tab muszą być uporządkowane w kolejności rosnącej: ...-2, -1, 0, 1, 2, ..., A-Z, FAŁSZ, PRAWDA.
Jeśli typ_porównania jest równy 0, funkcja PODAJ.POZYCJĘ znajdzie pierwszą wartość, która jest dokładnie równa wartości szukana_wartość. W tym przypadku wartości w przeszukiwana_tab mogą być umieszczone w dowolnej kolejności.
Jeśli typ_porównania jest równy -1, funkcja PODAJ.POZYCJĘ znajdzie najmniejszą wartość, która jest większa lub równa wartości szukana_wartość. Wartości w przeszukiwana_tab muszą być uporządkowane w kolejności malejącej: PRAWDA, FAŁSZ, Z-A, ...2, 1, 0, -1, -2, ... i tak dalej.
Jeśli argument typ_porównania zostanie pominięty, zakłada się, że jest równy 1.
Funkcja PODAJ.POZYCJĘ zwraca pozycję dopasowanej wartości wewnątrz tablicy przeszukiwana_tab, lecz nie samą wartość. Na przykład: funkcja PODAJ.POZYCJĘ("b";{"a";"b";"c"};0) zwraca wartość 2, pozycję względną "b" wewnątrz tablicy{"a";"b";"c"}.
Funkcja PODAJ.POZYCJĘ nie rozróżnia pomiędzy wielkimi i małymi literami, kiedy dopasowuje wartości tekstowe.
Jeśli wyszukiwanie za pomocą funkcji PODAJ.POZYCJĘ zakończy się niepowodzeniem, zwracana jest wartość błędu #N/D!.
Jeśli argument typ_porównania równy jest 0 i szukana_wartość to tekst, szukana_wartość może zawierać symbole zastępcze gwiazdkę (*) i znak zapytania (?). Gwiazdka zastępuje dowolny ciąg znaków, a znak zapytania dowolny pojedynczy znak.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
Jeśli argumenty wiersze i kolumny przesuwają odwołanie poza brzeg arkusza, to funkcja PRZESUNIĘCIE zwraca wartość błędu #ADR!.
Jeśli argumenty wysokość lub szerokość zostaną pominięte, to zakłada się, że ich wartości będą mieć taką samą wysokość lub szerokość jak odwołanie.
Funkcja PRZESUNIĘCIE w rzeczywistości nie przesuwa żadnych komórek, ani nie zmienia wyboru, tylko daje w wyniku odwołanie. Funkcja PRZESUNIĘCIE może być wykorzystywana z innymi funkcjami wymagającymi odwołania jako argumentu. Na przykład funkcja SUMA(PRZESUNIĘCIE(C2;1;2;3;1)) oblicza wartość całkowitą zakresu 3 wiersze na jedną kolumnę, który znajduje się 1 wiersz poniżej i 2 kolumny po prawej stronie od komórki C2.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
mniejszą niż 1, funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO zwraca wartość błędu #ARG!;
większą niż liczba kolumn znajdujących się w tablicy określonej przez argument tablica, funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO zwraca wartość błędu #ADR.
Jeśli ten argument ma wartość PRAWDA bądź zostanie pominięty, funkcja zwraca dopasowanie dokładne lub przybliżone. Jeśli nie zostanie znalezione dokładne dopasowanie, funkcja zwraca następną największą wartość mniejszą od argumentu odniesienie.
Jeśli argument ma wartość FAŁSZ, funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO wyszuka tylko dopasowanie dokładne. W tym przypadku wartości w pierwszej kolumnie argumentu tablica nie muszą być sortowane. W przypadku znalezienia w pierwszej kolumnie argumentu tablica co najmniej dwóch wartości pasujących do argumentu odniesienie funkcja zwraca pierwszą wartość. Jeśli dokładne dopasowanie nie zostanie znalezione, funkcja zwraca wartość błędu #N/D!.
