Klasycyzm- styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do osiągnięć starożytnych Greków i Rzymian. W Europie tzw. "powrót do źródeł" (klasycznych) pojawił się już w renesansie, a następnie występował równolegle do baroku, czyli od XVII wieku do końca wieku XVIII, w niektórych krajach trwał do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Styl ten szczególnie nawiązywał do antyku. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Klasycyzm jako styl panował w epoce oświecenia. Najpełniejszy rozkwit klasycyzmu nastąpił pod koniec XVIII wieku. i w pierwszej ćwierci wieku XIX. W dziedzinie literatury swoisty kres klasycyzmu przyniosła wojna klasyków z romantykami. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa.

• Cechy klasycyzmu:

• - wzorowanie się na tematyce i architekturze starożytnej Grecji i Rzymu (rzymski Panteon i Partenon w Atenach)

• - chęć wiernego odwzorowania elementów dekoracji, stroju czy architektury Antyku

• - statyka zamiast dynamizmu

• - oszczędność wyrazu

• - spokój - przeciwieństwo barokowej ekspresji

• - uwypuklenie cnót obywatelskich w przeciwieństwie do rokokowej frywolności

• - obraz idealistyczny

• - kształt ważniejszy niż barwa

• - tematyka moralizatorska, często propagandowa (np. Jacques-Louis David Śmierć Marata)

• - ukazywanie momentu przed ważnym wydarzeniem lub akcją (np. Jacques-Louis David Przysięga Horacjuszy)

• - używanie silnego strumienia, "snopu" światła (np. Jacques-Louis David Śmierć Sokratesa)

• bez-nauki.pl - ściągi, opracowania, testy...

---