Przedmiotowy system oceniania polskiPG, SZKOŁA, # Klasy 1-3 #, Studia


Przedmiotowy system oceniania - język polski.

  1. Umowa

  1. Przedmiotem oceny z języka polskiego są:

      1. wiedza przedmiotowa;

      2. umiejętność komunikowania się poprzez mówienie, czytanie, pisanie, słuchanie;

      3. umiejętność rozwiązywania problemów, uzasadniania, argumentowania;

      4. kreatywność;

      5. gotowość do stosowania wiedzy zdobytej na innych lekcjach w nauce języka polskiego.

  1. Uczniowie oceniani są według skali określonej w przepisach ogólnych Wewnątrzszkolnego Systemu Oceniania.

do 30 % ndst

31% - 50 % dopuszczający

51% - 75% dostateczny

76% - 90 % dobry

91% - 100% bardzo dobry

100% + zadania dodatkowe celujący

  1. Na ocenę semestralną składają się następujące oceny cząstkowe:

  1. Ocena śródroczna i końcowa:

  1. Zasady oceniania pisemnych prac stylistycznych.

Prace pisemne sprawdzane są punktowo. Z kryteriami oceniania prac pisemnych uczeń jest zapoznawany na bieżąco, poprzez informację ustną nauczyciela i pisemną na tablicy ściennej w pracowni humanistycznej. Pod uwagę brana jest treść, kompozycja, język i styl, ortografia, interpunkcja.

Celujący:

Temat - pełne zrozumienie tematu, oryginalne ujęcie i wyczerpujące rozwinięcie w ramach przyjętej koncepcji, opinie, trafny dobór materiału rzeczowego, dobra jego znajomość i celna interpretacja

Kompozycja - bardzo trafny wybór formy, w pełni zgodna z nią kompozycja, tok rozumowania swobodny, przejrzysty, wszystkie części pracy jemu podporządkowane, wewnętrznie spójne; zachowane właściwe proporcje między częściami pracy

Język i składnia - słownik bogaty, wypowiedź żywa, swobodna, jasność i precyzja wypowiedzi, znamiona indywidualnego stylu, poprawna fleksja i frazeologia, operowanie słownictwem uwydatniającym spójność logiczną zdań i części pracy, bezbłędna i zróżnicowana struktura zdań

Technika zapisu - dopuszczalny 1 błąd ortograficzny w wyjątkowo trudnym wyrazie, poprawna interpunkcja, uzasadnione akapitowanie, wyrównany margines, pismo czytelne.

Bardzo dobry:

Temat - pełne zrozumienie i właściwe ujęcie tematu, wyczerpujące rozwinięcie, myśli samodzielne, w miarę głębokie, uzasadniony tematem dobór materiału i dobra jego znajomość.

Kompozycja - zgodność kompozycji z podaną formą, tok rozumowania swobodny, przejrzysty, wszystkie części pracy jemu podporządkowane, wewnętrznie spójne; zachowane właściwe proporcje między częściami pracy

Język i składnia - słownik bogaty, jasność i precyzja wypowiedzi, bezbłędna fleksja, dopuszczalne sporadyczne błędy frazeologiczne, zróżnicowana, funkcjonalna struktura zdań, sporadyczne usterki składniowe, operowanie słownictwem uwydatniającym spójność logiczną zdań i części pracy.

Technika zapisu - nie więcej niż średnio 1 błąd ortograficzny na stronie tekstu i sporadyczne błędy interpunkcyjne, uzasadnione akapitowanie, pojedyncze przypadki unikania przenoszenia wyrazów, pismo czytelne

Dobry:

Temat - właściwe zrozumienie i ujęcie tematu, poprawne jego rozwinięcie i wystarczająca do takiego rozwinięcia znajomość materiału rzeczowego; próba samodzielnych ocen i wniosków, dopuszczalne niewielkiej wagi błędy rzeczowe i omyłki

Kompozycja - zachowanie większości wymogów kompozycyjnych określonej formy, tok rozumowania na ogół logiczny, dopuszczalne pojedyncze myśli luźno związane z tematem i nieznaczne uchybienia dotyczące spójności tekstu..

