Sciaga betony kolos 2m, Budownictwo PCz, Technologia betonów i zapraw, Ściągi


1.Pojęcia

Mieszanka betonowa to mieszanina cementu, wody, kruszywa drobnego i grubego oraz ewentualnych domieszek i dodatków, która jest w stanie umożliwia­jącym ułożenie jej w formie i zagęszczenie wybraną metodą

Konsystencja mieszanki betonowej jest to stopień jej ciekłości (płynności), określany klasami konsystencji w zależności od metody badania.

Urabialność mieszanki betonowej jest to zdolność do łatwego i szczelnego wypeł­nienia formy z jednoczesnym zachowaniem jednorodności mieszanki betonowej.

Zawartość powietrza w mieszance betonowej jest to objętość powietrza w za­gęszczonej mieszance, z pominięciem powietrza zawartego w porach użytego kru­szywa.

Zaczyn cementowy jest to mieszanina cementu i wody.

Beton to sztuczny kamień powstały ze zmieszania cementu, wody, kruszywa drob­nego, kruszywa grubego (naturalnego lub łamanego) oraz ewentualnych domieszek i dodatków, który uzyskuje wymagane właściwości w wyniku hydratacji cementu

Domieszki do betonu to składniki modyfikujące właściwości mieszanki beto­nowej i betonu, dodawane podczas procesu mieszania mieszanki betonowej w ilości nie większej niż 5% masy cementu

Dodatki do betonu to drobnoziarniste składniki stosowane w celu poprawy pew­nych właściwości lub uzyskania specjalnych właściwości betonu,

betony zwykłe to betony o gęstości w stanie suchym większej niż 2000 kg/m3, ale nieprzekraczającej 2600 kg/m3, produkowane z zastosowaniem kruszyw na­turalnych (żwiru) lub łamanych (np. dolomitu,

betony lekkie to betony o gęstości w stanie suchym nie mniejszej niż 800 kg/m3 i nie większej niż 2000 kg/m3, produkowane z zastosowaniem wyłącznie lub częściowo kruszyw lekkich (np. keramzytu,

betony ciężkie to betony o gęstości powyżej 2600 kg/m3, produkowane z kru­szyw ciężkich (np. barytu)

betony wysokowartościowe, produkowane na bazie kruszyw natu­ralnych oraz łamanych z dodatkiem pyłów krzemionkowych oraz domieszkami poprawiającymi urabialność - superplastyfikatory, przy małej ilości wody zarobowej

Beton projektowany to beton, którego żądane właściwości i dodatkowe cechy są podane przez zamawiającego - producentowi odpowiedzialnemu za dostarczenie betonu w postaci mieszanki betonowej.

Beton recepturowy to beton, którego skład i składniki, jakie powinny być uży­te do jego produkcji, są podane przez wykonawcę producentowi

Wytrzymałość na ściskanie to maksymalne naprężenia ściskające wystę­pujące w chwili jego zniszczenia pod działaniem siły zewnętrznej.

beton towarowy to beton dostarczony jako mieszanka betonowa przez osobę lub jednostkę niebędącą wykonawcą, a także beton produkowany przez wykonawcę poza miejscem budowy i beton produkowa­ny na miejscu budowy, ale nie przez wykonawcę

Wytrzymałość charakterystyczna (fek) to wartość wytrzymałości, poniżej której może się znaleźć 5% populacji wszystkich oznaczeń wytrzymałości dla danej objętości betonu. Wytrzymałość charakterystyczną określa się po 28 dniach dojrzewania betonu.

klasą ekspozycji beton Skład betonu (minimalna ilość ce­mentu w kg/m3, maksymalny stosunek wodno-cementowy, minimalna klasa wy­trzymałościowa, stan napowietrzenia) jest uzależniony od wpływu środowiska, który jest charakteryzowany klasą ekspozycji betonu

Konsystencja jest to stopień ciekłości mie­szanki betonowej określany klasami konsystencji w zależności od metody badania. Na konsystencję mieszanki betonowej wpływają: ilość i jakość cementu

Wodożądność jest to ilość wody, jakiej należy użyć w celu uzyskania zakładanej klasy konsystencji mieszanki betonowej. Jest ona uzależniona od stopnia ciekłości mieszanki betonowej oraz procentowych zawartości poszczególnych frakcji stosu okruchowego mieszanki kruszywa.

