Temat 2: Przygotowanie do użycia broni palnej.

Użycie broni palnej-> oddanie strzału w kierunku osoby w celu jej obezwładnienia.

Rozporządzenie Rady Ministrów z 19 lipca 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów przy użyciu broni palnej przez policjantów oraz zasad użycia broni palnej przez oddziały i pododdziały zwarte Policji.

Wykorzystanie broni palnej-> oddanie strzału w celu innym niż do osoby, np. do pojazdu.

Broń palna-> to niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na wskutek spalania materiału miotającego jest zdolne do wystrzelenia pocisku lub substancji z lufy albo elementu zastępującego lufę, a przez to do rażenia celów na odległość.

Broń palna krótka-> to broń palna w postaci pistoletów i rewolwerów.

Broń palna indywidualna-> broń palna przydzielona policjantowi zgodnie z normami wyposażenia, w tym broń palna krótka

Przechowywanie broni palnej-> zabezpieczanie broni palnej przed dostępem do niej osób nieupoważnionych oraz utratą i zniszczeniem broni palnej w okresie, gdy jest używana do celów służbowych.

Utracenie broni palnej:

• Kradzież

• Zgubienie

• Przekazanie osobie nieupoważnionej

• Zniszczenie uniemożliwiające identyfikację broni

Broń palna indywidualna-> przydziela się policjantom którzy uzyskali kwalifikacje zawodowe podstawowe.

Noszenie broni:

• Policjant umundurowany podczas wykonywania czynności służbowych ma obowiązek nosić broń palną krótką w futerale umieszczonym na pasie głównym, w futerale udowym lub w kamizelce na oporządzenie w sposób zapewniający sprawne i szybkie jej dobycie oraz bezpieczne przenoszenie.

• Policjant pełniący służbę w ubiorze cywilnym ma obowiązek nosić broń palną krótką w miejscu niewidocznym dla otoczenia, w sposób zapewniający szybkie jej dobycie oraz bezpieczne przenoszenie, jeżeli kierownik jednostki Policji nie wyda innego polecenia.

Zabrania się policjantowi:

• Udostępniania broni palnej osobom nieupoważnionym

• Dokonywania przeróbek, napraw broni palnej oraz amunicji we własnym zakresie

• Posiadania przy sobie broni palnej podczas:

• Prywatnego udziału w imprezach masowych podwyższonego ryzyka

• Spożywania napojów alkoholowych oraz przyjmowania środków odurzających, środków działających podobnie do alkoholu, a także po ich spożyciu lub przyjęciu

• Posiadania przy sobie broni palnej podczas:

• Leczenia szpitalnego luba sanatoryjnego oraz zwolnienia lekarskiego

• Posiadania przy sobie broni palnej w innych okolicznościach niż wyżej wymienione, które mogą doprowadzić do jej utraty lub uzyskania do niej dostępu przez osoba nieuprawnioną lub użyciu jej w sposób niezgodny z przepisami prawa

Policjant jest zobowiązany zdać broń na przechowanie niezwłocznie po wykonaniu zadań szkoleniowych lub zakończeniu zajęć szkoleniowych w związku z którymi ta broń była pobrana.

Każdorazowe wydanie i przyjęcie broni palnej ewidencjonuje się w książce wydania broni, przechowywanej razem z bronią palną.

Tryby postępowania w przypadku utracenia broni palnej:

• O utraceniu broni palnej lub amunicji policjanci są obowiązani niezwłocznie powiadomić dyżurnego najbliższej jednostki Policji, w rejonie której nastąpiło stwierdzenie utraty broni palnej lub amunicji oraz bezpośredniego przełożonego, podając okoliczności utraty, rodzaj broni palnej , jej serię, numer i rok produkcji lub ilość, typ i kaliber utraconej amunicji

• Dyżurny jednostki Policji niezwłocznie podejmuje niezbędne czynności zmierzające do odnalezienia broni palnej lub amunicji oraz powiadomienia dyżurnego właściwej komendy wojewódzkiej ( stołecznej) Policji o fakcie utraconej broni palnej lub amunicji.

