Glony: org fotosyntetyzujące, niezróżnicowane na korzenie, łodygi, liście, żyjące w śr wodnym np. w wodach płynących, stojących, na skałach, na ziemi, na korze drzew, na lodowcach, na śniegu. Na wszyst wodach na kuli ziem.

Taksonomia: podst do wyodrębnienia gromad glonów stanowią: budowa i skład chem ściany kom, barwniki (zestaw barwinków asymilacyjnych), zestaw subst zapas, sposób rozmnaż.

Systematyka: oparta na wym cechach jest syste sztuczną. Wśród tych org wyr się: glony prokariotyczne i eukariotyczne.

Gromady glonów: Prokaryota-bezjądrzaste-sinice 2000 gat-cyanophyta (cyanoprokaryota); Eukariota-jądrowe; Euglenophyta-eugleniny-800 gat; Pyrrophyta-tobołki-2200 gat; Chrysophyta-złocienice; Chlorophyta-zielenice; Phaeophyta-brunatnice; Rhodophyta-krasnorosty.

Formy jednokom: mogą być: manady, plazmodia, klasyczne formy pos-ące ściany kom.

Manady: posiadają ścianę kom, mają zdolność poruszania się w formie amedowatym, posiadają wici.

Plazmodia: pozbawione ściany kom, wielojądrowe masy (1 kom, w cytoplazmie jest wiele kom).

Plecha: powst poprzez: skupianie się wolnych uprzednio kom, nie rozłączanie się kom po podziale.

Kolonia: najprostsza forma org wielokom, kom w kolonii są równowartościowe, śmierć jednej lub kilku nie wpływa na pozostałe.

Cenobium: zespół kom powstający z 1 kom macierzystej, li i ułożenie kom w cenobium jest ściśle określone.

Nić: zespół kom równo lub rożnowartościowych otoczonych na zewn pochwą. Mogą być: prymitywne: każda kom ma własną ścianę kom, prawdziwe: posiadają wspólne poprzeczne ściany kom, rozgałęzione lub nierozgałęzione.

Trychom: zbiór kom ułożonych liniowo, jedna nad drugą, jest to nić bez pochwy.

Plektenchyma: powst wskutek rozpłynięcia się ścian kom-ych w nierozpuszczalną w wodzie galaretowatą subst, otaczającą gęsto rozgałęz się nici.

Plechy tkankowe: w wyn podziału, w różnych kieru kom wzrostowych. Może rozwijać się albo z zarodnika, albo z zapłodnionej kom jajowej. Początkowo rośnie jako utwór nitkowaty, w którym kom zaczynają się dzielić w różnych płaszczyznach tworząc spłaszczone plechy wstęgowe lub bryłowate, zróżnic na nibyłodygę i nibyliście.

Cyanophyta-sinice: brak typowego jądra kom-ego, w centralnej cz kom wyst nukleoplazma zawierająca DNA i RNA, jest ona ekwiwalentem jądra; barwniki wyst w tylakoidach luźno ułożonych na obwodzie kom w chromoplazmie: chlorofil a, beta-karoten, c-fikocyjanina, c-fikoerytryna; mat zapas jest skrobia sinicowa (polisacharyd podobny do glikogenu); rozmnaż: wegetatywne, przez podzi kom, fragmentację kolonii, nici lub trychomu, bezpłciowe, przez zarodniki zewn (egzospory), wewn (endospory), przetrwalnikowe (akinety) i wielokom (hormogonia); ściana kom kilkuwarstwowa: hemicelulozowa, celulozowa, pektynowa (śluzowata).

Heterocyty: kom wyst u wielu sinic, odp za proces asymilacji azotu z atm, kom o jednorodnej zawartości, o obniżonej zawartości pH.

Pyrrophyta: tobołki: najcz 2 wiciowe monady, ściana kom: skł się z tarczek lub płytek połącz ze sobą szwami, tarczki i płytki mają ząbki, brodawki, pancerz z 3 cz: epiwalwy, hypowalwy, cingulum, barwniki: chlorofil a i c, beta-karoten, ksantofile: diadinoksantyna, peridinina, mat zapas: skrobia, tłuszcz, rozmn: podz kom przez zoospory i aplanospory, płciowo b rzadzko o rodz. glenodinium, izogamia u ceratium-pancerzyk dzieli się na 2 cz, kom potomne dorabiają brakującą cz, peridium-przed podz zrzuca pancerz.

