Siły:a)powierzchniowe(ściskające)-pochodzą od oddziaływań zewn.Ciecze nie mają zdolności przenoszenia naprężeń rozciąg.i stycznych.Mają wymiar ciśn. b)masowe-wynikaja z oddziaływania pól zewn.(przyciągania ziemsk,sił bezwładności).Siły bezwład.działają w kier.przeciwnym do przysp.,które je wywołuje.Jednostkowe siły masowe tzn.odniesione do jednostki masy,mają wymiar przysp. Lepkość(tarcie wew)-opór jaki stawia środowisko podczas ruchu jednych jego części względem drugich: τ=-μdv/dn ,μ-wsp.lep.dyn.zależy od rodz.płynu oraz jego temp.W cieczach na ogół ↓ze wzrostem temp.,w gazach ↑. Tw.Stevina-napór hydrostatyczny na dno naczynia nie zależy od kształtu naczynia,ani od ilości zawartej w nim cieczy,a jedynie od rodz.cieczy,pow.dna i głębokości dna pod lustrem cieczy:N=ρghF.Napór cieczy na powierzchnię płaską dowolnie zorientow.w przestrz:dN=ρgzdF,N=∫ρgzdF=ρg∫zdF=ρgzSF jest co do modułu równy naporowi na ścianę pozorną o tej samej powierzchni zanurzoną na głębokości zS pod lustrem cieczy. Środek naporu-nie musi się pokrywać ze środkiem ciężkości:η=∫y2dF(mom.bezwład)/∫ydF(mom.statyczny)=IX/MX=IX/ySF;IX=I0X+yS2F. Napór cieczy na ściankę zakrzywioną:N= NZ2+NX2 . Składowa pion:jest co do modułu=ciężarowi słupa cieczy znajdującego się między rozpatrywaną ścianą a lustrem cieczy: NZ=ρgV,V-obj.bryły. Składowa poz:jest=naporowi na rzut tej ściany na dowolną,ale pionową płaszczyznę:NX=ρgzSF″. Równ. ciągłości:zakładamy,że rozpatrywany przez nas obszar jest całkowicie wypełniony płynem i materia nie może pojawiać się i znikać,nie występują źródła + i -.Wyodrębniamy w obszarze objętość kontrolną τ ogran.pow.σ.Do obj.kontrolnej τ przez pow.σ wpływa i wypływa taka sama ilość płynu,masa będzie stała tylko w przepływie ustalonym(w danym punkcie pola parametry są stałe):mWPŁ=ρ1A1v1=mWYPŁ=ρ2A2v2=const.Płyn ściśliwy-postulat bezźródłowości pola nie oznacza,że w obj. kontrolnej τ zawsze będzie taka sama masa płynu.
Regulacja przy zmiennej szybkości obrotowej wirnika:Q1/Q2=n1/n2; H1/H2=(n1/n2)2; N1/N2=(n1/n2)3. Charakterystyka przewodu: ΔHSTR=SZQ2+ΔH. Opor.zastęp.przy poł.szeregowym: Sz=ΣS,S=S0l ,ΔHSTR=(ΣS)Q2; opor zastęp.przy poł rów: ΔHSTRABg = SGQG2, ΔHSTRABd=SDQD2, ΔHSTR=SZQC2, SZ=SDSG/( SD+ SG)2. Jeżeli założymy SD=SG=S to dla n linii równoległych Sz=(1/n2)S. Oporność prądownicy na prąd zwarty H=(8/gΠ2μ2d4)Q2, H=SprądQ2⇒Sprąd=8/gΠ2μ2d4, współ. μ - jest tzw.współczynnikiem wypływu, zależy jedynie od gładkości dyszy. W znanych konstr. μ=0,92÷0,96. Regulacja dławienia ΔHSTR= (SZ+SREG)Q2+ΔH. Max wys wzlotu prądu HWZL=HPR/(1-ϕPR) ;ϕPR=(0,25/d+(0,1d)3) równ.pompy HP=a-b(QP)2 gdzie a=nPHMAX b=a/(QMAX)2-poł.szereg. a=HMAX b=a/(nPQMAX)2-poł.równ. Parametry punktu pracy pompy QP=a-z/b+SZ -wydatek na pompie, Hp=a-b(QP)2-ciśn.na pompie, prądownice-wys prądu zwartego HZW=mHWZL,max.teoret.zasięg prądownicy LMAX=4/3HWZL. optym.ciśn.na prądownicy HPR=10pierw.3st z d2 ,optym.wydatek na prądownicy QPR= HPR/SPR . Zassysanie wody- Wydatek zasysanego powietrza spada ze wzrostem podciś zaś wydatek pow wchodzącego do ukł na skutek nieszczelności rośnie.Teoret.wys ssania a)ciecz.dosk-F=ρghA;h=PA/ρg b)ciecz.rzecz.-h=PA-PPAR/ρg ,PPAR-czynnik ogranicz.wys.ss.zależy od ciśn.i temp. PRZYBLIŻENIA:satysfakcjonująca nas dokład.obliczeń-ε=0,5;zakładamy v=10m/s⇒Re=vd/ν;dla Re oraz e(lub rur gładkich) obliczamy λ z wykresu i wstawiamy do wzoru na prędk. i mamy np.:v'=2,3m/s;spr.war.na ε=v-v'=10-2,3=7,7ε;obl.Re i określamy λ z wykresu i gdy v2=v'to ε=0<0,5 gdy nie to analog.dalej.
