Temat: ORGANIZACJA DZIAŁAŃ POLICJI PODCZAS IMPREZ MASOWYCH, UROCZYSTOŚCI PUBLICZNYCH I ZGROMADZEŃ.
Literatura:
Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji
Ustawa z dnia 5 lipca Prawo o zgromadzeniach
Ustawa z dnia 23 maja 1991 o związkach zawodowych
Ustawa z dnia 23 maja 1991 o rozwiązywaniu sporów zbiorowych
Rozporządzenie RM z dnia 19 lipca 2005 w sprawie szczegółowych warunków i sposobu użycia oddziałów i pododdziałów Policji
Procedury postępowania Policji w zakresie taktyki działania i dowodzenia
Paweł Suski, Zgromadzenia imprezy masowe, Lexis Nexis, Warszawa 2007
Zabór austriacki:
Ustawa z dnia 21 grudnia 1867r.:
- zgromadzenia SA dobrowolne jeżeli ustawa tak stanowi
- organizator zgromadzenia nieograniczonego do zaproszonych gości co najmniej 3 dni wcześniej był zobowiązany zgłosić pisemnie władzy cel, miejsce, czas
- decyzja odmowy winna zawierać przyczyny wydania odmowy
- zakazane były zgromadzenia przeciwne ustawom karnym lub naruszające bezpieczeństwo lub dobro publiczne
- zgromadzenie miało mieć kierowników i utrzymujących porządek
- w zgromadzeniach nie mogły uczestniczyć osoby uzbrojone
Zabór pruski:
Ustawa z dnia 19 kwietnia 1908r. :
- wszyscy obywatele państwa mogli Gromadzic się w celach nienaruszających ustawy karne
- pochody i zgromadzenia pod gołym niebem wymagały zgody władzy policyjnej
- należało poprosic o zezwolenie najpóźniej 24 godziny przed rozpoczęciem
- nie mogły uczestniczyc osoby poniżej 18 roku życia oraz osoby uzbrojone
- musiało mieć przewodniczącego
- obowiązek prowadzenia obrad w języku niemieckim
Zabór rosyjski:
- do rewolucji z 1905 roku zgromadzenia były zakazane, więcej niż 3 osoby uznawane było to za zgromadzenie
- zabawa w domu prywatnym wymagała zezwolenia
Ukaz z 4/17 marca 1906 roku:
- zgromadzenia wymagały uzyskania zezwolenia po wcześniejszym pisemnym zgłoszeniu
- zgłoszenie musiało nastąpić nie później niż 3 doby przed otwarciem
- zabroniono uczestnictwa uczniom i nieletnim bez zezwolenia władz szkoły
- zakaz uczestnictwa osobom uzbrojonym
- nadzór nad porządkiem ciążył na organizatorach a nad zgromadzeniem mógł sprawować pieczę wyznaczony urzednik
Dwudziestolecie międzywojenne:
Konstytucja 17 marca 1921- prawo do zgromadzania się
Ustawa z dnia 11 marca 1932 roku o zgromadzeniach
23 marca 1935 roku- nie zawierała przepisu regulującego zgromadzenia, nie występowało tam pojecie wolności obywatelskich i przewidziano tylko 8 praw obywatelskich
Lata 1944-1990:
- do 29 marca 1962 roku obowiązywała ustawa z 11 marca 1932 roku
- nowa ustawa określiła zgromadzenie jako: wszelkie zgrupowanie osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub w celu zamanifestowania wspólnego stanowiska w związku z pewnym zagadnieniem lub zjawiskiem
Prawo do organizowania zgromadzeń przyznano:
-organizacjom zawodowym
-organizacjom samorządowym
- organizacjom spółdzielczym, społecznym
- pełnoletnim obywatelom polskim posiadającym zdolność do czynności prawnych
Po 1990 roku:
Ustawa z dnia 5 lipca 1990 Prawo o zgromadzeniach: Zgromadzenie to zgrupowanie co najmniej 15 osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska
Obowiązki Policji w zależności od charakteru zdarzenia:
Zgromadzenie legalne- niedopuszczenie do zakłócenia porządku i bezpieczeństwa publicznego, niszczenia mienia i naruszania zasad ruchu drogowego
Legalność zgromadzenia nie wyklucza podejmowania działań zmierzających do:
- ujęcia sprawców przestępstw lub wykroczeń
-w sytuacjach zagrożenia życia, zdrowia lub mienia obywateli
- w przypadkach zabezpieczania dowodów, śladów związanych z ich popełnieniem
- wykonywania innych czynności procesowych i operacyjnych w sytuacjach gdy uczestnicy zgromadzenia złamali prawo
W przypadku stwierdzenia faktu odbywania się zgromadzenia podstawowe czynności to:
- zażądać od organizatora lub przewodniczącego okazania dokumentu świadczącego o dopełnieniu obowiązku zgłoszenia faktu organizowania zgromadzenia właściwemu terytorialnie organowi
- sprawdzić czy właściwy organ samorządowy nie zakazał odbycia zgromadzenia
- nawiązać kontakt z przedstawicielem organu samorządowego lub prokuratorem ( jeżeli są obecni na zgromadzeniu)
- poinformować dyżurnego jednostki o zgromadzeniu i zrelacjonować jego przebieg oraz ewentualne zamierzenia uczestników i zachodzące zmiany
- w przypadku objęcia pełnym nadzorem policyjnym zgromadzenia powiadomić o nim Straż Miejską
Zgromadzenie nielegalne: każde zgromadzenie, które zostało nieprawidłowo zgłoszone, albo takie które nie uzyskało zgody
I Etap:
Droga negocjacji podejmować próbę likwidacji zagrożenia
II Etap:
Na tym etapie próby negocjacji winni podjąć się przedstawiciele Policji. W tym stadium wydaje się uczestnikom stosowne polecenia uwzględniające sugestie odnośnie niektórych aspektów likwidacji zagrożenia
Warianty działań podczas zgromadzenia nielegalnego:
Podjecie wyprzedzających działań interwencyjnych, zmierzające do zapobiegania gromadzenia się osób
Manifestacje na drogach publicznych: uzyskanie zezwolenia od organu zarządzającego ruchem ( Prawo o ruchu drogowym)
Przebieg:
- dynamiczne ( ciągłe przechodzenie)
- statyczne ( stawianie blokad, przeszkód)
Działania Policji w przypadku okupacji budynków lub obiektów użyteczności publicznej:
- Uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 1990 roku uczestnicy tego rodzaju akcji dopuszczają się naruszenia miru domowego
Zgromadzenia publiczne, okupacje obiektów, inne akcje protestacyjne:
Ze względu na możliwość zaistnienia zakłóceń porządku publicznego w miejscu odbywającego się zgromadzenia lub okupacji obiektu przyjmuje się następujący podział:
Wysokiego ryzyka
Niskiego ryzyka ( mała liczba osób, nieznaczne utrudnienia komunikacyjne)