Tablice Sterna.W celu określenia wodożądności opracowane zostały tablice Sterna w których podano wartości wskaźników wodnych dla kruszywa oraz dla ce­mentu Wskaźniki wodne podane w tablicy Sterna są opracowane dla kruszyw naturalnych (piasek, żwir) o gęstości pozornej PP = 2,65 glcm3W przypadku kru­szyw łamanych wskaźniki wodne odczytane z tablicy Sterna należy zwiększyć o 10+15%.

Urabialność mieszanki betonowej jest to zdolność do łatwego i szczelnego wypełnienia formy z jednoczesnym zachowaniem jednorodności mieszanki beto­nowej, przy określonym sposobie jej zagęszczania. Jest to cecha technologiczna, bezpośrednio niemierzona i powinna być dostosowana do warunków formowania i zagęszczania mieszanki betonowej

optymalnego uziarnienia kruszywa, które umożliwia uzyskanie założonych właściwości betonu (podanych w specyfikacji), oraz szczelnej mieszanki betonowej o wymaganej kla­sie konsystencji przy możliwie najmniejszym zużyciu cementu i wody

Pola między krzywymi granicznymi wskazują obszar prawidłowego uziarnienia mieszanki kruszywa. Krzywa uziarnienia mieszanki kruszywa, mieszcząca się w polu krzywych granicznych, może mieć charakter linii łamanej lub ciągłej.

Punkt piaskowy W praktyce proces komponowania kruszywa polega na właściwym doborze optymalnego punktu piaskowego mieszanki kruszyw (PPM), dla którego uzysku­je się minimalną jamistość w stanie zagęszczonym (jz) komponowanego stosu okruchowego. Istnieje zależność między wartością punktu piaskowego mieszanki kruszyw a jamistością. W miarę wzrostu punktu piaskowego (poprzez dosypywa­nie piasku do kruszywa grubego) maleje równocześnie jamistość mieszanki kru­szyw.

Partia mieszanki betonowej to mieszanka betonowa wykonana w jednym cyklu operacyjnym mieszanki okresowej lub wykonana w czasie 1 minuty w mieszarce o pracy ciągłej oraz przewożona jako gotowa w betoniarce

Próbka złożona to ilość mieszanki betonowej, składająca się z kilku porcji pobra­nych z różnych miejsc partii lub mieszanki, dokładnie wymieszanych ze sobą.

Próbka punktowa to ilość mieszanki betonowej pobrana z części partii lub masy betonu, składająca się z jednej lub więcej porcji, dokładnie wymieszanych ze sobą.

Porcja to ilość mieszanki betonowej pobrana w pojedynczej czynności za pomocą szufli.

Warunki technologiczne:

1.warunek wytrzymałości-fcm=A(C/W-a) równanie wytrzymałości w którym zakladamy wytrzymałość betonu prowadzi nas do obliczenia współczynnika C/W.Wspolczynnik ten lub jego odwrotność stanowia zasadniczy punkt wyjscia dla wszytkich metod projektowania.

2.warunek szczelności-c/gc+w/gw+k/gk=1000dm3+-2% wyraza on ze suma objętości absolutnych poszczególnych składników ma stanowić 1000dm3

3.warunek wodożądności-W=C*wc+k*wk Wc,k- wskaźniki. Jest to równanie na ilość wody w mieszance.

Projektowanie betonu:

1.zdefiniowanie przeznaczenia projektowanego betonu i ustalenie rodzaju składników.

2.zbadanie przyjętych składników i określenie tych cech które będą niezbędne do ustalenia ilość składników na 1m3 mieszanki.

3.ustalenie ilościowego składu mieszanki betonwej wg jedej z metod

4.skontrolowanie doświadczalne czy zaprojektowany beton spelnia zalozenia.

5.ustalenie składu oboczego mieszanki betonowej

6.opracowanie składu ilościowego na 1 zarób

Metoda doświadczalna-zaczynowa(tok post.)

