„ nieznajomy”

nie powrócą

te dni minione

chwile -

które smakować z goryczą

było tak pięknie

i wspomnień tak wiele

choć nieliczne minuty

nas łączyły -

jeżeli spojrzeń kilka

można nazwać bliskością

***

widzę biel

najczystsze z uczuć

a zarazem

najokrutniejsze

tan sam początek -

• spojrzenie w oczy -

potem krzyk

i cały świat go słyszy

choć nikt nie dostrzega

krzyk -

o wolności

o tym

co zawsze było między nami

a było to

piękne . . .

piękne nic . . .

i twój wzrok

w mój wpatrzony

„ Czekanie

Czekać -

Co za kłamliwe słowo.

Czekać -

Znaczy cierpieć

I myślami

Odbiegać daleko

Od rzeczywistości.

Nie potrafię

Już dłużej ,

Gdyż w czekaniu

Tracę wszystko , co posiadam.

„ Wizja śmierci”

To jak paranoja -

co kłamie,

mówiąc prawdę . . .

Chłodno,

powoli i ostrożnie

uchodzi ze mnie życie.

Nic już nie ma,

nawet stokrotki

wypaliły się

bezpowrotnie.

Tylko gdzieś w oddali . . .

. . . dźwięk fagotu

nie ustaje

i . . .

morze krwi . . .

jego krople

zatrzymały się

na twojej twarzy . . . .

„ Pustka”

Zawsze było coś.

Zawsze coś było najważniejsze.

Zawsze do czego uparcie dążyłam,

Zawsze było coś, o czym marzyłam.

Zawsze czegoś pragnęłam :
Marzenia :

Spokój,

Ciepło,

Czyjeś uczucie,

Czyjeś oczy w moje wpatrzone,

Bliskość kogoś, kto jest daleko ;

Słowa, co zabijają słodkim brzmieniem,

Światło, dające nadzieję,

Spokojne noce, bez łez,

Dni - zawsze nowe wyzwanie,

Zawsze żywe wspomnienie

O tobie

Tato . . .

Nasze spotkanie

Już nierealne

Przynajmniej nie na tej ziemi,

Bo ty jesteś dziwnie blady,

Twoje płuca już nie znają oddechu,

Twoje serce śpi w bezruchu . . . .

„ niedokończony wiersz”

. . . a było wtedy cicho

i smutek przychodził codziennie

kłótnia

z monotonią dnia

z ciepła barwą

ostatniej struny

harfy

i zmrok nastał

jasny

i wiosna przyszła

na chwilę

odeszła

pozostał pokój

migotliwy blask lampy

na biurku

i suszone kwiaty . . .

---