Środowisko naturalne człowieka.

Środowisko naturalne rozumiane jest jako ogół czynników ekologicznych mających bezpośrednie znaczenie dla życia, zdrowia, rozwoju człowieka.

Wpływ człowieka na środowisko nazywamy wpływem antropogenicznym.

Źródłem największych ilości substancji zanieczyszczających środowisko jest przemysł.

HIGIENA WODY

Woda jest najbardziej rozpowszechnionym związkiem chemicznym na Ziemi. Jest również głównym składnikiem organizmu człowieka.

Pod względem czystości wody występujące w środowisku naturalnym dzieli się na 3 klasy czystości: I, II, III. Dla celów sanitrno-epidemiologicznych woda jest oczyszczana i badana. Ocenia się jej właściwości chemiczne, fizyczne i biologiczne.

Woda nadająca się do picia powinna spełniać określone warunki. Powinna być:

• bezbarwna

• bezwonna

• klarowna

• orzeźwiająca w smaku

• pozbawiona szkodliwych zanieczyszczeń

• dostępna w dużej ilości

• źródłem mikroelementów występujących w wodzie zawsze w takim samym stężeniu

• ujęcie wody powinno być odpowiednio zabezpieczone

W wodzie mogą występować zanieczyszczenia:

• związki chemiczne o działaniu toksycznym lub rakotwórczym

• mikroorganizmy chorobotwórcze (np. bakterie z rodzaju Salmonella, Shigella, Vibrio cholerae, Yersinia, wirusy - enterowirusy, rotawirusy, WZW typu A, jaja pasożytów)

dlatego wymaga stałego monitoringu.

Źródła zanieczyszczeń wody mogą być: naturalne lub sztuczne.

Oczyszczając wodę poddaje się ją:

• sedymentacji,

• koagulacji,

• filtrowaniu

• dezynfekcji lub ozonowaniu

HIGIENA GLEBY

Gleba to najbardziej zewnętrzna cześć skorupy ziemskiej. Powstaje w wyniku procesów glebotwórczych. Do głównych cech fizycznych gleby zaliczamy: porowatość, przepuszczalność, przewiewność, kapilarność, temperaturę.

Podstawowymi składnikami gleby są: związki glinu, krzemu, tlen. Dalej związki: azotu, fosforu, potasu, wapnia i magnezu, żelaza. Pozostałe pierwiastki występują w mniejszych stężeniach i zwane są mikroelementami. Zaliczamy tu: jod, fluor, kobalt, mangan, chrom, miedź, cynk, chlor, siarkę. Gleba ma również zdolność kumulowania jonów metali ciężkich: rtęć, kadm, ołów.

W warstwie gleby można stwierdzić olbrzymie ilości mikroorganizmów, takich jak: pierwotniaki, grzyby, glony, bakterie. Obecność tych wszystkich organizmów warunkuje ciął przepływ materii na naszej planecie.

Bakterie i pozostałe mikroorganizmy są odpowiedzialne za procesy rozkładu materii organicznej (samooczyszczanie gleby)do prostych związków nieorganicznych, w procesach zwanych mineralizacja oraz gniciem.

Mineralizacja to rozkład związków organicznych (przy udziale tlenu) na proste cząsteczki nieorganiczne, takie jak woda, dwutlenek węgla, tlenki azotu czy siarki.

Rozkład na drodze tlenowej związany jest z produkcją dużej ilości energii, a produktami tej reakcji są związki zawierające tlen: CO2, woda, tlenki azotu czy siarki.

Rozkład beztlenowy zachodzi przy niedoborze tlenu i nazywany jest gniciem. W procesach gnicia powstają związki o pośrednim stopniu utlenienia, takie jak: metan, wodór, siarkowodór, amoniak.

Większość drobnoustrojów zawartych w glebie jest saprofityczna i nie stanowi zagrożenia dla organizmu człowieka. W glebie mogą znajdować się również bakterie prototroficzne i ich zarodniki. Do najgroźniejszych bakterii zaliczamy laseczki tężca, wąglika, zgorzeli gazowej, jadu kiełbasianego. W glebie mogą znajdować się także jaja pasożytów.

Do czynników zanieczyszczających środowisko człowieka zalicza się:

• czynniki chemiczne (różnorodne związki chemiczne)

• czynniki fizyczne (hałas, wibracje, promieniowanie)

• czynniki biologiczne (bakterie, wirusy, grzyby, itd.)

Największe zagrożenie dla człowieka stanowią zanieczyszczenia powietrza.

