Zespół De Quervaina (ang. de Quervain syndrome) - choroba z grupy entezopatii.

Istotą choroby jest zapalenie pochewki ścięgnistej pierwszego przedziału prostowników, który zawiera ścięgna mięśnia odwodziciela długiego i prostownika krótkiego kciuka. Przyczyną zapalenia są sumujące się urazy i przeciążenia wymienionych wyżej ścięgien z powodu wykonywania zajęć sportowych i czynności zawodowych, w których powtarza się mocny chwyt, połączony z odwiedzeniem ręki.

W związku ze zmianą amplitudy kierunków działania mięśni, przy określonych ruchach ręki i kciuka, dochodzi do konfliktu ścięgien i pochewek ścięgnistych z otaczającymi tkankami. Upośledzenie poślizgu ścięgien w obrębie pochewki może być spowodowane także zmianami kostnymi w obrębie dalszej nasady kości promieniowej.

Na pierwsze miejsce wysuwają się bóle okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej, występujące przy ruchach kciuka, przywodzeniu ręki i mocnym uchwycie. Bóle nierzadko promieniują w kierunku kciuka oraz przedramienia i uniemożliwiają wykonywanie podstawowych czynności życiowych, sportowych i zawodowych.

Jednocześnie stwierdza się obrzęk, powiększający obrysy obwodowej nasady przedramienia w okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Ścięgna są napięte, pochewka wyraźnie pogrubiała. Ciągłe drażnienie okostnej wyrostka rylcowatego może spowodować jego pogrubienie.

Pomocne w rozpoznawaniu są:

• test von Finkelsteina - kciuk chorego układa się na jego dłoni i następnie nad nim zamyka pozostałe palce w pięść. Czynna lub bierna ulnaryzacja ręki wywołuje ból.

Ponieważ test ten bywa niekiedy bolesny nawet dla ręki zdrowej, Muckart zaleca jego modyfikację - przycisnąć jedynie kciuk do wskaziciela i wykonać ulnaryzacje ręki. Czynny ruch wyprostu i odwiedzenia kciuka wobec oporu także połączony jest z bólem (Dziak).

Leczenie zachowawcze przynosi pożytek jedynie w początkowym stadium choroby. Najważniejsze jest unieruchomienie w opatrunku obejmującym przedramię i sięgającym do główek II - V kości śródręcza. Kciuk winien być unieruchomiony łącznie ze stawem międzypaliczkowym (unieruchomienie powinno trwać do ustąpienia objawów zapalnych w obrębie pochewki). Miejscowo i ogólnie można stosować leki przeciwzapalne. Wstrzyknięcie można powtarzać w razie potrzeby 2-3 krotnie.

Kolano biegacza - bolesność w stawie kolanowym, jest bardzo częstym urazem występującym u sportowców.

W wielu przypadkach nie udaje się ustalić żadnej przyczyny bólu, niekiedy natomiast jest on spowodowany nadmiernym nawróceniem stopy.

Nadmierna pronacja powoduje przesadne skręcenie do wewnątrz, co sprawia, że rzepka ociera się o kość udową. Z czasem powtarzanie tego ruchu powoduję ból za rzepką, zwłaszcza podczas zbiegania z góry.

W przypadku kolana biegacza lekarz może przepisać kwas acetylosalicylowy lub silniejszy niesteroidowy lek przeciwzapalny, w celu złagodzenia bólu.

Zespół z niedokrwienia Volkmanna (zespół Volkmana, przykurcz ischemiczny Volkmanna,)

Jest spowodowany postępującym zwyrodnieniem mięsni i nerwów w następstwie niedokrwienia

kończyny. Przykurcze mięsni i porażenia nerwów są objawami wtórnymi.

Występuje jako powikłanie po

- złamaniu nadkłykciowym k. ramiennej zwłaszcza w typie wyprostowanym

- złamaniach obu kości przedramienia

- w zwichnięciu stawu łokciowego

Może wystąpić z powodu :

- rozległych krwiaków podpowieziowych

- rozerwania tętnicy

- jako następstwo zbyt długiego utrzymywania opaski Esmarcha, wyciągu Bryanta, ucisku

ciasnego opatrunku gipsowego

- z powodu wielokrotnego manipulowania w czasie nastawiania złamania

Powstanie przykurczu :

-niedokrwienie tętnicze

-niedotlenienie powstałe na skutek upośledzenia odpływu krwi żylnej jako przyczyna niedokrwienia

-upośledzenie krążenia z powodu odruchowego kurczu tętnicy ramiennej

-zator tętnicy powodujący zawał mięśnia przedramienia.