Język i składnia - zasób słownictwa niezbyt bogaty, styl jednorodny, poprawna fleksja, dopuszczalne błędy frazeologiczne, rzadkie błędy składniowe.

Technika zapisu - nie więcej niż średnio 2 błędy ortograficzne na stronie tekstu, rzadkie błędy interpunkcyjne, przypadkowe akapitowanie, częste unikanie przenoszenia wyrazów, pismo czytelne.

Dostateczny:

Temat - jednostronne zrozumienie tematu, w rozumowaniu rozwijającym brak konsekwencji, nie uzasadniona forma, tendencja do relacjonowania treści utworów, sądy odtwórcze, ogólnikowa znajomość materiału rzeczowego.

Kompozycja - zachowanie najistotniejszych cech podanej formy, mało przejrzysty tok rozumowania, brak konsekwencji w wiązaniu logicznym i formalnym tekstu, zachowanie proporcji między poszczególnymi częściami pracy.

Język i składnia - słownictwo ubogie, ale umożliwiające przekazanie głównych myśli, dopuszczalne sporadyczne wpływy języka mówionego, brak rażących błędów fleksyjnych i frazeologicznych, schematyczna struktura zdań, niezbyt liczne błędy składniowe.

Technika zapisu - nie więcej niż średnio 3 błędy ortograficzne na stronie tekstu, dopuszczalne błędy interpunkcyjne, brak akapitów, rozchwiany margines, pismo trudno czytelne.

Dopuszczający :

Temat - niezupełnie właściwe zrozumienie tematu, nie wyczerpanie go, przewaga frazesów i ogólników, błędy w odtwarzaniu wiadomości, powierzchowna znajomość materiału rzeczowego.

Kompozycja - zachowanie przypadkowych cech określonej formy, rozumowanie chaotyczne, brak spójności logicznej i formalnej tekstu.

Język i składnia - słownictwo ubogie, zauważalne wpływy języka mówionego na strukturę wypowiedzi, sporadyczne rażące błędy fleksyjne i frazeologiczne, tendencja do posługiwania się szablonem językowym, zbanalizowanymi wyrażeniami i zwrotami, liczne błędy składniowe.

Technika zapisu - nie więcej niż średnio 4 błędy ortograficzne na stronie tekstu, dopuszczalne błędy interpunkcyjne, brak akapitowania, rozchwiany margines, pismo trudno czytelne.

Niedostateczny:

Temat - niezrozumienie tematu, myśli przypadkowe, nieznajomość materiału rzeczowego

Kompozycja - zupełny bezład, chaos, przypadkowość

Język i składnia - słownictwo bardzo ubogie z wyraźnymi wpływami środowiskowymi, styl niejednorodny, poważne błędy składniowe, niezamykanie myśli w granicach zdania (tzw. „potok składniowy”)

Technika zapisu - nieznajomość podstawowych zasad ortograficznych i interpunkcyjnych, nasilenie rażących błędów, pismo nieczytelne.

  1. Zasady oceniania dyktanda

0 błędów - celujący (6)

1 błąd - bardzo dobry (5),

2 błędy - dobry (4),

3 - 4 błędy - dostateczny (3),

5 - 6 błędów - dopuszczający (2),

7 błędów i więcej - niedostateczny (1).

Błędem ortograficznym w powyższym rozumieniu jest pisownia wyrazów niezgodna ze znanymi uczniowi zasadami pisowni.

Rozróżnia się błędy ortograficzne pierwszorzędne (zasadnicze) oraz błędy ortograficzne drugorzędne.

Za drugorzędne ortograficzne uznaje się błędy w zakresie pisowni:

  1. łącznej i rozłącznej wyrażeń przyimkowych, przyimków złożonych, partykuł;

  2. „nie” z imiesłowami przymiotnikowymi;

  3. wyrażeń i wyrazów obcych;

  4. nazwisk i nazw rzadko używanych;

  5. wyrazów przy przenoszeniu (dzielenie);

  6. dopełniacza rzeczowników zakończonych na -ia, -ja;

  7. -en, -em, -om, -on w wyrazach zapożyczonych;

  8. uproszczeń spółgłoskowych w grupach -dzki, -cki, -dztwo, -ctwo;

  9. -by z różnymi częściami mowy (oprócz czasownika)

Pozostałe błędy ortograficzne uznaje się za zasadnicze.

