Metoda malowania dziesięcioma palcami
Pedagog R. F. Show- twórczyni metody malowania palcami, zastosowała ją po raz pierwszy w 1934 r. w jednej ze szkół rzymskich. Zaobserwowała ona, że metoda ta ma wiele wspólnego z naturalna skłonnością do „paćkania” się w materiałach podobnych do błota. Stosowana jest w pracy z dziećmi nadpobudliwymi oraz często z przedszkolakami. Zalety tej metody:
- pomoc w pokonywaniu lęku
- uwalnianie się od zahamowań
- wzmacnianie wiary we własne siły
- pobudzanie ekspresji fantastycznej
- wartości diagnostyczne
Sposób stosowania metody dziesięciu palców:
1.Przygotowanie do zajęć:
Potrzebne są: papier i farby w sześciu podstawowych kolorach: niebieski, czarny, czerwony, brązowy, zielony i żółty. Można je uzupełnić białym i fioletowym. Farby powinny być w miseczkach o takiej wielkości, aby dziecko mogło bez trudu włożyć do niej dłoń. Papier, na którym dziecko będzie malować powinien być przytwierdzony do stolika lub sztalugi, tak aby dziecko miało swobodny dostęp do kartki z każdej strony. W pobliżu należy umieścić miskę z wodą i ręcznik.
2.Technika wykonania:
W pracy z dziećmi konieczna jest instrukcja terapeuty, dostosowana do wieku dziecka i jego cech indywidualnych, może brzmieć następująco: "W tych miseczkach jest farba. Nie będziemy używali pędzli, mamy przecież dziesięć palców - pięć na jednej ręce i pięć na drugiej ręce, będziemy więc malować palcami. Dziesięć palców to chyba więcej niż jeden pędzel. Możesz malować, cokolwiek chcesz, powiedz mi, gdy obraz będzie skończony". W zależności od wieku dziecka sesja może trwać od 2-40 minut. W tym czasie dziecko odpowiada na pytania dotyczące treści obrazka.
3.Analiza zachowania dziecka:
Metoda ta oprócz cennych walorów terapeutycznych, ma również wartości diagnostyczne, takie jak:
- ustosunkowanie się dziecka do tworzywa - chęć unikania wykonania zadania: dziecko nie chce pobrudzić rąk farbami - postawa ta pojawia się u większości dzieci w pierwszym kontakcie z tą metodą. W trakcie kolejnych zajęć dziecko powoli przechodzi do postawy zaangażowania - dzieci malują nie tylko po kartce, ale również po twarzy, fartuszku ciesząc się z takiego zachowania
- element czasu:
- dziecko przedłuża rozpoczęcie malowania - prawdopodobieństwo występowania stanów lękowych
- dziecko często przerywa pracę - może to być reakcja lękowa np. na barwę ,połączona z wypowiedzią słowną typu : spójrz, jak to strasznie wygląda, nienawidzę tego koloru, czy mozna go zamalować” itp. Niektóre dzieci przerywają prace, aby umyć ręce, co świadczy o lęku przed zabrudzeniem.
- element ruchu - podczas malowania dzieci w różny sposób nakładają farbę:
- klepanie rozmazanej farby
- tworzenie kolein
- podkład z grubej warstwy farby, a następnie wykonanie w nim rysunku
- wcieranie, tworzenie kropek
- zachowanie się wobec kolorów - obserwacja obejmuje elementy takie, jak:
- wybór kolorów
- kolejność ich użycia
- reakcja dziecka na kolor widziany na papierze
- poprawienie położonego koloru
Zachowanie dziecka w trakcie malowania oraz analiza gotowego wytworu stwarzają możliwość interpretacji, pozwalającej na ustalenia diagnostyczne, które wymagają doświadczenia klinicznego.
Źródło:
www.literka.pl/article20244