Akademia Techniczno - Rolnicza

im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich

Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska

SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z PRZEDMIOTU GEODEZJA DROGOWA

Temat: Tyczenie trasy.

Wykonali:

Jacek Borakiewicz

Wojciech Burchardt

Adrian Janiszewki

Adam Ramza

Łukasz Strzyż

Paweł Szczuraszek

Łukasz Szymczak

Marcin Woźniak

gr. J / DUL / sem VIII

1. Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia było tyczenie oraz pomiar trasy drogowej składającej się z dwóch odcinków prostych oraz łuku kołowego wraz z symetrycznymi krzywymi przejściowymi. Dla celów dydaktycznych na jednej prostej wyznaczono punkty pośrednie, co 50m oraz wytyczono jedną krzywą przejściową i połowę łuku.

2. Opis tyczonej trasy

W skład tyczonej trasy wchodziły:

• prosta

• krzywa przejściowa (klotoida: A=262m; L=114,407m)

• łuk kołowy (R=600 m )

• krzywa przejściowa (klotoida)

• prosta.

3. Kolejność postępowania

• wyznaczenie punktów głównych trasy (początkowy, środkowy oraz końcowy),

• wtyczenie punktów pośrednich (co 50,00 m) oraz pomiar kąta zawartego pomiędzy wtyczonymi odcinkami prostymi,

• wyznaczenie danych niezbędnych do wytyczenia łuku kołowego oraz krzywych przejściowych,

• wtyczenie łuku kołowego wraz z krzywą przejściową.

4. Wstęp teoretyczny

Proste odcinki trasy drogowej posiadają często odcinki długości przekraczające 500,0 m. Zadanie wytyczenia takiego odcinka , polega na ustaleniu położenia dodatkowych punktów na prostej łączącej punkty skrajne. Najczęściej stosowanymi w tych zadaniach przyrządami są teodolity. Realizacje długich prostych zaczyna się od wytyczenia w teranie początku i końca danego odcinka oraz punktu załamania trasy. Sposób zagęszczania tak zaznaczonego w terenie odcinka przez wyznaczenie kilku punktów pośrednich zależeć będzie od dł. odcinka, konfiguracji terenu i jego zadrzewienia lub zabudowy. Jeśli jest widoczność wzajemna z punktów skrajnych tyczonego odcinka, wtedy punkty pośrednie mogą być tyczone metodą bezpośrednią - będą wyznaczane ze stanowiska A przez dwukrotne (w dwóch położeniach lunety), wtyczanie ich w zorientowaną na punkt B oś celową teodolitu ustawionego na punkcie A. Do wtyczenia zespołu krzywych zastosowano metodę biegunowa z początkowego punktu klotoidy. Przyjmujemy jednakową odległość ∆L na łuku między tyczonymi punktami klotoidy, dobieramy tę odległość tak, aby cięciwę C można z dostatecznym przybliżeniem uważać za równą długości ∆L łuku klotoidy. Na punkcie początkowym ustalamy teodolit i odkładamy kąty biegunowe wcześniej wyliczone.

Wtyczoną w terenie oś trasy utrwala się palikami.

Poza punktami załamania utrwala się punkty hektometrowe oraz punkty pośrednie.

Po utrwaleniu wszystkich punktów trasy przystępujemy do niwelacji. Pomiary rozpoczynamy od założenia reperów roboczych usytuowanych wzdłuż trasy.

Przekroje poprzeczne tyczy się w wybranych punktach pośrednich prostopadle do osi podłużnej, utrwalając w terenie za pomocą palików w lewo i w prawo od osi trzy punkty charakterystyczne. Odległości od osi trasy punktów leżących w przekroju poprzecznym mierzy się przy użyciu ruletki lub taśmy stalowej.

Opracowanie graficzne przekroju polega na sporządzeniu stosownego profilu trasy .

5. Wykonanie zadania

Wyznaczono punkty główne trasy : początkowe A i B oraz punkt zwrotu trasy W.

Pomierzono kąt zawarty pomiędzy odcinkami prostymi, który wynosi: 182.59grad przy jednym położeniu lunety teodolitu i 182.59grad przy drugim położeniu lunety,

Punkty pośrednie co 50,00 m tyczono metodą bezpośrednią.

Wykonano niezbędne obliczenia posługując się tablicami do tyczenia krzywych przejściowych i łuków kołowych.

Powyższe obliczenia wykonano w oparciu o założenia:

R=600 m; A=262; γ = 23,5519 grad,

A² = R*L, więc L = 114,407 m

Posługując się tablicami otrzymano następujące wyniki:

X = 114,303 m,

Y = 3,633 m,

Xs = 57,186 m,

H = 0,909 m,

Td = 76,307 m,

Tk= 38,169 m,

τ = 5,4625 grad,

następnie obliczono potrzebne wielkości:

Ts = (R+H) (tgγ/2) = 125,273 m,

To = Ts +Xs = 182,459 m,

α = γ - 2τ = 12,63 grad,

Z = (R+H)(secγ/2 - 1)+H = 13,83 m,

Długość łuku kołowego: 132,229 m,

Całkowita długość krzywizny: 132,229 + 2*114,41 = 361,05 m.

Wtyczenia krzywej przejściowej i łuku dokonano metodą biegunową z początkowego punktu klotoidy.

Odcinek podzielono na 11 części :

∆L = L_k / 11 = 32,82 m

L₁=32,82 m P₁ x=32,82m , y=0,09m ↔ klotoida

L₂=65,64 m P₂ x=65,64m , y=0,69m ↔ klotoida

L₃=98,46 m P₃ x=98,42m , y=2,32m ↔ klotoida

L₄=131,28 m P₄ x=131,07m , y=5,48m ↔ łuk kołowy

L₅=164,1 m P₅ x=163,52m , y=10,41m ↔ łuk kołowy

6. Wnioski

Podczas pomiaru kontrolnego głównej cięciwy stwierdzono błąd wtyczenia punktów wielkości 4cm. Błąd najprawdopodobniej wynika z niedokładnego wtyczania oraz niedoświadczenia pomiarowych.

---