Wnioski:

Ćwiczenie to ilustruje, że pomiar stałej dysocjacji kwasu octowego w kilku temperaturach pozwala uzyskać wartość
tego kwasu . Entalpia dysocjacji jest sumarycznym efektem towarzyszącym procesowi rozpadu słabego elektrolitu na jony w wodzie oraz tworzeniu otoczek hydratacyjnych wokół jonów. Są to dwa główne efekty towarzyszące temu procesowi . Rozpad elektrolitu na jony jest procesem endotermicznym, podczas gdy hydratacji towarzyszy wydzielenie znacznej ilości ciepła. Sumaryczna wartość entalpii dysocjacji może być dodatnia lub ujemna, w zależności od wzajemnego stosunku obu wymienionych efektów. W przypadku przeprowadzonego doświadczenia wartość entalpii dysocjacji kwasu octowego wynosi ΔH_num = - 6150 J/mol i ΔH_graf= - 6097 J/mol. Wartości te są ujemne co świadczy że w przypadku dysocjacji kwasu octowego większy udział wnosi proces hydratacji.

Na podstawie wykresów można zaobserwować że przewodnictwo molowe i stopień dysocjacji zależą liniowo od temperatury. Przewodnictwo molowe powoli rośnie wraz ze wzrostem temperatury natomiast stopień dysocjacji maleje gwałtowniej wraz ze wzrostem temperatury.

t [^oC]	 [S]	T [K]	T^-1 [K^-1]	 [S cm^-1]	 [S cm^2 mol^-1]	^[S cm^2 mol^-1]		Kc	ln Kc
										25	0,00100	298,15	0,0034	0,000352	7,04	390,5	0,0180	1,7E-05	-11,012
										30	0,00107	303,15	0,0033	0,000376	7,52	424	0,0177	1,6E-05	-11,049
										35	0,00113	308,15	0,0032	0,000398	7,96	457	0,0174	1,5E-05	-11,081
										39,5	0,0012	312,65	0,0032	0,00042	8,40	487	0,0172	1,5E-05	-11,101
										44,5	0,00126	317,65	0,0031	0,000441	8,82	520	0,0170	1,5E-05	-11,128
										50	0,00131	323,15	0,0031	0,00046	9,20	556	0,0165	1,4E-05	-11,184
										55	0,00136	328,15	0,0030	0,000477	9,54	590	0,0162	1,3E-05	-11,228
										61	0,00141	334,15	0,0030	0,000493	9,86	629	0,0157	1,3E-05	-11,29
B graf [K] 733,3					B num [K] 739,59
										H dys(graf) [J mol^-1] -6097					H dys(num) [J mol^-1] -6150

---