ZWIĄZKI CHEMICZNE

Związki chemiczne znajdujące się w gabinecie kosmetycznym możemy podzielić na 2 grupy:

• związki nieorganiczne - tu pierwiastki: siarka, tlen, chlor, jod, związki metali i niemetali

• związki organiczne

Substancje toksyczne w środowisku pracy mogą do organizmu ludzkiego dostawać się różnymi drogami: pokarmową, oddechową, przez skórę i błony śluzowe. W organizmie są metabolizowane, a następnie wydalane m. in. z kałem, lub moczem. Część substancji jest kumulowana w organizmie.

Wpływ substancji chemicznych na organizm ludzki możemy podzielić na trzy grupy: działanie miejscowe, działanie ogólne, działanie późne.

Każda substancja może być trucizną. Ewentualne efekty toksyczne zależą tylko od wchłoniętej dawki.

ZWIĄZKI FIZYCZNE

Promieniowanie.

Promieniowanie to wysyłanie lub przenoszenie energii w postaci fal elektromagnetycznych lub cząstek. Fale elektromagnetyczne tworzą widmo elektromagnetyczne, w skład którego wchodzą różne rodzaje promieniowania.

Widmo to dzieli się na:

1. promieniowanie niejonizujące:

• promieniowanie elektromagnetyczne o niskiej częstotliwości (zwane akustycznym)

• promieniowanie o wysokiej częstotliwości (mikrofale, fale radiowe)

• promieniowanie podczerwone (IR)

• promieniowanie widzialne

• promieniowanie ultrafioletowe

2. promieniowanie jonizujące:

• promieniowanie rentgenowskie

• promieniowanie gamma

• wszystkie rodzaje promieniowania korpuskularnego: alfa, beta, neutronowe, protonowe

Oddziaływanie różnego rodzaju promieniowania na organizmy żywe.

1. promieniowanie o niskiej częstotliwości - wywołuje bóle głowy, zaburzenia prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, sercowo-naczyniowego

2. promieniowanie radiowe i mikrofale - zaburzają termoregulacje, wywołują zaburzenia układu immunologicznego, krwiotwórczego, nerwowego, rozrodczego; źródłem są m. in. telefony komórkowe, mikrofalówki, ekrany monitory komputerowe, grzejniki indukcyjne.

3. promieniowanie podczerwone (cieplne) - przenika w głąb tkanek wywołując efekty cieplne; wywiera na organizm skutki ogólne i miejscowe; ma zastosowanie w fizjoterapii

4. promieniowanie widzialne - zastosowanie w fizjoterapii i odnowie biologicznej (leczenie barwą)

5. promieniowanie jonizujące - działając na organizmy żywe wywołuje wzbudzanie lub jonizację atomów. Uruchamia ono szereg zmian prowadzących do zmian strukturalnych i czynnościowych komórek, tkanek, narządów, a w konsekwencji dochodzi do zmian ogólnoustrojowych określanych mianem choroby popromiennej

6. promieniowanie UV - UVA odpowiada za fotostarzenie się skóry, powstawanie teleangiektazji, za zaburzenia pigmentacji skóry, uszkodzenia elastyny i kolagenu, UVB powoduje obniżenie odporności immunologicznej organizmu, co przyczynia się do powstawania zmian nowotworowych

PROMIENIOWANIE UV

Dzieli się na 3 główne zakresy: UVA, UVB, UVC.

Helioterapia to wykorzystanie promieni słonecznych w leczeniu i profilaktyce chorób.

Skutki negatywne działania UV na organizm są zależne od ilości pochłoniętej dawki. Energia promieniowania wywołuje efekt cieplny i częściowo pozacieplny, powodujący zmiany konformacyjne białek, kwasów nukleinowych w jądrze komórkowym keratynocytów warstwy podstawnej naskórka, uszkodzenie lipidów, generowanie wolnych rodników tlenowych.

Opalenizna - jest reakcją obronną skóry. Powstaje dwuetapowo, a jej barwa i intensywność zależy od fototypu skóry. Całkowite wykształcenie opalenizny następuje po 2-3 tyg. oddziaływaniu promieni słonecznych. W trakcie powstawania opalenizny komórki warstwy podstawnej naskórka przyspieszają swoje podziały, co powoduje ich nagromadzenie w warstwie ziarnistej i nadmierne rogowacenie.

W przypadku opalenizny trwałej opisuje się takie zmiany w naskórku jak:

• wzrost liczby melanocytów

• wzrost ilości wypustek poszczególnych melanocytów

• wzrost ilości melanosomów w melanocytach

• wzrost melaniny w naskórku

Mamy dwa typy melaniny:

• eumelanina (brązowo-czarna)

• feomelanina (żółtawo-czerwona)

Zestaw pigmentów melaninowych zawarty w skórze, włosach, gałce ocznej decyduje o karnacji człowieka.

