WSKAZÓWKI WYCHOWAWCZE ZMIERZAJĄCE DO POLEPSZENIA KONTAKTÓW Z DZIECKIEM

Jak pomóc dzieciom, aby radziły sobie z własnymi uczuciami

• słuchaj dziecka spokojnie i z uwagą

• zaakceptuj jego uczucia słowami

• określ te uczucia

• zamień pragnienia dziecka w fantazję

Uwaga: dzieci potrzebują akceptacji i doceniania ich uczuć; akceptować można wszystkie uczucia, jednak pewne działania należy ograniczyć.

Zachęcania dziecka do współpracy

• opisz, co widzisz lub przedstaw problem

• udziel właściwych informacji

• opisz, co sam czujesz

• napisz liścik

Zamiast karania

• wyraź swoje uczucia, nie atakując charakteru dziecka

• określ swoje oczekiwania

• wskaż dziecku, jak może naprawić zło

• zaproponuj wybór

• przejmij inicjatywę

• wspólnie z dzieckiem ustal sposób rozwiązania problemu

Zachęcanie dziecka do samodzielności

• pozwól dziecku dokonywać wyborów

• okaż szacunek dl dziecięcych wysiłków i zmagań

• nie zadawaj zbyt wielu pytań, pozostaw dziecku margines tajemnicy, swobody

• nie spiesz się z udzielaniem odpowiedzi

• zachęć dziecko do korzystania z cudzych rozwiązań

• nie odbieraj nadziei

Nie przesadzaj z chwaleniem

• opisz, co widzisz

• opisz, co czujesz

• podsumuj godne pochwały zachowanie dziecka słowami

Pomóż dziecku uwolnić się od grania określonych ról

• wykorzystuj okazje do pokazania dziecku, że stać je na „dorosłe” zachowanie

• twórz sytuacje, w których dziecko spojrzy na siebie inaczej (Kasiu, śrubokręt działa także w rękach dziewczynek, przekonaj się)

• pozwól dziecku „podsłuchać”, gdy mówi się o nim pozytywnie

• zademonstruj zachowanie godne naśladowania (Przegrałam w warcaby, byłeś lepszy, gratuluję)

• przypominaj dziecku jego zachowania z wcześniejszych okresów

• kiedy dziecko nadal postępuje według starych nawyków, wyraź swoje uczucia i sprecyzuj oczekiwania

Źródło: Adelle Faber, Elaine Mazlish, Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły, Media Rodzina of Poznań, 1998, wydanie siódme.

---