Herezja parafrazy (ang. the heresy of paraphrase) - według szkoły New Criticism błąd, polegający na próbie omówienia treści tekstu literackiego, szczególnie poetyckiego, innymi słowami lub zredukowaniu go do jego treści, z pominięciem sposobu jej wyrażenia. Próba taka powoduje oderwanie treści utworu od jego formy, a tym samym zniszczenie autonomicznej, spójnej i organicznej całości, jaką jest utwór literacki. Pojęcie herezji parafrazy zostało wprowadzone przez Cleantha Brooksa w książce The Well Wrought Urn: Studies in the Structure of Poetry, wydanej w 1947 roku.
Herezja relatywizmu krytycznego (heresy of critical relativism) - termin polemiczny używany przez przedstawicieli nowej krytyki na oznaczenie poglądu, że wartość estetyczna utworu literackiego jest zmienna. Ten odrzucany przez nową krytykę pogląd opiera się na założeniu, że wartość estetyczna zrelatywizowana jest do pewnych warunków niezależnych od samego utworu. Takimi warunkami mogą być uwarunkowania kulturowe, historyczne, społeczne, indywidualne gusta czytelnika itp. W polemice z relatywizmem krytycznym nowa krytyka wskazuje na fakt niezależności cech formalnych utworu od warunków niezależnych od samego utworu. Źródło wartości estetycznej dzieła widzi więc w samym dziele - są one immanentnie zawarte w jego strukturze, w szczególności w niezależnych od zewnętrznych uwarunkowań cechach formalnych.