Lassie wróć
Greenall Bridge to górnicze miasteczko położone w północnej Anglii. Wszyscy jego mieszkańcy codziennie mogą zobaczyć przepięknego owczarka szkockiego. Ma on na imię Lassie i biegnie pod szkolę, w której uczy się Joe, synek pana Carracloughta, do którego należy pies. Każdego dnia punktualnie po godzinie czwartej po południu pies jest już pod szkolą. Ktokolwiek go zobaczy może regulować swój zegarek.
Miasteczko jest dumne z urody Lassie. Górnik nie chce jej sprzedać za żadną cenę już od wielu lat. Zawsze każdemu powtarza, że Lassie nie jest na sprzedaż. Niestety, nadchodzi kryzys, traci pracę w kopalni i jako człowiek bezrobotny nie może już wyżywić swojego psa. Nie ma nawet pieniędzy, by utrzymać rodziny. Wreszcie jest zmuszony sprzedać Lassie księciu Rudlingowi. Jest on słynnym miłośnikiem psów, który od bardzo dawna i bez skutku pragnie kupić owczarka.
W psiarni księcia Lassie jest pod bardzo dobrą opieką, jest wzorowo żywiona i pilnowana. Pomimo to bardzo tęskni za Joe i całą resztą górniczej rodziny. Kilka razy ucieka i znów dokładnie o godzinie czwartej czeka pod szkolą na swojego przyjaciela. Pies musi być odprowadzany do nowego właściciela, mimo rozpaczy chłopca. Z podwiniętym ogonem, zrozpaczona podąża na smyczy za Hynesem, pracownikiem bez serca z psiarni księcia.
Wreszcie książę zawozi Lassie do swojej posiadłości w szkockich górach. Tam, w zdrowym, świeżym klimacie, na świeżym powietrzu ma być przygotowywana do wzięcia udziału w psiej wystawie. Jest pielęgnowana i otaczana troską. Jednakże codziennie, koło godziny czwartej po południu: coś pcha ją do domu, szarpie druty ogrodzenia i rozpędza się do skoku, by przeskoczyć przez wysoki parkan.
Wreszcie, kiedy uwalnia się z obroży podczas spaceru, owczarek ucieka ze Szkocji. W ucieczce pomaga Lassie Priscilla, wnuczka księcia, która bardzo dobrze wie jak mocno Joe tęskni za swoim ukochanym psem. Szkocki owczarek wyrusza zatem w długą drogę do domu. Kieruje się instynktem i biegnie wciąż na południe, w kierunku miasteczka, w którym mieszkają najdrożsi jej ludzie. Głoduje, na początku nie potrafi sobie dobrze radzić bez pomocy człowieka.
W drodze Lassie pokonuje liczne niebezpieczeństwa. Cudem nie zestrzeliwują ją pasterze, którzy polują na bezpańskie psy zabijające im owce. W czasie przez rzekę ranią ją kamieniami jacyś źli chłopcy. Dodatkowo rani sobie bok, gdy uderza o skałę. Cudem udaje się uciec z azylu, gdzie zawożą ją hycle. Przed tymi ludźmi broni ją pani Ethelde. Przez parę tygodni dochodzi do zdrowia u dobrych ludzi staruszków, państwa Fadden, którzy ją odkarmiają, leczą i pozwalają odejść. Kiedy Lassie opuszcza ich, starsza pani płacze.
Przez pewien okres Lassie podróżuje w towarzystwie wędrownego sprzedawcy naczyń, Rowie Palmerem. Pewnego dnia ratuje go w czasie napadu złodziei. Nadchodzi zima, pies marznie i z wielkim trudem porusza się wśród zasp i śnieżnych zadymek. Później, poważnie choruje na zapalenie płuc. W końcu udaje jej się dotrzeć pod szkolę, pod którą codziennie czeka na Joego. Chłopiec nie może uwierzyć, w to, że ją widzi. Jest bardzo szczęśliwy.
Leczenie Lassie trwa bardzo długo, ale nie szczędzi się na nie pieniędzy ani czasu. Z wynędzniałego i chorego psa zmienia się znowu w pięknego owczarka. Książę, choć poznaje Lassie, nie żąda już zwrotu swojej suki. Podziwia ją za to, czego potrafiła dokonać, jak bardzo czuje się przywiązana do swoich właścicieli. Pan Carraclought dostaje pracę w książęcej psiarni. W jego domu znowu panuje dostatek i szczęście. Na świat przychodzi siedem puszystych szczeniaków Lassie. Już na zawsze pozostanie ona pośród ludzi, których tak bardzo kocha, a oni odwzajemniają to uczucie