................................................................................................

SOLARIUM

.................................................................................................

Do mechanizmów obronnych skóry przed promieniowaniem UV zaliczamy:

• rogowacenie naskórka (hiperkeratoza)

• melanocyty

• melaninę

• kwas urokanowy

• Opaleniznę

• enzymy antyoksydacyjne

• owłosienie skóry

Do skutków negatywnych działania UV na skórę zalicza się:

• obniżenie odporności immunologicznej

• nowotwory skóry

• zmętnienie soczewki (zaćma, katarakta)

Tanoreksja - to uzależnienie od opalania.

LASER

Zastosowanie laserów w kosmetologii.

Skóra jest narządem łatwo dostępnym dla promieniowania laserowego. W kosmetologii i dermatologii estetycznej są wykorzystywana do:

• niszczenia zmian patologicznych znajdujących się na skórze

• usuwania wszelkiego rodzaju plam barwnikowych na powierzchni skóry

• usuwania zbędnego owłosienia

• wygładzania skóry

Zasady higieny pracy z laserami.

• Kosmetyczka pracująca z laserami musi odbyć specjalne przeszkolenie z zakresu umiejętności bezpośredniej pracy z tego typu urządzeniami

• Kosmetyczka musi pracować w rękawiczkach jednorazowych oraz specjalnych okularach ochronnych

• Wszystkie osoby pracujące w pomieszczeniu gdzie pracuje laser muszą mieć okulary ochronne

• Końcówka lasera powinna być dezynfekowana po każdym zabiegu preparatami o najszerszym spektrum

• Każdy klient przed zabiegiem laserowym powinien odbyć konsultację dermatologiczną

• Kosmetyczka powinna powiadomić osobę, u której będzie wykonywany zabieg o wpływie promieniowania laserowego na skórę, o możliwych efektach ubocznych, i wypytać dokładnie o przeciwwskazania do zabiegu

Przeciwwskazaniami do stosowania laserów są:

• Ciąża

• Cukrzyca

• Nadciśnienie tętnicze

• Stosowanie leków fotouczulających (leki hormonalne, niektóre ziołowe, np. dziurawiec, niektóre antybiotyki, np. tetracyklina, Roaccutan, psoraleny

• Choroby zakaźne

• Nowotwory skóry i inne

• Łuszczyca

• opryszczka

• świeża opalenizna

Po zabiegach laserowych należy unikać słońca przez 2-3tyg.

..........................................................................................................................................................................

BODY PIERCING

z ang. body - ciało, pierce - przebić, utkwić

Są to zabiegi przekłuwania każdej okolicy ciała, łącznie z płatkami uszu. Przekłuwa się: uszy, łuki brwiowe, nos, wargi górne i dolne, język, brodę, brodawki sutkowe, sutki, pępek, narządy płciowe.

Gabinety do przekłuwania ciała powinny posiadać odpowiednie wyposażenie zapewniające najwyższy poziom higieniczny i techniczny wykonywanych zabiegów. Tylko w takich warunkach zabiegi piercingu będą bezpieczne, a ryzyko zakażenia różnymi wirusami (HCV, HBV, HIV) będzie minimalne.

Do najważniejszych elementów wyposażenia gabinetów body piercingu zaliczamy: urządzenia do odpowiedniej higieny rąk, jałowe rękawiczki, materiały opatrunkowe, przyrządy do przekłuwania ciała, autoklaw, środki dezynfekcyjne i znieczulające, specjalne pojemniki na odpadki biologiczne.

Tylko higiena przekłutego miejsca gwarantuje jego bezpieczne wygojenie się. Po zabiegu należy, zatem:

• Utrzymywać przekłute miejsce w jak największej czystości

• zminimalizować narażenie zakolczykowanego miejsca na działanie promieni słonecznych oraz zanieczyszczonej wody

• unikać zaklejania naruszonej skóry różnymi kosmetykami

Przeciwwskazania do body piercingu:

• stany zapalne skóry

• uczulenia

• łuszczyca

• cukrzyca

• choroby krwi

• wady serca

• nowotwory

• zakażenia HBV, HCV, HIV

Po każdym zabiegu należy się liczyć z możliwością wystąpienia powikłań zarówno miejscowych jak i ogólnych. Należy pamiętać, ze pojawienie się cięższych stanów chorobowych po zabiegu jest bezwzględnym wskazaniem do odesłania klienta na konsultacje lekarską.

---