Ewelina Szczęsna
Technologia Żywności i Żywienia Człowieka
rok I
grupa D
SPRAWOZDANIE - CENTRALNA OCZYSZCZALNIA ŚCIEKÓW W KOZIEGŁOWACH
Dnia 20 kwietnia grupa studentów Technologii Żywności i Żywienia Człowieka z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, razem z panią dr inż. Krystyną Krzysztofiak, odbyła zajęcia na terenie Centralnej Oczyszczalni Ścieków, AQUANET.
Cały schemat przebiegu oczyszczania ścieków przedstawiła nam Marzena Walkowiak.
Centralna Oczyszczalnia Ścieków obsługuje miasto Poznań. Projekt oczyszczalni powstał 1975 roku; sam Zakład otwarty został w: 1985 roku - część mechaniczna, 2000 roku - część biologiczna. Projekt zakładał 200 tys. m3 ścieków dobowo w porze suchej i 260 tys. m3 ścieków dobowo w porze mokrej.
Na dzień dzisiejszy oczyszcza się 160 tys. m3 ścieków ładunkowo na 1200 tys. RÓWNOWAŻNEJ LICZBY MIESZKAŃCÓW (RLM).
Na terenie Oczyszczalni prowadzone są trzy gospodarki oczyszczania: gospodarka ściekowa, gospodarka osadowa i gospodarka gazowa.
GOSPODARKA ŚCIEKOWA
Zakład składa się z dwóch części: mechanicznej (hala krat, piaskowniki, osadniki wstępne, zagęszczacze) i biologicznej (bioreaktory z komorami, osadniki wtórne)
Proces oczyszczania rozpoczyna się na hali krat. Całość przepływa przez kraty rzadkie (kanał o szerokości 2,5 m z siatką pręcików oddalonych od siebie o 40 mm), a następnie przez kraty gęste (kanał o szerokości 1,8 m z siatką pręcików oddalonych od siebie o 6 mm), gdzie zatrzymywane są SKRATKI, czyli największe zanieczyszczenia, które wrzucamy do kanalizacji. Pozostałe na kratach skratki są płukane, sprasowywane w prasopłuczkach i wywożone na składowisko odpadów.
„Przesiana” ciecz trafia do piaskowników - biały rur, gdzie zachodzi sedymentacja części mineralnych. Dzięki bardzo małej prędkości przepływu (0,3 m3/s) mamy gwarancję opadu części mineralnych. Odseparowany piasek jest wywożony na składowisko odpadów.
Po usunięciu piasku ścieki zawierają zanieczyszczenia organiczne rozpuszczone, koloidalne i zawiesinę. W osadnikach wstępnych dokonuje się usunięcia zawiesin łatwo opadających poprzez zapewnienie wystarczająco powolnego przepływu laminarnego ścieków (warstwy ścieków nie mieszają się), pozwalającego opaść zawiesinom, które mają masę niewiele większą od wody. Osadniki to 4 koła ( z czego obecnie pracują tylko 3) posiadające ramię, zaopatrzone w dwa zgarniacze: górny i dolny). Zgarniacz górny zbiera organiczne części flotujące, najczęściej tłuszcze, a zgarniacz dolny zagarnia do leja w centrum osadnika to co sedymentuje. Zagarnięty do leja osad trafia zagęszczaczy, gdzie w wirownicach staje się gęściejszy. Zagęszczony osad trafia do wydzielonych komór fermentacyjnych (WKF).
Pozbawiony już piasku i skratek ściek poddawany jest działaniu mikroorganizmów, które w 6 bioreaktorach "żywią się" związkami węgla, azotu i fosforu i tym samym je skutecznie usuwają. Związków tych należy się pozbyć, gdyż są niebezpieczne dla ekosystemów wodnych.
Bioreaktory dzielą się na poszczególne komory:
komora denitryfikacji osadu (osad z osadników wtórnych) - uwalnianie cząsteczkowego azotu N2 do powietrza;
komora defosfatacji ścieku - usuwanie fosforu ze za pomocą osadu czynnego (bakterii), wbudowywanie fosforu w ściany komórkowe bakterii;
komora denitryfikacji ścieku - usuwanie cząsteczkowego azotu N2 ze ścieku do powietrza
komora przejściowa
komora nitryfikacji ścieku (napowietrzana drobnopęcherzykowo) - zamiana azotynów zawartych w ścieku na azotany pod wpływem O2 - powstaje utleniony ściek
Utleniony ściek zawracany jest do komory defosfatacyjnej, gdzie następuje usunięcie substancji biogennych. Tak oczyszczony ściek trafia do osadników wtórnych, gdzie następuje sedymentacja osadu czynnego. Ponadto, oczyszczony ściek z osadników wtórnych tafia do rzeki Warty. Osad z osadników cyrkulacją zewnętrzną trafia na początek bioreaktorów. Nadmiar osadu zostaje usuwany i wprowadzony na stacje zagęszczania mechanicznego osadu biologicznego. Zaczyna się gospodarka osadowa.
2) GOSPODARKA OSADOWA
Osad zebrany podczas oczyszczania trafia do WKF, gdzie w temperaturze 35-38ºC przeprowadzana jest w warunkach beztlenowych fermentacja metanowa, trwająca 30 dób. Efektem takiej działalności jest powstanie biogazu o 60% zawartości metanu. Następnie OSAD POFERMENTACYJNY trafia do STACJI ODWADNIANIA OSADU. W wyniku reakcji chemicznych z flokulantem (polimery) powstaje odciek i osad jest gęściejszy. Zagęszczony i odwodniony osad trafia do STACJI TERMICZNEGO SUSZENIA OSADU. Są tam trzy linie technologiczne i każda linia posiada suszarki półkowe, gdzie temperatura dochodzi do 100ºC.
Tak wysuszony osad jest ochładzany w temperaturze około 40ºC i powstaje granulat odbierany z terenu oczyszczalni przez różnych odbiorców.
3) GOSPODARKA GAZOWA
Biogaz powstający w WKF jest sprzężony i spalony na generatorach energii. W wyniku tego procesu powstaje energia cieplna, wykorzystywana do podgrzewania WKFów oraz na centralne ogrzewanie zaplecza socjalnego i energia elektryczna. Zapotrzebowanie na energię cieplną i elektryczną w 50% pokrywane jest z produkcji biogazu i spalenia na gazogeneratorach.