FAZY KSIĘŻYCA A OSOBOWOŚĆ CZŁOWIEKA
Moc, która rządzi Słońcem, sprawuje również kontrolę nad ogniem. Natomiast moc Księżyca związana jest
z żywiołem ( wody. Słońce jest więc w swojej naturze męskie, Księżyc - żeński. Słońce to symbol
patriarchalnej, podporządkowującej sobie Naturę, chrześcijańskiej cywilizacji Zachodu. Księżyc zaś to symbol
zamierzchłej, teraz znowu odradzającej się matriarchalnej tradycji, w pełni koegzystującej z Naturą.
Rozważania na temat Magii Księżyca będą koncentrowały się wokół trzech aspektów Księżyca:
astrologicznego, magiczno - mitycznego i seksualnego.
W kręgu cywilizacji Zachodu Księżyc zawsze związany był z kobietą i z żeńskimi bóstwami, głównie reprezentującymi aspekt matki. W astrologii od wieków symbolizuje on właśnie cechy kobiece, głównie uczuciowość, wyobraźnię i macierzyństwo. We współczesnej freudowskiej psychoanalizie Księżyc jest
symbolem wpływu kobiety, a szczególnie matki.
Związek Księżyca z seksem i elementem żeńskim opiera się głównie na tym, że jego okres obiegu wokół Ziemi, trwający około 29 i pół dnia, pokrywa się z cyklem miesiączkowym kobiety. Według astrologii Księżyc
kontroluje płyny ludzkiego ciała. Przede wszystkim białe, perłowe nasienie, ale także krew miesięczną.
Na przestrzeni wieków Boginie Księżyca to równocześnie boginie miłości, oczarowania i tajemnic. W czasach prehistorycznych Księżyc związany był z Wielką Białą Boginią. W starożytnym Egipcie jej funkcję przejęła Królowa Izis. Promienie Księżyca stawały się strzałami Artemis polującej w lasach Grecji. Ku czci księżycowej bogini Isztar w Babilonii urządzano orgiastyczne święta. Od niepamiętnych czasów przerażająca bogini Hekate patronowała czarownicom i sabatom.
Okres zaczynający się od Nowiu, kiedy powierzchnia Księżyca pozostaje całkowicie ciemna i niewidoczna, poprzez Pełnię, gdy jest ona w pełni oświetlona, i z powrotem do Nowiu - to miesiąc księżycowy, zwany synodycznym, trwający około 29 i pół dnia (29d 12h 44m 2,82°). Rok solarny składa się więc z 13 księżycowych miesięcy i dlatego też liczba 13 posiada magiczne znaczenie. W cywilizacji Zachodu, traktującej kobietę jako siedlisko zła, liczba ta została więc także uznana za feralną, przynoszącą nieszczęście.
Podczas swego obiegu wokół Ziemi Księżyc w różnym stopniu, w zależności od kąta pomiędzy Słońcem a Księżycem, odbija światło Słońca i stąd biorą się widziane z Ziemi fazy.
Zwykle miesiąc księżycowy dzieli się na 4 fazy, zwane Kwadrami:
Pierwsza faza -Nów, rozpoczyna się, kiedy Słońce i Księżyc znajdują się w tym samym miejscu, czyli pozostają
w koniunkcji. Księżyca wtedy zupełnie nie widać, ponieważ wschodzi on razem ze Słońcem, ale pod koniec tej fazy zaczyna być widoczny jako cienki rąbek na zachodnim horyzoncie po zachodzie Słońca.
Druga faza - zwana Pierwszą Kwadrą, zaczyna się w połowie drogi pomiędzy Nowiem a Pełnią, gdy Księżyc
i Słońce tworzą kwadraturę, czyli znajdują się pod kątem 90° w stosunku do siebie. Oświetlona połowa tarczy Księżyca wschodzi wtedy koło południa i zachodzi w pobliżu północy i dobrze ją widać na zachodnim niebie
przez pierwszą połowę nocy.
Trzecia faza to Pełnia, występująca gdy Słońce i Księżyc znajdują się naprzeciwko siebie po przeciwnych
stronach Ziemi. Wtedy promienie Słońca całkowicie oświetlają zwróconą ku Ziemi powierzchnię Księżyca. Okrągły Księżyc wschodzi po zachodzie Słońca, coraz później każdego wieczora, na wschodnim horyzoncie.
Czwarta faza -Trzecia Kwadra, zaczyna się w połowie drogi pomiędzy Pełnią a Nowiem, kiedy po raz drugi Słońce i Księżyc tworzą kwadraturę. Zmniejszający się Księżyc wschodzi o północy i jest widoczny na
wschodnim horyzoncie podczas drugiej połowy nocy. W czasie dwóch pierwszych faz Księżyc jest rosnący, a podczas pozostałych dwóch - malejący.
