Wykres rozciągania

Dla większości materiałów w początkowym stadium próby aż do przekroczenia pewnej granicznej wartości, zależność δ - ε jest liniowa (odcinek 0A). Obowiązuje tu prawo Hooke`a.

R_PR - granica proporcjonalności, największa wartość naprężenia, przy której zachodzi jeszcze wprost proporcjonalna zależność pomiędzy wydłużeniem i naprężeniem - granica stosowalności prawa Hooke`a.

Dalszemu wzrostowi obciążenia towarzyszy coraz wyższy przyrost naprężenia i odkształcenia. Po przekroczeniu wartości siły odpowiadającej punktowi B próbka doznaje odkształceń trwałych.

R_SP - granica sprężystości, jest to największa wartość naprężenia, przy której nie zachodzi jeszcze odkształcenie trwałe.

Ze względu na trudności oddzielnych pomiarów długości przyjmuje się tzw. Umowną granicę sprężystości.

P_0,05 - wartość siły odpowiadająca odkształceniu trwałemu o 0,05%.

W przypadku stosowania umownej granicy sprężystości jest ona kresem stosowalności prawa Hooke`a.

Po przekroczeniu wartości siły odpowiadającej punktowi C wykresu materiał osiąga stan płynięcia doznając przyrostu wydłużenia przy braku przyrostu siły.

R_e - granica plastyczności, wartość naprężenia, przy której próbka zaczyna doznawać przyrostu odkształcenia przy braku przyrostu obciążenia.

Charakterystyka δ - ε na odcinku CD jest pofalowana w skutek pojawiających się poślizgów. W związku z tym PN określa pojęcie górnej i dolnej granicy plastyczności. Dla celów praktycznych definiuje się wielkość nazwaną umowną granicą plastyczności.

P_0,2 - wartość siły odpowiadająca odkształceniu trwałemu o 0,2%.

Do dalszej deformacji próbki potrzebny jest przyrost obciążenia.

R_m - wytrzymałość na rozciąganie.

W ostatniej fazie eksperymentu na próbce pojawia się przewężenie, jej rzeczywisty minimalny przekrój poprzeczny jest zatem znacznie mniejszy niż wartość s₀. Linia DE' wykresu odpowiada naprężeniu rzeczywistemu, tj. odniesionego do rzeczywistego aktualnego pola powierzchni przekroju poprzecznego.

---