Wykłady z ochrony środowiska, Wyklad 8, Kazda gleba formuje sie w procesach glebotworczych, ktorych glownymi skladnikami sa czynniki glebotworcze, mozna wiec powiedzi


Ochrona gleb

Przykładowe definicje gleby:

Gleba - to twór powstały z wietrzenia litej skały (w procesie glebotwórczym), pod wpływem czynników:

lub:

Gleba to biologicznie czynna powierzchnia ziemi, powstała z utworu geologicznego, zwanego skała, macierzystą., w wyniku wietrzenia fizycznego, chemicznego i biologicznego.

Proces glebotwórczy (erozja skał) jest dość złożony. Na jego początku powstaje zwietrzelina, czyli luźne odłamki skalne powstałe w wyniku wietrzenia skał. Glebę na tym poziomie rozwoju nazywa się inicjalną, której dalszy los zależy w dużej mierze od czynników fizycznych.

Większość gleb składa się z kilku poziomów:

poziom
próchniczy

Tworzony jest przez rozłożone szczątki organiczne obumarłych roślin i zwierząt.

poziom
wymywania

Powstaje w wyniku wymywania z niego łatwo rozpuszczalnych związków organicznych do niższej warstwy.

poziom wmywania

Tworzy się na skutek osadzania się związków organicznych przenoszonych przez przesiąkającą wodę w wyższego poziomu.

Wyróżniamy dwa główne typy gleb:

1) Strefowe:

Zależne od klimatu - są to tundry, bielice, brunatno, czarno-, szaro-, czerwono-, szaro-, czerwono-, żółto- i buroziemy, kasztanowe

2) Astrefowe:

Niezależne od klimatu - są to mady, rędziny, gleby bagienne i górskie

Na jednego mieszkańca Polski przypada:

Gleby na terenie Polski zdominowane są przez gleby brunatne, bielicowe i rdzawe, które występują na prawie całej powierzchni kraju.

Wśród hydrogenicznych (mokradłowych) ekosystemów, zwanych bagiennymi, przeważają gleby torfowe (organiczne).

Wszystkie pozostałe typy gleb powstały głównie ze skał osadowych polodowcowych, trzeciorzędowych i kredowych.

Gleby leśne i łąkowe zachowały w dużym stopniu naturalne cechy genetyczne. Gleby gruntów ornych oraz terenów miejskich i przemysłowych zostały w bardzo dużym stopniu zmienione wskutek dostosowania ich właściwości do potrzeb roślin uprawnych lub zostały zdeformowane działalnością techniczną.

Do czynników glebotwórczych nalezą:

1. Litosfera - powierzchniowe utwory geologiczne, głownie skala macierzysta - jej skład jest również składem gleby.
2. Biosfera - rośliny i zwierzęta glebowe (rozkład martwej materii organicznej, mieszanie treści glebowych, napowietrzanie gleby, utrzymywanie odpowiedniej struktury gleby).
3. Hydrosfera - woda glebowa, opady, cieki
4. Klimat - ma duży wpływ na przebieg wietrzenia skal i pokrywę roślinną, wilgotność

5. Rzeźba terenu - (tereny pagórkowate są bardziej podatne na erozje, niecki na nawodnienie)
6. Działalność człowieka - (budownictwo, rozwój przemysłu, melioracje, uprawy, nawożenie).
7. Czas - wpływ czynników glebotwórczych w czasie.

Proces glebotwórczy jest powolny i przebiega z szybkością 1 cm wytworzonej gleby na 100-400 lat. Z tego względu glebę uważa się za zasób w praktyce nieodnawialny i powinna ona podlegać szczególnej ochronie.

Poza funkcją produkcyjną gleba tworzy ogromnych rozmiarów naturalny zbiornik retencyjny1 zasobów wodnych. Wody opadowe gromadzone w glebie są niezbędne dla życia roślin. Dzięki żyjącym w glebie drobnoustrojom spełnia ona również ważną funkcję sanitarną i uczestniczy w niezbędnym dla ciągłości życia na Ziemi procesie rozkładu (mineralizacji) martwych resztek organicznych, wpływając w ten sposób na obieg pierwiastków w środowisku. Dzięki właściwościom sorpcyjnym gleba spełnia funkcję naturalnego filtra; pochłania m.in. związki toksyczne.