Przy wyszukiwaniu wartości tekstowych w pierwszej kolumnie argumentu tablica należy się upewnić, że dane w tej kolumnie nie zawierają początkowych i końcowych spacji, niekonsekwentnie stosowanych cudzysłowów prostych (' lub ") i drukarskich (` lub “) ani też znaków niedrukowalnych. W przeciwnym razie wynik funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO może być nieprawidłowy lub nieprzewidywalny. Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcji, których można użyć do oczyszczenia danych tekstowych, zobacz temat Funkcje tekstowe i danych.
Przy wyszukiwaniu wartości liczbowych lub dat w pierwszej kolumnie argumentu tablica należy się upewnić, że dane w tej kolumnie nie są przechowywane jako wartości tekstowe. W przeciwnym razie wynik funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO może być nieprawidłowy lub nieprzewidywalny. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat Konwertowanie liczb przechowywanych jako tekst na liczby.
Jeśli argument kolumna ma wartość FAŁSZ, a argument szukana_wartość zawiera tekst, można używać znaków zastępczych: znaku zapytania (?) i gwiazdki (*). Znak zapytania zastępuje dowolny pojedynczy znak, a gwiazdka zastępuje sekwencję znaków. Jeśli trzeba znaleźć autentyczny znak zapytania lub gwiazdkę, należy poprzedzić go znakiem tyldy (~).
W menu Narzędzia kliknij polecenie Dodatki.
Na liście Dostępne dodatki zaznacz pole Pakiet Analysis ToolPak, a następnie kliknij przycisk OK.
Jeśli to konieczne, wykonaj instrukcje programu instalacyjnego.
Wartości w pierwszym wierszu tablicy określonej przez argument tabela_tablica mogą być tekstem, liczbami lub wartościami logicznymi.
Jeśli argument przeszukiwany_zakres ma wartość PRAWDA, wartości w pierwszym wierszu tablicy określonej przez argument tabela_tablica muszą być umieszczone w kolejności rosnącej: ...-2, -1, 0, 1, 2,... , A-Z, FAŁSZ, PRAWDA; w przeciwnym przypadku funkcja WYSZUKAJ.POZIOMO może nie podać poprawnej wartości. Jeśli argument przeszukiwany_zakres ma wartość FAŁSZ, nie ma potrzeby sortowania argumentu tabela_tablica.
Teksty pisane dużymi i małymi literami są równoważne.
Wartości można ustawić w kolejności rosnącej lub od lewej do prawej, zaznaczając je, a następnie klikając polecenie Sortuj w menu Dane. W menu Opcje należy kliknąć polecenie Sortuj od lewej do prawej, a następnie kliknąć przycisk OK. W obszarze Sortuj według należy kliknąć na liście wiersz, a następnie kliknąć polecenie Rosnąco.
Jeśli funkcja WYSZUKAJ.POZIOMO nie może znaleźć argumentu szukana_wartość, a argument przeszukiwany_zakres ma wartość PRAWDA, funkcja używa największej wartości, która jest mniejsza od argumentu szukana_wartość.
Jeśli argument szukana_wartość jest mniejszy od najmniejszej wartości w pierwszym wierszu tablicy określonej przez argument tabela_tablica, funkcja WYSZUKAJ.POZIOMO zwraca wartość błędu #N/D!.
Utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
Wybierz przykład w temacie Pomocy. Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
Naciśnij klawisze CTRL+C.
W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.
Aby przełączyć się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisze CTRL+` (akcent słaby) albo wskaż polecenie Inspekcja formuł w menu Narzędzia, a następnie kliknij polecenie Tryb inspekcji formuł.
|
|
Szczegóły funkcji
JEŻELI
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Zwraca jedną wartość, jeśli podany argument zostanie oszacowany jako PRAWDA, albo inną wartość, jeśli argument zostanie oszacowany jako FAŁSZ.
Funkcję JEŻELI należy stosować do przeprowadzania testów logicznych na wartościach i formułach.