Euglenophyta-eugleniny: 1kom glony monadowe, z gardzielą w górnej cz kom poruszające się dzięki wiciom; barwniki wyst w chloroplastach: chlorofil a, chlorofil b, beta-karoten, ksantofile (żółte); subst zapas jest paramylon; ściana kom otoczone są peryplastem, który składa się z pasków zbudow z białek; rozmnaż się przez podział podłużny.

Chrysophyta-złocienice (najliczniejsza gromada): glony o barwie złocistej, zielonej lub brunatnej, wyst w postaci pojedyn kom, kolonii oraz nici; barwniki: chlorofil a, chlorofil c, beta-karoten, ksantofile; mat zapas: chryzolaminaryna, tłuszcze; ściana kom zbudow jest z celulozy i pektyny, często impregnowana krzemionką lub węglanem wapnia; dwudzielność ściany kom: wyst u okrzemek w stadium wegetatywnym, u innych przedstawicieli wyst u form przetrwalnikowych-cyst; rozmnaż bezpłciowe przez podz kom oraz fragmentację kolonii lub nici, płciowo przez izo, hetero i oogamię.

Bacillariophyceae-okrzemki: org 1kom, tworzące kolonie różnego kształtu; charakt się dwuczęściową ścianą kom, wysyconą uwodnioną krzemionką, ściana tworzy skorupkę (theca); skorupka ma na pow ornamentację w postaci prążków lub żeberek; najstarsze okrzemki znane są z osadów jurajskich i kredowych. Okrzemki pierzaste: mają conajm 3 osie symetrii: podłużną, poprzeczną i gł. Okrzemki centryczne: są kołem, nieskończ wiele osi symetrii.

Chlorophyta-zielenice: char się dużą zmiennością form morfologicznych: formy jednokom w postaci kolonii, cenobitów, nici prostych i rozgałęzionych, aż do plech przypominających rośliny wyższe; barwniki: chlorofil a, chlorofil b, a-karoten, beta-karoten, luteina i inne ksantofile; subst zapas jest skrobia; ściana kom jest celulozowo-pektynowa; rozmnaż się wegetatywnie przez podz kom i fragm-cję plech: bezpłc przez zoospory, które mają 2, 4 lub więcej wici izomorficznych i izodynamicznych: aplanospory i akinety, płciowo przez izo, hetero i oogamię.

Chlorococales: zielenice 1kom lub tworzące cenobia np. koncentryczne, liniowe.

Zygnemataceue-skrętnica: w formie nici, nierozgałęzione nici złoż z 1 rzędu walcowatych kom równowartościowych; ściana kom jest dwuwarstw, jednolita warstwa wewn oznacza protoplast każdej kom, warstwa zewn stanowi rodzaj rury otaczającej cenobium kom, z których składa się nić; kształt, li i położ w kom chromatoforów jest cechą taksonomiczną w obrębie rodziny; jądro zawieszone na mostku cytoplazmatycznym pomiędzy dwoma chromatoforami.

Cladophorales-glony: najczęś o niciach rozgałęzionych dichotomicznie i wielojądrowych kom np. komórczak.

Desmidiaceae (Desmidie): w wodach oligotroficznych: glony gł jednokom wyst przeważnie na torfowiskach; u większości desmidii, kom zbudow są z 2 półkom.

Charales-ramienice: glony słodkowodne, makroskopowe, wyst w wodach bogatych w związki wapnia; plecha przypomina swym wygl zewn skrzypy, podzielona jest na węzły (kom 1jądrowe) i międzywęźla (kom wielojąd). Składa się z: nibyłodygi, nibyliści, nibylistków, chwytników.

Phaeophyta-brunatnice: glony wielokom (nie znane są gat jednokom) posiadające brunatne zabarwienie, żyjące prawie wyłącz w morzach. Są to rośliny o plechach od kilku mm do kilkudz met, przytwierdzone do dna za pomocą chwytników lub tarczek: barwniki: chlorofil a, c, beta-karoten, fukoksantyna (ksantofil o barwie czerw-brunatnej maskuje inne barwn), umieszczone są w przyściennych chloroplastach; mat zapas: mannitol, laminaryna, tłuszcz; ściana kom zbudow jest z celulozy i pektyny, liczne brunatnice posiad ściany pokryte subst śluzowatymi: argininą i fukiodyną. Rozmn: fragmentacja plech, rozmnóżki przez zoospory, izo-hetero-oogamia. Cechy morfologiczne i anatomiczne: kom są zwykle 1jądrowe; budowa morfologiczna: od nici 1rzędowych do plech zróżnicowanych, przypominających budową rośliny naczyniowe, posiadają: fylloidy (odpowiednik liści), kauloid (łodygi), ryzoidy (korzeni).