Sorpcja - proces pochłaniania cząstek, jonów z fazy płynnej i gazowej gleby, wchłaniania powierzchniowego (adsorpcja) i objętościowego (absorpcja) zachodzących równocześnie w danym układzie.

Właściwości i urodzajność (produktywność) gleby zależą od:

Strukturę użytkowania powierzchni w Polsce determinują funkcje rolnicze i leśne, obejmujące łącznie około 87% powierzchni kraju. Składają się na nie: grunty orne (45,5%), lasy (28,1%), użytki zielone (13,1%). Udział użytków rolnych maleje systematycznie od 1946 r. przy jednoczesnym znacznym wzroście lesistości (z 20,7 do 28,1%) oraz umiarkowanym wzroście powierzchni terenów osiedlowych i komunikacyjnych.

Definicje degradacji gleby:

Degradacja gleby to pomniejszenie lub zniszczenie (dewastacja) ekologicznej i produkcyjnej wartości gleby.

[Stopniowy spadek zawartości próchnicy, zakwaszenie, zasolenie, ubytek składników pokarmowych, zanieczyszczenia chemiczne]

Degradacja gleb - zniekształcenie jednej lub wielu jej właściwości, w tym również zanieczyszczenie, pogarszające warunki życia i plonowania roślin uprawnych, skład gatunkowy roślinności trwałej, wartość użytkową (odżywczą, technologiczną, sanitarną) płodów rolnych i leśnych, ekologiczne funkcjonowanie pokrywy glebowo-roślinnej w krajobrazie.

Czynniki degradujące można podzielić na: n a t u r a l n e - zachodzące bez czynnego udziału człowieka i antropogeniczne — powodowane przez człowieka.

Czynniki powodujące niekorzystne zmiany w glebach:

Głównymi źródłami zanieczyszczenia gleby są zakłady przemysłowe, które emitują pyły (zawierające metale ciężkie) oraz gazy (związki siarki, azotu, węgla, chloru, fluoru). Podobnie transport, szczególnie samochodowy, zanieczyszcza glebę i rośliny ołowiem i węglowodorami (w tym rakotwórczymi). Duży udział w zanieczyszczeniu gleby ma rolnictwo, które wskutek postępującej chemizacji upraw (nawozy mineralne, środki ochrony roślin) pomniejsza często żyzność gleby oraz pogarsza jakość żywności i paszy.

Degradacja gleb powoduje również określone skutki środowiskowe, wykraczające poza samo środowisko glebowe.

Degradacja fizyczna polega na stracie określonej masy gleby w wyniku procesów erozji wodnej i wietrznej oraz na pogorszeniu właściwości powietrzno-wodnych gleby

(zaskorupianie, zbitość, rozpływanie się gleby).

Szczególnie groźna, bo nieodwracalna jest strata masy gleby, częściowo tylko wyrównywana

procesem jej tworzenia.

Strata masy gleby w ilości 1 tony z ha na rok, w wyniku procesów erozyjnych, może w przeciągu 50-100 lat doprowadzić do całkowitej jej degradacji.

Degradacja chemiczna polega na stratach składników pokarmowych roślin, nagromadzaniu się substancji szkodliwych oraz na zakwaszaniu i zasalaniu gleby.

Procesy te prowadzą do zmniejszania się żyzności gleby, czyli jej zdolności do wydawania dużych i o dobrej jakości plonów roślin. W warunkach glebowo-klimatycznych Polski szczególnie nasilony i groźny jest proces zakwaszania gleb, natomiast proces ich zasalania nie odgrywa większej roli.

Degradacja biologiczna obejmuje procesy zmniejszania się zawartości substancji organicznej (węgla organicznego) oraz niekorzystne zmiany w składzie mikroflory i mikrofauny glebowej. W składzie mikroflory i mikrofauny zaczynają przeważać mikroorganizmy szkodliwe dla roślin nad mikroorganizmami pożytecznymi (np. bakteriami wiążącymi azot z powietrza).