Rozróżniamy dwa typy niedokrwienia :

1) Naczynia powodują niedokrwienie w obwodowym odcinku kończyny.

2) W drugim typie niedokrwienia powstaje w miejscu uszkodzenia jako następstwo obrzęku

tkanek miękkich objętych przedziałem powięziowym

Najczęściej zmiany dotyczą mięsni zginaczy przedramienia.

Uszkodzone mięsnie :

- zginacz głęboki palców

- zginacz długi kciuka

- mięsnie prostowniki przedramienia ulęgają niedokrwieniu w wyniku ciasnego opatrunku

gipsowego

Zmiana z niedokrwienia ulęgają nerwy :

- nerw pośrodkowy

- nerw łokciowy

Fazy uszkodzenia :

1) okres wczesny

Charakterystyka :

• ból , powiększający sie pod wpływem prostowania palców

• ból przedramienia (4-6h po urazie do 48h)

• brak tętna na tętnicy promieniowej

• ograniczenie/zniesienie czynnej ruchomości

• obrzęk, zasinienie palców

• zgięcie w st. międzypaliczkowych, przeprost w st. sródrecznopaliczkowych

• reguła 4 liter P ( pain, pallor, pulselessness, paralysis) -

•ból, zasinienie. brak tętna, porażenie

Objawy te świadczą o uszkodzeniu naczynia.

W zespole ciasnoty przedziału powięziowego tętno nie zanika, skóra jest sinawa podwyższenie

ciśnienia tkankowego wiąże sie z dużym obrzękiem kończyny, napięciem mięsni oraz tkliwością.

2) okres późny

Dochodzi do :

• zniekształcenia reki i palców ( spowodowane jest to procesami

martwiczo-bliznowatymi i włóknistymi przykurczami)

• przedramię ustawione w pronacji, nadgarstek w zgięciu dłoniowym,

kciuk w przywiedzeniu i pronacji, zgięcie w st. międzypaliczkowych,

przeprost w st. sródrecznopaliczkowych

• typ reki : szponowata

Leczenie :

- nastawienie złamania lub zwichnięcia

- właściwe unieruchomienie kończyny

- usuniecie przyczyn utrudniających krążenie

- leczenie ułożeniowe ( wysokie ułożenie ) - na wysokości serca

- stosowanie wyciągów

Zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej, łokieć tenisisty - zespół bólowy tkanek miękkich położonych bocznie w stosunku do stawu łokciowego, pochodzący najczęściej z uszkodzonego przyczepu mięśnia prostownika wspólnego palców, który przyczepia się do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Ból może promieniować, zgodnie z przebiegiem mięśnia, w kierunku przedramienia i nadgarstka.

Uszkodzenia tego przyczepu najczęściej zdarzają się w wyniku wykonywania naprzemiennych ruchów prostowania i odwracania nadgarstka, takich jak na przykład używanie śrubokręta, ale również odbijanie piłki z backhandu przy zgiętym łokciu (stąd alternatywna nazwa choroby). Do choroby predysponują również czynności takie jak noszenie ciężkich przedmiotów przy wyprostowanych łokciach, wykonywanie ruchów podobnych jak przy wyrywaniu chwastów lub depilacji.

Leczenie:

Ogólnie dowody na efektywność jakichkolwiek działań są słabe^[2]. Zwykle wystarcza wypoczynek i podanie doustne i/lub miejscowe niesterydowych leków przeciwzapalnych. W przypadku braku poprawy konieczne może być zastosowanie leczenia rehabilitacyjnego, zwłaszcza masaży, ultradźwięków i okładów z lodem^[3]. Brak poprawy nakazuje zastosowanie unieruchomienie kończyny górnej, zgiętej pod kątem prostym w stawie łokciowym. W pojedynczych przypadkach konieczne może okazać się leczenie operacyjne, polegające na uwolnieniu rozcięgna mięśnia prostownika wspólnego palców. W jednym z badań wykazano, że kortykosteroidy przynoszą krótkookresową poprawę, ale w dłuższym aspekcie czasu nie przynoszą korzyści, a nawet mogą zaszkodzić^[4].

Po okresie ostrego bólu, może wystąpić nawet kilkumiesięczny okres mniej nasilonych dolegliwości bólowych. Wówczas należy bezwzględnie unikać czynności obciążających staw łokciowy. Ulgę przynosi też stosowanie opaski na przedramieniu, zwykle 5 cm poniżej stawu łokciowego, która zmniejsza napięcie mięśnia prostownika palców.

---