Rhodophyta-krasnorosty: glony przeważnie morskie, pędzące osiadły tryb życia, koloru czerw, zielonego, krasnorostów słodkowodnych jest b mało, większość żyje w czystych wodach; barwniki: chlorofil a, d, alfa i beta-karoten, R-fikoerytryna, R-fikocyjanina; subst zapas: skrobia krasnorostowa oraz florydozydy i tłuszcz; ściana kom zbudow jest z wewn warstwy celulozowej i zewn pektynowej, u niektórych przedstawicieli tej gromady ściany grubieją, mogą pęcznieć i śluzowacieć; rozmn: kom służące do rozmnaż, zarówno zarodniki jak i gamety, są nieruchome i pozbawione wici; podz kom, zarodniki, oogamia, przem pokoleń; glony 1kom lub wielo o wymiarach od kilku do kilkudz cm; poza formami 1kom i nitkowatymi wyst 2 typy budowy: typ nici centralnej: gł oś, od której odchodzą okółki rozgałęzień; typ kaskady: dichotomicznie rozgałęziony układ nici otoczony galaretką.

Spektrum ekolog: gat eurytopowe: mają szer spektrum ekolog w stos do 1 lub wielu czynn i mogą żyć np. zarówno w wodach ciepłych i zimnych, w odczynie kwaśnym jak i zasadowym, gat stenotopowe: wyst w wąskim zakresie warunków śr-ych i mogą być np. stenotermiczne zimnowodne, stenotermiczne ciepłowod.

Biont: org, który wyst wyłącznie w określonych war-ach śr-ych,

Fil: org, który preferuje określone warunki śr,

Ksen: org, który jest obcy danym warunkom, ale zdolny do życia w nich przez pewien czas,

Fob: org, który unika danego śr.

Wody zasolone: Zasolenie: masa (w gr) subst nieorganicznych rozpuszczonych w 1kg wody morskiej, przy przeliczeniu bromków i jodków na równoważne il chlorków, a węglanów na równoważne il tlenków.

Zasolenie wody morskiej: oznacza się symbolem S i wyraża w promilach. Zasolenie wód zależy od czynn hydrometeorologicznych (opad atm, parowanie z pow morza), fizycznogeograf (dopływ wód rzecznych, topnienie lodów) i oceanograf (pionowe mieszanie i poziome przenoszenie mas wodnych przez prądy morskie).

Spektrum zasolenia (halobów): Oligohaloby: słodkowodne, żyją w wodach o zasoleniu do 2 promili, Halofoby (halokseny): żyją tylko w wodach słodkich, Obojętne: wyst zasadniczo w wodach słodkich, Halofile: często w wodach słodkich, ale rozwijają się dobrze także w wodach słabo zasolonych, Mezohaloby: słonawowodne, wyst w wodach o zasoleniu 2-3 promili, Euhaloby (polihaloby): morskie żyją w wodach o zasoleniu 30-40 promili.

Licmophora sp.: okrzemka; mezohalob: jedna oś symetrii, brak szczeliny, pole podłużne, prążki nie nachodzą na siebie, tworzy naloty na różnych elem na dnie morza, tworzy kolnie wachlarzykowate.

Fucus vesiculosus: brunatnice; mezohalob: morszczyn pęcherzykowaty (wyst w strefie litoralu), skł się z: konceptakle, pęcherz pławny, rozgałęzienie dichotomiczne, żebro centr, żebro gł, tarczki.

Surirella Striatula: okrzemka; euhalob: skł się z: skrzydełka, wypukłe elem z prążkami, zgrubienia skorupki, jedna oś symetrii podłużnej, sztywna, twarda ścia kom, symetryczna wobec osi podłużnej; szczelina schowana pod prążkami.

Polysiphonia violacea: krasnorost; mezohalob: krzaczkowata plecha złoż z nici, nici skł się z kilku rzędów kom, które się rozgałęziają dichotomicznie, przyczepia się do kamieni, makroskopowe plechy, kolor czerwono-fioletowo-brunatne, wielorzędowe nici wyst w strefie litoralu.

