Przedmiotem opisu jest sposób konstrukcji ściany zewnętrznej dla lekkiego, drewnianego budownictwa szkieletowego. Konstrukcja ściany składa się z poziomej podwaliny, pionowych słupków i oczepów. Słupki przenoszą obciążenie ze stropów i dachu na fundamenty. Do podwaliny, słupków i oczepów montuje się poszycie zewnętrzne i okładziny elewacyjne.
Nowym rozwiązaniem jest sposób konstrukcji pionowych słupków wykonanych z belek drewnianych wykonanych z drewna konstrukcyjnego suszonego komorowo, czterostronnie struganego z zaokrąglonymi lub frezowanymi krawędziami, o wilgotności maksimum 18%.
Standardowo w lekkim, drewnianym budownictwie szkieletowym, szerokość słupków podyktowana jest grubością izolacji cieplnej. Dlatego też coraz częściej stosowane są belki dwuteowe, których szerokość łatwo zwiększyć poprzez odpowiedni rozmiar średnika. Belki dwuteowe są zbudowane ze stopki wykonanej z drewna litego LVL (Laminated Veneer Lumber); średniki belek dwuteowych wykonane są z płyty OSB/4 lub twardej płyty pilśniowej.
Opisywane rozwiązanie konstrukcyjne słupków pionowych polega na połączeniu czterech belek drewnianych za pomocą płytek kolczastych tworząc ramę konstrukcyjną. Element nr 1,w poziomie, kształtuje szerokość konstrukcji, która jest podyktowana wymaganą grubością materiału izolacyjnego. Element nr 2, pionowe belki wyznaczają wysokość elementu, która jest zależna od wymagań konstrukcyjnych budynku.
Dotychczasowe rozwiązania słupków pionowych charakteryzują się większym współczynnikiem przewodzenia ciepła ze względu na konstrukcję z litego drewna lub połączenie płytą pilśniową.
Opisywane rozwiązanie konstrukcyjne w połączeniu z wełną drzewną posiada bardzo dobre właściwości izolacyjne oraz większą zdolność do akumulacji ciepła (wyższy wskaźnik bezwładności cieplnej) w stosunku do belek z drewna litego oraz belek dwuteowych łączonych płytą pilśniową.
Opisywane rozwiązanie konstrukcyjne eliminuje możliwość samoistnego skręcania belek pod wpływem naturalnych procesów wilgocenia i suszenia. Lite drewno konstrukcyjne posiadając specyficzny układ słoi w procesie schnięcia może samoistnie się odkształcić.
Łączenie dwóch elementów pionowych z elementami poziomymi za pomocą metalowej płytki kolczastej uniemożliwia skręcanie się elementów pionowych dzięki połączeniom.
Dzięki ułożeniu elementu nr 1 pomiędzy elementami nr 2, możliwe jest montowanie elementów konstrukcyjnych bezpośrednio z sobą: od spodu umożliwia montaż z podwaliną, a od góry umożliwia bezpośrednie ułożenie oczepów na elemencie konstrukcyjnym. Umożliwia to bezpieczne przenoszenie obciążenia ze słupków na niżej położony element konstrukcyjny budynku.