Składnia
JEŻELI(test_logiczny;wartość_jeżeli_prawda;wartość_jeżeli_fałsz)
Test_logiczny to dowolna wartość lub wyrażenie, które można oszacować jako PRAWDA lub jako FAŁSZ. Na przykład A10=100 to wyrażenie logiczne; jeśli wartość umieszczona w komórce A10 równa jest 100, wyrażenie zostanie oszacowane jako PRAWDA. W przeciwnym przypadku wyrażenie zostanie oszacowane jako FAŁSZ. Argument ten może używać dowolnego operatora obliczeń porównawczych.
Wartość_jeżeli_prawda to wartość, która zwracana jest wtedy, gdy argument test_logiczny ma wartość PRAWDA. Na przykład, jeśli ten argument jest ciągiem tekstowym "W ramach budżetu", a argument test_logiczny ma wartość PRAWDA, funkcja JEŻELI wyświetla tekst "W ramach budżetu". Jeśli argument test_logiczny ma wartość PRAWDA i argument wartość_jeżeli_prawda jest pusty, argument ten zwraca 0 (zero). Aby wyświetlić słowo PRAWDA, należy użyć dla tego argumentu wartości logicznej PRAWDA. Argument wartość_jeżeli_prawda może być inną formułą.
Wartość_jeżeli_fałsz to wartość, która zwracana jest wtedy, gdy argument test_logiczny ma wartość FAŁSZ. Na przykład, jeśli argument ten jest ciągiem tekstowym "Budżet przekroczony" i argument test_logiczny zostanie oszacowany jako FAŁSZ, funkcja JEŻELI wyświetli tekst "Budżet przekroczony". Jeśli argument test_logiczny równa się FAŁSZ, a argument wartość_jeżeli_fałsz zostanie pominięty, (to znaczy, po argumencie wartość_jeżeli_prawda nie ma średnika), zwracana jest wartość logiczna FAŁSZ. Jeśli argument test_logiczny ma wartość FAŁSZ i argument wartość_jeżeli_fałsz jest pusty (to znaczy, po argumencie wartość_jeżeli_prawda znajduje się średnik poprzedzający zamykający nawias), zwracana jest wartość 0 (zero). Argument wartość_jeżeli_fałsz może być inną formułą.
Spostrzeżenia
Przykład 1
Przykład będzie bardziej zrozumiały, jeśli zostanie skopiowany do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Przykład 2
Przykład będzie bardziej zrozumiały, jeśli zostanie skopiowany do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Przykład 3
Przykład będzie bardziej zrozumiały, jeśli zostanie skopiowany do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
W powyższym przykładzie druga instrukcja JEŻELI jest jednocześnie argumentem wartość_jeżeli_fałsz dla pierwszej instrukcji JEŻELI. Analogicznie trzecia instrukcja JEŻELI jest argumentem wartość_jeżeli_fałsz dla drugiej instrukcji JEŻELI. Na przykład, jeśli pierwszy argument test_logiczny (Średnia>89) ma wartość PRAWDA, zwracane jest "A". Jeśli pierwszy argument test_logiczny ma wartość FAŁSZ, oszacowywana jest druga instrukcja JEŻELI itd.
Litery przypisywane są do liczb z wykorzystaniem następującego klucza.
Jeśli Wynik równa się |
Zwracane jest |
Więcej niż 89 |
A |
Od 80 do 89 |
B |
Od 70 do 79 |
C |
Od 60 do 69 |
D |
Mniej niż 60 |
F |
Tworzenie formuł warunkowych za pomocą funkcji JEŻELI
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Użyj funkcji ORAZ, LUB i NIE, a także operatorów (operator: Znak lub symbol, który określa typ obliczenia, jakie ma być przeprowadzane w wyrażeniu. Wyróżnia się operatory matematyczne, porównania, logiczne i odwołania.), aby wykonać to zadanie.
Przykład arkusza
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Szczegóły funkcji
Użyj funkcji JEŻELI, ORAZ i LUB, aby wykonać to zadanie.
Przykład arkusza
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Funkcja JEŻELI korzysta z następujących argumentów.
