Scenariusz zebrania z rodzicami
listopad
Temat: W zdrowym ciele zdrowy duch.
Cele:
Kształtowanie właściwych nawyków związanych ze zdrowiem.
Kształtowanie postaw prozdrowotnych.
Możliwość wymiany doświadczeń.
Wspomaganie umiejętności wychowawczych rodziców.
Czas : około 60 minut.
PRZEBIEG ZEBRANIA
Przywitanie się i podanie tematu zebrania.
Pogadanka na temat: „ Co sprzyja, a co szkodzi zdrowiu dziecka?''.
Co sprzyja zdrowiu dziecka?
Sposób odżywiania ( dieta niskokaloryczna i niskotłuszczowa)
Właściwa ilość snu.
Wysiłek fizyczny ( ruch szczególnie na świeżym powietrzu).
Zachowanie optymizmu.
Realizowanie swojego ulubionego zajęcia ( hobby).
Sukcesy i porażki w szkole i poza nią.
Sytuacja rodzinna.
Jak wpajać dzieciom zdrowe nawyki żywieniowe?
Zwracać uwagę na upodobania smakowe dzieci.
Urozmaicać jadłospis i układać go z uwzględnieniem zdania dzieci na ten temat.
Przestrzegać regularności spożywania głównych posiłków.
Postarać się o apetyczny wygląd potraw, pamiętając, że je się także oczami.
Zadbać o to, by stół był ładnie nakryty.
Postarać się o dobry nastrój przy stole( kłótnie i łzy odbierają apetyt).
Stres pomaga czy szkodzi?
Najczęściej uważa się, że stres niekorzystnie wpływa na osobowość człowieka. Lęk czy niepewność to stany negatywne wywołane stresem. Utrwalone skutki postawy lękowej to niepewność, apatia, wycofywanie się, niechęć do ponoszenia odpowiedzialności i ryzyka. Dziecko uczy się zachowania lękowego, które może przejść w nawyk. Odczuwanie braku szczęścia i radości może przenieść to uczucie na wszystkie dziedziny życia.
Co może wywołać negatywne przeżycia?
Stres w domu( nieprawidłowe stosunki w rodzinie, rygorystyczne metody wychowawcze stosowane przez rodziców, niestabilna atmosfera życia rodzinnego, nie dająca dziecku poczucia bezpieczeństwa, brak konsekwencji w postępowaniu z dzieckiem).
Stres w szkole ( niepowodzenia w nauce, słabe oceny, brak sukcesów, a w związku z tym niska motywacja do wysiłku umysłowego, brak akceptacji przez grupę rówieśniczą, obniżone poczucie własnej wartości).
Stres mobilizuje niektóre dzieci do podejmowania nowych zadań, u innych powoduje dezorganizację w działaniu. Często zahamowanie występuje u osób nieśmiałych i wrażliwych, a pobudzenie u ekstrawertyków. Dlatego jedna z najważniejszych rzeczy jest słuchanie i obserwowanie dzieci. Słuchanie to „ zaproszenie” dla kogoś znajdującego się w trudnej sytuacji, by mówił o tym, co go trapi. Dzieci powinny odkryć, że ciało wysyła nam sygnały mówiące o tym, że coś mocno przeżywamy. Warto, aby nauczyły się rozpoznawać te oznaki u siebie. Niektóre reakcje czy zachowania nieadekwatne do sytuacji mogą być wyrazem stresu.
Jak uchronić dziecko przed stresem?
Wielu uważa, że stres dotyka wyłącznie dorosłych, ale tak nie jest. W swojej pracy
-nauczyciela i wychowawcy często obserwuję u dzieci stany lękowe, niepokój, smutek.
Zwykle nie mają one swoich przyczyn tylko w szkole. To, co dzieje się na podwórku, w grupie rówieśniczej, w domu i w szkole rzutuje na samopoczucie małego człowieka.
Oto najczęstsze przyczyny stresu u dzieci:
Wymagania rodziców i szkoły. Chodzi tu przede wszystkim o poddawanie dzieci presji sukcesu. Dziecko zmuszane jest do spełniania nierzadko wygórowanych oczekiwań.
Ma być doskonałym uczniem, wzorowym kolegą, córką lub synem, wszechstronnie utalentowanym geniuszem. Jeżeli tak nie jest, dziecko odczuwa stres. Obniża się jego poczucie własnej wartości, czuje się ono poniżone, niesprawiedliwie oceniane, mało atrakcyjne w grupie innych dzieci. I tu rodzi się lękliwość, nieśmiałość, apatia lub... bunt i agresja.
Wymóg dorosłości. Od dzieci zbyt często wymaga się dojrzałych reakcji i zachowań, obarcza się je problemami dorosłych, pozbawia się uroku bycia dzieckiem.
Poczucie winy. Często towarzyszy ono dzieciom, którym stawia się wygórowane oczekiwania, ciągle poucza się je, strofuje, daje wzniosłe przykłady.
Świat budzący lęk. Stale docierają do nas złe wiadomości, informacje o katastrofach, przestępstwach, obrazy pełne przemocy (np. z telewizji ) . Nie ochronimy dziecka przed nimi, ale porozmawiajmy o nich spokojnie i racjonalnie.
Presja społeczna i presja mediów .Każdy z nas pragnie być najmądrzejszym, najlepszym, najbogatszym, najpiękniejszym, jak pokazują nam to w reklamach, filmach, kolorowych magazynach . Kultywuje się te wartości również w życiu społecznym.
Niespełnienie tych wzorców staje się przyczyną frustracji i złości także u dzieci.
Czy można uchronić dzieci przed niepotrzebnym stresem związanym ze szkołą?- myślę, że w znacznej mierze tak.
Starajmy się, aby rozpoczęły one naukę bez żadnych uprzedzeń i przedstawiania szkoły jako źródła przyszłych kłopotów.
Utrzymujmy stały kontakt z wychowawcą klasy dziecka, śledźmy jego postępy, wspierajmy rozwój zdolności, ewentualne problemy rozwiązujmy na bieżąco z pomocą nauczyciela, psychologa ...
Nie utwierdzajmy dziecka w przekonaniu o braku jego zdolności do niektórych przedmiotów, a przekonujmy, że bardzo dużo można osiągnąć pracą.
Stwórzmy dziecku jak najlepsze warunki nauki , zabawy i odpoczynku.
WARTO ZAPAMIĘTAĆ:
Dzieci wciąż krytykowane uczą się potępiać.
Dzieci wychowane w atmosferze wrogości uczą się walczyć.
Dzieci wzrastające w ciągłym strachu uczą się bać.
Dzieci ośmieszane uczą się nieśmiałości.
Dzieci w pełni aprobowane uczą się lubić samych siebie.
Dzieci akceptowane uczą się odnajdywać w świecie miłość.
Dzieci otrzymujące dość zachęty uczą się śmiałości.
Podanie sposobów opanowania zdenerwowania.
Prezentacja prac wykonanych przez dzieci ( plastycznych, pisemnych).
Omówienie osiągnięć edukacyjnych uczniów za ostatni miesiąc.
Sprawy różne ( informacje dotyczące minionych i przyszłych imprez, wyjść klasowych itp.).
Indywidualne rozmowy z rodzicami.
Zakończenie zebrania.
1