Wszystkie opisane procesy degradacji prowadzą do zmniejszania się żyzności gleby, to znaczy jej zdolności do wydawania dużych i o pożądanych cechach jakościowych plonów roślin. Zmniejsza się również wówczas środowiskowa rola gleby, polegająca na magazynowaniu wody i sk³adników mineralnych oraz na zapobieganiu ujemnym skutkom nagromadzania substancji szkodliwych dla roślin, zwierząt i ludzi.

Szkodliwość erozji wodnej polega na niszczeniu wierzchniej, a często i głębszych warstw gleby oraz na przemieszczaniu cząstek glebowych i składników mineralnych, zawartych w glebie, do wód powierzchniowych. Szczególne zagrożenie dla jakości wód stanowią składniki biogenne - azot i fosfor. Ochrona gleb przed erozją wodną stanowi zatem równocześnie ochronę wód.

Stopień zagrożenia gleb przez erozję wodną zależy od następujących czynników:

Stopień podatności gleb na erozję wodną

Rodzaj utworu glebowego

Bardzo podatne

gleby pyłowe, szczególnie lessy

Silnie podatne

piaski luźne i rędziny kredowe

Średnio podatne

żwiry i piaski gliniaste

Słabo podatne

gliny lekkie i gliny średnie

Odporne

gliny ciężkie, iły i gleby szkieletowe

Niekorzystne zjawiska związane z działalnością człowieka:
Degradacja gleb przez przemysł i rolnictwo spowodowała następujące zjawiska:
1: Erozja
2: Pustynnienie i stepowienie
3: Zniekształcenie gruntów
4: Zmęczenie gleb
5: Ugniatanie
6: Przenawożenie
7: Wyjałowienie


Zniekształcenie gruntów to niekorzystne zmiany budowy i właściwości powierzchni ziemi i stosunków wodnych na danym terenie. Gruntami zniekształconymi są:

Chemiczne zanieczyszczenia gleb

Ich nadmiar w glebie (np. H2SO4) działa niekorzystnie na organizmy glebowe w sposób bezpośredni i pośredni. Działanie bezpośrednie polega na zakwaszeniu środowiska bytowania organizmów i hamowaniu ich rozwoju (w szczególności mikroorganizmów). W bardzo kwaśnym środowisku rośliny Tracą zdolność przyswajania składników pokarmowych (np. N, Ca, P, K), nawet gdy występują one w dostatecznie dużych stężeniach. Działanie pośrednie zakwaszenia gleby polega na wymywaniu trudno rozpuszczalnych substancji mineralnych, z rozpadem minerałów włącznie. Oprócz naruszenia równowagi składników pokarmowych wyzwalają się substancje toksyczne;

Rolnicze zanieczyszczenie gleb uprawnych następuje wskutek nieumiejętnego nawożenia mineralnego i nadmiernego stosowania gnojowicy oraz w wyniku używania chemicznych środków ochrony roślin (pestycydów) czy chemicznych regulatorów wzrostu roślin (r e t a r d a nt ó w).

Oprócz przemysłu i rolnictwa istotnym źródłem zanieczyszczenia gleb jest motoryzacja. Spośród skażeń najgroźniejszy tu jest ołów (Pb), znajdujący się w spalinach emitowanych z silników benzynowych.

Stopień zanieczyszczenia osadów dennych i gleb określa indeks geoakumulacji zaproponowany przez Müllera (Müller, Furrer 1998):

Igeo = log2(Cn/1,5Bn)

gdzie:

Cn - zawartość metalu we frakcji ilastej (< 2μm)

Bn - zawartość odpowiadająca geochemicznemu tłu dla skał ilastych z danego

obszaru

Współczynnik geoakumulacji jest charakteryzowany przez siedem stopni: od 0 do 6. Najwyższy stopień odzwierciedla 100 - krotne wzbogacenie wartości tłowej danego metalu (osady bardzo silnie zanieczyszczone). Wartość 0 odpowiada osadom niezanieczyszczonym, 2 - średnio zanieczyszczonym, 4 - silnie zanieczyszczonym.

