Model ZZL T. Listwana uwzględnia miejsce, rolę i powiązania misji, strategii i celów organizacji a także strategii personalnej w kontekście uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych organizacji. Podstawą konstrukcji modelu są 2 zasadnicze założenia :
istnieje potrzeba systemowego ujmowania funkcji personalnej jak również przedsiębiorstwa, traktowanego jako systemu otwartego,
sprzężenie funkcji personalnej z funkcją organizowania, co zapewni jej uporządkowanie oraz sprawność.
W modeli da się wyodrębnić cykliczną organizacje składników zarządzania kadrami. Występują trzy fazy: preparacja (przygotowanie), realizacja i kontrola.
W fazie przygotowania ma miejsce planowanie kadr, które prowadzi do określenia przewidywanego stanu zasobów ludzkich m.in. pod względem liczebności, struktury w danym przedziale czasowym. Plany kadrowe są pomocne m.in. w pozyskiwaniu odpowiednich dla danego przedsiębiorstwa pracowników. Jak wynika z rysunku subfunkcja planowania ma wpływ na wszystkie wyróżnione składniki (zaznaczone strzałkami).
W fazie realizacji występują 2 subfunkcje tj. rozwój pracowników i ich motywowanie, czyli aktywizowanie. Podane subfunkje zawierają w sobie takie ważne składniki jak np. stosunki pracy, ocenianie.
W fazie kontroli następuje zestawienie realizacji z planami i co jest szczególnie godne podkreślenia dostarczenie informacji zwrotnej pod adresem poszczególnych faz (składników) funkcji i jej podmiotów.
Rozważania przeprowadzone w oparciu o analizę podanego modelu dają podstawę do stwierdzenia, że zarządzanie zasobami ludzkimi w organizacji można przedstawić w sposób uporządkowany, w odniesieniu do sformułowanych dla niego celów.
T. Listwan (red.), Zarządzanie kadrami, Warszawa 2002.