Formuła zawierająca funkcję JEŻELI
Test logiczny: warunek, który ma zostać sprawdzony
Wartość jeżeli prawda: wartość, jaka ma zostać zwrócona, jeśli warunek okaże się prawdziwy
Wartość jeżeli fałsz: wartość, jaka ma zostać zwrócona, jeśli warunek okaże się fałszywy
Szczegóły funkcji
ORAZ
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Wynikiem funkcji jest PRAWDA, jeśli wszystkie jej argumenty mają wartość PRAWDA; wynikiem funkcji jest FAŁSZ, jeśli co najmniej jeden z argumentów ma wartość FAŁSZ.
Składnia
ORAZ(logiczny1;logiczny2;...)
Logiczny1; logiczny2;... to od 1 do 30 warunków, które można sprawdzić i które mogą przyjmować wartość albo PRAWDA, albo FAŁSZ.
Spostrzeżenia
Przykład 1
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Przykład 2
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
LUB
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Zwraca wartość logiczną PRAWDA, jeśli choć jeden argument ma wartość logiczną PRAWDA; jeśli wszystkie argumenty mają wartość logiczną FAŁSZ, funkcja zwraca wartość logiczną FAŁSZ.
Składnia
LUB(logiczna1;logiczna2;...)
Logiczna1; logiczna2;... to od 1 do 30 warunków, które można sprawdzić i które mogą przyjmować wartość albo PRAWDA, albo FAŁSZ.
Spostrzeżenia
Przykład
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
NIE
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Odwraca wartość swego argumentu. Funkcję NIE należy stosować wtedy, kiedy trzeba zagwarantować, że dana wartość nie jest równa jakiejś szczególnej wartości.
Składnia
NIE(logiczna)
Logiczna to wartość lub wyrażenie, które może przyjmować wartości PRAWDA lub FAŁSZ.
Spostrzeżenie
Jeśli argument logiczna ma wartość FAŁSZ, funkcja NIE zwraca wartość PRAWDA; jeśli argument logiczna ma wartość PRAWDA, funkcja NIE zwraca wartość FAŁSZ.
Przykład
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Wyświetlanie lub ukrywanie wartości zerowych
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Przestroga W tym temacie opisano zastosowanie formatu do ukrywania w zaznaczonych komórkach wartości zerowych. Jeśli wartość w jednej z takich komórek zmieni się na wartość niezerową, format wartości będzie podobny do ogólnego formatu liczbowego.
Uwagi
Użyj funkcji JEŻELI, aby wykonać to zadanie.
Przykład arkusza
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Szczegóły funkcji
Zmiana sposobu wyświetlania błędów W obszarze Opcje formatowania zaznacz pole wyboru Dla błędnych wartości pokazuj. W polu wpisz wartość, która ma być wyświetlona zamiast błędnej wartości. Aby wyświetlić błędy jako puste komórki, usuń wszystkie znaki w polu.
Zmiana sposobu wyświetlania pustych komórek Zaznacz pole wyboru Dla pustych komórek pokazuj. W polu wpisz wartość, która ma być wyświetlana w pustej komórce. Aby wyświetlić puste komórki, usuń wszystkie znaki w polu. Aby wyświetlić zera, wyczyść to pole wyboru.
Wyszukiwanie wartości w zakresie
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Kreator odnośników tworzy formułę wyszukującą wartości na podstawie danych w arkuszu, które zawierają etykiety wierszy i kolumn. Kreator odnośników ułatwia odszukiwanie innych wartości w wierszu, jeżeli znana jest wartość w jednej kolumnie, i odwrotnie. Kreator odnośników używa funkcji INDEKS i PODAJ.POZYCJĘ w tworzonych przez siebie formułach.
Użyj funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO do wykonania tego zadania.
Ważne Ta metoda może być zastosowana pod warunkiem, że wartości w pierwszym wierszu lub kolumnie zostały posortowane w kolejności rosnącej.
Przykład arkusza
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
W tym przykładzie znana jest częstotliwość i konieczne jest odszukanie koloru skojarzonego z daną częstotliwością.
|
|
Szczegóły funkcji
Użyj funkcji WYSZUKAJ.POZIOMO do wykonania tego zadania.