Wody kwaśne: Spektrum odczynu wody: pH pon 7: torfowiska wys na wododziałach, góry, pas morza, Suwalszczyzna zasilane wodami opadow. Alkalibionty: wyst tylko w wodach o pH > 7, Alkalifile: wyst w pH ok 7, z optimum przy pH > 7, Obojętne: wyst w pH ok 7, Acydofile: wyst w pH ok 7, z optimum przy pH > 7, Acydobionty: wyst w pH < 7 z optimum przy pH 5,5.

Torfowiska wys: wyst tylko przez wody opadowe. Torfowiska wys: jeśli chodzi o geograf położ torfowisk, gdzie są wody opadowe: wododziały: to są obszary gór, Sudety, na niżu np. pojezierze Suwalskie.

Skala pH: 7 > zasadowy, 7: obojętny, 7 < kwaśny.

Micrasterias sp.: zielenice, acydobiont, skł się z: przewężenie, prążki, płat centralny, identyczne półkom, zatoka,

Pinnularia sp.: okrzemka: skł się z: szczelina, prążki, mocna ściana kom.

Eunotia sp.: okrzemka, acydofil: skł się z: ściana kom, prążki (zbud z punktów).

Desmidium sp.: zielenice, acydobiont, skł się z: ściana kom, pojedyncza kom, zatoka, przesmyk, kom zbud z 2 półkom.

Wody zasadowe: Alkalibionty: wyst tylko w wodach o pH > 7, Alkalifile: wyst w pH ok 7, z optimum przy pH > 7, Obojętne: wyst w pH ok 7, Acydofile: wyst w pH ok 7, z optimum przy pH < 7, Acydobionty: wyst w pH < 7.

Chara sp.: zielenice, glon makroskopowy: skł się z: nibylistki, nibyliście, węzły, międzywęźle, nibyłodyga, chwytniki (ryzoidy), ściany kom pokryte są węgl wapnia, to powoduje że jest szorstka.

Cymbella cistula: okrzemka, alkalofil: skł się z: prążki, brak osi podłużnej, ma b wygiętą skorupkę, pole środk elipsoidalne.

Epithemia sp.: okrzemka, skł się z 2 cz: brzusznej i grzbietowej, ma regularne prążki, szczelina w kanale, ściana kom.

Rhopalodia sp.: okrzemka, alkalibiont: nie ma osi podłużnej, szczelina jest schowana, wyraźne zaznaczone prążki.

Navicula tuscula: okrzemka, alkalibiont, otworki tworz prążki, wydłużone pole środ, szczelina jest pofałdowana.

Wody oligosaprobowe: Saprobowość: suma wszyst procesów rozkładu materii organicznej w wodach zanieczyszczonych. Sapro: człon wyrazów złoż dotycz procesów gnilnych rozkładającej się materii organicz.

Saprobizacja: proces nadmiernego użyźniania ekosystemów wodnych spowodowany dopływem nadmiernej il materii organicznej, szczeg w postaci ścieków komunalnych.

Trofia: użyźnianie procesów wodnych poprzez procesy biogenne, zw biogenne: fosfor, azot, węgiel.

Kolkwitz i Marsson: 4 strefy saprobowe: oligosaprobowa (wody czyste), beta-mezosaprobowa i alfa-mezosaprobowa (śr zanieczyszczenie), polisaprobowa (najw zanieczyszczenie).

STREFY: str oligosaprobowa: 1 kl jak wody, beta mezosaprobowa: 2 kl, alfa mezosaprobowa: 3 kl, alfa mezo-polisaprobowa: 4 kl, polisaprobowa: 5 kl.

Str oligosaprobowa: procesy mineralizacji i procesy samooczyszczania są praktycznie zakończ. Oligosaprobowe są jeziora w terenie górzystym, rzeki górskie i podgórskie, górne odc wielu rzek nizinnych, woda odznacza się przezroczysto, zawiesin jest b mało, stanowią ją gł ziarenka piasku. W wodzie są azotany, nie ma prawie wcale azotynów i amoniaku, fosforany wyst w małych il. Rośl naczyniowe porastają brzegi lecz ich różnor gat jest mniejsza niż w innych strefach. Na kamieniach i przedm zanurzonych w wodzie wyst nalot okrzemek np. Maridion circulare lub krzaczaste plechy słodkowodnego krasnorostu z rodz Batrachospermum.

