- 1 -
Wzruszająco opowiadał kiedyś pewien publicysta o chorym upośledzonym chłopcu, przebywającym w zakładzie wychowawczym. Na skutek przykrej choroby otoczenie odczuwało się od malca, który stał się dlatego milczącym stroniącym od wszystkich. Jak dotkliwie to dziecko odczuwało brak serca, choć się nikomu z tym nie zwierzało okazało się wówczas, gdy ten publicysta odwiedził chłopca, okazał ojcowskie serce i przyrzekł zabrać je do siebie. Nieszczęście chciało, że nie mógł prze dłuższy czas spełnić swej obietnicy i zdawało się że zapomniał o chłopcu. Świadkowie opowiadali później, że dziecko chodziło długie tygodnie na stację kolejową, wyglądając przybranego ojca. Aż pewnego dnia dostało pomieszania zmysłów i nie odzyskawszy przytomności, zmarło. Oto potrzeba serca, zapotrzebowaniem miłości.
O. Kosiak P. ZP, Przynaglajce wezwanie, BK 7/1970/ s. 3
- 2 -
Głośny dzisiaj ksiądz katolicki, abbe Pierre, zbiera wokół siebie tysiące bezdomnych. Razem z nimi za wyżebrane materiały, buduje mieszkania dla biednych rodzin. Zrezygnował z wygodnego życia dyplomaty, by się zbratać z ostatnią nędzą, co nocuje pod namiotami i ginie na mrozie. Uratował setki rodzin. Jego głos rozchodzi się po świecie, począwszy od ONZ. Wszędzie nawołuje do umiaru w stylu życia, do pomocy biednym. Mobilizuje tysiące chętnych i opinię społeczną we Francji. Inny kapłan we Włoszech zorganizował rzeczpospolitą chłopięcą, małe państwo, gdzie rządzą się same dzieci pod jego opieką. Mają swoje szkoły, instytucje społeczne, warsztaty pracy, kształcą mądrych obywateli.
O. Kosiak P. ZP, Przynaglajcie wezwanie, BK 7 /1970/, s. 37
- 3 -
Umierający kanclerz Henryka VIII, kard. Wolsey /+1530/, skazany na więzienie, mówi: Gdybym Bogu tak gorliwie służył, jak służyłem memu królowi, to zapewne nie opuściłby mnie On na moje stare lata. Lecz słuszną otrzymuję zapłatę za to, że we wszystkim, co czyniłem, miałem więcej na widoku schlebianie królowi, niż obowiązki względem Boga.
Ks. Kosiak P. ZP, Tajemnica Chrystusowej ofiary, BK 8-9 /1967/, s. 130
- 4 -
Rzadkie to wypadki kiedy łaska Boża działa bezpośrednio, oświeca i kruszy i nagle nawraca. Przytrafiło się to Andrzejowi Frosardowi w swej książce autor opisuje zdarzenie sprzed kilku lat. Wychowany bez Boga przez rodziców, zupełnie obojętnie na sprawy religii i Kościoła, żył z daleka od Chrystusa. Szedł kiedyś ulicami Paryża ze swym przyjacielem, który w pewnym momencie oddala się, by załatwić jakąś sprawę. Andrzej czeka na przyjaciela i zauważa, że zatrzymał się przed kaplicą wieczystej adoracji. Ponieważ, przyjaciel długo nie wracał, pisarz wszedł do kaplicy, tak dla ciekawości. Spojrzał na monstrancję z Hostią Świętą. Nigdy nie był w kościele, więc nie wiedział, co to za przedmiot, co oznacza monstrancja. I nagle wówczas uwierzył w istnienie Boga. Gdy wyszedł i spotkał przyjaciela, powiedział tylko: „Bóg naprawdę istnieje. Miał wtedy 23 lata, obecnie jest pięćdziesięcioletnim mężczyzną.
O. Rosiak P., Ukazywać ludziom Chrystusa, BK 11 /1970/, s. 307
- 5 -