2 błędy ortograficzne drugorzędne traktuje się jak 1 błąd ortograficzny zasadniczy.

Oprócz błędów ortograficznych wyróżnia się również pomyłki. 3 pomyłki traktuje się jak 1 błąd ortograficzny zasadniczy.

Za pomyłkę uważa się np. przestawienie liter, gubienie liter, opuszczanie znaków diakrytycznych (ale tylko w tych przypadkach, gdzie nie zachodzi różnicowanie głosek np. "idą = ida").

3 błędy interpunkcyjne traktuje się jako jeden błąd ortograficzny zasadniczy.

  1. Recytacje, inscenizacje.

  1. Ocenianie recytacji i inscenizacji odbywać się będzie na dwóch poziomach: podstawowym i ponadpodstawowym.

  2. Uczeń osiągnął poziom wymagań podstawowych w zakresie recytacji i inscenizacji, jeśli:

    1. wygłasza z pamięci wiersze i fragmenty prozy;

    2. mówi poprawnie;

    3. poprawnie artykułuje głoski w czasie recytacji;

    4. potrafi przygotować inscenizację krótkiego utworu literackiego.

  3. Uczeń osiągnął poziom wymagań ponadpodstawowych w zakresie recytacji i inscenizacji, jeżeli - po spełnieniu wymagań podstawowych -dodatkowo:

    1. dba o estetykę wypowiedzi, mówi wyraźnie, z zaznaczeniem akcentów logicznych i uczuciowych;

    2. recytuje utwory poetyckie ze zrozumieniem;

    3. umie przedstawić metodą dramy scenki z życia i lektur;

    4. samodzielnie przygotowuje się do recytacji utworu poetyckiego bądź do inscenizacji;

    5. redaguje zaproszenie na inscenizację;

    6. projektuje i wykonuje wraz z kolegami scenografię oraz kostiumy;

  4. Na poziomie wymagań podstawowych ocenienie recytacji, inscenizacji stopniem dopuszczającym lub dostatecznym będzie zależało od jakości spełnionych na ten poziom warunków.

  5. Wystawienie oceny bardzo dobrej lub dobrej zależy od stopnia spełnienia wymagań na poziom ponadpodstawowy.

  6. Ocenę celującą za recytację lub inscenizację otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania w zakresie wymagań podstawowych i ponadpodstawowych, a dodatkowo:

    1. stosuje zachowania pozawerbalne;

    2. w swoich wypowiedziach stosuje elementy stylu retorycznego, wzbogaca ekspresję wypowiedzi;

    3. dba o prawidłową dykcję, intonację; rozumie rolę gestów, mimiki;

    4. umie zaprojektować folder teatralny.

  1. Zasady oceniania odpowiedzi ustnych:

  1. Przy ocenie wypowiedzi ustnej ucznia nauczyciel bierze pod uwagę następujące czynniki:

    1. zakres wiadomości z przedmiotu;

    2. umiejętność komunikowania się;

    3. umiejętność rozwiązywania problemów;

    4. kulturę przekazywania wiadomości;

    5. umiejętność uzasadniania, argumentowania;

    6. kreatywność;

    7. gotowość do stosowania wiedzy z innych przedmiotów na języku polskim.

  2. Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który:

  1. ma zakres wiadomości szerszy niż stanowią to wymagania programowe;

  2. przedstawia treści powiązane ze sobą w systematyczny układ;

  3. zgodnie z nauką rozumie uogólnienia i związki między nimi;

  4. wyjaśnia zjawiska bez jakiejkolwiek ingerencji nauczyciela

  5. samodzielnie i sprawnie posługuje się wiedzą dla celów teoretycznych i praktycznych;

  6. swobodnie posługuje się terminologią naukową, mówi poprawnym językiem; jego wypowiedź jest w wysokim stopniu skondensowana.

  1. Na ocenę bardzo dobrą uczeń:

  1. w sposób wyczerpujący opanował materiał; jego wiadomości są powiązane i przekazywane zgodnie z logicznym układem;

  2. właściwie rozumie uogólnienia i związki między nimi;

  3. wyjaśnia zjawiska bez ingerencji nauczyciela;

  4. umiejętnie wykorzystuje wiadomości w teorii i praktyce bez ingerencji nauczyciela

  5. w sposób poprawny i precyzyjny posługuje się terminologią przedmiotu; mówi poprawnym językiem.