Wskaź jak wody: tlen rozp: < 7mg O₂/l; BZT₅ > 2mg O₂/l; amoniak > 0,5mg NH₄/l. azot ogólny > 2,5mg N/l, azotany > 5mg NO₃/l, azotyny > 0,03 NO₂/l; fosfor ogólny > 0,2mg P/l; fosforany > 0,2mg PO₄/l.

Hildenbrandtia rivularis: krasnorost: dichotomiczne rozgałęzienia, plecha skorupiasta, nalot czerwony.

Chaetophora elegans: zielenica: tworzy krzaczkowate plechy, plecha członowata złoż z prostokąt kom, rozgłęzienia dichotomiczne.

Meridion circulare: okrzemka: kom sklejają się, tworzą wachlarze, ściana kom złoż z wieczka i denka, naloty na kam w oligosaprobowych.

Batrachospermum moniliforme: krasnorost: skł się z: pojedyn łezkowata kom, okółki rozgałęzień, nić centralna, tworzy krzaczkowate plechy, plecha członowata z prostokąt kom, rozgałęzienia dichotomiczne.

Str BETA-mezosaprobowa: 2 kl: wody dobrej jak, char procesy kończącej się mineralizacji materii organicznej, woda nieznacznie zanieczyszcz, poza wpływem antropogenicznym, zach tu procesy utleniające, woda jest czysta z małą il zawiesiny, woda ma ziarnisty zapach, dno pokryte jest zmineralizowanym, brunatnoszarym mułem, na którym zalegają waty nitkowatych glonów np. Cladophora glomerata, roślinn naczyniowa wyst w wodzie odznacza się dużą różnor gat.

Wskaź jak wody: tlen rozp: < 6mg O₂/l, BZT₅ > 3mg O₂/l; Amoniak > 1mg NH₄/l, Azot ogólny > 5mg N/l, Azotany > 15 NO₃/l, Azotyny > 0,1 NO₂/l; Fosfor ogólny > 0,4mg P/l.

Melosiva varians: okrzemka centryczna: z boku w postaci prostok, ściana kom zbud z wieczka i denka, łączą się w kolonie.

Cladophora glomerata: zielenica: tworzy nitkowate glony, odgałęzienia dichotomiczne, plecha litkowata.

Navicula reinhardtii: okrzemka podłużna: prążki, szczelina, pole środk, w polu środk prążki na przemian dł-krótkie.

Str ALFA-mezosaprobowa: 3 kl: wody zadowal jak, woda o śr stopniu zanieczyszcz, zach tu procesy redukcyjno-utleniające, woda jest mętna z drobną zawiesiną, ma lekko gnilny zapach, dno jest pokryte mułem, często czarnym od siarczku żelaza, domin tu org saprofilne, wyst duża li bakterii, wiciowców, euglenin, sinic, zielenice nitkowane.

Wskaź jak wody: 3 kl: tlen rozp < 5mg O₂/l, BZT₅ > 6mg O₂/l, Amoniak > 2mg NH₄/l, Azot ogólny > 10mg N/l, Azotany > 25mg NO₃/l, Azotyny > 0,5mg NO₂/l.

Fragilaria ulna: okrzemka podłużna: wydłuż prążki, puste pole środk, nie ma szczeliny.

Oscillatoria limosa: sinica: trychom: kom identyczne, kom szczytowa.

Stigeoclonium sp.: nitkowata zielenica: kom kwadratowe, kom zakończ półkolistymi kom, odgałęzienia dichotomiczne.

Gomphonema sp.: okrzemka podłużna: prążki, szczelina, niesymetryczna budowa, górna cz szersza.

Strefa ALFA-mezo-polisaprobowa: 4 kl: wody niezadowalaj jak, wartość wskaź jako wody są podwyższone w wyn natur procesów oraz oddziaływ antropogenicznego, woda znacznie zanieczyszcz, pod wpł antropogenicznym, większość wskaź jako wody przekracza wartości dopuszczalne wody przeznacz do spożycia, woda nieprzeźroczysta, dno pokryte jest czarnym mułem, roślinn naczyniowa wyst w wodzie odznacza się małą różnor gat.

Wskaź: tlen rozp < 4 mg O₂/l; BZT₅ > 12 mg O₂/l, Amoniak > 4 mg NH₄/l, Azot ogólny > 20 mg N/l, Azotany > 50 mg NO₃/l, Azotyny > 1,0 mg NO₂/l, Fosfor ogólny > 1,0 mg P/l, Fosforany > 1,0 mg PO₄/l.

