GRUPA B
1. W wierszu polskim kluzula (pełni - nie pełni) funkcję systemową.
2. Podstawową jednostką budowy wiersza jest:
- wers
- zdanie
- sylaba
- stoppa
3. Wiersz emocyjny (stosuje - nie stosuje) średniówki.
4. System wersyfikacyjny to zespół czynników:
- językowych
- prozodyjnych
- stylistycznych
5. Sylabizm nieregularnie mieszany należy do systemów:
- numerycznych
- nienumerycznych
- do żadnego z wymienionych
6. Zestrój akcentowy jest jednostką:
- czysto prozodyjną
- znaczeniowo - prozodyjną
7. Delimitacja prozy wykorzystuje zasady:
- prozodyjne
- gramatyczno - logiczne
- emocjonalne
8. Dla wypowiedzi potocznej w polszczyźnie charakteryst.jest rytm:
- jamb - trochej
- trochej - amfibrach
- trochej - daktyl
9. W poezji polskiej najstarszym systemem numerycznym był: sylabizm.
10. Diereza polega na zbieżności granic zestroju intonacyjnego i stopy, a cezura na ich niepokrywaniu się.
11. W nagłosie wiersza jambicznego (może - nie może) występować trochej.
12. W wierszu daktyl. 3stopowym z podwójną kataleksą rozkład akcentów głównych wygląda następująco: / - - | / - - | /
13. Wiersz toniczny zakłada wyrównanie ilości zestrojów akcentowych w wersie. (do wyboru: sylaby - zestroje akcentowy - acenty główne)
14. W wierszach sylabotonicznych średniówka (może - nie może) dzielić stopy.
15. W systemach numerycznych dominanta jest najczęściej punktem szczytowym antykadencji, a koda przypada w kadencji.
16. Wszystkie wersy wiersza emocyjnego (z wyjątkiem ost. w strofie lub w wierszu) ma intonację:
- wznoszącą
- opadającą
- wznosząco - opadającą
17. Heksametr polski (jest - nie jest) oparty na iloczasie.
18. Opis prozodyjny wiersza wymaga ustalenia:
- intonacji wiersza
- układu rymów
- kompozycji stroficznej