Ważne Ta metoda może być zastosowana pod warunkiem, że wartości w pierwszym wierszu lub kolumnie zostały posortowane w kolejności rosnącej.
Przykład arkusza
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Szczegóły funkcji
Użyj funkcji INDEKS i PODAJ.POZYCJĘ do wykonania tego zadania.
Przykład arkusza
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Formuła używa następujących argumentów.
Formuła wyszukująca wartość w nieposortowanym zakresie (funkcja INDEKS)
A2:B5: Cały zakres, w którym są wyszukiwane wartości.
PODAJ.POZYCJĘ("Gruszki";A2:A5;0): Funkcja PODAJ.POZYCJĘ określa numer wiersza.
"Gruszki": Wartość wyszukiwana w kolumnie.
A2:A5: Kolumna przeszukiwana przez funkcję PODAJ.POZYCJĘ.
2: Kolumna, z której powinna być zwrócona wartość. Skrajna kolumna po lewej stronie jest oznaczona numerem 1.
Szczegóły funkcji
Użyj funkcji PRZESUNIĘCIE i PODAJ.POZYCJĘ do wykonania tego zadania.
Tego procesu należy używać wówczas, gdy dane znajdują się w zakresie zewnętrznym, który jest odświeżany codziennie. Wiadomo, że cena znajduje się w kolumnie B, ale nie wiadomo, ile wierszy danych zostanie zwróconych przez serwer, a pierwsza kolumna nie jest posortowana alfabetycznie.
Przykład arkusza
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
Formuła używa następujących argumentów.
A1: Lewa górna komórka zakresu, nazywana również komórką początkową.
PODAJ.POZYCJĘ("Gruszki";A2:A5;0): Funkcja PODAJ.POZYCJĘ określa liczbę wierszy znajdujących się poniżej komórki początkowej, w których należy znaleźć poszukiwaną wartość.
"Gruszki": Wartość wyszukiwana w kolumnie.
A2:A5: Kolumna przeszukiwana przez funkcję PODAJ.POZYCJĘ. W tym zakresie nie należy uwzględniać komórki początkowej.
1: Liczba kolumn znajdujących się po prawej stronie komórki początkowej, w których należy szukać poszukiwanej wartości.
Szczegóły funkcji
PODAJ.POZYCJĘ
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Zwraca pozycję względną elementu w tablicy (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.), odpowiadającą podanej wartości przy określonej kolejności. Należy użyć funkcji PODAJ.POZYCJĘ zamiast jednej z funkcji WYSZUKAJ, kiedy konieczna jest znajomość położenia elementu w zakresie, a nie tylko znajomość samej pozycji elementu.
Składnia
PODAJ.POZYCJĘ(szukana_wartość;przeszukiwana_tab;typ_porównania)
Szukana_wartość to wartość używana do odszukania w tablicy potrzebnej wartości.
Przeszukiwana_tab to ciągły zakres komórek zawierający możliwe wartości poszukiwane. Przeszukiwana_tab musi być tablicą lub odwołaniem do tablicy.
Typ_porównania to liczba -1, 0 lub 1. Typ_porównania określa sposób, w jaki program Microsoft Excel porównuje wartość argumentu szukana_wartość z wartościami argumentu przeszukiwana_tab.
Spostrzeżenia
Przykład
Przykład będzie bardziej zrozumiały, jeśli zostanie skopiowany do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
PRZESUNIĘCIE
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Zwraca odwołanie do zakresu, który jest podaną liczbą wierszy lub kolumn począwszy od komórki lub zakresu komórek. Zwrócone odwołanie może być pojedynczą komórką lub zakresem komórek. Można określić liczbę zwracanych wierszy i kolumn.
Składnia
PRZESUNIĘCIE(odwołanie;wiersze;kolumny;wysokość;szerokość)
Odwołanie to odwołanie, od którego wyznacza się przesunięcie. Odwołanie musi określać komórkę lub zakres sąsiednich komórek. W przeciwnym wypadku funkcja PRZESUNIĘCIE zwróci wartość błędu #ARG!.
