Siostry Bronte, POLONISTYKA, II rok, LP romantyzm


ŻNIWA ŚMIERCI [w:] E. Kraskowska, Siostry Bronte:

-24.09.1848- w wieku 31 lat umarł Branwell Bronte.

Miesiące przed jego śmiercią upłynęły na plebanii w atmosferze udręki i ekstazy. (Udręka- pogarszający się stan Branwella i jego „alkoholowe wyczyny”; ekstaza- sukcesy literackie sióstr, których nie można było już dłużej skrywać przed najbliższymi).

-Kiedy Charlotte pokazała ojcu książkę, stary pastor bez zaskoczenia skwitował:” Czy wiecie, dziewczęta, że Charlotte napisała książkę, i to o wiele lepszą, niż można by przypuszczać?”.

-Dla Branwella wydarzenie to musiało być wstrząsem. Wprawdzie Charlotte po śmierci Branwella twierdzila, ze nie zdradziła mu tej tajemnicy i brat do końca o książce nic nie wiedział - to przypuszczalnie, przynajmniej częściowo w sekret wtajemniczyła go Emily.

O ile kilka lat przed tem to właśnie Branwell był nadzieją rodziny, to później stał się czarną owcą, nieudacznikiem zapijającym poczucie winy i klęski.

-w akcie zgonu B. Lekarz podał jako przyczynę śmierci chroniczny bronchit oraz wyniszczenie organizmu. On sam przedtem uskarżał się na brak snu. O ostatnich tygodniach jego życia wiemy niewiele- Charlotte w listach pisała o nim z niechęcią, wspominając jedynie, że choć odrobina alkoholu wywołuje w nim konsulsję.

-W tym czasie odwiedził go w Harworth przyjaciel, Francis Grundy. Posłał do Branwella list, w którym zaproponował spotkanie w gospodzie Pod Czarnym Bykiem. Najpierw przyszedł ojciec B- pastor obwieszczając Francisowi, że z Branwellem jest źle. Gdy przyszedł B. Oboje spędzili miły wieczór (nie stroniąc od alkoholu). Na spotkanie z Francisem Branwell wziął nóż, gdyż nie wiedział kogo się spodziewać ( był już nieco bardzo nie kojarzący, podejrzewał, ze spotka samego szatana). Branwell mówił, że już niedługo nadejszie jego koniec. Tak wyglądało ich ostatnie spotkanie.

-przed śmiercią Branwell-grzesznik i niedowiarek- zwrócił się ku Bogu. Charlotte z wielką radością napisała o tym w liście do Williama Williamsa.

CHOROBA EMILLY:

-28.09.1848-pogrzeb Branwella-> b. zimny, wietrzny dzień-> prawie wszyscy złapali jakieś infekcje. Jednak z końcem października przeziębienie Emily przerodziło się coś poważniejszego. Kaszel się nasilał i E. Miała coraz wieksze problemy z oddychaniem. Jednakże z uporem dalej wykonywała swoje obowiązki i odmawiała leków. (Chciałabym mieć w sobie tyle samozaparcia do czytania BN'ek!!!). Emily= autodestrukcja taka sama, jaką analizowała w postaciach swoich bohaterów- Katy i Heathcliff'ie. Pod koniec życia głodziła się. Zmarla przed Bożym Narodzeniem, 19.12. Domownicy domyślali się tej śmierci (dzień przed śmiercią straciła przytomność). W dniu śmierci po raz 1. zgodziła się na badanie lekarskie- jednak kiedy lekarz przyszedł, E. Już nie żyła...

- Po śmierci siostry, Charlotte intensywnie pisuje z Wiliamsem (ich staranna literackość w obliczu rodzinnych tragedii zdumiewa i przywodzi na myśl XX-wieczne eksperymenty terapeutyczne (np. pisanie dzienników). Sam akt pisemnego fomrułowania najgłębszych przeżyć miał przezyciężać kryzys. Wiliams był dla Charlotte prawdziwą podporą psych. I przyjacielem= nigdy nie łączyły ich stosuki erotyczne.

-rodzina Bronte polegała gł na domowych sposobach leczenia= z czasem wszyscy domownicy coraz bardziej podupadali na zdrowiu. Poza tym dolegliwości rodziny Bronte, takie jak choroby płuc i choroby układu pok. dokuczały większej części mieszkańców Haworth ze względu na tragiczny stan higieny oraz surowy klimat Gór Pienińskich.

CHOROBA ANNE:

-Po śmierci B. I Em pastor wpadł w depresję. Potem zachorowała najmłodsza z sióstr- łagodna, cicha i religijna Anne. Anne wraz z Charlotte i Ellen wybrały się w podróż do mającego jej pomóc Scarborough. Tam umarła i została pochowana przez Charlotte (by oszczędzić pastorowi napięć zw. z 3. pogrzebem).

-Wszystkie dzieci pastora umarły młodo, starości dożył tylko on sam.

Rozgrywające się na kontynencie wydarzenia Wiosny Ludów w niewielkim stopniu oddziaływały na życie w Haworth, to jednak przez domowników były śledzone z dużym zainteresowaniem.

-nastroje rewolucyjne w Anglii i Irlandii za sprawą ruchu czartysów- robotniczych związkowców działających na rzecz nowej ustawy parlamentarnej- Karty Ludu. Metody czartysów = strajki, wiece, petycje (coś a'la nasza Solidarność).