Natomiast w Interpretacji astrologicznej zwykle mówi się o siedmiu fazach, które powstają po podzieleniu
każdej z powyższych na dwie (faza taka obejmuje 45°). W horoskopie urodzeniowym (Radix) przypisuje się im następujące znaczenie:
Faza Nowiu (0º- 45°) - symbolizuje działanie instynktowne i spontaniczne, bez zastanawiania się nad jego
konsekwencjami; niechęć do uporządkowania; duży urok osobisty;
2) Faza wzrastającego Księżyca (45°- 90°) -wewnętrzna walka z wzorcami emocjonalnego zachowania i nawykami z poprzednich wcieleń i z przeszłości, która powinna doprowadzić do znalezienia satysfakcjonujących rozwiązań; także pomoc udzielana przez starych, dobrych przyjaciół;
3) Faza Pierwszej Kwadry (90º-135°) - opór otoczenia i problemy z ludźmi, stanowiące lekcję umożliwiającą wkroczenie na właściwą drogę; przekształcanie i reformowanie starych struktur;
4) Faza Przed Pełnią (135º- 180º) - pragnienie studiowania i analizowania własnego Życia, wynikające z
potrzeby znalezienia odpowiedniej ścieżki wewnętrznego rozwoju; zdolności przewidywania przyszłości;
5) Faza Pełni (180º- 225°) -pełna kontrola nad działaniami dokonywanymi z własnego wyboru; osobisty magnetyzm; konflikty w związkach, wynikające zdążenia do osiągnięcia perfekcji; skłonność do ascezy;
6) Faza Rozprzestrzeniającego Księżyca (225°-270°) - w pełni świadome postępowanie, dzielenie się z innymi wszystkim. co wartościowe i znaczące; nauczanie systemów religijnych. ideologicznych lub filozoficznych;
7) Faza Ostatniej Kwadry (270º -315°) -wewnętrzny kryzys dotyczący własnej tożsamości. spowodowany licznymi życiowymi problemami i trudnościami; zmiana starego sposobu myślenia;
8) Faza Balsamiczna (315° -360°) -postawa altruistyczna umiejętność dzielenia się własnymi uzdolnieniami i dobrami; zainteresowanie naukami ezoterycznymi.
Wszystkie fazy rosnącego Księżyca (od Nowiu do Pełni) reprezentują instynktowne i nieświadome działania. wywoływane przez czynniki zewnętrzne (ludzi. wydarzenia) oraz przez karmę. Natomiast fazy malejącego Księżyca (od Pełni do Nowiu) symbolizują Świadome działania. dokonywane z własnego wyboru,
podlegające woli działającego.
Sprawdzając położenie Księżyca (względem Słońca) w swoim Horoskopie Urodzeniowym, możemy przekonać
się, jaką tendencję przejawiają nasze działania. W tym przypadku Księżyc symbolizuje sumę wszystkich doświadczeń, wzorców emocjonalnych i nawyków z poprzednich wcieleń, które obecnie tworzą naszą osobowość. Zasadnicze cechy charakterystyczne tej osobowości uzależnione są od Znaku Zodiaku, w jakim znajduje się nasz urodzeniowy Księżyc.
Księżyc jest zwierciadłem, w którym nagromadzone zostały nasze doświadczenia i uczucia z poprzednich
wcieleń - lustrem odbijającym je teraz poprzez naszą osobowość.
W astrologii Księżyc symbolizuje jednak przede wszystkim najgłębsze emocjonalne wzorce i potrzeby, naszą wrażliwość i stosunek do najbliższego otoczenia, rodziny oraz związek z wewnętrzną kobietą: animą. Mówi także
o tym, jaki wpływ wywierają kobiety na nasze życie.
Dostrojenie się do energii Księżyca i do własnych indywidualnych lunarnych potrzeb jest możliwe dzięki analizie położenia Księżyca i jego aspektów. ukazanych w Horoskopie Urodzeniowym.
Świadomość lunarna
Żyjemy w świecie, w którym świadomość lunarna przez wieki była skutecznie eliminowana i negowana. Od czasów zapanowania solarnych. patriarchalnych religii. takich jak np. kult hebrajskiego Boga Ojca Jahwe. Ludzkość rozpoczęła walkę z Wielką Boginią Matką wczesnej matriarchalnej epoki i z wszystkim tym, co ona
I reprezentowała. Kobiecej wyobraźni i intuicji przeciwstawiano chłodną. racjonalną logikę. postawie jedności i
integracji z naturą - nieustanne - dążenie do jej pokonywania i podporządkowywania człowiekowi.
Wierzenia poganizmu zostały wytępione przez Kościół, a czarownice spalone. (?)
