DYREKTYWY DOTYCZĄCE BEZPIECZEŃSTWA PRACY W RÓŻNYCH BRANŻACH

1. Dyrektywa Rady z 24 czerwca 1992 r. w sprawie wprowadzenia w życie minimalnych wymagań w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscach tymczasowych lub ruchomych budów (ósma dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG); 92/57/EWG (Dz.Urz. WE L 245 z 26.8.1992 r.).

Dyrektywa reguluje takie obszary jak:

• wyznaczanie koordynatorów;

• sporządzanie planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia;

• zasady przygotowania i realizacji inwestycji;

• odpowiedzialność inwestora, inwestora zastępczego, pracowników i pracodawcy;

• konsultacje z pracownikami.

2. Dyrektywa Rady z 3 listopada 1992 r. dotycząca minimalnych wymagań mających na celu poprawę warunków bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi (jedenasta szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) 92/91/EWG(Dz.Urz. WE L 348 z 28.11.1992 r.).

W myśl zapisów dyrektywy - przestrzeganie minimalnych wymagań zmierzających do zagwarantowania wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi jest niezbędnym warunkiem dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników. Jest to ważne, ponieważ zakłady górnicze wydobywające kopaliny otworami wiertniczymi stanowią obszary pracy, w których pracownicy narażeni są na szczególne niebezpieczeństwo.

3. Dyrektywa Rady z 3 grudnia 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie poprawy bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego (dwunasta dyrektywa szczegółowa w znaczeniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) 92/104/EWG (Dz.Urz. WE L 404 z 31.12.1992 r.).

Dyrektywa wskazuje na obowiązki pracodawców:

• podejmowanie środków gwarantujących bezpieczeństwo miejsc pracy;

• zapewnianie nadzoru nad pracą i przeszkolenia pracowników;

• powierzanie prac ze szczególnym ryzykiem pracownikom o odpowiednich kwalifikacjach; wykonywanie pracy zgodnie z podanymi instrukcjami;

• zapewnienie środków pierwszej pomocy i warunków do ewakuacji;

• sporządzenie i aktualizacja dokumentu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia;

• bezzwłoczne informowanie odpowiednich organów o poważnych i/lub śmiertelnych wypadkach przy pracy oraz zagrożeniach;

• ochrona przed pożarami, wybuchami i szkodliwą dla zdrowia atmosferą;

• zapewnienie łączności i systemów ostrzegawczych i alarmowych;

• zapewnienie profilaktycznej ochrony zdrowia;

• konsultowanie z pracownikami kwestii związanych z bhp;

4. Dyrektywa Rady z 31 marca 1992 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w celu zapewniania wyższego poziomu leczenia na jednostkach pływających 92/29/EWG (Dz.Urz. WE L 011 z 17.1.1992 r.).

Dyrektywa zawiera szczegółowe regulacje dotyczące:

• klasyfikacji jednostek pływających;

• wyposażenia medycznego oraz odpowiedniego personelu;

• zasad odpowiedzialności jeżeli chodzi o bezpieczeństwo na statkach;

• zasad kontroli bezpieczeństwa na statkach.

5. Dyrektywa Rady z 23 listopada 1993 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia w pracy na statkach rybackich (trzynasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) 93/103/EWG(Dz.Urz. WE L 307 z 13.12.1993 r.).

Dyrektywa precyzuje:

• sposób wykonywania generalnych remontów i modyfikacji statków;

• wymagania dla urządzeń i sposób ich konserwacji;

• zakres obowiązku informacyjnego dla pracowników

• wymagania dla obowiązkowych szkoleń załogi i dowodzących statkiem;

• minimalne wymagania w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia dla istniejących statków rybackich;

• minimalne wymagania w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia dla nowych statków rybackich;

• minimalne wymagania w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dla sprzętu ratowniczego;

• minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia dotyczące wyposażenia ochronnego.

Dyrektywa zwraca szczególną uwagę na lokalizowanie statków rybackich znajdujących się w stanie zagrożenia, zwłaszcza poprzez zastosowanie nowych technologii.

6. Dyrektywa Rady z 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków 96/98/WE (Dz.Urz. WE L 046 z 17.2.1997 r.).

7. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z 4 grudnia 2001 r. ustanawiająca zharmonizowane wymagania i procedury dotyczące bezpieczeństwa załadunku i wyładunku na masowcach 2001/96/EWG (Dz.Urz. WE L 013 z 16.1.2002 r.).

Celem dyrektywy jest zwiększenie bezpieczeństwa masowców podczas załadunku lub rozładunku stałych ładunków masowych poprzez zmniejszenie zagrożeń nadmiernych naprężeń i fizycznych uszkodzeń konstrukcji statku podczas załadunku lub rozładunku, Dyrektywą ustanowiono zharmonizowane:

• wymagania zgodności dla tych statków i terminali oraz

zharmonizowane procedury współpracy i łączności między statkami a terminalami.

---