1.dobieramy konsystencję mieszanki

2.przygotowujemy kruszywo w ilości 10-15kg K'

3.Obliczamy współczynnik C/W ze wzoru Bolomeya Fcm=(C/W-a)A i przygotowujemy zaczyn cementowy w ilości 1/3 masy kruszywa Zo'=1/3K'

4.Obliczamy ilość cmentu i wody niezbędne do wykonania zaczynu c'=Zo'/1+C/W*C/W W'=Zo'/1+C/W

5.doświadczalnie wyznaczamy konieczną ilość zaczyniu dla uzyskania założonej konsystencji Zo''

6.Obliczamy ilość składników użytych w ostatniej próbie K''=K' C''=Zo''/1+c/w*C/W W''=Zo''/1+C/W

7.Wyznaczamy doświadczalnie objętość mieszanki betonowej w stanie zagęszczonym VB

8.Przeliczamy ilość składników na 1m3 mieszanki C=C''/VB*1000 W=W''/VB*100 K=K''/VB*1000

9.Sprawdzamy warunek szczelności

Badanie konsystencji:Metoda :

1.stożka opadowego- Zasada meto­dy polega na umieszczeniu i zagęszczeniu mieszanki betonowej w formie o kształ­cie ściętego stożka. Opad stożka mieszanki betonowej (po zdjęciu formy) jest mia­rąjej konsystencji.

2.Vebe- Zasada meto­dy polega na umieszczeniu i zagęszczeniu mieszanki betonowej w formie w kształcie ściętego stożka. Po zdjęciu formy opuszcza się przeźroczysty krążek na górną powierzchnię mieszanki betonowej i uruchamia stół wibracyjny. Dokonuje się pomiaru czasu od momentu włączenia stołu wibracyjnego do momentu całko­witego zetknięcia się dolnej powierzchni krążka z mieszanką betonową.

3.Stopnia zagęszczenia-Zasada meto­dy polega na ułożeniu w pojemniku mieszanki betonowej. Po wypełnieniu pojem­nika mieszanką jej górną powierzchnię wyrównuje się do poziomu górnej krawę­dzi pojemnika. Mieszankę betonową należy zagęścić, a następnie dokonać pomiaru odległości pomiędzy powierzchnią zagęszczonej mieszanki betonowej i górną krawędzią pojemnika

4.stolika rozpływowego- Zasada meto­dy polega na określeniu rozpływu mieszanki betonowej na płaskiej płycie podda­nej wstrząsom.

Metody obliczeniowe(tok post.)

1.komponowanie mieszanki kruszywa

2.ustalenie średniej wytrzymałości na sciskanie projektowanego betonu

3.obliczenie c/w ze wzoru Bolomeya c/w=fcm/a+a

4.Określenie wskaźnika wodorządności wk i wc (tablica sterna)

5.obliczenie ilość składników na 1m3 mieszanki betonowej

6.sprawdzenie warunku szczelności

7.sprawdzenie czy wyliczone ilość składników spełniają wymagania normowe X=Kgr/Kdr=PPdr-PPm/Ppm-PPgr

Badanie wytrz bet na ściskanie

Przyrządy: ~ formy, ~ narzędzia do zagęszczania mieszanki betonowej, ~ kielnie lub packi, ~ wanna laboratoryjna z możliwością utrzymywania temperatury lub komora klimatyzacyjna,

~ maszyna wytrzymałościowa do ściskania

PrzebiegMieszanka beto­nowa ułożona w formie powinna być natychmiast zagęszczona jedną z wybranych metod. Dopuszczalne jest zagęszczanie wibratorem wgłębnym na stole wibracyj­nym oraz zagęszczanie ręczne za pomocą prętów. Nadmiar betonu powyżej górnej krawędzi formy należy usunąć, używając dwóch stalowych kielni lub pacek. Prób­ki do badania powinny zostać trwale i wyraźnie oznakowane. Wykonane próbki należy rozformować nie wcześniej niż po upływie 16 godzin i nie później niż po upływie 3 dni, zabezpieczając je przed wstrząsami oraz utratą wody. Próbki w formach powinny być przechowywane w temperaturze 20 ±5°C. Po wyjęciu próbek z form należy pielęgnować je aż do chwili badania w wodzie o temperatu­rze 20 ±2°C lub w komorze klimatyzacyjnej w temperaturze 20 ±2°C i wilgotności względnej powietrza 2: 95%.

Badanie wytrzymałości na ściskanie przeprowadza się po 28 dniach dojrzewa­nia. Próbki wyciera się z wilgoci i umieszcza w maszynie wytrzymałościowej na płycie dociskowej. Fc=F/Ac F-max siła,Ac-pole przkroju

1



Wyszukiwarka