• Niezależnie od powiadomienia, policjant składa bezpośredniemu przełożonemu pisemny raport zawierający szczegółowe dane dotyczące okoliczności utraty broni palnej lub amunicji

Podstawy prawne użycia broni palnej art. 17 ustawy o Policji

Policjant ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:

1. w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność policjanta lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu,

2. przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności policjanta albo innej osoby,

3. przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną policjantowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,

4. w celu odparcia niebezpiecznego bezpośredniego, gwałtownego zamachu na obiekty i urządzenia ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, na siedziby naczelnych organów władzy, naczelnych i centralnych organów administracji państwowej albo wymiaru sprawiedliwości, na obiekty gospodarki lub kultury narodowej oraz na przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne państw obcych albo organizacji międzynarodowych, a także na obiekty dozorowane przez uzbrojoną formację ochronną utworzoną na podstawie odrębnych przepisów,

5. w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka,

6. w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1-3 i 5, albo za osobą, wobec której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia zabójstwa, zamachu terrorystycznego, uprowadzenia osoby w celu wymuszenia okupu lub określonego zachowania, rozboju, kradzieży rozbójniczej, wymuszenia rozbójniczego, umyślnego ciężkiego uszkodzenia ciała, zgwałcenia, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia albo zdrowia,

7. w celu ujęcia osoby, o której mowa w pkt 6, jeśli schroniła się ona w miejscu trudno dostępnym, a z okoliczności towarzyszących wynika, że może użyć broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu,

8. w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój ochraniający osoby, materiały zawierające informacje niejawne, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe;

9. w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, jeśli:

1. ucieczka osoby pozbawionej wolności stwarza zagrożenie dla życia albo zdrowia ludzkiego,

2. istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć broni palnej, materiałów wybuchowych lub niebezpiecznego narzędzia,

3. pozbawienie wolności nastąpiło w związku z uzasadnionym podejrzeniem lub stwierdzeniem popełnienia przestępstw, o których mowa w pkt 6.

Konwój policyjny-> jest to rodzaj pełnienia służby przez jednego lub więcej policjantów, których zadaniem jest ochrona osób, przedmiotów wartościowych w czasie przewożenia i doprowadzenia pod przymusem z miejsca ich przejęcia do miejsca docelowego.

Pościg-> to przedsięwzięcie organizacyjne, , faktyczne i materiałowo-techniczne zamierzające do ujęcia osoby.

Policjanci przed użyciem broni palnej są obowiązani:

1. po uprzednim okrzyku „POLICJA” wezwać osobę do zachowania się zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, zaniechania ucieczki, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy;

2. w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym w pkt 1 zagrozić użyciem broni palnej, wzywając: „STÓJ - BO STRZELAM”;

3. oddać strzał ostrzegawczy w bezpiecznym kierunku, jeżeli wezwania określone w pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne.

Po użyciu broni palnej policjant jest obowiązany:

1. bez zbędnej zwłoki udzielić pierwszej pomocy osobie w stosunku do której użyto broni palnej

2. spowodować udzielenie jej pomocy lekarskiej

Mając na względzie bezpieczeństwo własne i innych osób policjant powinien:

• wezwać osobę do odrzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia

• podejść do rannego z odpowiedniej strony

• (…)

Ponadto policjant powinien:

• Zabezpieczyć ślady na miejscu zdarzenia, nie dopuścić na to miejsce osób postronnych

• Ustalić w miarę możliwości świadków zdarzenia jeżeli nastąpiła śmierć lub zranienie osoby albo szkoda w mieniu

Raport powinien zawierać:

• Wskazanie stopnia, imienia i nazwiska policjanta

• Określenie czasu i miejsca użycia broni

• Opis sytuacji poprzedzającej użycie broni palnej

• Opis przyczyn i skutków użycia broni palnej, w tym wynikających z przyczyn odstąpienia od czynności poprzedzających użycie broni palnej

Zasady użycia broni palnej:

• Broń należy traktować jako środek wyjątkowy i ostateczny

• Użycie broni powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie przeciwko której użyto broń palną

• W działaniach oddziałów i pododdziałów zwartych Policji użycie broni palnej może nastąpić tylko na rozkaz ich dowódcy

Warunki użycia broni palnej:

• Użycie innego środka przymusu bezpośredniego okazało się niewystarczające

• Użycie innego środka ze względu na okoliczności zdarzenia nie jest możliwe

Zakaz użycia broni palnej wobec:

• Kobiet o widocznej ciąży

• Osób o widocznym kalectwie

• Starców

• Osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat

Jednak tylko w przypadkach określonych w art. 13 ust 1 p. 6,7 i 9 ustawy.

---