Strefa polisaprobowa: 5 kl: wody złej jako, woda o b dużym stop zanieczyszcz, wartości wskaź jako wody potwierdzają duże oddziaływanie antropogeniczne, woda nie spełnia wymogów określonych dla wód przeznacz do picia, zach tu procesy rozkładu materii, najpierw w warunkach tlenowych potem w beztlenowych, woda jest mętna z dużą il zawiesiny, dno jest pokryte czarnym mułem, domin tu org polisaprobowe, wyst duża li bakterii, wiciowców, euglenin, sinic, do wód polisaprobowych zalicza się ścieki bytowo-gosp, które w niewielkim stop są rozcieńczone.

Wskaź: tlen rozp < 4 mg O₂/l; BZT₅ > 12 mg O₂/l; Amoniak > 4 mg NH₄/l; Azot ogólny > 20 mg N/l; Azotany > 50 mg NO₃/l; Azotyny > 1,0 mg NO₂/l; Fosfor ogólny > 1,0 mg P/l; Fosforany > 1,0 mg PO₄/l

Cyclotella meneghiniana: okrzemka centryczna: b odporna na zanieczyszcz, centryczna okrywa, prążki centrycz dookoła okrywy.

Stephanodiscus Hantzschii: okrzemka: otwory w pokrywie tworzą prążki, dookoła okrywy wyst kolce, otwory w ścianie kom.

Aulacoseira granulata: okrzemka: wyst w postaci kolonii, które tworzą nici, widok od pasa obwod: kwadraty, które skład się z kilku kom.

Sphaerotilus natans: bakteria: podłużne kom.

Euglena acus: euglena: str polisaprobowa, wydłuż wrzecionowata kom.

Wody eutroficzne: Trofia: określa produktywność biol ekosys wodnych oraz zespół czynn śr-ych o niej decydujących.

Proces eutrofizacji: z nadmierną produktywnością subst organicznej w wodach nierozerwalnie związany jest proces eutrofizacji. Słowo eutrofizacja: poch od słów greckich: „eu”-dobrze, korzystnie, trofia-pokarm, pożywienie, chów. Z połącz tych słów poch termin eutrofizacja, który jest pojmowany jako zasobny, bogaty. Na stan trofii ma wpływ: dopływ pierwiast biogennych, gł azotu i fosforu.

Eutrofizacja: to proc typo dla wód stojących. Dopływ biogenów spowod spływem pow-ym nawozów z pól, niekontrolowanym odprowadzaniem zanieczyszczeń z hodowli trzody chlewnej, dopływem niedokładnie oczyszcz ścieków itp. jest obserwowany i ma duży wpływ na eutrofizację wód.

Metabolizm wód: wpływ pierwias biogennych, zmienność ich stężeń oraz stosu N:P mają znacz dla metabolizmu wód.

Klasyf troficzna jezior wg Hoffmann (1994): 1: oliogotrofia; 2: oligo-beta-mezotrofia; 3: oligo-alfa-mezotrofia; 4: alfa-mezo-eutrofia; 5: eutrofia.

Klasyfikacja troficzna rzek wg Van Dam (1994): 1: oligotroficzność; 2: oligo-mezotroficzność; 3: mezotroficzność; 4: mezo-eutroficzność; 5: eutroficzność; 6: hipereutroficzność; 7: oligo-do eutroficzność.

Actiastrum sp: zielenice: wrzecionowate, wydłuż kom stykające się jednymi końcami tworząc gwiazdki.

Scenedesmum sp.: zielenice, w postaci cenobium: skł się z parzystej li kom, różne kształty, wszys kom otoczone jedną ścianą kom.

Pediastrum boryanum: zielenice: brak przestrzeni międzykom, skł się z: kom zewn, kom śr, kom wewn.

Coelastrum sp.: zielenice: skupienie kolistych kom tworzące „kwiatek”, cenobium.

Trachelomonas: euglena: brązowy kolor, eliptyczna kom, char kołnierzyk.

Cocconeis placentula: okrzemka 1szczelinowa: eliptyczny kształt kom, otworki w ścianie kom, skł się z: pole centr, prążki, szczelina.

Peridinium sp.: tobołki: ściana kom dwudzielna złoż z tarczek i płytek, ściana kom inkrustowana, posiada bruzde.

---