Ochrona gleb to zespół czynników prawnych, organizacyjnych i technicznych zmierzających do:

Do sposobów chroniących glebę przed chemiczną degradacją ze strony przemysłu należą:

Sposobami chroniącymi glebę przed chemiczną degradacją ze strony rolnictwa są:

Biologiczne metody ochrony roślin polegają na aktywnym wykorzystaniu przez człowieka przyrody ożywionej w celu likwidacji bądź ograniczenia szkodliwych zwierząt i roślin oraz zapobieżenia gradacjom i inwazjom szkodników.

Walka biologiczna polega na:

Rekultywacja gruntów i gleb zdewastowanych

Rekultywacja jest to zespół działań naukowych, organizacyjnych i technicznych mających na celu przywracanie wartości użytkowej terenom i gruntom już zdewastowanym. Rekultywacji najczęściej wymagają:

Rekultywacja rzadko odtwarza wyjściowy stan gruntów, zapewnia jednak przywracanie funkcji ekologicznych i gospodarczych terenu. Zagospodarowanie gruntów zrekultywowanych polega na rolniczym, leśnym lub innym ich użytkowaniu oraz na wybudowaniu niezbędnych obiektów i urządzeń.

Podstawowe zabiegi rekultywacji to:

1. Zabiegi techniczne

2. Zabiegi biologiczne - polegają na uzupełnieniu zabiegów mechanicznych prostymi zabiegami rolniczymi, które przyspieszają wzbogacenie gleby w składniki pokarmowe niezbędne do życia roślinom. Zabiegi biologiczne to:

Techniki usuwania zanieczyszczeń z materiału glebowego i gruntowego poza miejscem skażenia (ex situ):

1. Ekstrakcja i separacja zanieczyszczeń w roztworach wodnych

2. Obróbka termiczna

3. Biodegradacja

Techniki usuwania zanieczyszczeń z materiału glebowego i gruntowego na miejscu wystąpienia skażenia (in situ):

1. Przemywanie gleby i wypompowywanie zanieczyszczonej wody

2. Napowietrzanie gleby (SVE - Soil Vapour Extraction)

3. Bioremediacja

Podstawy prawne ochrony gleb w Polsce:

Ustawa Prawo Ochrony Środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz.U. 2001 Nr 62 poz.62 z późniejszymi zmianami)

Ustawa o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz.U. 2001 Nr 62 poz. 628 z późniejszymi zmianami)

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 marca 2003 r w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów (Dz. U. 03.61.549 z dnia 10 kwietnia 2003 r.)

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 września w sprawie standardów jakości gleby oraz standardów jakości ziemi. (Dz.U. 02.165.1359 z dnia 4 października 2002r.)



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ochrona srodowiska, 26, Awaria techniczna - rozumie się przez to gwałtowne, nieprzewidziane uszkodze
gospodarka wykład III, Zanieczyszczenia środowiska jest to dziedzina ochrony środowiska, którą zaczę
Wykłady z ochrony środowiska, wyklad 7, Ochrona powietrza należy do najistotniejszych zadań instytuc
Ochrona Środowiska 2012 wyklad 3
Ochrona Środowiska wykład Nr 1 z dnia 27 streszczenie, ochrona środowiska(1)
Ekonomika ochrony srodowiska wyklad 18.04.05, administracja, II ROK, III Semestr, rok II, sem IV, Ek
wyklad 6-7odpady, ochrona środowiska
Ochrona środowiska wyklad
WYKŁAD 5 biokontrola, OCHRONA ŚRODOWISKA, metody biokontroli środowiska
technologie bioenergetyczne wykłady, Ochrona Środowiska, Technologie bioenergetyczne
ochrona srodowiska test 2A, iś pw, semestr I, Ochrona Środowiska, zaliczenie wykładów
ochrona srodowiska test 1B, iś pw, semestr I, Ochrona Środowiska, zaliczenie wykładów
Podsta~1-wykłady, inżynieria ochrony środowiska kalisz, Rok 1 IOS, Ekonomia
Wyklad 6, ochrona środowiska
OCHRONA ŚRODOWISKA wykład 4
Kopia Rybactwo - wyklady, Ochrona środowiska, semestr 2
ekologia wyklady 1, Ogrodnictwo UP Lbn, Ekologia o ochrona środowiska

więcej podobnych podstron