Literatura:
Metody twórczej resocjalizacji M. Konopczyński
Teoretyczne podstawy metodyki kulturo- technicznych oddziaływań resocjalizacyjnych wobec nieletnich M. Konopczyński
Kultura i resocjalizacja pod red. M. Konopczyński
Resocjalizacja jako działalność metodyczna, naukowa, zaistniała od II połowy XX w. (opisywana, identyfikowana). Wcześniej odbywała się intuicyjnie, na zasadzie prób i błędów.
Około 1950r. zaczęto analizować metodykę resocjalizacji.
W historii nowożytnej resocjalizacji
Sprawca również wymaga pomocy, nie tylko ofiara.
Przedstawiciele polscy początków resocjalizacji
Stanisław Jedleński
Prof. Czesław Czapów
Prof. Lesław Pytka
Urban
Wiesław Ambroziak
Jan Konopnicki
Otton Lipiniski
Irena Pospiszyl
Bruno Hołysz
Trzy podstawowe trendy myślenia o resocjalizacji
Behawioralna
Interakcyjna
Wielowymiarowa
Płaszczyzna behawioralna
Doktryna behawioralna wywarła największy wpływ na myślenie o resocjalizacji.
Behawioryzm zakłada, że człowiek uczy się zachowania społecznego jak i oducza się zachowania za pomocą kar i nagród.
Człowiek od urodzenia uczy się za pomocą wzmocnień pozytywnych i negatywnych. Np. wzmocnienie negatywne dla dziecka to pogrożenie palcem przez rodzica.
Teorie kar i nagród wymyślił Pawłow.
Większość systemów resocjalizacyjnych opiera się na tej teorii.
Płaszczyzna Interakcyjna
Koncepcja interakcyjna odwołuje się do kontaktów międzyludzkich. Człowiek od początku wchodzi w (kontakty) interakcje z innymi ludźmi.
Okres socjalizacyjny jest podstawowym okresem, w którym człowiek uczy się kontaktów międzyludzkich
Tożsamość człowieka - rola społeczna
Przedstawiciel Erving Hoffman („Człowiek w teatrze życia codziennego”, ”Piętno”)
Jeden człowiek na drugiego ma minimalny wpływ, człowieka kształtuje grupa, środowisko społeczne i zachodzące w nim interakcja.
Człowiek w trakcie swojego funkcjonowania wchodzi w pewne role.
Rola społeczna - określony sposób zachowania, postępowania.
Ważne jest odwołanie do kontekstu kulturowego
* Człowiek jest wytworne społecznym opartym o pewna kulturę a o jego wartości świadczą umiejętności funkcjonowania w rolach społecznych.
Koncepcja wielowymiarowa
Próbuje z dwóch poprzednich stworzyć jedną wspólną płaszczyzną (teoretyczno- metodologiczną).
Pojęcia tożsamości
- Według Gidensa- sposób myślenia o samym sobie i własnych priorytetach życiowych.
- Goffman twierdzi, że tożsamość może być źródłem piętna lub szczęścia.
Tożsamość - (dotyczy nieletnich) - tożsamość nieletniego przestępcy to efekt jego doświadczeń socjalizacyjnych oraz braku możliwości rozwojowych. To utrwalony i realizowany negatywny sposób myślenia o samym sobie i własnych priorytetach. To subiektywnie postrzegany zbiór ograniczeń i niemożliwości w realizacji potrzeb psychologicznych i społecznych.
Przedmiotem oddziaływań resocjalizacyjnych powinna być tożsamość człowieka nie on sam.
Tożsamość jest pewną przestrzenią między aktualnością a potencjalnością ludzką (między tym, co jest a tym może być).
Aktualność jest determinowana przez przeszłość.
Przestrzenią tożsamość jest przeszłość, teraźniejszość, przyszłość.
W oparciu o koncepcje wielowymiarową powstała twórcza resocjalizacja.
Metodyka oddziaływań profilaktycznych i resocjalizacji Wykład 1
Dr Marek Konopczyński 04.11.2006 r.
Autor: Konrad