więc decyzja administracyjna może być sformułowana jedynie w jeżył polskim.

Zatem jeśli język urzędowania jest tym samym językiem co język państwowy, nie ma rozróżnienia między tymi językami.

I też właśnie dlatego w polskich regulacjach międzywojennych (ustawy| lat 1924 i 1937) wyróżniano dwie kategorie języka: język państwowy i jeżyk urzędowy. A już dekret powojenny z 1945 roku o języku państwowym i języku urzędowania rządowych i samorządowych władz administracyjnych zawieraj postanowienia, że w języku państwowym urzędują wszystkie rządowe i samorządowe władze i urzędy administracyjne.

Zasięg jednolitości państwa polskiego zadecydował również i o postawieniach po raz pierwszy w tym względzie wprowadzonych do konstytucji polskich¹⁸. Konstytucja z 1997 roku rezygnując z rozróżnienia merytorycznej

obydwu kategorii języka postanawia, iż w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski.

Z Wypisz wszystkie obowiązki wszystkich organów administracji publicznej i władzy sądowniczej w zakresie ochrony języka polskiego na podstawie regulującej tę ochronę ustawy z dnia 7 października 1999 roku o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999 z późn. zm.)

Ustalenie, iż język polski jest językiem urzędowymi oznacza, że obowiążuje on we wszystkich rodzajach postępowania z i przed organami władz publicznej zarówno w formach ustnych jak i pisemnych. Organ publiczny czy jakikolwiek funkcjonariusz władzy publicznej, choćby chciał, nie może odstąpić od zasady języka polskiego jako języka urzędowego.

Wejście Polski w strukturę i funkcjonowanie Unii Europejskiej wywołuje

kwestię znaczenia języka polskiego dla prac organów i urzędników Unii oraz języków Unii dla polskiego uczestnictwa i polskiej administracji.

Kwestia języków używanych we Wspólnocie Europejskiej i Unii Europejskiej jest złożona. Zgodnie z art. 290 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską ustrój językowy organów wspólnoty określa Rada stanowiąc jednomyślnie, nie naruszając przepisów zawartych w Regulaminie Trybunału Sprawiedliwości. Jednocześnie ostatni artykuł Traktatu wymienia 12 języków traktatowych, w których jego teksty są na równie autentyczne (języki autentyczne). Z kolei Traktat o utworzeniu Unii Europejskiej uznaje w art. 41

¹⁸ Zob. J. Trzcinski, Komentarz do art. 27 [w:] Konstytucje Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, pod red. L. Garlickiego, Wydawnictwo Sejmowe, s. l i n. ;

zastosowanie odnośnych postanowień dotyczących języka. Jedenaście z tych języków (bez języka irlandzkiego) stanowi (zgodnie z rozporządzeniem z roku 1958 nowelizowanym za każdym poszerzeniem o nowych członków) katalog języków urzędowych, a języki francuski, angielski i niemiecki są językami poboczymi. Dotychczasowa wielość języków stanowi wypełnienie dwóch podstawowych w tym względzie uregulowań WE zakazujących wszelkich dyskry­minacji ze względu na przynależność państwową (art. 12) i uregulowań UE ustalającego zasadę poszanowania przez Unię tożsamości narodowej swoich

państw Członkowskich (art. 6).

Nowe poszerzenie w 2004 roku (jak dotąd) nie dało impulsu nowemu uregulowaniu kwestii stosowanych języków. Nadto wydaje się iż ochrona językowego dziedzictwa narodowego (nie obejmującego jednakże innych języków niż określone np. języków mniejszości narodowych) będzie niewąt­pliwie utrzymana, co daje możliwość używania przez polskie organy, polskich urzędników i polskich obywateli w stosunkach z Unią języka polskiego jako jednego z dwudziestu języków urzędowych.

Polskie prawo nie reguluje wprost nowej językowej sytuacji Polski, wyni­kającej z przynależności do Unii Europejskiej.

---