Z kolei, wraz z odkryciem Słońca jako centrum naszego układu planetarnego , świadomość heliocentryczna
zaczęła się przejawiać poprzez dominację nauki i negowanie religii. Ta zaś stawała się sformalizowanym
systemem dogmatów, który całkowicie utracił związek z pełnymi mocy energiami witalnymi, z duchem Natury. Zapanował intelekt i logika, które skutecznie wytłumiły i zepchnęły do podświadomości instynkty, intuicję i uczucia, wszystkie energie związane z lunarnym, żeńskim elementem. Jednak aby człowiek mógł się rozwijać duchowo, ten żeński element musi być zintegrowany z psychiką. Brak lub wytłumienie żeńskich energii zagrażają prawidłowemu rozwojowi emocjonalnemu i duchowemu. Podobnie w świecie zewnętrznym: Natura buntuje się przeciw zniszczeniom dokonywanym w jej łonie i w naiwnej patriarchalnej postawie, próbującej
podporządkować przyrodę swoim egoistycznym i celom.
W drugiej połowie XX wieku, j wraz z przechodzeniem z Epoki Ryb do Epoki Wodnika, oprócz fizycznej eksploracji Księżyca nastąpił renesans zainteresowania tymi wszystkimi dziedzinami, które związane są z Księżycem: poganizmem, czarownictwem ( Wicca), ekologią, prawami kobiet, holistycznym leczeniem itp.
Przebudzenie Lunarne
Świadomość jest konieczne zarówno dla naszego wewnętrznego rozwoju, jak przetrwania w fizycznym świecie. Oddzielając się od najgłębszych Instynktów, Intuicji, własnego ducha I uczuć, niszczymy swoją psychiką
świat zewnętrzny wokół nas.
Kiedy człowiek nie oddaje czci (dosłownie i w przenośni) Bogini Księżyca, wyzwala się jej ciemna strona.
Im więcej odrzucamy naszą pierwotną matkę. tym bardziej staje się ona zdegenerowaną boginią zniszczenia. przejmując cechy Saturna i Plutona. Kiedy negujemy własną lunarną istotę. zagrażają nam poważne emocjonalne problemy i fizyczne choroby, które pozbawiają nas życiowych energii i nie pozwalają na korzystanie z nieskończonego źródła wiecznego życia.
Światło racjonalnej Świadomości to światło solarne, Światło męskiego Słońca, Boga Ojca, patriarchatu,
męskiej supremacji. Światło Słońca nie jest w stanie zintegrować się z ciemnością nocy, może jedynie ją
zniszczyć. Tylko Księżyc i gwiazdy są w stanie rozświetlić ciemność, mogą istnieć razem z nią i przekształcić przerażającą czerń w pełną życia, czarowną ciemność nocy. Światło Słońca jest bardzo ostre, tworzy kontrasty, rozdziela blask od ciemności. Tam gdzie jest Słońce, zawsze pokazuje się cień, projekcja naszych wypartych i stłumionych emocji. Wraz z Księżycem pojawia się nadzieja na Integrację ciemności i światła.
Zwykle ciemność kojarzymy ze śmiercią, depresją, alienacją i złem. Wszystko co ciemne, z definicji jest złe i zostaje wyparte przez jasną, dobrą świadomość. Zapominamy wtedy o dającej życie ciemności łona czy żyznej gleby oraz o przynoszącej inspirację ciemności rozgwieżdżonej nocy, kiedy jesteśmy zrelaksowani i łatwo
możemy posługiwać się intuicją i wyobraźnią, kreując twórcze idee i wyzwalając mistyczne wizje. Pozostajemy przywiązani do świadomości stanu jawy, odrzucając jedną trzecią życia, którą spędzamy śpiąc.
Kiedy demony zrodzone z wypartych do nieświadomości emocji zaczynają zagrażać świadomości, racjonalny umysł pozostaje bezsilny. Solarna świadomość traci swoją moc w obliczu ciemności. Możemy liczyć tylko na pomoc Świadomości lunarnej - twórczego i ożywczego poddania się instynktom i uczuciom, intuicji
i wyobraźni - temu, co stanowi podłoże, fundament naszego bycia.
Tego rodzaju oddanie doprowadza nas do kontaktu z żeńską stroną psychiki - z animą. Zaprzyjaźnienie się
z animą pociąga za sobą konieczność wkroczenia do królestwa Bogini Księżyca, mającej wiele twarzy:
dziewczęca Artemis, związana z rosnącym Księżycem, dojrzała i macierzyńska Selene - z Księżycem w Pełni,
oraz Hekate, Wiedźma, strażniczka świata podziemnego, wiązana z ciemnością Nowiu.
Zbigniew ZAGAJEWSKI