Równ.Eulera(ruchu płynu dosk): pdxdz-[p+(∂p/∂y)dy]dxdz+Yρdxdydz-(dv/dt)ρdxdydz=0⇒dv/dt=Y-(1/ρ)(∂p/∂y);du/dt=X-(1/ρ)(∂p/∂x);dw/dt=Z-(1/ρ)(∂p/∂z)⇒dv/dt=F-(1/ρ)gradp. Jeżeli dv/dt=0 to ciecz jest w stanie spoczynku lub w ruchu jednost. prostolin. Jest to warunek równowagi cieczy między jednostkowymi siłami masowymi i siłami powierzchniowymi. Warunki prawa Pascala:załóżmy,że na ciecz działają tylko siły powierzchniowe tzn.F=0⇒(1/ρ)gradp=0⇒p=const.-jeżeli na ciecz nie działają żadne inne siły oprócz powierzchniowych to ciśn. w każdym punkcie cieczy jest stałe. Prędk.średnia:vŚR=Q/F=2Π∫rv(R)dr/F powierzch.wyzn.przez końce wektorów prędk.jest paraboloidą obrotową,dla takiej bryły prędk.śr. jest = połowie predk.max. Równ.Bernouliego: ρv2/2+ρgz+p=const. ma wymiar ciśn.;v2/2g+p/ρg+z=const. ma wymiar odpowiad.temu ciśn.wys.słupa cieczy. R.B.stanowi postulat niezniszczalności energii.Oznacza to,że w tej samej strudze energia płynu dosk.nie może zanikać,ani wzrastać jeżeli nie zostanie dostarczona lub wykonana przez strugę praca. Straty na dł.(λ).Spadek ciśn.zależy od:a)parametrów geometr-śred.wew.,dł,chropowatości wzg.b)stałych fizycznych(lepkości,gęstości)c)wielkości charaktery zujących ruch płynu-prędkości. p=f(dW,l,s,μ,ρ,vŚR) ,λ=2f(Re,s/dW), Δp/ρvŚR2=(1/dW)f(Re,s/dW), w rurach gładkich λ=f(Re) ,1/Re=μ/ρdWvŚR ,Δp=2gdWΔH/lvŚR2 ,wzór Blaziussa(dla 2,3∗103<Re<3∗105) r.turb.-λ=0,316/ Re ,r.lamin.-λ=64/Re. Straty lokalne(ξ)-na skutek zmian kier,przepływu i przekrojów poprzecz.przewodu,straty te powodują spadek ciśn. hSTR=p1-p2/γ =(v2/2g)ξ ,ξ-wsp.strat lok.zależy od rodzaju miejscowej przeszkody i odniesiony jest najczęściej do średniej prędk.poza przeszkodą. 1)zmiana kier.przepł.-ξ=f(α,R/b,h/b)-opór w kolanku,α-kąt zmiany kier.przepł.,R-pr.zakrętu, b-szer. przekroju ,h/b-stos.wymiarów przekroju poprzecz. 2)zmiana przekroju poprzecz.a)gwałt.rozszerzenie-ξ=[(F2/F1)-1]2.b)gwałt.zwęż.-ξ=[(1/β)-1]2,β=F0/F2-wsp.konstrukcji.Straty energii przy gwałt.rozszerzeniu są znacznie większe niż przy gwałtownym zwężeniu.