Wiersze to liczba wierszy w górę lub w dół, o które należy przesunąć górną lewą komórkę. Podanie 5 jako argumentu oznacza, że lewa górna komórka odwołania jest pięć wierszy poniżej od odwołania określonego przez argument odwołanie. Argument wiersze może być dodatni (co oznacza przesunięcie w dół) lub ujemny (co oznacza przesunięcie w górę).
Kolumny to liczba kolumn w lewo lub w prawo, o które należy przesunąć górną lewą komórkę wynikową. Podanie 5 jako argumentu oznacza, że lewa górna komórka odwołania jest pięć kolumn na prawo od odwołania określonego przez argument odwołanie. Argument kolumny może być dodatni (co oznacza przesunięcie w prawo) lub ujemny (przesunięcie w lewo).
Wysokość to wysokość, w sensie liczby wierszy, na której ma znajdować się odwołanie. Wysokość musi być liczbą dodatnią.
Szerokość to szerokość, w sensie liczby kolumn, której ma dotyczyć zwracane odwołanie. Szerokość musi być liczbą dodatnią.
Spostrzeżenia
Przykład
Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
WYSZUKAJ.PIONOWO
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Wyszukuje wartość w skrajnej lewej kolumnie tablicy, a następnie zwraca wartość w tym samym wierszu innej kolumny określonej w tablicy.
Funkcję WYSZUKAJ.PIONOWO należy stosować zamiast funkcji WYSZUKAJ.POZIOMO wtedy, gdy porównywane wartości są umieszczone w kolumnie znajdującej się z lewej strony danych, które należy odszukać.
Składnia
WYSZUKAJ.PIONOWO(odniesienie;tablica;nr_kolumny;kolumna)
Odniesienie to wartość, którą należy znaleźć w pierwszej kolumnie tablicy (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.). Odniesienie może być wartością lub odwołaniem. Jeśli argument odniesienie jest mniejszy niż najmniejsza wartość znajdująca się w pierwszej kolumnie tablicy określonej przez argument tablica, funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO zwraca wartość błędu #N/D!.
Tablica to co najmniej dwie kolumny danych. Należy używać odwołania do zakresu lub nazwy zakresu. Wśród wartości w pierwszej kolumnie argumentu tablica są wyszukiwane wartości argumentu odniesienie. Wartości argumentu tablica mogą być tekstami, liczbami lub wartościami logicznymi. Teksty pisane wielkimi i małymi literami są równoważne.
Nr_kolumny to numer kolumny w tablicy, z której ma pochodzić pasująca wartość. Nr_kolumny o wartości 1 zwraca wartość z pierwszej kolumny tablicy określonej przez argument tablica; nr_kolumny o wartości 2 zwraca wartość z drugiej kolumny tablicy określonej przez argument tablica itd. Jeśli argument nr_kolumny ma wartość:
Kolumna to wartość logiczna określająca, czy funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO ma znaleźć dokładne czy przybliżone dopasowanie.
Wartości w pierwszej kolumnie argumentu tablica muszą być uporządkowane rosnąco; w przeciwnym razie wynik funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO może być nieprawidłowy. Wartości można ustawić w kolejności rosnącej, wskazując polecenie Sortuj w menu Dane i wybierając polecenie Rosnąco. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat Domyślne kolejności sortowania.
Uwagi
Przykład 1
W tym przykładzie przeszukujemy kolumnę Gęstość z tabeli właściwości atmosferycznych w celu znalezienia odpowiednich wartości w kolumnach Lepkość i Temperatura. Podane wartości dotyczą powietrza o temperaturze 0 stopni Celsjusza na poziomie morza, czyli ciśnienia 1 atmosfery.
|
|
Przykład 2
W tym przykładzie kolumna ID produktu w tabeli produktów dziecięcych jest przeszukiwana w celu dopasowania wartości w kolumnach Koszt i Znacznik oraz obliczenia cen i sprawdzenia warunków.
|
|
Przykład 3
W tym przykładzie przeszukujemy kolumnę ID tabeli pracowników w celu dopasowania wartości z innych kolumn, obliczenia wieku i sprawdzenia warunków błędów.
|
|
Uwaga W pierwszej formule powyższego przykładu jest używana funkcja YEARFRAC. Jeśli ta funkcja jest niedostępna i zwracany jest błąd #NAZWA?, należy zainstalować i załadować dodatek Analysis ToolPak.
