 | Pobierz cały dokument wiazanie.krawatu.wokol.teologii.doc Rozmiar 53 KB |
„Tajemnice męskiego zwisu”
„Błądzenie wśród krawatowych węzłów”
Wyobraźmy sobie, że dostaliśmy telefon z biura firmy, w której kilka dni temu złożyliśmy swoje podanie o pracę, z prośbą o przybycie do siedziby firmy w celu podpisania umowy o pracę. No tak, teraz pewna część z nas zaczęłaby szukać krawatu, który mieliśmy ostatnio kilka lat temu na studniówce. Po czym grzecznie by podeszło do swojej siostry lub mamy i poprosiło, aby zawiązać krawat. Porażka?! Nic podobnego poradzimy sobie sami!
Zacznijmy od początku. Stajemy przed lustrem i zawieszamy krawat na szyi. Oba jego końce, szerszy i węższy, na razie luźno zwisają na klatce piersiowej- przyjmujemy, że szerszy koniec znajduje się po prawej węższego.
Węzeł będziemy zaplatali tylko szerszym(ozdobnym) końcem krawatu. Na początku są tylko dwie możliwości. Szerszy koniec można przełożyć na lewą stronę-pod lub nad węższym. Potem sprawa się komplikuje. Można wrócić szerszym końcem na prawą stronę( znowu nad lub pod luźnym końcem) lub przełożyć go pod szyją (pod albo nad tworzącym się więzłem). Z każdym ruchem liczba możliwych kombinacji wrasta lawinowo, przy czym niejeden mężczyzna zaczyna się gubić.
Na szczęście tym problemem zajęło się dwóch fizyków z Cavendish Laboratory w University of Cambridge. Zauważyli oni, iż dla matematyka wiązanie krawatu jest równoważne z przypadkowym błądzeniem po trójkątnej sieci.
Fizycy, o których mowa rozpoczęli swoją pracę od oznaczenia i ponumerowania ruchów. Ruch szerszego końca krawata w lewo oznaczyli jako L, w prawo- P, a pod szyję- C (centrum). Jeśli ruch następuje pod luźnym końcem to opatrzony jest dodatkowo znakiem minus (-), a jeśli nad to występuję z plusem (+). Zawiązanie supła można przedstawić za pomocą sekwencji L, P, C.
!!! UWAGA: Podczas wiązania krawatu należy pamiętać, że lepiej nie robić zbyt skomplikowanego węzła. Jeśli jego zawiązanie wymaga więcej niż dziewięciu ruchów, krawat może się niebezpiecznie skrócić. Zkolei minimalna liczba ruchów to trzy. Najprostszy węzeł składa się bowiem z ruchu w lewo (L), na prawo( P) i pod szyję(C). Na koniec trzeba jeszcze przeciągnąć szerszy koniec krawata pod utworzoną pętelką ( ruch ten oznaczony jest jako T i występuje tylko raz na końcu wszystkich wiązanych węzłów i dlatego uczeni nie liczyli go jako osobnego ruchu).
Między trzema a dziewięcioma ruchami istnieje wachlarz możliwych możliwości. Łatwo obliczyć, że wszystkich sposobów jest aż 85. Ogromna większość z nich jest jednak nie do przyjęcia z powodów estetycznych lub trwałości. Robiąc więc przypadkowe ruchy pod szyją łatwo jest uzyskać nieelegancki węzeł. Dlatego tak łatwo o zdenerwowanie przed lustrem.
 | Pobierz cały dokument wiazanie.krawatu.wokol.teologii.doc rozmiar 53 KB |