 | Pobierz cały dokument pomiary.polaryskopowe.mibm.wip.pw.fizyka.2.doc Rozmiar 33 KB |
1. Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest przedstawienie podstawowych pojęć z zakresu elastooptyki oraz zapoznanie z budową i zasadą dzaiłania polaryskopu Senarmonte'a.
2. Wiadomości wstępne.
Światło naturalne ( niespolaryzowane ) jest mieszaniną fal o różnych płaszczyznach polaryzacji i o zmiennych w czasie , względnych przesunięciach fazowych.
Do otrzymywania światła spolaryzowanego stosuje się urządzenia zwane polaryzatorami. Obecnie najczęściej stosuje się do tego celu polaroidy. Są to folie zawierające uporządkowane przewodzące mikrokryształy. Polaroid można traktować jako zbiór drucików , rozmieszczonych w niewielkich odległościach. Tak więc polaroid przepuści składową pola elektrycznego równoległą do łańcuchów mikrokryształów , a pochłonie składową prostopadłą do łańcuchów.
W ośrodkach anizotropowych prędkość światła zależy od kierunku. Efekt ten występuje w większości kryształów. Takie kryształy nazywamy dwójłomnymi. Wiązka światła , biegnąc w ośrodku dwójłomnym , rozdziela się na dwie wiązki spolaryzowane w kierunkach wzajemnie prostopadłych. Wiązki te poruszają się z różnymi prędkościami fazowymi. Związaną z tymi prędkościami różnicę współczynników załamania n :
n = nw - ns
nazywamy dwójłomnością , gdzie nw - współczynnik załamania wiązki wolniejszej , ns - współczynnik załamania wiązki szybszej.
P - płytka dwójłomna ; R - róznica dróg optycznych ; o - fala płaska ; w,s - powierzchnie falowe
Wartość dwójłomności w krysztale dwójłomnym zależy od kierunku. Kierunek , dla którego zjawisko nie występuje nazywa się osią optyczną. Istnieją kryształy jedno- i dwuosiowe. Ogólnie biorąc , jeżeli na drodze promienia świetlnego reprezentującego płaską powierzchnię falową umieścimy płytkę dwójłomną , to na wyjściu otrzymamy dwie powierzchnie falowe oddalone o pewną odległość :
R = ( nw - ns ) d. Wielkośc R nazywamy różnicą dróg optycznych.
Zjawisko dwójłomności może wystąpić w ciałach izotropowych pod wpływem czynników zewnętrznych : pola elektrycznego , magnetycznego lub przyłożonych sił. Mówimy wtedy o dwójłomności wymuszonej.
Polaryskop liniowy składa się ze źródła światła Z , polaryzatora P , badanego modelu M , analizatora A i filtru F. Rolę receptora najczęściej pełni oko ludzkie O. Polaryzator i analizator przepuszczają światło spolaryzowane liniowo w jednej płaszcyźnie. Filtr służy do " wycięcia " z widma światła białego wąskiego widma. Polaryzator jest ustawiony poziomo , a analizator pionowo. Układ ten nazywa się krzyżem polaryzacyjnym.
 | Pobierz cały dokument pomiary.polaryskopowe.mibm.wip.pw.fizyka.2.doc rozmiar 33 KB |