-w 1846 rewolty społ. nasiliły się wskutek kryzysu gospodarczego i wielkiego głodu w Irlandii. W wyniku takiego obrotu spraw= reformy poprawiające sytuacje biedoty, wprowadzenie 10-godzinnego dnia pracy i „Manifest Komunistyczny” Marksa i Engelsa.

-W konserwatywnej rodzinie Bronte rewolucje nie budziły euforii. Charlotte popierała czartysów, optowała za sprawiedliwością i humanitaryzmem. Swój stosunek do rewolt społ. wyraziła w książce, którą pisać zaczęła w 1848r.

-destrukcyjny wpływ , jaki Branwell niewątpliwie wywierał na życie rodziny, dla twórczości sióstr okazał się zbawienny: w dużej mierze wrażenie, jakie ich utwory zrobiły na czytelnikach, brało się z wykreowanej tam mrocznej aury (naturalizm, brutalność, patologiczne zachowania kobiet i mężczyzn). Brat udzielił im ciężkiej lekcji życia. Poza tym, żeby stworzyć realistyczną scenę śmierci Hindleya trzeba było mieć do czynienia z pijakiem.

(Mniej drastyczny opis śmierci, lecz także w wyniku alkoholizmu- w Dzierżawcy Wildfell Hall).

Wichrowe Wzgórza:

-akcja toczy się w latach 1771- 1802 i dotyczy dwóch pokoleń yorkshirskich rodów, Earnshawów i Lintonów. Oba rody, choć zamożne, różnią się od siebie pod względme klasowym: pierwsi wywodzą się ze wzbogaconych chłopów (yeomen), drudzy zaś z ziemiańskiej szlachty (gentry). Siedziba Earnshawów ma charakter wiejskiej farmy, dom Lintonów- luksusowa rezydencja. Ten aspekt klasowy ważny (Katarzyna Earnshaw pragnąca się wzbogacić, zmienić styl życia na bardziej „pański”, doświadczyć awansu społecznego poprzez małżeństwo z Edgarem Lintonem).

-Fabułę utworu poznajemy poprzez splatające się ze sobą 2 narracje: dziennik Lockwooda oraz gospodyni Lockwooda-Nelly Dean(ta ostatnia narracje-retrospektywna).

-recenzje- z reguly niezbyt pochlebne; powieść określana jako „dziwna”, „wulgarna” czy „prymitywna”.

-Bohaterowi „W.W.” pozostają we władaniu namiętności przekraczających skalę ludzkich doznań, toteż nie można ich postępków mierzyć zyczajną miarą. Powieśc ta bardziej niż oludziach mówi o wielkich, pierwotnych mocach, wobec których zaciera się opozycja dobra i zła. Przeciętny czytelnik „W.W.” czasów Bronte niewiele z tego mógł pojąć, dlatego książka odniosła sukces dopiero znacznie później.

Dzierżawca Wildfell Hall

-powieść ukazała się w 1848r.

-jej ukazanie pobudziło recenzentów do dyskusji na temat rzeczywistego autorstwa wszystkich powieści Bellów i ich „rodzinnego podobieństwa”. Czy jest to kobieta? A jeśli tak, t oczy kobieta mogłaby stworzyć tak brutalne sceny?

-jest to historia kobiety maltretowanej przez męża- degenerata, która dla ocalenia siebie i synka ucieka z domu i chroni się na odludziu, w dworze Wildfell.

-swą szkatułkową konstrukcją przypomina „W.W.”

-w 2. wydaniu powieści autorka dodała przedmowę, w której próbowała odeprzeć ataki recenzentów na jej powieśc jako brutalną.

-Na temat tożsamości Bellów Anne wypowiadała się w tym samym duchu co siostra (nieważne kto i jakiej płci napisał książkę- ważne że jest dobrze napisana).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
FIODOR DOSTOJEWSKI - BRACIA KARAMAZOW, POLONISTYKA, II rok, LP romantyzm
co to jest symbolizm, POLONISTYKA, II rok, LP romantyzm
FIODOR DOSTOJEWSKI - IDIOTA, POLONISTYKA, II rok, LP romantyzm
NARODZINY PISAREK, POLONISTYKA, II rok, LP romantyzm
głód, POLONISTYKA, II rok, LP romantyzm
Czarne Kwiaty, POLONISTYKA, II ROK SEMESTR ZIMOWY, HLP II ROK, romantyzm
zagadnienia romantyzm, POLONISTYKA, II ROK SEMESTR ZIMOWY, HLP II ROK, romantyzm
Czarne Kwiaty, POLONISTYKA, II ROK SEMESTR ZIMOWY, HLP II ROK, romantyzm
staff, Polonistyka, II rok, HLP, 2. Pozytywizm i Młoda Polska
Mircea Eliade - Czas święty i mity, POLONISTYKA, II rok, WOK
POPIOŁY, Polonistyka, II rok, HLP, 2. Pozytywizm i Młoda Polska
V. Jankélévitch - To, POLONISTYKA, II rok, WOK
Weneckie widowiska w maskach, POLONISTYKA, II rok, WOK
Ewolucja polskiego systemu fleksyjnego, POLONISTYKA, II ROK SEMESTR LETNI!, Kultura języka polskieg
Przemiany w twórczości poetyckiej Staffa, Polonistyka, II rok, HLP, 2. Pozytywizm i Młoda Polska
M. Bachtin – Ludowe formy świąt karnawałowych, POLONISTYKA, II rok, WOK
Przybyszewski - Śnieg, Polonistyka, II rok, HLP, 2. Pozytywizm i Młoda Polska
UKRYTY WYMIAR, POLONISTYKA, II rok, WOK

więcej podobnych podstron