  1. Na ocenę dobrą uczeń:

  1. opanował materiał; jego wiadomości w danym zakresie są logicznie powiązane;

  2. poprawnie rozumie uogólnienia i związki między nimi;

  3. inspirowany przez nauczyciela wyjaśnia zjawiska, umiejętnie je interpretuje;

  4. podstawowe pojęcia ujmuje za pomocą terminów naukowych;

  5. redaguje wypowiedź klarowną w stopniu zadowalającym, popełnia nieliczne usterki stylistyczne.

  1. Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który:

  1. ma wiadomości ograniczone do treści podstawowych;

  2. prawie poprawnie rozumie podstawowe uogólnienia;

  3. wyjaśnia ważniejsze zjawiska z pomocą nauczyciela;

  4. stosuje wiadomości dla celów praktycznych i teoretycznych przy pomocy nauczyciela;

  5. popełnia niewielkie i nieliczne błędy, ma przeciętny zasób słownictwa; jego język jest zbliżony do potocznego, a wypowiedź fragmentaryczna.

  1. Na oceną dopuszczającą uczeń:

  1. ma wiadomości tylko konieczne, luźno zestawione;

  2. słabo rozumie podstawowe uogólnienia, nie potrafi wyjaśnić zjawisk;

  3. stosuje wiedzę wyłącznie w sytuacjach typowych z pomocą nauczyciela;

  4. popełnia liczne błędy, ma trudności w formułowaniu myśli, ubogie słownictwo, nieporadny styl.

  1. Uczeń, który nie spełnia wymagań przynajmniej na ocenę dopuszczającą, otrzymuje stopień niedostateczny.

  2. Kryteria wymagań na poszczególne stopnie mogą być dostosowane przez nauczyciela do możliwości ucznia oraz uwzględniać specyfikę danej wypowiedzi.

  3. Wady wymowy ucznia nie mogą mieć wpływu na ostateczną ocenę jego wypowiedzi.

  1. Zasady oceniania sprawdzianów krótkich.

    1. Sprawdziany krótkie obejmują materiał opracowany na trzech ostatnich jednostkach tematycznych.

    2. Oceny ze sprawdzianów krótkich nie podlegają poprawieniu.

    3. Najwyższą oceną, jaką uczeń może otrzymać ze sprawdzianu krótkiego, jest stopień bardzo dobry.

  1. O postępach w nauce uczeń i jego rodzice informowani są w formie:

- oceny (stopnia szkolnego),

- oceny opisowej (recenzji prac - forma punktowa),

- oceny ustnej.

  1. Sposoby kontroli różnych form aktywności uczniów:

- sprawdzanie prac domowych,

- prace klasowe,

- testy,

- kartkówki,

- przepytywanie przy tablicy,

- dyktanda,

Kontroli podlegają prace pisemne i ustne wypowiedzi uczniów.

7



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Przedmiotowy system oceniania z techniki dla klasy 5 szkoły podstawowej
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z JĘZYKA POLSKIEGO W KLASACH IV-VI, Przedmiotowy system oceniania
załącznik do przedm systemu oceniania szkoła podstawowa, KATECHEZA DLA DZIECI, konspekty - szkoła po
Przedmiotowy system oceniania z religii, religia szkoła podstawowa
Przedmiotowy System Oceniania, szkoła, Mój awans
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z JĘZYKA POLSKIEGO W KLASACH IV-VI, Przedmiotowy system oceniania
przedmiotowy system oceniania z jzyka polskiego
Przedmiotowy system oceniania z języka polskiego opracowany przez p Renatę Napieraj 005 001 156644
Załącznik do Przedmiotowego Systemu Oceniania z języka angielskiego dla ucznia klasy VI posiadająceg
Przedmiotowy system oceniania z języka polskiego w klasie V
przedmiotowy system oceniania szkoła podstawowa wychowanie fizyczne
przedmiotowy system oceniania klasy i iii
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA
Przedmiotowy system oceniania w szkole podstawowej z j pol
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA UCZNIÓW
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA

więcej podobnych podstron