WYSZUKAJ.POZIOMO
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Wyszukuje wartość w górnym wierszu tabeli lub tablicy (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.) wartości, a następnie zwraca wartość w tej samej kolumnie z wiersza określonego w tabeli lub w tablicy. Funkcji WYSZUKAJ.POZIOMO należy używać wtedy, gdy porównywane wartości umieszczone są w górnym wierszu tabeli danych i kiedy należy przeszukać określoną liczbę wierszy w dół. Funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO należy używać wtedy, gdy porównywane wartości umieszczone są w kolumnie znajdującej się z lewej strony danych, które należy znaleźć.
POZIOMO w nazwie funkcji WYSZUKAJ.POZIOMO wskazuje, że wyszukiwanie zachodzi w poziomie.
Składnia
WYSZUKAJ.POZIOMO(szukana_wartość;tabela_tablica;nr_indeksu_wiersza;przeszukiwany_zakres)
Szukana_wartość to wartość, którą należy znaleźć w pierwszym wierszu tablicy. Szukana_wartość może być wartością, odwołaniem lub ciągiem tekstowym.
Tabela_tablica to tabela zawierająca informacje, w której należy znaleźć dane. Należy używać odwołania do zakresu lub nazwy zakresu.
Nr_indeksu_wiersza to numer wiersza w tablicy określonej przez argument tabela_tablica, z którego zostanie zwrócona pasującą wartość. Argument nr_indeksu_wiersza o wartości 1 zwraca pierwszy wiersz w tablicy określonej przez argument tabela_tablica, argument nr_indeksu_wiersza o wartości 2 zwraca drugi wiersz w tablicy określonej przez argument tabela_tablica itd. Jeśli wartość argumentu nr_indeksu_wiersza jest mniejsza od 1, funkcja WYSZUKAJ.POZIOMO zwraca wartość błędu #ARG!; jeśli zaś wartość argumentu nr_indeksu_wiersza jest większa od ilości wierszy w tablicy określonej przez argument tabela_tablica, funkcja WYSZUKAJ.POZIOMO zwraca wartość błędu #ADR!.
Przeszukiwany_zakres to wartość logiczna określająca, czy funkcja WYSZUKAJ.POZIOMO ma znaleźć dokładne czy niedokładne dopasowanie. Jeśli wartością tą jest PRAWDA bądź argument został pominięty, zwracane jest przybliżone dopasowanie. Innymi słowy, jeśli nie zostanie znalezione dokładne dopasowanie, to zwracana jest następna największa wartość, która jest mniejsza niż argument szukana_wartość. Jeśli zaś wartością tą jest FAŁSZ, funkcja WYSZUKAJ.POZIOMO wyszuka dopasowanie dokładne. Jeśli nie zostanie ono znalezione, zwracana jest wartość błędu #N/D!.
Spostrzeżenia
Przykład
Przykład będzie bardziej zrozumiały, jeśli zostanie skopiowany do pustego arkusza.
Wybieranie przykładu z Pomocy
|
|
INDEKS
Dotyczy: Microsoft Office Excel 2003
Zwraca wartość lub odwołanie do wartości, która znajduje się wewnątrz tablicy lub zakresu. Istnieją dwie formy funkcji INDEKS(): tablicowa (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.) i odwołaniowa. Forma tablicowa zwraca zawsze wartość lub tablicę wartości, forma odwołaniowa zwraca zawsze odwołanie.
INDEKS(tablica;nr_wiersza;nr_kolumny) zwraca wartość określonej komórki lub tablicę komórek wewnątrz tablicy.
INDEKS(odwołanie;nr_wiersza;nr_kolumny;obszar) zwraca odwołanie do określonych komórek wewnątrz odwołania.
Wyszukiwarka