Intelektualizacja procesu w-f:
Proces wyposażania dzieci i młodzieży w sumę elementarnych wiadomości o k-f, naukach przyrodniczych, , humanistycznych, społecznych. Celem jest kształtowanie świadomej postawy uczniów wobec w-f, pomoc wychowankowi w zrozumieniu samego siebie i swych potrzeb. W lekcji intelektualnej w-f polega na sprzęganiu procesu nauczania ćwiczeń z przekazywaniem stosownych do wieku i potrzeb wiadomości mających doprowadzenie do osiągania celów.
Bezpieczeństwo w procesie w-f :
Bezpieczeństwo na zajęciach - od zapewnienia bezpieczeństwa zależy szybkość uczenia się i trwałość nabywania nowych umiejętności. Nauczyciel trener ubezpieczony od wypadków może być zwolniony z ewentualnego płacenia odszkodowania. Przyczyny zagrożenia bezpieczeństwa ćwiczących na zajęciach ruchowych:
1. z winy nauczyciela - nauczyciel, trener jest w pełni odpowiedzialny od początku do końca za wszystko co na zajęciach ma miejsce. Przy dobrym przygotowaniu nauczyciela do pracy liczbę wypadków można obniżyć o 80%. Błędy popełniane przez nauczyciela to:
- słaba organizacja zajęć - należy przemyśleć i konsekwentnie realizować sposób przychodzenia na zajęcia, sposób przebywania w szatni, przychodzenia na miejsce ćwiczeń. Wiele wypadków zanotowano na skutek spontanicznego zachowania się ćwiczących na początku zajęć, możliwości niezorganizowanego korzystania z przyrządów, ważna jest także organizacja zespołów do zajęć, rozstawienie ich na miejsce ćwiczeń, określenie zadań i ról każdemu ćwiczącemu. Istotne znaczenie ma także organizacja pomocy i ochrony.
- nie przestrzeganie obowiązujących przepisów - nie przestrzeganie przepisów dotyczących organizacji i przebiegu zajęć, udziału w niej uczniów lub brak znajomości przepisów.
- słaba znajomość uczniów - ćwiczącego należy poznać nie tylko w zakresie jego poziomu rozwoju somatycznego i motorycznego ale także mechanizmu jego zachowań, ryzyka, odwagi. Zadaniem prowadzącego jest znoszenie lęku i kształtowanie odwagi.
- brak świadomej dyscypliny - sterowanie większym zespołem musi odpowiadać określonym regułom organizacyjnym. Każdy z uczestników musi znać swoją rolę i miejsce w zespole, oraz ściśle wykonywać polecenia na zadanie. Prowadzący powinien przewidywać co może się zdarzyć.
2. z winy ucznia, np. dowolność wykonywania ćwiczenia, pomimo określenia porządku ćwiczeń, zmęczenie, przecenianie swoich umiejętności, nadgorliwość
3. z przyczyn technicznych - są one najmniej liczne, spowodowane są: złą nawierzchnią i źle usytuowanym boiskiem, zbyt mała sala, mało stabilne bramki do piłki ręcznej, brak pomocniczych pomieszczeń na przyrządy, nie konserwowane bieżnie.
Prowadzący powinien systematycznie kontrolować stan urządzeń.
Współdziałanie nauczyciela wychowania fizycznego z rodziną:
warsztaty edukacyjne na temat radzenia sobie z problemami
wprowadzanie ankiet, jako metody suchej informacji na temat oczekiwań rodziców
systematyczne spotkania z rodzicami, pomoc przy organizacji zawodów, zaproszenie rodziców na -zawody
warsztaty profilaktyczne (próchnica, stres, nadwaga)
turnieje, festyny, zawody propagujące zdrowy styl życia
organizowanie wywiadówek
wspólne lekcje dzieci i rodziców w formie zabawy.
Autoedukacja na lekcjach w-f:
Ma na celu przygotowanie jednostki do przyjęcia na siebie odpowiedzialności za dalszy rozwój po ustaniu stosunku wychowawczego. Wdrażanie do autoedukacji wymaga upodmiotowienia wychowanka, a zarazem wyposażenia go w określone wiadomości i umiejętności dotyczące metod pracy nad sobą oraz samokontroli i samooceny efektów.
PROSPEKCJA
(przyszłościowe wybieranie)wychowanie musi patrzeć w przyszłość. Przygotować wychowanka do następstw faz życia uwzględniając zachodzące zmiany.
Funkcje wych.fiz.
1.stymulująca(pobudzająca) nawiązuje do podstawowego faktu biospołecznego, jakim jest rozwój osobniczy. Można powiedzieć w ścisłym znaczeniu tego słowa że wynagradzamy. Czynniki pobudzające rozwój (stymulanty), dzielimy na biologiczne i społeczne. Teoretycznym uzasadnieniem f-cji stymulującej jest „prawo wszelkiego ćwiczenia”- rozwijają się i doskonalą tylko te czynności i te organy, które są ćwiczone, których rozwój jest pobudzony ciągłym strumieniem bodźców. Stymulacja to napędowy silnik procesu wychowania.
2. Adaptacyjna- życie jest ciągiem procesów adaptacyjnych. Osobnik przystosowuje się do środowiska. Przystosowaniu podlega budowa ciała i funkcje organizmu. Zjawiska adaptacji występują w jaskrawej formie, gdy nagle zmieni się środowisko , lub sama jednostka. Inną postacią adaptacji jest przystosowanie się do wysiłku. Wynikiem systematycznych ćwiczeń jest tzw. Kondycja. Inną f-cją adaptacyjną jest opanowanie przez wychowanka ogólnych zasad pracy i pewnej wiedzy z zakresu techniki .Należy dostosować motoryczność ludzką do nowego kształtu cywilizacji.
3. Kompensacyjna i korekcyjna program kompensacji wynika z analizy czynników, które oddziałują na rosnący organizm. Zadaniem kompensacji jest przywrócenie względnej harmonii rozwojowej przez stosowanie pozycji i ruchów uzupełniających oraz przeciwstawnych. Kompensacje jednak nie są doskonałe ani powszechne. Toteż nie mały odsetek młodzieży wymaga korektywy. Obszar korektywy obejmuje działania poprawcze. Treścią korektywy jest więc wychowawcza inwencja we wszelkich przypadkach odchyleń rozwojowych możliwych do zlikwidowania lub złagodzenia środkami wychowawczymi. Funkcja korekcyjna jest niezmiernie ważna , a jednocześnie trudna i odpowiedzialna. Trzeba wiedzieć co jest zgodne z prawidłowym biegiem rozwoju, a co od niego odbiega.