Konie - choroby układu oddechowego

Myksowirusy A/equi-1/Praga/56 (H7N7) A/equi-2/Miami/63 (H3N8)	Grypa koni (influenza)
Herpeswirus koni typ 1 Herpeswirus koni typ 4	Zapalenie jamy nosowej i płuc koni oraz ronienie (rhinopneumonitis equorum)
Arteriwirusy	Wirus zapalenia tętnic koni
Reowirusy ssaków (serotyp 1 i 3)	Zakaźny nieżyt dróg oddechowych
Rinowirusy (serotyp 1 i 2)
Adenowirusy koni
Herpeswirusy koni typ 2

Herpeswirusy

Herpeswirus koni typ 1

-Ronienia (masowe i sporadyczne)

-Zapalenia dróg oddechowych

-Zaburzenia neurologiczne

-Śmiertelność noworodków

Herpeswirus koni typ 2

-Niepatogenny (zapalenie spojówek?)

Herpeswirus koni typ 3

-Otręt koni

Herpeswirus koni typ 4

-Zapalenia dróg oddechowych (sporadycznie ronienia lub zaburzenia neurologiczne?)

Herpeswirus koni typ 5

- Niepatogenny

Właściwości EHV-1 i EHV-4

-Dość wrażliwe poza organizmem

- W temperaturze 56°C giną po 30 minutach

-Ale w mniejszych - dłużej zakaźne (do 40 dni)

-EHV-1 i EHV-4 mają zarówno wspólne jak i typowo swoiste glikoproteiny otoczki

Występowanie zakażeń EHV-1 i EHV-4

-Na całym świecie, tylko u koniowatych

-Większość koni zakaża się EHV-4 w I roku życia i dorosłe w 100% pozarażane

-EHV-1 rzadsze infekcje, ale też rozpowszechnione

Epidemiologia zakażeń EHV-1 i EHV-4

-Źródło: chore zwierzęta oraz bezobjawowi nosiciele

-Długotrwałe (dożywotnie?) zakażenia latentne (tkanka limfatyczna, zwoje nerwu trójdzielnego)

-Ich reaktywacja: stałe krążenie EHV-4 (rzadziej EHV-1) w skupiskach, co powoduje zachorowania u młodych

-Wydalanie EHV-1: kaszel, prychanie, ronienie, nasienie

-Wydalanie EHV-4: kaszel, prychanie (ronienie, nasienie?)

-Kontakt bezpośredni dominuje w szerzeniu infekcji EHV-1 i EHV-4 (kaszel, ewentualnie krycie)

Patogeneza infekcji EHV-1

Namnożenie wirusa w nabłonku górnych dróg oddechowych z lub bez rhinopneumonitis (wtórne infekcje bakteryjne)

Wirus w monocytach dociera do regionalnych węzłów chłonnych

Namnaża się w śródbłonku ( uszkodzenia)

Wiremia w leukocytach

Płód OUN

Zakrzepy, niedokrwienie, niedotlenienie ( śródbłonek)

Infekcja płodu Reakcja Arthusa?

Ronienie Niedowłady, porażenia (mieloencefalopatia)

Przebieg infekcji herpeswirusem koni typ 1

(Equine Herpesvirus type 1 - EHV-1)

-Zakażenia bezobjawowe

-Ronienia pod koniec ciąży

-Zapalenie dróg oddechowych

-Niedowłady i porażenia

-Śmiertelność noworodków

Patogeneza infekcji EHV-4

Namnożenie wirusa w nabłonku górnych dróg oddechowych z lub bez rhinopneumonitis (wtórne infekcje bakteryjne)

Wirus w monocytach dociera do regionalnych węzłów chłonnych

Przebieg infekcji EHV-4

-Zakażenia bezobjawowe

-Zapalenie dróg oddechowych

-Ronienia (wyjątkowo)

-Niedowłady i porażenia (wyjątkowo)

-Śmiertelność noworodków (?)

Zjawiska immunologiczne przy infekcji dróg oddechowych źrebięcia wirusem EHV-1 i EHV-4

-Krótkotrwała odporność (około 3 miesiące) ( po przebyciu zakażenia naturalnego)

-Więc wiele źrebiąt przechodzi liczne reinfekcje („trening immunologiczny” i na ogół każda następna przebiega łagodniej)

-Aż u dorosłego konia stają się one bezobjawowe ( drogi oddechowe, ale u klaczy może dojść do poronienia)

Odporność u klaczy po poronieniu w wyniku zakażenia EHV-1

-Około roku?

-Niejasne mechanizmy odpornościowe

-Często wysokie miana przeciwciał nie zapobiegły ronieniu

-Klacze z niskim poziomem przeciwciał nie zawsze ronią po zakażeniu zjadliwym wirusem EHV-1

-Więc chyba odporność komórkowa

( tak, więc można powiedzieć, że klacz roni na tle EHV-1 jeden raz w życiu)

Inne niejasności odnośnie do odporności po infekcji EHV-1 i EHV-4

-Rola zakażeń latentnych (relacje latencja a odporność)

-Odporność krzyżowa EHV-1 a EHV-4 ( chyba zbyt słaba)

Rozwój szczepionek przeciw EHV-1

-Inaktywowany wirus w rozcierach tkanek

-Inaktywowany lub atenuowany wirus zaadoptowany do chomików

-Szczepionki z wirusem namnożonym w hodowli komórkowej (atenuowane lub inaktywowane)

-Szczep RAC-H

-Obecnie mieszane szczepionki EHV-1 + EHV-4

Problemy oceny skuteczności szczepionek przeciw EHV-1

-Koń drogim zwierzęciem doświadczalnym

-Niejasne mechanizmy odpornościowe

-Zawodność zakażenia eksperymentalnego (challenge)

-W obserwacjach terenowych:

---Tylko część poronionych płodów bada się laboratoryjnie

---Często nieregularne szczepienia

Opinie co do skuteczności szczepionek (EHV-1)

-Początkowo wiele danych, że skuteczne

-Potem zwracano uwagę na słabą odpowiedź humoralną po wielu rynkowych preparatach

-Potem na ronienia EHV-1 u regularnie szczepionych klaczy

-Potem producenci zalecali coraz częstsze szczepienia (z 2 szczepień w każdej ciąży na 3 szczep. w każdej ciąży, też nawet klacz ciężarną, co miesiąc)

-Długotrwałe obserwacje nie potwierdzają, iż po wprowadzeniu szczepień liczba ronień się zmniejszyła

-Producenci wykazywali, że nagminnie nie są przestrzegane terminy i programy szczepień

Co dalej ze szczepieniami przeciw EHV-1 i EHV-4?

Nowe formy stosowania dotychczasowych szczepionek?

-Donosowo?

Doświadczalne szczepionki nowej generacji

-ISCOM (immunostymulating complexes)

-Szczepionki delecyjne (np. bez genu kinezy tymidynowej)

-Szczepionki rekombinowane (np. z wirusa ospy)

-Szczepionki z DNA

Otręt - zapalenie zewnętrznych narządów płciowych

U samic - przede wszystkim pochwa

U samców - napletek, żołądź prącia

-Nie zagraża ciąży, ale stanowi problem podczas krycia (może doprowadzić do zrostów u ogiera)

-Pozostają białe plamy po przebytym otręcie

Odporność krzyżowa do pewnego stopnia

Ronienia u źrebnych klaczy EHV-1

Zwłaszcza klacze

Epi19-03

- 1 -

---